Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΤΡΩΝ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙΤΣΗΣ

 

 Τό Δημοτικό Σχολεῖο καί τό Νηπιαγωγεῖο τῆς Χαλανδρίτσας, ἐπεσκέφθη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, προκειμένου νά εὐχηθῇ στούς Δασκάλους καί στούς Μαθητές γιά τό νέο ἔτος καί νά εὐλογήσῃ τήν Βασιλόπιτα.

   Τόν Σεβασμιώτατο, ἀνέμεναν, ἡ Διευθύντρια τοῦ Σχολείου καί οἱ Δάσκαλοι, ἡ Διευθύντρια τοῦ Νηπιαγωγείου καί οἱ Νηπιαγωγοί, ὁ Δήμαρχος Ἐρυμάνθου καί οἱ Ἱερεῖς τῆς Χαλανδρίτσας μετά τοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου τῆς περιοχῆς.

 

 Μετά τήν προσλαλιά καί τό καλωσόρισμα τῆς Διευθύντριας, ὁ Σεβασμιώτατος μίλησε μέ πολλή ἀγάπη στά παιδιά  καί στούς Δασκάλους, τούς εὐχαρίστησε γιά τήν ὅλη ἐργασία στό Σχολεῖο, συνομίλησε μέ τούς μαθητές καί μέσα ἀπό μιά ξεχωριστή καρδιακή ἐπικοινωνία καί διάλογο μέ τούς 130 μαθητές περίπου, πέρασε ὡραία ἐπίκαιρα καί πνευματικά μηνύματα.

   Ἐν συνεχείᾳ, εὐλόγησε τήν Βασιλόπιτα, συνεχάρη τόν Δήμαρχο γιά τό ὡραῖο Σχολεῖο, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ κόσμημα τῆς Κωμοπόλεως καί τῆς περιοχῆς καί τούς Ἐκπαιδευτικούς γιά τήν προσφορά τους στόν χῶρο τῆς Ἐκπαιδεύσεως καί τῆς κοινωνίας.

   Ἐπίσης χαιρετισμό, ἀπηύθυνε στό Ἐκπαιδευτικό προσωπικό τοῦ Σχολείου καί στούς μαθητές ὁ Δήμαρχος Ἐρυμάνθου κ. Ἀθανάσιος Καρπῆς.  (Ι.Μ. Πατρῶν)

Η ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΤΑ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΛΥΚΕΊΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

     Μέσα σέ κλῖμα χαρᾶς καί πνευματικῆς εὐφροσύνης, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, εὐλόγησε τήν Βασιλόπιτα στό Ἐκκλησιαστικό Λύκειο Πατρῶν.

      Τά παιδιά ἔψαλαν ὡραιότατα τούς ὕμνους ὑπό τήν διεύθυνση τοῦ Καθηγητοῦ τῆς Μουσικῆς κ. Παύλου Μάλλιαρη.

       Ὁ Σεβασμιώτατος, μίλησε μέ πατρική ἀγάπη στόν Διευθυντή καί τούς Καθηγητάς καί κυρίως στά παιδιά καί τούς ἐπήνεσε γιά τόν τρόπο λειτουργίας τοῦ Σχολείου καί γιά τήν παιδεία πού παρέχεται σέ αὐτό.

     Ἀνεφέρθη, ἰδιαιτέρως στά βραβεῖα πού ἀπέσπασε πανελληνίως τό Σχολεῖο καί εὐχήθηκε τά δέοντα σέ ὅλους γιά τήν νέα χρονιά καί γιά κατά Θεόν πρόοδο καί εὐτυχία στή ζωή τους.

       Τήν τελετή ἐτίμησαν μέ τήν παρουσία τους, ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος, ἡ προϊσταμένη τῆς Ἐκπαιδεύσεως κ. Σοφία Χριστοπούλου, τό προσωπικό τοῦ Λυκείου καί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἑστίας καί  γονεῖς τῶν μαθητῶν.

