ΕΟΡΤΗ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ ΑΙΜΟΔΟΤΩΝ
της περιοχής του Κέντρου Υγείας Χαλανδρίτσας
(12-2-2012
Την Κυριακή 12-2-2012 (Κυριακή του Ασώτου) ο Σύλλογος Εθελοντών Αιμοδοτών της περιοχής του Κέντρου Υγείας Χαλανδρίτσης, εόρτασε στο Βασιλικό Πατρών, του Δήμου Ερυμάνθου, την ετήσια εορτή του, επί τη μνήμη του Αγίου Χαραλάμπους, που είναι ο προστάτης άγιος του Συλλόγου.
Το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ, εκπροσώπησε ο Αρχιερατικός Επίτροπος Φαρρών Πρωτοπρεσβ. π. Δημήτριος Παπαγεωργίου.
Στη Θεία Λειτουργία, έλαβε μέρος ο ιερέας του χωριού Βασιλικό π. Χρήστος Σιαμαντάς, καθώς επίσης και ο Πρεσβ. π. Σπυρίδων Γκολώνης, εφημέριος του χωριού Καλάνιστρα, ο οποίος μετέφερε για ευλογία την ιερά λειψανοθήκη από τον Ιερό ναό Αγίου Χαραλάμπους Καλάνιστρας, στην οποία υπήρχε και ιερό λείψανο του Αγίου Χαραλάμπους.
Ο π. Δημήτριος, αφού μετέφερε τις ευχές και τις ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας, ο οποίος αγαπάει και τιμά το Σύλλογο, για την τεράστια προσφορά του στην περιοχή μας και πολλές φορές παρευρίσκεται και ο ίδιος στις διάφορες εορταστικές του εκδηλώσεις, στην ομιλία του ανέφερε:
"Πάντοτε το άγνωστο έλκυε τον άνθρωπο. Εξάπτει τη φαντασία του και φλογίζει την περιέργειά του. Αιχμαλωτίζει την καρδιά του. Ζητεί πάντα το νέο και το καινούργιο. Γι’ αυτό και αποδημεί σε μακρινά μέρη. Ξενιτεύεται σε μακρινές χώρες, αναζητώντας τη χαρά και την ευτυχία.
Στην εποχή μας αυτή η τάση φυγής βασανίζει μεγάλο σύνολο ανθρώπων και ιδίως των νέων. Εγκαταλείπουν τα πάντα, την πατρική στέγη, τη βεβαιότητα και την αγάπη, αναζητώντας πολλές φορές το ανέφικτο και το όνειρο. Κυνηγώντας το άπιαστο πουλί της ευτυχίας.
Σε μια τέτοια αποδημία, αναφέρεται ο Κύριος στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή. Την παραβολή του Ασώτου. Είναι η περιπέτεια ενός νέου ανθρώπου, που εγκαταλείπει το πατρικό του σπίτι και φεύγει. Αναχωρεί για μακρινή χώρα. Πιστεύει πως έτσι θα αποκτήσει την πλήρη ελευθερία και το μεθυστικό κρασί της ευτυχίας.
Εκεί, στη μακρινή χώρα, κατασπαταλάει την πατρική του περιουσία, που την έδωσε αμέσως ο πατέρας και «ζων ασώτως» έφτασε στον έσχατο ξεπεσμό.
Μέσα στην τραγωδία του, που ξέπεσε τόσο χαμηλά και η ζωή του και έγινε κτηνώδης, συνέρχεται, συγκλονίζεται, ταπεινώνεται και μετανοεί. Αποφασίζει να επιστρέψει στο πατρικό του σπίτι. Έτσι από τον ξεπεσμό φθάνει στην αποκατάσταση. Από την αθλιότητα της μακρινής χώρας στη ειρήνη και στη χαρά της πατρικής εστίας. Από τον πόνο και τη μοναξιά, που τον πότισε η αλόγιστη περιπέτειά του, στην αγάπη του πατέρα, που όλα αυτά τα χρόνια, δεν τον εγκατέλειψε, δεν τον ξέχασε, τον περίμενε με αγωνία, και τώρα που επιστρέφει τον δέχεται στην αγκαλιά του.
Ο δρόμος που ακολούθησε ο νεώτερος γιος δεν είναι άγνωστος και στην εποχή μας. Η απομάκρυνση και η άγνωστη χώρα, εξακολουθούν και σήμερα να υφίστανται και να γίνονται σειρήνες, ιδίως για τους νέους ανθρώπους.
Στο όνομα δήθεν της ελευθερίας και της αναζήτησης της ευτυχίας, πολλοί άνθρωποι, σήμερα, αρνούνται το Θεό και απομακρύνονται από τον Πατρικό Οίκο που είναι η Εκκλησία και ξενιτεύονται εις «χώραν μακράν».
