ΕΟΡΤΗ ΑΓΙΑΣ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ

«Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ
Την 25η Σεπτεμβρίου η Εκκλησία μας γιορτάζει την μνήμη της Οσίας μητρός ημών Ευφροσύνης και του πατρός αυτής Παφνουτίου. 

    Την ημέρα αυτή πανηγυρίζει και το εκκλησάκι που βρίσκεται στην περιοχή Κυδωνιές Χαλανδρίτσας του Δήμου Ερυμάνθου. 

    Το εκκλησάκι ανήγειρε ιδίοις εξόδοις ο πολύ ευλαβής και μακαριστός πλέον Κωνσταντίνος Στάμος το 1994, στη μνήμη της συζύγου του Ευφροσύνης. 

        Μέσα σε κατανυκτική ατμόσφαιρα τελέσθηκε η Θεία Λειτουργία στην οποία προέστη ο Αρχιερατικός Επίτροπος φαρρών Πρωτοπρεσβ. Δημήτριος Παπαγεωργίου και συμμετείχαν οι ιερείς, π. Μιλτιάδης Σχοινάς, εφημέριος της ενορίας Κοιμήσεως Θεοτόκου Κυδωνιών, ο Πρεσβ. π. Χρήστος Σιαμαντάς και ο Πρεσβ. π. Νικόλαος Βγενόπουλος. 

      Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας λετέσθηκε κτητορικό μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των κεκοιμημένων δούλων του Θεού Κωνσταντίνου και Ευφροσύνης. 

    Ο Αρχιερατικός Επίτροπος π. Δημήτριος μίλησε επικαίρως αναφερόμενος στο βίο και την πολιτεία της εορταζομένης αγίας καθώς επίσης και στα μηνύματα που αντλούμε άπό τις εορτές των αγίων της Εκκλησίας μας. 

    Μετά το πέρας της θείας Λειτουργίας, στην παρακείμενη του Ι.Ναού αίθουσα προσφέρθηκε καφές και γλυκίσματα σε όλους τους συμμετέχοντας στην εορτή.   

           

Ο βίος της Αγίας Ευφροσύνης
Η Αγία Ευφροσύνη γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια τον 5^ο αιώνα μ. Χ.  και ήταν μοναχοκόρη και πολύ πλούσια. Ο υλικός πλούτος δεν την ενδιέφερε. Επιποθούσε τα υψηλά. Ήταν φιλάνθρωπος και ελεήμων. Οι γονείς της ήσαν άνθρωποι του Θεού και προσπάθησαν να μεταδώσουν στην κόρη τους την αγάπη για το θεό και τους ανθρώπους.

Σε μικρή ηλικία δώδεκα ετών έμεινε ορφανή από μητέρα και ο πατέρας της έδειξε μεγαλύτερο ζήλο και επιμέλεια στην ανατροφή της. Όταν έγινε δεκαοκτώ ετών θέλησε να την παντρέψει με έναν νέο υψηλής κοινωνικής τάξης, όπως της άξιζε. Η Ευφροσύνη όμως είχε εκλέξει τον δρόμο της αφιερώσεως στο Χριστό και η απόφασή της ήταν σταθερή και αμετάκλητη. Γι’ αυτό κάποια ημέρα, αφού μοίρασε τα υπάρχοντά της στους πτωχούς έφυγε κρυφά, και για να μην την ανακαλύψει ο πατέρας της και την υποχρεώσει να επιστρέψει στον κόσμο και να παντρευτεί παρά την θέλησή της, μεταμφιέστηκε και εγκαταβίωσε σε ανδρικό μοναστήρι με το όνομα Σμάραγδος. Έζησε στο ανδρικό μοναστήρι τριανταοκτώ ολόκληρα χρόνια χωρίς κανείς να καταλάβει τίποτε.

Στην άσκηση και την αρετή ξεπέρασε κατά πολύ όλους τους μοναχούς με αποτέλεσμα όλοι να θαυμάζουν τον θεάρεστο τρόπο ζωής του Σμάραγδου και αρκετοί να αγωνίζονται να τον μιμηθούν. Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης θαυμάζοντας την αγγελομίμητη ζωή της, γράφει: «Ηδυνήθη να αστράψη μεταξύ των ανδρών με τας αρετάς, καθώς και ο πολύτιμος λίθος σμάραγδος αστράπτει ανάμεσα εις τούς άλλους λίθους. Όντως σμάραγδος εφάνη η μακαρία αύτη Ευφροσύνη...».

Οι γονείς πολλές φορές, ίσως από υπερβολική αγάπη, που σίγουρα δεν είναι τελείως απαλλαγμένοι από την φιλαυτία, επιμένουν να επιβάλουν στα παιδιά τους τις δικές τους απόψεις και αποφάσεις, τις οποίες λαμβάνουν εκείνοι για λογαριασμό των παιδιών τους. Η δικαιολογημένη αντίδραση των παιδιών, κάποιες φορές μάλιστα δυναμική και με στοιχεία υπερβολής, δημιουργεί οικογενειακές συγκρούσεις με κοινωνικές προεκτάσεις. Η αληθινή αγάπη είναι συνδεδεμένη με την γνήσια ελευθερία. Η αγία Ευφροσύνη δεν έπαψε να αγαπά αληθινά τον πατέρα της και να προσεύχεται γι’ αυτόν. Όταν κατάλαβε ότι πλησιάζει το τέλος της επίγειας ζωής της ζήτησε να τον συναντήσει. Στο μεταξύ είχε γίνει και αυτός μοναχός στο ίδιο μοναστήρι χωρίς να του περνά ποτέ από το μυαλό ότι θα συναντούσε εκεί την κόρη του. Κατά την συνάντηση αυτή μαθεύτηκε το μυστικό της και το πραγματικό της όνομα. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι ο Παφνούτιος, ο πατέρας της, είναι και αυτός άγιος και ότι πατέρας και κόρη γιορτάζουν την ίδια ημέρα.

Μέσα στο ανδρικό Μοναστήρι έκανε πολύ μεγάλο αγώνα για να ζήσει την κατά Χριστό ζωή. Έπρεπε συνεχώς να προσποιείται, αλλά και να καταβάλει μεγάλους κόπους, ώστε να μην υστερήσει στην άσκηση και τις πνευματικές επιδόσεις από τούς άλλους μοναχούς. Πραγματικά, όπως αναφέρει ο ιερός υμνογράφος, απέρριψε το χαύνον του θήλεος και απέκτησε ανδρικό, δηλαδή ανδρείο, φρόνημα. Έτσι μπόρεσε να ξεπεράσει τις δυσκολίες, να νικήσει τούς ποικίλους πειρασμούς και να ζήση «με την άφθαρτον αγνείαν και σωφροσύνην, την οποίαν κατακτούν φθαρτοί άνθρωποι διά καμάτων και ιδρώτων» (Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης).

Η αγία Ευφροσύνη μάς υπενθυμίζει, μεταξύ των άλλων, και το γεγονός ότι εάν κάποιος επιθυμεί και θέλει πραγματικά να ζήση κατά Χριστόν, δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο που να μπορεί να τον αποτρέψει. Σίγουρα, θα συναντήσει πειρασμούς και δυσκολίες, θα έλθει, ίσως, αντιμέτωπος με πρόσωπα και καταστάσεις, εάν όμως αγαπά αληθινά την πνευματική ζωή, θα κάνη υπομονή και θα φθάσει στον σκοπό του, διότι η αγάπη μηχανεύεται πολλούς τρόπους για να εκφραστεί.

Από το κτητορικό μνημόσυνο