Μπροστά στο Ναό του Πρωτάτου
Μέσα στην Αναστάσιμη ατμόσφαιρα και με τις ευχές και ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, η Γ΄ τάξη του Γενικού Εκκλησιαστικού Λυκείου Πατρών και το τμήμα Εκκλησιαστικής και Πολιτιστικής Κατάρτισης πραγματοποίησαν εκπαιδευτική – προσκυνηματική και ποιμαντική επίσκεψη στο Άγιο όρος από 12 έως 16 Απριλίου 2010. Συμμετείχαν 22 μαθητές και σπουδαστές σε συνοδούς τον Διευθυντή του Λυκείου κ. Ιωάννη Κότορο, τον Θεολόγο καθηγητή κ. Παναγιώτη Πανογεώργο, τον Χαράλαμπο Κοντοχρήστο, Δ/ντή του 2ου Ι.Ε.Κ. Πατρών και τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Δημήτριο Παπαγεωργίου. Το πρόγραμμα της επίσκεψης είχε ως εξής: Δευτέρα 12/4/10: Ώρα 12,00 το βράδυ ξεκινήσαμε την προσκυνηματική μας εκδρομή στο Άγιο Όρος από την πλατεία Πυροσβεστίου στην Πάτρα. Μετά από μια στάση έξω από τα Ιωάννινα φτάσαμε στις 9,00 π.μ. στην Ουρανούπολη. Μετά τη σχετική διαδικασία με τα διαμονητήρια επιβιβαστήκαμε στο πλοίο «Άγιος Παντελεήμων» και αναχωρήσαμε για τη Δάφνη. Μετά από δίωρο ταξίδι, όπου θαυμάσαμε από τη θάλασσα το θαυμάσιο και απείραχτο ακόμη από τον άνθρωπο τοπίο και αφού ήρθαμε σε μια πρώτη επαφή με τους αρσανάδες (λιμανάκια των Ιερών Μονών) και τις παραλιακές Μονές αποβιβασθήκαμε στο Λιμάνι της Δάφνης. Πήραμε τα μικρά λεωφορειάκια που μας περίμεναν και ξεκινήσαμε για την πρωτευόυσα του Αγίου Όρους, τις Καρυές. Πρώτη μας επίσκεψη ο Ιερός Ναός του Πρωτάτου, στον οποίο υπάρχει η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας «Άξιον Εστί» την οποία προσκυνήσαμε με ιδιαίτερη κατάνυξη και ζητήσαμε την ευλογία της. Ο εντεταλμένος μοναχός μόλις πληροφορήθηκε ότι είμαστε ιεροσπουδαστές προθυμοποιήθηκε να μας ξεναγήσει και να μας μιλήσει για τη θαυματουργό εικόνα της Παναγίας μας, που είναι ένα από τα ιερότερα κειμήλια του Αγίου Όρους. Ανέφερε επίσης ότι ο Ναός του Πρωτάτου είναι ιστορικός, είναι περισσότερο των χιλίων ετών και έχει αγιογραφηθεί από τον μεγαλύτερο Έλληνα αγιογράφο, τον Μανουήλ Πανσέληνο. Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε την Ι.Μ. Κουτλουμουσίου. Μας υποδέχθηκαν στο αρχονταρίκι με αγάπη, μας προσέφεραν το συνηθισμένο κέρασμα και τακτοποιηθήκαμε στους ξενώνες. Μετά από μικρή ξεκούραση, όλοι μαζί ξεκινήσαμε πεζοί για την Παναγούδα, το κελλί του αείμνηστου γέροντα π. Παϊσίου. Μετά από πορεία πλέον των 20 λεπτών φθάσαμε στην Παναγούδα, όπου μας υποδέχθηκε ο μοναχός που τώρα κατοικεί εκεί ο π. Ησαΐας. Ζητήσαμε να δούμε και τον άλλο μοναχό του κελλίου, τον π. Αρσένιο, αλλά πληροφορηθήκαμε ότι έλειπε και είχε κατεβεί στην Πάτρα, για κάποια οικογενειακή του υποχρέωση. Αφού προσκυνήσαμε στο εκκλησάκι που εκκλησιαζόταν ο π. Παΐσιος, πήραμε έστω και μ’ αυτό τον τρόπο την ευλογία του, ζητήσαμε από τον π. Ησαΐα να μας πει ορισμένα πράγματα για τον γέροντά του, που στη συνείδηση του λαού του Θεού θεωρείται άγιος. Ο π. Ησαΐας, ανέφερε πως ο π. Παΐσιος, ήταν ένας άνθρωπος με μεγάλη πίστη στο Θεό. Είχε περισσή αγάπη, καλοσύνη και ταπεινοφροσύνη. Για το λόγο αυτό