Πρώτη χώρα και περιοχή είναι η «αμφισβήτηση». Πολλοί σήμερα αμφισβητούμε τα πάντα. Αμφιβάλλουμε για όλα. Πολεμούμε τους θεσμούς, και αρνούμαστε κάθε αυθεντία. Στο κέντρο της αμφισβήτησης βρίσκεται η πίστη. Ο θεσμός της Εκκλησίας, το έργο της και η αποστολής της. Ξεκινώντας ίσως κάποιες φορές, από προσωπικές ανθρώπινες αδυναμίες, κάποιων λειτουργών της, απομακρυνόμαστε από το «Σώμα του Χριστού», από την μεγάλη πατρική αγάπη και αγκαλιά.
Δεύτερη χώρα είναι η «άρνηση». Άλλοι προχωρούμε πιο πέρα, από την αμφισβήτηση στην άρνηση. Στη χώρα της απιστίας. Εδώ αποδημώντας ο άνθρωπος σκοτώνει την πίστη. Διαγράφει από την ύπαρξή του το Θεό. Ξεριζώνει από την καρδιά του κάθε μεταφυσική ρίζα. Υψώνει βλάσφημα το ανάστημά του και φωνάζει αλαζονικά:
«Θεέ, τραβήξου από μπροστά μας, σκιάχτρο του νου και της ψυχής. Για σε τα χείλη τα δικά μας, δεν έχουν λόγια προσευχής».
Και Τρίτη χώρα, είναι περιοχή της αμαρτίας. Περιοχή της παντοειδούς ασωτείας. Δίχως Θεό όλα επιτρέπονται. Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο γίνεται λύκος και κατρακυλάει στη ζωώδη κατάσταση. Μένει γυμνός από την χάρη του Θεού. Χάνει τα πάντα. Ηθικό ερείπιο, ζωντανός νεκρός, χωρίς πρόσωπο και προσωπικότητα. Χαμένος για πάντα.
Όμως ο σκοπός της παραβολής δεν είναι να μας διηγηθεί τον κόσμο της φθοράς και της αμαρτίας. Το Ευαγγέλιο δεν είναι άρνηση, αλλά θέση. Σκοπό έχει να μας δείξει το πρόσωπο του Πατέρα, που περιμένει με λαχτάρα και υποδέχεται με χαρά το μετανοημένο παιδί. Σκοπό έχει να μας δείξει το ανεξάντλητο πέλαγος της αγάπης και της φιλανθρωπίας Του, και στο πρόσωπο του Ασώτου, που επιστρέφει στο πατρικό σπίτι, στην αγκαλιά του Πατέρα, τη δύναμη και την αξία της μετάνοιας.
Γι’ αυτό η Εκκλησία μας κάθε χρόνο προβάλει την παραβολή αυτη στην αρχή της περιόδου του Τριωδίου. Απευθύνεται σε όλους μας, στους σημερινούς αμφισβητίες, στους αρνητές, και στους ασώτους. Και ο λόγος του Ευαγγελίου είναι προσκλητήριο μετανοίας και επιστροφής.
Είναι μήνυμα αγάπης. Ο Κύριος μας αγαπά όλους. Σε όποια κατάσταση και αν βρισκόμαστε. Μας περιμένει να επιστρέψουμε κοντά Του. Στέκεται με ανοιχτή τη θεϊκή Του αγκαλιά και μας περιμένει.
Σήμερα, εμείς εδώ, στη λατρευτική αυτή σύναξη, γιορτάζουμε και τον Άγιο Χαράλαμπο, ο οποίος είναι προστάτης του Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών της περιοχής του Κέντρου Υγείας Χαλανδρίτσας. Μάλιστα για το λόγο αυτό έχει έλθει για ευλογία, και τμήμα του ιερού λειψάνου του από τον Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους του χωριού Καλάνιστρα, από τον ευλαβέστατο εφημέριο π. Σπυρίδωνα Γκολώνη, και μας δίνεται έτσι η ευκαιρία να ζητήσουμε τις ευχές και τις ικεσίες ενός Αγίου, ο οποίος μετέδιδε την αγάπη, το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας.
Επίσης ο ίδιος, έγινε οδηγός και δάσκαλός μας, προσφέροντας το τίμιο Αίμα του, κατά το μαρτύριό του. Έγινε παράδειγμα προς μίμηση.
Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί,
Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή, μας μιλάει για την αγάπη του Θεού και Πατρός, ο οποίος τόσο πολύ μας αγάπησε, ώστε «τον Υιόν αυτού τον Μονογενή έδωκεν ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν, ου μη απόλυται, άλλ’ έχει ζωήν αιώνιον».
Ο ίδιος ο Κύριος συνεχώς μας καλεί να γίνουμε μιμητές του. Αιώνες τώρα η λογχευθείσα πλευρά του Κυρίου από το στρατιώτη, ζωογονεί με το Πανάγιο και Θεϊκό Αίμα Του, κάθε άνθρωπο που μεταλαμβάνει στη Θεία Λειτουργία και του μεταγγίζει την αληθινή Ζωή. Την αιώνια ζωή.