          Στήν ὁμιλία του ὁ Διευθυντής τοῦ Σχολείου κ. Ἰωάννης Κόττορος, ἀνεφέρθη στήν ἀξία τῆς παιδείας καί στήν παροχή τῶν γνώσεων στό Ἐκκλησιαστικό Λύκειο, στό ἐπιτελεσθέν ἔργο κατά τό παρελθόν ἔτος καί στόν προγραμματισμό πού ἔχει γίνει γιά τήν τρέχουσα χρονιά.

      Εὐχαρίστησε δέ τόν Σεβασμιώτατο γιά τήν ἀμέριστη συμπαράστασή του στό Σχολεῖο καί τό μεγάλο ἐνδιαφέρον του, ὡς καί τόν Θεοφιλέστατο καί τούς ἄλλους προσκεκλημένους.

     Τέλος, ὁ Σεβασμιώτατος ἐπέδωσε τίς τιμητικές διακρίσεις ἀπό τούς διαγωνισμούς στούς ὁποίους διεκρίθει τό Σχολεῖο καί ἐν συνεχείᾳ τά παιδιά ἔλαβαν ὡς εὐλογία ἀπό μία Καινή Διαθήκη.

      Μετά τό πέρας τῆς τελετῆς ὁ Σεβασμιώτατος εὐλόγησε τήν τράπεζα, στήν ὁποία παρεκάθησαν ὁ Θεοφιλέστατος, ὁ Διευθυντῆς, οἱ Καθηγητές, οἱ μαθητές καί οἱ ἃλλοι προσκεκλημένοι. (Ι.Μ. Πατρῶν)

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Βατάτζης καί ἡ Ἑλληνική συνείδησίς του

τοῦ Κωνσταντίνου Χολέβα, Πολιτικοῦ Ἐπιστήμονος

     

 Σέ πολλούς μελετητές προξενεῖ ἐντύπωση ἡ ὀνομασία «βασιλεύς Ρωμαίων», τήν ὁποία χρησιμοποιοῦσαν οἱ αὐτοκράτορες τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί ἡ ὁρολογία «Ρωμανία», τήν ὁποία συναντοῦμε σέ πολλά ἔγγραφα τῆς ἐποχῆς ὡς ὀνομασία τοῦ κράτους.

       Εἶναι γεγονός ὅτι ἡ ὀνομασία «Βυζαντινή Αὐτοκρατορία» εἶναι μεταγενέστερη καί δημιουργήθηκε τό 1562 ἀπό τόν Γερμανό ἱστορικό Ἱερώνυμο Βόλφ. Σήμερα τήν χρησιμοποιοῦμε, γιά νά γινόμαστε κατανοητοί στούς πολλούς. Ὅμως ἀπό σεβασμό πρός τίς ἱστορικές πηγές πρέπει νά ἐξηγοῦμε στούς νεωτέρους ὅτι οἱ ὅροι Ρωμαῖος καί Ρωμανία ἀναφέρονται στή Νέα Ρώμη–Κωνσταντινούπολη καί ὄχι στήν Παλαιά Ρώμη.

       Ἄλλωστε στό βυζαντινό κράτος ἡ παιδεία βασιζόταν στόν Ὅμηρο καί οὐδέποτε ἐδιδάχθη τό λατινικό ἔπος τοῦ Βιργιλίου, ἡ Αἰνειάδα, πού ἀναφέρεται στήν πρεσβυτέρα Ρώμη. Ἡ ἑλληνική συνείδηση ἦταν διαδεδομένη μεταξύ ἀρχόντων καί ἀρχομένων στό βυζαντινό κράτος ἰδίως μετά τόν 7ο αἰῶνα, ἄν καί τό κράτος ἦταν πολυεθνικό καί τό συνδετικό στοιχεῖο ἦταν ἡ Ὀρθοδοξία.

      Ἀπό τά ὀνόματα Ρωμαῖος καί Ρωμανία προῆλθε καί ὁ ὅρος Ρωμηός, ὁ ὁποῖος στήν νεώτερη ἱστορία μας σημαίνει ὑπό εὐρεῖα ἔννοια κάθε Ὀρθόδοξο καί ὑπό στενή ἔννοια τόν Ἕλληνα.