αξιώθηκε από το Θεό με πολλά χαρίσματα. Πλήθος κόσμου τον επισκεπτόταν και ζητούσε τη βοήθειά του και προσευχόταν για όλο τον κόσμο, με αποτέλεσμα να εισακούεται η προσευχή του και να γίνονται και θαύματα. Βαθειά συγκινημένοι, από αυτά που ακούσαμε, αλλά και αισθανόμενοι ότι έχουμε την ευλογία του «αγίου γέροντα» πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Κάναμε μια μικρή στάση στο κελί του πατρός Γαβριήλ. Είναι ένας άνθρωπος απλός και ταπεινός και σε κερδίζει με την πρώτη ματιά. Καθίσαμε γύρω του περιμένοντας τις συμβουλές του και την πνευματική του καθοδήγηση. Ο λόγος του χειμαρρώδης. Κρεμόμαστε από τα χείλη του. Σοφές οι συμβουλές του και με παραδείγματα. Η ζωή μας δεν έχει κανένα νόημα αν δεν έχει για οδηγό της το Χριστό. Φύγαμε από το κελλί του π. Γαβριήλ και γυρίσαμε στο Κοτλουμούσι την ώρα του Εσπερινού. Το τάλαντο μας κάλεσε στην εσπερινή σύναξη. Αμέσως μετά τον Εσπερινό ακολούθησε Τράπεζα και κατόπιν επιστρέψαμε στο Καθολικό για το Απόδειπνο και την προσκύνηση μέρους των Ιερών λειψάνων που φυλάσσονται εκεί. Προσκυνήσαμε μέρος από το Τίμιο Ξύλο, το χέρι του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, την κάρα της Αγίας Αναστασίας και την κάρα του Αγίου Αλυπίου, ο οποίος ήταν στυλίτης για εξήντα χρόνια. Στο Νάρθηκα της Μονής συναντήσαμε τον π. Γερβάσιο, που κατάγεται από Βραχνέϊκα και μας μίλησε για την πνευματική κρίση που διέρχεται σήμερα ο κόσμος όλος, αλλά και ιδιαίτερα η πατρίδα μας, μας έδωσε διάφορα έντυπα δικά του να τα διαβάσουμε, αλλά και να τα μοιράσουμε και σε άλλους χριστιανούς. Στη συνέχεια έγινε συγκέντρωση όλων των προσκυνητών και μας μίλησε ο μοναχός π. Χρυσόστομος. Ανέφερε μεταξύ άλλων για το πόσο μεγάλη είναι η αποστολή του κληρικού στο σύγχρονο κόσμο και πόσες δυσκολίες έχει να περάσει. Πρέπει πάντοτε να αισιοδοξεί και να αντλεί δύναμη από την προσευχή. Ο ίδιος να έχει μεγάλη πίστη και να δίνει το παράδειγμα. Ο σωστός ιερέας πρέπει να είναι σαν ένα καθαρό και αγνό κερί. Η ζωή του να είναι μια διαρκής θυσία. Σε ερώτηση για τη ζωή του μοναχού στο Άγιο όρος ανέφερε πως αυτή χωρίζεται σε τρία μέρη α) στην κοινή λατρεία, β) στα διακονήματα ή διακονίες και γ) στις ώρες που περνά ο μοναχός στο κελί του προσευχόμενος λέγοντας την φράση «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλό» την οποία επαναλαμβάνει χιλιάδες φορές κάθε μέρα, με σκοπό να καταπατήσουν τα πάθη τους αλλά και να καλλιεργήσουν την ευαγγελική αγάπη που μας δίδαξε ο Χριστός. Επίσης μας είπε τον λόγο που τοποθετείται το Καθολικό (ο κεντρικός ναός) στο κέντρο του μοναστηριού. Όλη η ζωή του μοναχού έχει αναφορά στο Θεό. Όπου και να βρίσκεται σ’ αυτόν αναφέρεται. Έτσι κέντρο της μοναστικής ζωής είναι ο Θεός και ο ναός είναι ο τόπος της παρουσίας Του. Βλέπει και να βλέπεται απ’ όλους. Μας εξήγησε επίσης και τι σημαίνει «εφέστιος» εικόνα. «Εφέστιος» εικόνα είναι η θαυματουργή εικόνα που έχει που έχει για προστάτιδά της η κάθε Ιερά Μονή. Μετά τη συνάντηση αυτή είχε έρθει η ώρα για λίγη νυκτερινή ανάπαυση.