Η Θεία κοινωνία, λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας μας είναι το φάρμακο της αθανασίας. Προέκταση της Θείας Λειτουργίας στην σκληρή καθημερινότητα είναι η δική μας έμπρακτη εφαρμογή της αγάπης προς τον πλησίον. Η Ορθοδοξία δεν είναι θεωρία, αλλά πράξη. Ορθοδοξία = Ορθοπραξία. Ο καθημερινός μας αγώνας, πρέπει να είναι να σταθούμε δίπλα στον άνθρωπο που υποφέρει, που αγωνίζεται, που αγωνιά. Πόσο μάλλον όταν ο συνάνθρωπός μας κινδυνεύει κιόλας! Όταν η ζωή, η ακεραιότητα, η ελπίδα, το μέλλον και τα όνειρά του εξαρτώνται από τη δική μας στάση και ευθύνη.
Μια τέτοια στάση ευθύνης αλλά και έμπρακτης αγάπης, είναι η εθελοντική αιμοδοσία. Μια στάση και μια πράξη αληθινής αγάπης, φροντίδας και ουσιαστικής προσφοράς, που διατρανώνει την αλληλεγγύη του ανθρώπου προς τον συνάνθρωπό του και καταξιώνει τον όρο ανιδιοτέλεια. Γιατί η προσφορά είναι ανιδιοτέλεια.
Είναι μια πράξη, κατά την οποία δίνουμε ένα ανεκτίμητο δώρο ζωής στον άγνωστο πάσχοντα συνάνθρωπο. Δίνουμε, κυριολεκτικά, ένα κομμάτι του εαυτού μας για τον ΑΛΛΟΝ, που είναι όχι μόνον συνάνθρωπός μας και αδελφός μας αλλά -κυρίως- εικόνα του Θεού. Αδελφός μας.
Στη χώρα μας χρειαζόμαστε περίπου 670.000 μονάδες αίματος μόνον για την κάλυψη των μεταγγίσεων την ασθενών. Η ευθύνη για την αποτυχία, να μην μπορούμε να συγκεντρώσουμε το αίμα που χρειαζόμαστε και να αγοράζουμε, ανήκει σε όλους μας.
Γίνονται πολλές προσπάθειες γι' αυτό, αλλά πρέπει να προσπαθήσουμε περισσότερο. Πρέπει να αναθερμάνουμε το ζήλο, να διώξουμε τους φόβους, τις φοβίες, τις όποιες αναστολές, να αφιερώσουμε ελάχιστο από το χρόνο μας, ένα δεκάλεπτο, για να ποτίσουμε και με το δικό μας αίμα το δέντρο της Αγάπης. Πρέπει να αγωνιστούμε περισσότερο ώστε να συλλέξουμε όσο το δυνατόν περισσότερες μονάδες αίματος.
Αίμα που ίσως κάποτε χρειαστεί και σε μας ή σε κάποιο από τα αγαπημένα μας πρόσωπα…. Γιατί μην ξεχνάμε ότι, σε κάθε λεπτό, η ζωή μας μπορεί ν' αλλάξει, κι εντελώς ξαφνικά να βρεθούμε στη θέση όσων σήμερα απεγνωσμένα ζητούν τη βοήθεια και τη συμπαράστασή μας…το αίμα μας.
Η ζωή μας είναι ένας διαρκής αγώνας και προσφοράς. Προσφέρουμε χωρίς να περιμένουμε ανταπόκριση. Η αγάπη δεν ανταποδίδεται, μόνο προφέρεται. Σύνθημα του αγώνα και της κινητοποίησής μας: Δίνουμε αίμα, γιατί μας περισσεύει η αγάπη.
Η Αγία μας Εκκλησία και πάλι μας προκαλεί: Δραστηριοποιήστε τον εαυτό σας σε έργα αγάπης. Γίνετε εθελοντές αιμοδότες. Μιμηθείτε τον Πρώτο Αιμοδότη-Ζωοδότη Χριστό. Αφιερώστε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σου για να προσφέρετε αίμα, στην αιμοδοσία που διοργανώνει ο ζωντανός Σύλλογός μας. Ο Σύλλογος προστασίας Υγείας και περιβάλλοντος της περιοχής του Κέντρου Υγείας Χαλανδρίτσης.
Έλατε! Μη διστάζετε! Πάντα να θυμάστε:
«Όταν παίρνεις, γεμίζουν τα χέρια σου. Όταν δίνεις, γεμίζει η ψυχή σου!» και «Μακάριον εστι διδόναι μάλλον, ή λαμβάνειν».
Χρόνια πολλά.
Συγχαρητήρια στο Σύλλογό μας για την προσφορά του.
Ο Θεός, διά πρεσβειών του Αγίου Χαραλάμπους, να ενδυναμώνει και ενισχύει όλους μας, ιδιαίτερα δε το Δ.Σ. του Συλλόγου, αλλά και τα ζωντανά και ευλογημένα από το Θεό μέλη του".-
Κατόπιν μίλησε ο Πρόεδος του Συλλόγου κ. Αθανάσιος Θεοδωρόπουλος, ο οποίος ευχαρίστησε τους παρευρισκομένους, αλλά και τα Μέλη του Συλλόγου για τη συμμετοχή τους στην εορταστική εκδήλωση.
Στο τέλος της εκδήλωσης κυρίες του Συλλόγου είχαν ετοιμάσει και προσέφεραν γλυκά, καφέ και αναψυκτικά.-