     Γιά νά ξεκαθαρίσουμε τό θέμα τῆς ἑλληνικῆς συνειδήσεως τῶν Βυζαντινῶν Αὐτοκρατόρων, ἰδιαιτέρως δέ κατά τούς τελευταίους αἰῶνες, καλόν εἶναι νά μελετήσουμε ἕνα ἐκπληκτικό κείμενο ἑλληνορθοδόξου ἀξιοπρεπείας καί πατριωτικῆς παρρησίας γραμμένο ἀπό τόν Αὐτοκράτορα τῆς Νικαίας Ἰωάννη Γ΄ Δούκα Βατάτζη καί ἀπευθυνόμενο στόν Πάπα Νικόλαο Θ΄.

       Ὅπως γνωρίζουμε μετά τήν Δ΄ Σταυροφορία καί τήν ἐπιβολή τῆς Λατινοκρατίας στόν χῶρο τοῦ Ἑλληνισμοῦ (1204) ἡ αὐτοκρατορία τῆς Νικαίας μέ ἕδρα τή Νίκαια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ὑπῆρξε ἕνα ἀπό τά ἐλεύθερα ἑλληνικά κράτη ἀπ᾽ ὅπου προῆλθε καί ἡ ἐκδίωξη τῶν Φράγκων ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη τό 1261.

         Ὁ Ἰωάννης Βατάτζης βασίλευσε ἀπό τό 1222 ἕως τό 1254 διαδεχόμενος τόν πεθερό του Θεόδωρο Λάσκαρι, τόν ποιητή τοῦ Μεγάλου Παρακλητικοῦ Κανόνος πρός τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον. Ὁ Ἰωάννης Βατάτζης γεννήθηκε τό 1193 στό Διδυμότειχο τῆς Θράκης καί σήμερα τιμᾶται ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη Διδυμοτείχου καί Ὀρεστιάδος ὡς τοπικός Ἅγιος (4 Νοεμβρίου, ἡμέρα τοῦ θανάτου του τό 1254). Λόγῳ τῆς βαθυτάτης πίστεώς του καί τῆς φιλανθρώπου καί ἐλεήμονος πολιτείας του κατετάγη μετά τήν κοίμησή του στό ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας καί ὀνομάσθηκε Ἅγιος Ἰωάννης Βατάτζης ὁ Ἐλεήμων. Ὡς Αὐτοκράτωρ τῆς Νικαίας ὁ Ἰ. Βατάτζης ἐργάσθηκε γιά τήν ἀνακατάληψη τῶν ἑλληνικῶν ἐδαφῶν καί πολέμησε κατά τῶν Φράγκων Σταυροφόρων καί κατά τῶν Τούρκων τοῦ Ἰκονίου. Καλλιέργησε τήν μελέτη τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων, εἶχε δέ καί ὁ ἴδιος στερεά κλασσική παιδεία καί ἑλληνική συνείδηση.

       Τό συγκλονιστικό κείμενο, τό ὁποῖο διαφωτίζει τήν ἑλληνική καί ὀρθόδοξη συνείδηση τῶν «Ρωμαίων βασιλέων», διασώζει ὁ ἀείμνηστος καθηγητής τῆς Ἱστορίας Ἀπόστολος Βακαλόπουλος (1) καί ἔχει τίτλο «Τοῦ ἀοιδίμου βασιλέως κυροῦ Ἰωάννου τοῦ Δούκα πρός τόν τε (γράφε ἴσως τόν τότε) Πάπαν Γρηγόριον». Ὁ Βακαλόπουλος γράφει στόν Πρόλογό του: «Ἡ παρατιθέμενη ἐπιστολή τοῦ Ἰωάννου Γ΄ Βατάτζη (1222–1254) πρός τόν πάπα Γρηγόριο Θ΄ (1227–1241) εἶναι πολύ χαρακτηριστική γιά τίς ἰδέες, πού ἐπικρατοῦν στούς βασιλεῖς τῆς Νίκαιας μετά τό 1204. Ἔντονη εἶναι ἡ ἑλληνολατρία καί ἡ ἐθνική ἑλληνική συνείδησή τους, πού βαθμιαῖα ταυτίζεται μέ τήν Ὀρθοδοξία… Ἐδῶ παρατηροῦμε καθαρά πὼς γεννιοῦνται καί δροῦν οἱ πολιτικές ἐκεῖνες ἀντιλήψεις, πού ἀποβλέπουν στήν ἀπελευθέρωση τῶν σκλαβωμένων ἑλληνικῶν χωρῶν, καί οἱ ὁποῖες προσαρμοσμένες ἐπιζοῦν ἐπί Τουρκοκρατίας μέσα σέ νέες συνθῆκες.