Θα θέλαμε να μείνουμε περισσότερο χρόνο εκεί. Ο χρόνος όμως είναι ασυγκίνητος και περνάει γρήγορα. Έπρεπε να φύγουμε και με πεζοπορία να φθάσουμε στον προορισμό μας, την Ιερά Μονή Καρακάλου. Η διαδρομή διήρκεσε περίπου 50 λεπτά. Περάσαμε μέσα από στενά και γραφικά μονοπάτια σκεπασμένα από βαθύσκιες καστανιές. Φθάσαμε λίγο πριν την ώρα του Εσπερινού, μας υποδέχθηκε ο πάντα χαμογελαστός και καλοσυνάτος αρχοντάρης π. Νεκτάριος. Μας τακτοποίησε στους ξενώνες και αμέσως πήγαμε στον Εσπερινό, συμμετείχαμε στην Τράπεζα και μετά στο Απόδειπνο προσκυνήσαμε τα Ιερά Λείψανα της Μονής. Στο μικρό χρονικό διάστημα μεταξύ της Τράπεζας και του Αποδείπνου, συναντήσαμε τον ηγούμενο π. Φιλόθεο, πήραμε την ευλογία του και μας έδωσε πνευματικές συμβουλές, σχετικές με την ιερωσύνη. Το βράδυ συγκεντρωθήκαμε στο αρχονταρίκι και ο π. Νεκτάριος με περισσή αγάπη μας προσέφερε κέρασμα τσάι, γλυκό και μαστίχα ποτό. Συζητήσαμε διάφορα θέματα σε ερωτήσεις που έκαναν οι μαθητές.
Τρίτη 13/4/10: Στις τρεις τα μεσάνυχτα ο εντεταλμένος μοναχός χτύπησε μέσα στη σιγαλιά της αγιορείτικης νύχτας το τάλαντο και μας καλούσε να συμμετάσχουμε στην πρωινή ακολουθία.Παρακαλουθήσαμε το Μεσονυκτικό, τον Όρθρο, την Α΄, την Γ΄ και την ΣΤ΄ ώρα και ακολούθως την Θεία Λειτουργία. Η σιγαλιά της νύχτας, το ελάχιστο φως των κανδηλιών, η μελωδική ψαλμωδία των μοναχών μας συνεπήρε και μας οδήγησε σε άλλη σφαίρα. Όλοι παρακαλούσαμε ο χρόνος να σταματήσει εκεί. Μετά τις ακολουθίες και τη συμμετοχή μας στην Τράπεζα ανεβήκαμε στις Καρυές και στο λίγο ελεύθερο χρόνο μας γνωρίσαμε καλλίτερα την πρωτεύουσα του Αγίου Όρους, με το Διοικητήριο, την Ιερά Επιστασία, τα κελλιά και τα κονάκια των αντιπροσωπειών των είκοσι κυρίαρχων Ιερών Μονών. Η επόμενη επίσκεψή μας στην ιστορική Αθωνιάδα Εκκλησιαστική Ακαδημία. Μας περίμεναν οι μαθητές, οι καθηγητές και το υπόλοιπο προσωπικό. Ξεναγηθήκαμε στους χώρους της Σχολής, στο εργαστήριο της αγιογραφίας και όλοι μαζί αναπέμψαμε δέηση στο παρεκκλήσιο της Σχολής που είναι αφιερωμένο στους προστάτες των γραμμάτων, τους τρεις Ιεράρχες. Μας δόθηκε η δυνατότητα να επικοινωνήσουμε με τους συμμαθητές μας της Αθωνιάδας, να πληροφορηθούμε πως είναι η ζωή των ιεροσπουδαστών σε ένα τόσο ιερό χώρο και γενικά ανταλλάξουμε απόψεις πάνω σε πνευματικά θέματα. Η επίσκεψή μας στην Αθωνιάδα έκλεισε με την παράθεση γεύματος προς τιμή μας και την ανταλλαγή σχετικών προσφωνήσεων εκ μέρους των καθηγητών. Μετά την Αθωνιάδα επισκεφθήκαμε την παρακείμενη Σκήτη του Αγίου Ανδρέου, ή αλλοιώς «Σαράι». Ανακαινίσθηκε πρόσφατα και διαθέτει το μεγαλύτερο Ναό του Αγίου Όρους ο οποίος είναι πολύ επιβλητικός. Ανάμεσα στα Ιερά Λείψανα που προσκυνήσαμε ξεχωριστή θέση κατέχει το ευωδιάζον μέρος του μετωπιαίου οστού της Κάρας του Αποστόλου Ανδρέου. Η συγκίνησή μας υπήρξε βαθύτατη γιατί μας δόθηκε έτσι η ευκαιρία να προσκυνήσουμε λείψανο του Αγίου Ανδρέου, του προστάτη και πολιούχου μας, του δικού μας αγίου. Η ώρα ήταν περίπου 2,30΄ μ.μ., πήραμε τα λεωφορειάκια και αναχωρήσαμε για την Ιερά Μονή Καρακάλλου, όπου θα διανυκτερεύαμε. Στο δρόμο συναντήσαμε την επιβλητική Ιερά Μονή των Ιβήρων. Παρακαλέσαμε τους δύο οδηγούς να σταματήσουν και να προσκυνήσουμε τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της «Πορταΐτισσας» αλλά και τα Ιερά Λείψανα που υπάρχουν στο παρεκκλήσιο αριστερά του καθολικού. Αναχωρήσαμε αμέσως για την Ιερά Μονή Φιλοθέου όπου μας άφησαν τα λεωφορεία. Εκεί προσκυνήσαμε την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Γλυκοφιλούσσας και της Ελεούσας. Στο αρχονταρίκι της Μονής μας περίμενε μια έκπληξη, παλιός απόφοιτος της Σχολής ήταν δόκιμος μοναχός εκεί. Η χαρά που νοιώσαμε ήταν απερίγραπτη. Τον παρακαλέσμε να προσεύχεται για μας, αλλά και για όλο το Σχολείο.