   Καί τελικά πώς διαμορφώνουν τό περιεχόμενο τῆς λεγόμενης Μεγάλης Ἰδέας». Τό κείμενο ξεκινᾶ μέ τήν ἔκπληξη τοῦ Βατάτζη πῶς τόλμησε ὁ Πάπας νά τοῦ ζητήσει νά παύσει νά διεκδικεῖ τήν Κωνσταντινούπολη ἀπό τόν Φράγκο ἡγεμόνα , ὁ ὁποῖος τήν κατέχει ἀπό τό 1204. Γράφει μέ ἑλληνική ἀξιοπρέπεια καί διπλωματική εἰρωνεία ὁ Βατάτζης, ἀφοῦ προσδιορίσει στή ἀρχή ποιός εἶναι ὁ γράφων: «Ἰωάννης ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ πιστός βασιλεύς καί αὐτοκράτωρ Ρωμαίων ὁ Δούκας τῷ ἁγιωτάτῳ πάπᾳ τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης Γρηγορίῳ σωτηρίας καί εὐχῶν αἴτησιν». Ἀποδίδουμε στήν νεοελληνική ὁρισμένα ἀπό τά κυριώτερα σημεῖα τῆς ἐπιστολῆς: «Ἐγώ ὡς βασιλεύς θεωρῶ ἄτοπα τά ὅσα μοῦ γράφεις καί δέν ἤθελα νά πιστεύσω ὅτι εἶναι δικό σου τό γράμμα, ἀλλά ἀποτέλεσμα τῆς ἀπελπισίας κάποιου, πού βρίσκεται κοντά σου, καί ὁ ὁποῖος ἔχει τήν ψυχή του γεμάτη κακότητα καί αὐθάδεια. Ἡ ἁγιότητά σου κοσμεῖται ἀπό φρόνηση καί διαφέρει ἀπό τούς πολλούς ὡς πρός τήν σωστή κρίση. Γι᾽ αὐτό δυσκολεύθηκα πολύ νά πιστεύσω ὅτι εἶναι δικό σου τό γράμμα, ἄν καί ἔχει σταλεῖ πρός ἐμέ».