Θα θέλαμε να μείνουμε περισσότερο χρόνο εκεί. Ο χρόνος όμως είναι ασυγκίνητος και περνάει γρήγορα. Έπρεπε να φύγουμε και με πεζοπορία να φθάσουμε στον προορισμό μας, την Ιερά Μονή Καρακάλου. Η διαδρομή διήρκεσε περίπου 50 λεπτά. Περάσαμε μέσα από στενά και γραφικά μονοπάτια σκεπασμένα από βαθύσκιες καστανιές. Φθάσαμε λίγο πριν την ώρα του Εσπερινού, μας υποδέχθηκε ο πάντα χαμογελαστός και καλοσυνάτος αρχοντάρης π. Νεκτάριος. Μας τακτοποίησε στους ξενώνες και αμέσως πήγαμε στον Εσπερινό, συμμετείχαμε στην Τράπεζα και μετά στο Απόδειπνο προσκυνήσαμε τα Ιερά Λείψανα της Μονής. Στο μικρό χρονικό διάστημα μεταξύ της Τράπεζας και του Αποδείπνου, συναντήσαμε τον ηγούμενο π. Φιλόθεο, πήραμε την ευλογία του και μας έδωσε πνευματικές συμβουλές, σχετικές με την ιερωσύνη. Το βράδυ συγκεντρωθήκαμε στο αρχονταρίκι και ο π. Νεκτάριος με περισσή αγάπη μας προσέφερε κέρασμα τσάι, γλυκό και μαστίχα ποτό. Συζητήσαμε διάφορα θέματα σε ερωτήσεις που έκαναν οι μαθητές.
Τετάρτη 14/4/10: Ξυπνήσαμε στις 4,00΄ το πρωί από τον ήχο του ταλάντου. Ετοιμασθήκαμε για την πρωινή ακολουθία που διήρκεσε μέχρι τις 7,00΄. Η Τράπεζα στη Μονή θα ήταν μετά την παράκληση στις 10,30΄. Η Μοναστηριακή φιλοξενία όμως δεν μας άφησε. Μας ετοίμασαν γρήγορα πρωινό και καφέ. Ώρα 8,30΄ ήρθαν τα μικρά λεωφορεία και ξεκινήσαμε για την Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας. Το μεγαλύτερο και αρχαιότερο μοναστήρι του Αγίου Όρους. Η διαδρομή ήταν μεγάλη, μία ώρα και ένα τέταρτο. Όταν φθάσαμε προσκυνήσαμε το τάφο του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτη και το καθολικό. Ο μοναχός που μας ξενάγησε ανέφερε πως η Ιερά Μονή ιδρύθηκε από τον Άγιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη το 963 μ.Χ. που ήταν φίλος του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά. Όταν ο Νικηφόρος Φωκάς πολιορκούσε το Ηράκλειο και ολόκληρη την Κρήτη που για πολλές δεκαετίες κατείχαν οι Σαρακηνοί, επειδή δεν έπεφτε το Ηράκλειο, ο Φωκάς πήρε μαζί του το φίλο του μοναχό Αθανάσιο και τον παρακάλεσε να προσευχηθεί και να αποβεί νικηφόρα η εκστρατεία του. Τελικά το Ηράκλειο και όλη Κρήτη έπεσε και ο Φωκάς μέρος από τα λάφυρα τα έδωσε στον Αθανάσιο και απ’ αυτά έχτισε τη Λαύρα στο Άγιο Όρος. Λέγεται ότι οι μεγάλες πύλες του Καθολικού είναι από την κεντρική καστρόπορτα του Ηρακλείου. Επίσης ο Φωκάς χάρισε και ένα από τα τρία αντίγραφα των Σταυρών που έφτιαξε ο Μέγας Κωνσταντίνος όταν είδε το όραμα στον ουρανό με την επιγραφή «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ». Ο Σταυρός αυτός βρίσκεται όρθιος στο πίσω μέρος της Αγίας Τραπέζης. Στη συνέχεια προσκυνήσαμε το κελλί του Αγίου Αθανασίου, χτίσμα του 10ου αιώνα, είδαμε τα σιδερένια μπαστούνια του και επισκεφθήκαμε και το κυπαρίσσι του λίγο πιο έξω από τη Μονή, όπου σύμφωνα με την παράδοση ο Άγιος Αθανάσιος φύτεψε το ξερό κυπαρισσένιο ραβδί του ανάποδα, αυτό ρίζωσε και βλάστησε και μέχρι σήμερα τα κλαδιά του