       Ἀξίζει νά θαυμάσουμε τήν ἔλλειψη δουλικότητος τοῦ Βατάτζη πρός τόν Πάπα, ἄν καί τήν ἐποχή ἐκείνη οἱ Ἕλληνες τῆς Νικαίας ἦσαν οἱ ἀδύναμοι καί ὁ Πάπας ἦταν ἡ ὑπερδύναμη τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν. Καί συνεχίζει ὁ Ἰωάννης Βατάτζης διατρανώνοντας τήν ἐθνική συνείδησή του: «Γράφεις στό γράμμα σου ὅτι στό δικό μας γένος τῶν Ἑλλήνων ἡ σοφία βασιλεύει… Ὅτι, λοιπόν, ἀπό τό δικό μας γένος ἄνθησε ἡ σοφία καί τά ἀγαθά της καί διεδόθησαν στούς ἄλλους λαούς, αὐτό εἶναι ἀληθινό. Ἀλλά πῶς συμβαίνει νά ἀγνοεῖς, ἤ ἄν δέν τό ἀγνοεῖς πῶς καί τό ἀπεσιώπησες ὅτι μαζί μέ τήν βασιλεύουσα Πόλη καί ἡ βασιλεία σέ αὐτόν τόν κόσμο κληροδοτήθηκε στό δικό μας γένος ἀπό τόν Μέγα Κωνσταντῖνο, ὁ ὁποῖος ἐδέχθη τήν κλήση ἀπό τόν Χριστό καί κυβέρνησε μέ σεμνότητα καί τιμιότητα; Ὑπάρχει μήπως κανείς, πού ἀγνοεῖ ὅτι ἡ κληρονομιά τῆς δικῆς του διαδοχῆς (σ.σ. τοῦ Μ. Κωνσταντίνου) πέρασε στό δικό μας γένος καί ἐμεῖς εἴμαστε οἱ κληρονόμοι καί διάδοχοί του; Ἀπαιτεῖς νά μή ἀγνοοῦμε τά προνόμιά σου. Καί ἐμεῖς ἔχουμε τήν ἀντίστοιχη ἀπαίτηση νά δεῖς καί νά ἀναγνωρίσεις τό δίκαιό μας ὅσον ἀφορᾶ τήν ἐξουσία μας στό κράτος τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τό ὁποῖο ἀρχίζει ἀπό τῶν χρόνων τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καί …ἔζησε ἐπί χίλια χρόνια, ὥστε ἔφθασε μέχρι καί τήν δική μας βασιλεία. Οἱ γενάρχες τῆς βασιλείας μου, ἀπό τίς οίκογένειες τῶν Δουκῶν καί τῶν Κομνηνῶν, γιά νά μή ἀναφέρω τοὺς ἄλλους, κατάγονται ἀπό ἑλληνικά γένη. Αὐτοί λοιπόν οἱ ὁμοεθνεῖς μου ἐπί πολλούς αἰῶνες κατεῖχαν τήν ἐξουσία στήν Κωνσταντινούπολη. Καί αὐτούς ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης καί οἱ προϊστάμενοί της τούς ἀποκαλοῦσαν Αὐτοκράτορες Ρωμαίων… Διαβεβαιοῦμε δέ τήν ἁγιότητά σου καί ὅλους τούς Χριστιανούς ὅτι οὐδέποτε θά παύσουμε νά ἀγωνιζόμαστε καί νά πολεμοῦμε κατά τῶν κατακτητῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Θά ἀσεβούσαμε καί πρός τούς νόμους τῆς φύσεως καί πρός τούς θεσμούς τῆς Πατρίδος καί πρός τούς τάφους τῶν πατέρων μας καί πρός τούς Ἱερούς Ναούς τοῦ Θεοῦ, ἐάν δέν ἀγωνιζόμασταν γι᾽ αὐτά μέ ὅλη μας τήν δύναμη… Ἔχουμε μαζί μας τόν δίκαιο Θεό, ὁ ὁποῖος βοηθεῖ τούς ἀδικουμένους καί ἀντιτάσσεται στούς ἀδικοῦντας…».

Ἕνας «βασιλεύς Ρωμαίων», ὁ Ἰωάννης Βατάτζης μᾶς ἄφησε ἔνα ἐξαιρετικό γραπτό μνημεῖο ἑλληνορθόδοξης αὐτοσυνειδησίας. Τέτοια κείμενα ἀξίζει νά διδάσκουμε στούς νέους μας. Ἄς ἔχουμε τήν εὐλογία τοῦ εὐλαβοῦς Χριστιανοῦ καί πατριώτου Ἁγίου Ἰωάννου Γ΄Δούκα Βατάτζη (2).

Ὑποσημειώσεις

(1) Ἀπ. Βακαλοπούλου, Πηγές Ἱστορίας τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ, Α´ τόμος, Θεσσαλονίκη 1965, σελ. 50–53. Τό κείμενο ἀνακάλυψε γιά πρώτη φο- ρά στήν Πάτμο στά τέλη τοῦ 19ου αἰῶνος ὁ ἱστορικός ἐρευνητής Ἀντώ- νιος Μηλιαράκης, ὁ ὁποῖος ἀσχολήθη- κε ἐπισταμένως μέ τήν Αὐτοκρατορία τῆς Νικαίας.
(2) Τό Συναξάρι τοῦ Βατάτζη ὡς Ἁγίου ἔχει συγγράψει ὁ ἍγιοςΝικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στόν δίτομο Συναξαριστή του. Ὁ ἴδιος συνέθεσε καί τήν Ἀκολουθία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Βατάτζη. Στό Διδυμότειχο ὑπάρχει καινούργιος Ἱερός Ναός στό ὄνοματοῦ Ἁγίου Αὐτοκράτορος καί ἡ Ἱ. Μητρόπολις Διδυμοτείχου ὀργανώνει κάθε χρόνο τά «Βατάτζεια» μέ ἐπίκεντρο τήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου στίς 4 Νοεμβρίου
Όρθόδοξος Τύπος, 2/11/2012

ΠΕΡΙ ΚΑΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ Ἐπιστολή τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

     Ἀριθ. Πρωτ. : 3                                 Ἐν Πάτραις τῇ 14ῃ Ἰανουαρίου 2016

       Ἀγαπητέ μου κύριε Δήμαρχε,

       Ἀγαπητοί μου κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι,

       Εὐλογία παρά Κυρίου καί ἀσπασμό πρός ὅλους σας.

          Ἐν ὄψει τῆς συζητήσεως στό Δημοτικό Συμβούλιο τοῦ θέματος περί δημιουργίας στήν Πάτρα χώρου ἀποτεφρώσεως τῶν νεκρῶν, ὀφείλω ὡς πνευματικός πατήρ καί Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως τῶν Πατρῶν καί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, κατόπιν μάλιστα τῶν πολλῶν συζητήσεων καί τοῦ σχετικοῦ  θορύβου πού ἐπικρατεῖ κατ’ αὐτάς τάς ἡμέρας, ὡς πρός τό ἐν λόγῳ θέμα, νά ἐκθέσω στήν ἀγάπη σας τά κάτωθι καί καθηκόντως ἀλλά καί ἐν τῷ πνεύματι  τῆς συνεργασίας γιά τό καλό καί τήν πρόοδο τοῦ τόπου μας.

    Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στήν ὁποία ἀνήκει ἡ πλειονοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ γιά λόγους θεολογικούς, ἀνθρωπιστικούς καί κανονικούς, ἀρνεῖται τήν καύση τῶν νεκρῶν, ἡ ὁποία σημαίνει μηδενισμό, βία καί συμπεριφορά βάναυση ἐναντίον τοῦ  ἀνθρωπίνου σώματος, παρέμβαση στή λειτουργία τῆς φύσεως, ἡ ὁποία κατά τήν ὑπό τοῦ Θεοῦ ὡρισμένη τάξη ἀναλαμβάνει τό ἒργο τῆς διαλύσεως τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος, ἀκόμη δέ σημαίνει καί ἄρνηση τῆς ἀπό χιλιάδων ἐτῶν παραδόσεως καί βεβαίως αὐτῆς τῆς πίστεως στήν Ἀνάσταση.

    Ὃλα τά ἀνωτέρω, περί τῆς Ὀρθοδόξου δηλαδή Θεολογίας καί τά σχετιζόμενα μέ τήν ἁγία πίστη καί παράδοσή μας, ἴσως νά μή τά συμμερίζονται κάποιοι γιά λόγους ἰδεολογικούς ἤ ἄλλους. Ὅμως εἶναι ἀδιανόητο νά μή λαμβάνῃ κάποιος ὑπόψη του ὅτι ἡ Ἑλλάδα ἔχει τή δική της πνευματική ταυτότητα. Καί ἄν αὐτό ἤθελε κάποιος παραβλέψῃ σέ ἄλλο τόπο, δύσκολα ἤ μᾶλλον ἀδύνατον εὑρισκόμενος στήν Πάτρα, παρακάμπτει, ἀφοῦ ἡ πόλη μας ἔχει τήν μεγίστη εὐλογία καί χάρη ἀπό τόν Θεό καί αὐτό τήν καθιστᾶ ξεχωριστή καί τῆς δίδει τήν ἰδιαίτερη ταυτότητά της παγκοσμίως, νά κατέχῃ τόν Σταυρό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, τήν Ἁγία Κάρα του καί βεβαίως τόν τάφο του.