βγαίνουν ανάποδα κοιτάζοντας προς τα κάτω. Προσκυνήσαμε επίσης και το παρεκκλήσιο με τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Κουκουζελιώτισσας. Στη συνέχεια αναχωρήσαμε για την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου. Τακτοποιηθήκαμε στους ανακαινισμένους ξενώνες και παρακολουθήσαμε τον Εσπερινό. Μετά την Τράπεζα και το Απόδειπνο προσκυνήσαμε και πήραμε την ευλογία των Ιερών Λειψάνων που υπάρχουν στο αρχαιότατο αυτό μοναστήρι. Ανάμεσα στα ιερά κειμήλια ξεχωρίζει η Τιμία Ζώνη της Παναγίας, τμήμα του Τιμίου Ξύλου, τμήμα του καλάμου από τη σταύρωση, η κάρα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, τμήμα από το χέρι του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου κ. ά. . Επίσης προσκυνήσαμε τις θαυματουργές εικόνες της Παναγίας της Παντάνασσας, της Παναγίας της Εσφαγμένης, της Παναγίας της Παραμυθίας, της Παναγίας της Αντιφωνήτριας και της Παναγίας της Ελαιοβρύτισσας. Μετά την προσκύνηση των Ιερών Λειψάνων μας κάλεσε ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής π. Εφραίμ στο Συνοδικό, όπου μας μίλησε για την προσφορά του Αγίου Όρους και τη μεγάλη πνευματική ωφέλεια που αποκομίζει όποιος επισκέπτεται το Άγιο Όρος. Διανυκτερεύσαμε εκεί. Πέμπτη 15/4/10: Ώρα 4,00΄ και πάλι το τάλαντο ήχησε και μας κάλεσε στην Ορθρινή Ακολουθία. Όλοι σε μικρό χρονικό διάστημα ετοιμασθήκαμε και κατεβήκαμε στο Καθολικό. Η γλυκειά ψαλμωδία των μοναχών και το τρεμάμενο φως των κανδηλιών μας οδήγησαν σε άλλη κατάσταση. Ξεφύγαμε από τα γήινα «πάσαν την βιωτικήν αποθώμεθα μέριμναν» και ανεβήκαμε έστω και για λίγο στα ουράνια. Νοιώσαμε για λίγο μια μικρή πρόγευση του παραδείσου. Όταν τελείωσε η ακολουθία της Α΄ ώρας μας ενημέρωσαν για τα παρεκκλήσια που θα ετελείτο η αναίμακτος Θυσία. Εμείς πήγαμε στο παρεκκλήσιο της Τιμίας Ζώνης. Τελέσθηκε η αναίμακτος Θυσία και αρκετοί συμμετείχαν στο Ποτήριο της Ζωής. Όλοι μας όμως αισθανθήκαμε έντονη την παρουσία του Κυρίου Ιησού και της Μητέρας Του, της υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας.
Ώρα 9,30΄ αναχωρήσαμε οδικώς για τη Δάφνη. Το οδοιπορικό μας έπρεπε να συνεχισθεί και να ολοκληρωθεί το πρόγραμμά μας. Πήραμε το καραβάκι και σε δέκα λεπτά φθάσαμε στην Ιερά Μονή του Αγίου Παντελεήμονος, το λεγόμενο Ρωσικό. Πολύ επιβλητικό μοναστήρι και με μεγάλη μεγαλοπρέπεια. Σήμερα γίνονται πολλές αναστηλωτικές εργασίες. Στην ακμή του είχε περισσότερους από 2.000 μοναχούς. Ανεβήκαμε στο Καθολικό και ο Ρώσος μοναχός με τα σπασμένα του Ελληνικά, ο π. Ευλόγιος, μας δέχθηκε και μας ξενάγησε στους χώρους της Μονής. Προσκυνήσαμε την εικόνα του Αγίου Νικολάου που την είχε κάνει δώρο στην Μονή ο τσάρος της Ρωσίας Μιχαήλ. Είδαμε την μεγαλύτερη καμπάνα στα Βαλκάνια που ζυγίζει 14 τόνους και χτυπά κάθε Σάββατο στον Εσπερινό και ακούγεται μέχρι την Θάσο, την Καβάλα και την Ουρανούπολη. Εκεί προσκυνήσαμε πολλά Άγια Λείψανα της Μονής συμπεριλαμβανομένου του πέλματος του Αγίου Ανδρέου.
(Στην Ι.Μ. Ξενοφώντος με τον Ηγούμενο π. Αλέξιο) Στη συνέχεια κάναμε πεζοπορία πενήντα περίπου λεπτών μέχρι να φτάσουμε στην Ιερά Μονή Ξενοφώντος. Τακτοποιηθήκαμε στους ανακαινισμένους ξενώνες, παρακολουθήσαμε τον Εσπερινό στο μεγαλύτερο καθολικό του Αγίου Όρους, που είναι αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο, συμμετείχαμε στην Τράπεζα παρακολουθήσαμε το Απόδειπνο και προσκυνήσαμε τα Άγια Λείψανα, την εφέστιο εικόνα του Αγίου Γεωργίου και της Παναγίας της Οδηγήτριας. Στη συνέχεια στο Συνοδικό μας δέχθηκε ο ηγούμενος π. Αλέξιος, οποίος μας μίλησε για το ύψος της Ιερωσύνης και τη μεγάλη αποστολή του Ιερέως στο σύγχρονο κόσμο. Ήταν πολύ απλός και τα λόγια του ήταν σαν μια δροσερή αύρα που μας συνεπήρε και τα βάλαμε στην καρδιά μας. Σαν δώρο μας έδωσε έναν φάκελο που είχε μέσα ένα κομποσκοίνι, μια εικόνα της Παναγιάς και ένα ημερολόγιο που έχει παράλληλα και το νέο και το παλαιό ημερολόγιο.
Παρασκευή 16/4/10: Τελευταία μας μέρα στο Άγιον Όρος. Ξεκινήσαμε με τον Μεσονυκτικό και στη συνέχεια κάναμε παράκληση στην Παναγιά την Οδηγήτρια. Έπειτα ακολούθησε Τράπεζα και μετά αναχωρήσαμε πάλι με πεζοπορία για την παρακείμενη Ιερά Μονή Δοχειαρίου. Η απόσταση ήταν είκοσι λεπτά. Πήγαμε στο Αρχονταρίκι για το καθιερωμένο λουκουμάκι και το καφέ και στη συνέχεια προσκυνήσαμε τα Άγια Λείψανα που βρίσκονται εκεί, όπως την κάρα του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη, κομμάτι από το Τίμιο Ξύλο, το χέρι της Αγίας Μαρίνης και ένα πανάκι με το οποίο είχαν σκουπίσει το αίμα του Αγίου Δημητρίου. Έπειτα επειδή μας πίεζε ο χρόνος κατεβήκαμε στην προβλήτα έξω ακριβώς από τη Μονή και περιμέναμε να έρθει το πλοίο «Άγιος Παντελεήμων» για να αρχίσουμε το ταξίδι του γυρισμού. Αφού ανεβήκαμε στο πλοίο επιστρέψαμε στην Ουρανούπολη μπήκαμε στο λεωφορείο και ξεκινήσαμε την επάνοδό μας με βαριά καρδιά. Όλοι μας θέλαμε αυτό το προσκύνημα να μην έχει τελειωμό. Θέλαμε ο χρόνος να σταματήσει εκεί. Να μείνουμε όσο μπορούσαμε περισσότερο. Όμως οι δικοί μας και τα μαθήματά μας, μας περίμεναν. Δώσαμε όμως υπόσχεση στην Παναγιά μας, την Πλατυτέρα των ουρανών, πως με την πρώτη ευκαιρία θα ξαναεπισκεφθούμε το «Περιβόλι» της και θα αντλήσουμε χάρη από τη Χάρη της.
Το οδοιπορικό επιμελήθηκε ο μαθητής της Γ΄τάξης του Εκκλησιαστικού Λυκείου Πατρών Διονύσιος Αντωνάτος, με τη βοήθεια του Πρωτοπρεσβ. Δημητρίου Παπαγεωργίου που ανέλαβε και την ανάρτησή του στο διαδίκτυο.