     Ἀλήθεια, τί θά ἦταν ἡ Πάτρα χωρίς αὐτά; Τί θά ἦτο ἡ Πάτρα χωρίς τήν πανσεβάσμια Κάρα τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου; Ἄν εἶχε ἀπό τούς Χριστιανούς υἱοθετηθῇ ἡ καῦσις τῶν κεκοιμημένων, ἡ Πάτρα θά ἦτο πτωχοτάτη καί ἄσημος, διότι θά ἔλειπε ὁ μέγιστος θησαυρός της, ἡ Κάρα τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου.

   Εἶναι γνωστή ἡ τακτική τῶν εἰδωλολατρῶν νά καῖνε τά Λείψανα τῶν Ἁγίων μετά τό μαρτύριο γιά νά ἀφανίσουν τά ἲχνη τῶν ἀγωνιστῶν ὑπέρ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἀξίας καί σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου.

   Ἀλλά, θά εἴπη εὔκολα κάποιος. Ἤδη ἔχει ψηφισθῆ νόμος ἀπό τήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων καί ἐπιτρέπει τήν δημιουργία ἀποτεφρωτηρίων καί ἑπομένως ἔχει ὁ Δήμαρχος τήν δυνατότητα ὄχι μόνο νά συζητήσῃ τό θέμα, ἀλλά καί τόν ἀποτεφρωτικό χῶρο νά δημιουργήσῃ. Οὐδείς δύναται τοῦτο νά ἀμφισβητήσῃ.

   Ὅμως σέ ἕνα τόπο τόν ὁποῖο ἀγαπᾶμε καί ἐν τῇ ἐπιτελέσει τοῦ χρέους μας ἔναντι τοῦ Λαοῦ τόν ὁποῖο ὑπηρετοῦμε, ὀφείλομε νά ἐκφράζωμε μέ ὑπευθυνότητα τίς θέσεις μας, μάλιστα ὅταν ἔχωμε ὑποθέσεις πού ἅπτονται πνευματικῶν ζητημάτων καί τῆς ὃλης ὀντότητος καί ὑποστάσεως τοῦ ἀνθρώπου.

    Ἀγαπητοί μου ἐπιτρέψατέ μας, ἐν ἀγάπῃ πολλῇ νά εἲπωμεν ὃτι ἡ συζήτηση περί τοῦ ὡς εἴρηται θέματος καί βεβαίως ἡ δημιουργία ἀποτεφρωτηρίου, οὐδέν ὄφελος προσπορίζει στήν πόλη μας καί τήν κοινωνία μας, διότι ὑπάρχουν ἄλλα καί μάλιστα τεράστια προβλήματα πού ταλανίζουν τήν Ἑλληνική κοινωνία καί τήν πόλη τῶν Πατρῶν, τά ὁποῖα ἔχουν ἄμεση σχέση μέ τούς ζωντανούς καί τήν ποιότητα τῆς ζωῆς καί τήν ἐπιβίωσή τους καί ὄχι μέ τούς νεκρούς καί τίς τέφρες πού «σκοτώνουν», καί τήν παραμικρή ἐλπίδα γιά συνέχιση αὐτῆς τῆς πορείας μέ αἰσιοδοξία καί θάρρος καί μέ τήν βεβαιότητα τῆς αἰωνιότητος.

    Τό ποσόν τό ὁποῖον ἀπαιτεῖται ὡς ἐπληροφορήθημεν ἀπό τίς δηλώσεις τοῦ ὑπευθύνου Ἀντιδημάρχου εἶναι πολύ ὑψηλόν μάλιστα σέ μιά ἐποχή κρίσεως οἰκονομικῆς, ἀνεργίας, φτώχειας καί ἀνέχειας πού μαστίζει, ὡς μή ὤφελε, τόν τόπο μας.

   Εἴμαστε καθ’ ἡμέραν μάρτυρες τῆς ὁδύνης πού περνάει ὁ Λαός μας καί πολλοί, δυστυχῶς, θά ἔλεγα πάρα πολλοί συμπολίτες μας, ὑποφέρουν ἀκόμα καί ἀπό τήν ἒλλειψη βασικῶν ἀναγκῶν γιά τήν καθημερινή τους ἐπιβίωση. Γιά τήν ἀντιμετώπιση αὐτῶν τῶν δυσκολιῶν ὅλοι μας, Ἐκκλησία, Δῆμος καί ἄλλοι φορεῖς ἔχομε ἐνώσει τίς  δυνάμεις μας.

   Σήμερα, ὁ Λαός μας ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἑνότητα καί ὄχι ἀπό ἐνέργειες καί κινήσεις οἱ ὁποῖες δροῦν ἀντίθετα μέ τήν συνοχή του. Ἐν τῷ πνεύματι αὐτῆς τῆς ἑνότητος, ἀπευθύνομαι στήν ἀγάπη σας καί γραπτῶς, ἐπαναλαμβάνοντας ὃσα μετά τοῦ κ. Δημάρχου ἔχομε καί προφορικῶς  συζητήσει.

   Ἀκόμη, πιστεύομε ὅτι οὐδέν ὄφελος οἰκονομικό θά προσκομίσῃ ἡ λειτουργία τοῦ ἀποτεφρωτηρίου στήν πόλη μας καί στήν περιοχή μας, ἀφοῦ οἱ ἐπιθυμοῦντες νά καοῦν μετά θάνατον εἶναι ἐλάχιστοι, ἐξ’ ὅσων δυνάμεθα νά γνωρίζωμε καί τήν ἐνδεκαετῆ μέχρι τώρα διαποίμανση ὑφ’ ἡμῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν. Τοῦτο συμβαίνει καί γενικώτερα. Σημειωτέον ὃτι οὒτε στήν Πρωτεύουσα τῆς Ἓλλάδος ἒχει προχωρήσει τό θέμα δημιουργίας ἀποτεφρωτηρίου.

Ταῦτα μετά πολλῆς ἀγάπης καί θερμῶν εὐχῶν μέ τήν ἐλπίδα ὅτι ὁ λόγος τῆς ἐλαχιστότητός μας, θά τύχῃ τῆς δεούσης προσοχῆς, ἀφοῦ γνωρίζετε οἱ πάντες πολύ καλά, ὅτι τό μόνο πού μέ ἐνδιαφέρει εἶναι ὁ Λαός μας καί ὁ τόπος μας, ὅπως βεβαίως καί ἐσᾶς.

   Κύριε Δήμαρχε, κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι, γνωρίζετε πόσο σᾶς ἀγαπᾶμε καί πιστεύομεν ὅτι εἶσθε βέβαιοι ἀπό τήν μέχρι τώρα συνεργασία μας, ὅτι βαθειά εἶναι ἡ ἐπιθυμία μας νά ἐπιτύχετε στό ἔργο σας γιά τό καλό τοῦ τόπου μας καί τοῦ Λαοῦ μας. Μέσα ἀπό αὐτό τό πνεῦμα δεχθῆτε καί τήν παρέμβασή μας αὐτή, ὡς μία ἔκφραση τοῦ ἐνδιαφέροντός μας γιά τήν πρόοδο τῆς κοινωνίας μας.

    Μετ’ εὐχῶν ἐν Κυρίῳ καί τιμῆς

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 Ο ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως