ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ ΤΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ

ΣΤΟ  ΒΟΥΝΟ  ΤΩΝ   ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ

Ο  Σύλλογος Προστασίας Υγείας και Περιβάλλοντος της περιοχής του Κέντρου Υγείας Χαλανδρίτσης πραγματοποίησε την Παρασκευή-Σάββατο και Κυριακή (31 Ιανουαρίου και 1^η και 2^α  Φεβρουαρίου) την ετήσια χειμερινή εκδρομή του στο Πήλιο, το  Βουνό των Κενταύρων.

Αγριά, Εκκλησία Παναγίας της Σπηλιάς

Συμμετείχαν 96 εκδρομείς, μέλη και φίλοι του Συλλόγου, οι οποίοι πέρασαν ένα ευχάριστο τριήμερο με διασκέδαση, ανταλλάσοντας απόψεις σε πολλά θέματα και ιδιαίτερα περιβαλλοντικού περιεχομένου αφού η περιοχή του Βόλου και ιδιαίτερα το Πήλιο είναι χώροι όπου συνδυάζεται το βουνό και η θάλασσα, η οργιώδης βλάστηση, η ηρεμία της φύσης η ιστορία και η μυθολογία.

Παναγία Γοργοϋπήκοος της Σπηλιάς

Ο ΒΟΛΟΣ: Ο Βόλος είναι πόλη της Θεσσαλίας χτισμένη στον μυχό του Παγασητικού κόλπου, κοντά στην θέση της αρχαίας Ιωλκού στους πρόποδες του Πηλίου.

Πρωτεύουσα του νομού με 140.000 κατοίκους μαζί με το Δήμο Νέας Ιωνίας. Είναι μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας, εμπορικό λιμάνι, σημαντική βιομηχανική περιοχή και έδρα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Χτισμένη γύρω από το βαθύ λιμάνι της στο μυχό του Παγασητικού κόλπου, απλώνεται ως πάνω στα ριζώματα του Πηλίου. Η καλή ρυμοτομία της είναι το ένα χαρακτηριστικό και το δεύτερο, ότι είναι νεόχτιστη πόλη.

Ο Βόλος έχει ξεχωριστή γοητεία. Το λιμάνι του σε καλεί για κοντινά και  μακρινά ταξίδια, το δε καταπράσινο Πήλιο για ορεινές εξορμήσεις. Μέσα η πόλη διασώζει αρκετά μνημεία και έχει όμορφες γωνιές για περιπάτους, για ξεκούραση και περιήγηση. Οι ωραίες Εκκλησίες, όπως του Αγίου Νικολάου, των Αγίων Κων/νου και Ελένης, τα μεγάλα πάρκα, το μουσείο, η προκυμαία, τα εργαστήρια κεραμικής και υφαντικής και ο σιδηροδρομικός σταθμός, είναι ορισμένα.

Η "Αργώ" του Ιάσωνα, στο λιμάνι του Βόλου

Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζουν το αρχοντικό του Γιάννη Κοντού που στεγάζει το μουσείο του ζωγράφου Θεόφιλου και βέβαια το αρχαιολογικό μουσείο της πόλης. Η παραλία του Βόλου είναι ότι πρέπει για βραδινό περίπατο.

ΠΗΛΙΟ:  Το Πήλιο, το βουνό των 24 χωριών και των πολλών οικισμών, της πλούσιας βλάστησης και της πολιτιστικής ευμάρειας, και της ιδιαίτερης τοπικής αρχιτεκτονικής, εκτός από πολλά αξιοθέατα διαθέτει και σημαντική ιστορία, που καλό είναι να γνωρίζει κανείς πριν το επισκεφτεί. Από τα πανάρχαια ακόμη χρόνια υπάρχουν αναφορές κατοίκησης στο ιστορικό αυτό βουνό ενώ σε κάθε περίοδο της ιστορίας, από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα, διαδραματίστηκαν στα εδάφη του σημαντικά γεγονότα.

 Παραδόσεις, θρύλοι και ιστορικές μάχες έλαβαν μέρος στην περιοχή του Πηλίου, θρυλικά πλάσματα, πολεμιστές και μυθικοί ήρωες το περπάτησαν ή έζησαν σε αυτό.  Αν και κάθε περιοχή και χωριό έχει τη δική του ιδιαίτερη τοπική ιστορία κατοίκησης και ονοματοδοσίας, στο σύνολό τους διαδραματίστηκαν κάποια πολύ σημαντικά γεγονότα, που το σημάδεψαν και το έκαναν ευρύτερα γνωστό.

Το πανέμορφο βουνό του Πηλίου με το εξαίσιο περιβάλλον του και τη μυστηριακή του ατμόσφαιρα, δεν θα μπορούσε παρά να προσελκύσει τους αρχαίους, που το επέλεξαν ως σημείο αναφοράς για να διαδραματίσουν πάνω του διάφορα περιστατικά της ελληνικής μυθολογίας.

Ο Βόλος από το Πήλιο

Στο Πήλιο κατοικούσαν τα πανάρχαια χρόνια οι θρυλικοί Κένταυροι, αυτά τα μυθικά παράξενα πλάσματα. Τα όντα αυτά είχαν παράξενη εξωτερική μορφή αφού από τη μέση και πάνω ήταν άνθρωποι ενώ από τη μέση και κάτω είχαν σώμα αλόγου, αγαπούσαν πολύ το κρασί και τις γυναίκες ενώ ήταν και αρκετά επιθετικοί. Ο σημαντικότερος και γνωστότερος Κένταυρος από αυτούς ήταν ο Χείρωνας, γιος του Κρόνου και της Ωκεανίδας Φιλύρας, που ζούσε σε μια σπηλιά του Πηλίου και δίδασκε ιατρική, χρησιμοποιώντας τις θεραπευτικές ιδιότητες των βοτάνων του βουνού, κυνηγετική τέχνη, τέχνη του πολέμου και μουσική.

Ήταν δάσκαλος πολλών ηρώων της Ελληνικής Μυθολογίας όπως ο Αχιλλέας, ο Θησέας και ο Ιάσονας ενώ κοντά του μεγάλωσε και ο Ασκληπιός, ο πρώτος γιατρός των ανθρώπων, που διδάχτηκε από τον Χείρωνα διάφορα μυστικά και θεραπείες για αρρώστιες και πληγές. Εξάλλου, το Πήλιο ήταν ευρέως γνωστό και όσον αφορά στον τομέα της Ιατρικής, αφού το πλήθος των βοτάνων και των φυτών του ήταν ικανά να θεραπεύσουν πολλές αρρώστιες. Σε αντίθεση με την πλειονότητα των υπόλοιπων Κενταύρων, ο Χείρωνας ήταν δίκαιος, σοφός, ενάρετος και φίλος της ανθρώπινης φυλής. Στην περιοχή του χωριού των Μηλεών σώζεται μέχρι σήμερα η σπηλιά που αναφέρεται ως τόπος κατοικίας του Κένταυρου Χείρωνα.

Ο μύθος λέει ότι στο Πήλιο έγιναν και οι Γιγαντομαχίες, κατά τη διάρκεια των οποίων οι γίγαντες θέλησαν να πάρουν το Πήλιο από το μέρος στο οποίο βρίσκεται, να το τοποθετήσουν πάνω από τον Κίσσαβο και να φτάσουν έτσι τους Ολύμπιους Θεούς για να τους διώξουν από εκεί αλλά και οι Κενταυρομαχίες ανάμεσα στους Κενταύρους και στους Λαπίθες, για χάρη της ωραίας Ιπποδάμειας.

Εκτός από τους Κενταύρους, εδώ φαίνεται πως έγιναν και οι γάμοι του Πηλέα, βασιλιά των Μυρμιδόνων και της Νηρηίδας Θέτιδας, γονείς του ομηρικού Αχιλλέα, ήρωα του Τρωικού πολέμου. Στη διάρκεια των γάμων τους διαδραματίστηκε και το συμβάν-αφορμή για τον Τρωικό πόλεμο, ο πρώτος διαγωνισμός ομορφιάς με το μήλον της έριδος, που ο Πάρης, πρίγκιπας της Τροίας και διαιτητής του διαγωνισμού, προτίμησε να δώσει στη θεά Αφροδίτη, εξοργίζοντας έτσι τις θεές Ήρα και Αθηνά.

Το Πήλιο φαίνεται πως είχαν επιλέξει και οι Θεοί του Ολύμπου για την καλοκαιρινή τους διαμονή ενώ στην κορυφή του βρισκόταν και το αρχαίο σπήλαιο του Ακραίου Δία, στο οποίο πήγαιναν οι κάτοικοι της περιοχής περί τα μέσα Ιουλίου και στις πιο ζεστές και ξηρές μέρες του χρόνου, για να παρακαλέσουν το Δία να στείλει λίγη βροχή.

Στην ευρύτερη περιοχή της Μαγνησίας αναφέρεται και ο μύθος της Αργοναυτικής εκστρατείας, πριν από 3500 περίπου χρόνια. Ο χρησμός έλεγε ότι ο βασιλιάς Πελίας της Λοκρίδας στη Θεσσαλία θα έχανε το θρόνο του από τον «μονοσάνδαλο»,όπως αποκαλούνταν ο Ιάσονας καθώς είχε χάσει το σανδάλι του προσπαθώντας να περάσει τον χείμαρρο Άναυρο, στον οικισμό της Άλλης Μεριάς. Μόλις, λοιπόν, ο Πελίας είδε μπροστά του τον Ιάσονα να φορά μόνο ένα σανδάλι, φοβήθηκε και, για να τον διώξει, τον διέταξε να πραγματοποιήσει ένα μεγάλο ταξίδι μέχρι την Κολχίδα για να φέρει πίσω το Χρυσόμαλλο δέρας, σύμβολο πλούτου και ευμάρειας, πιστεύοντας ότι δεν θα γύριζε πίσω ποτέ. Για τις ανάγκες του ταξιδιού ναυπηγήθηκε η Αργώ, ένα πολύ γρήγορο και ελαφρύ πλοίο, που ναυπήγησε ο ξακουστός ξυλουργός Άργος, χρησιμοποιώντας ξυλεία από το Πήλιο. Στην εκστρατεία, που ξεκίνησε από την αρχαία Ιωλκό, δηλαδή τον σημερινό Βόλο, πήραν μέρος μερικοί από τους πιο σημαντικούς ήρωες της αρχαιότητας, όπως ο Ηρακλής, ενώ πραγματοποιήθηκαν και αρκετές ενδιάμεσες στάσεις σε χωριά του Πηλίου όπως η Αργαλαστή ή η Άφησσος, από την πηγή της οποίας οι Αργοναύτες προμηθεύτηκαν νερό για το μακρινό τους ταξίδι. 

Ι.Μ. Παναγίας Οδηγήτριας Πορταριάς

ΠΟΡΤΑΡΙΑ: Είναι μια ανάσα από τον Βόλο (13xλμ.), χτισμένη σε 650μ. υψόμετρο. Όπως πολλά χωριά στο Πήλιο, έτσι και η Πορταριά, δημιουργήθηκε γύρω από ένα μοναστήρι. Το μοναστήρι της Παναγίας της Πορταρέας (13ος αιώνας) όπου πήρε και το όνομά της. Ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να θαυμάσει το υπέροχο φυσικό τοπίο, τις δροσερές πηγές, τα αρχοντικά, τα γραφικά καλντερίμια και τις εκκλησίες.

Η Αρχόντισσα του Πηλίου, η μαγευτική Πορταριά, συνδυάζει βουνό και θάλασσα και αποτελεί ένα από τα πρώτα τουριστικά κέντρα της χώρας.

Το υπέροχο φυσικό τοπίο της, η πλούσια βλάστηση, οι δροσερές πηγές, τα παραδοσιακά αρχοντικά και τα γραφικά καλντερίμια καθιστούν την Πορταριά ιδανικό προορισμό για διακοπές όλο το χρόνο.

Υπήρξε το σημαντικότερο εμπορικό κέντρο των χωριών του Πηλίου, ενώ μετά το 1900 έγινε το ξενοδοχείο «Θεοξένεια», που θεωρούνταν το μεγαλύτερο και πολυτελέστερο των Βαλκανίων. Καταστράφηκε κατά τη διάρκεια της κατοχής από τους Γερμανούς, σήμερα έχουν μείνει υπολείμματά του.  

Τα παραδοσιακά αρχοντικά που δεσπόζουν στο χωριό μαρτυρούν την ιστορία του ενώ εναρμονίζονται με το φυσικό περιβάλλον, δημιουργώντας εικόνες μαγευτικής ομορφιάς και αποπνέοντας τον αέρα πολυτέλειας και αρχοντιάς που επικρατούσε από τα παλιά χρόνια.

Μακρυνίτσα

ΜΑΚΡΥΝΙΤΣΑ: Eίναι ένα ορεινό χωριό του Πηλίου που έχει κριθεί ως διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός απολύτου προστασίας. Απέχει από τον Βόλο 17 χλμ. μέσω Πορταριάς, 10 χιλ. μέσω Κουκουράβας και 12 χλμ. από το χιονοδρομικό Κέντρο Πηλίου.

Το φημισμένο αυτό κεφαλοχώρι, η Μακρινίτσα, είναι κτισμένο κλιμακωτά στην πλαγιά του βουνού όπου το χαμηλότερο σημείο του έχει υψόμετρο 350 μ. και το υψηλότερο 700μ. Έχει χαρακτηριστεί σαν το «μπαλκόνι του Πηλίου» τόσο για την εξαιρετική θέα που προσφέρει όσο και για την μοναδική αρχιτεκτονική της φυσιογνωμία.

Η Μακρινίτσα χτίστηκε από το 1204 – 1215 από την Βυζαντινή οικογένεια των Μαλιασσηνών. Ο μικρός οικισμός που δημιουργείται στους πρώτους αιώνες της Τουρκοκρατίας αναπτύσσει οικονομικές δραστηριότητες λόγω της καλλιέργειας του μεταξοσκώληκα και της κατεργασίας δέρματος, τόσο στα Βαλκάνια όσο και στην Ευρώπη. Η ιστορία της Μακρυνίτσας είναι μακρά και πλούσια, και η συμβολή της στην πρόοδο, ευημερία και ελευθερία της περιοχής μεγάλη.

Το 1878 πρωτοστατεί στην Επανάσταση κατά των Τούρκων, κατά την οποίαν διακρίνεται η Μακρινιτσιώτισσα οπλαρχηγός Μαργαρίτα Μπασδέκη. Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους η Μακρινίτσα γίνεται από τους πιο μεγάλους δήμους του νομού σε έκταση, δραστηριότητες και κατοίκους. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου ο αγροτικός της χαρακτήρας αλλάζει και ο τουρισμός ανοίγει νέους ορίζοντες για την περιοχή.

Η γραφική Μακρυνίτσα

Ιδιαιτερότητά της είναι το ότι διατήρησε αναλλοίωτο το χρώμα της στο πέρασμα του χρόνου με χαρακτηριστικό της το πλήθος αρχοντικών, τα παραδοσιακά πετρόχτιστα σπίτια και τα γραφικά πλακόστρωτα καλντερίμια της.

Ένα καταπράσινο τοπίο με υπεραιωνόβια πλατάνια να αγκαλιάζουν κάθε γωνιά του χωριού και τα πλακόστρωτα καλντερίμια προσδίδουν την ιστορία της Μακρινίτσας ενώ την εικόνα συμπληρώνουν τα πέτρινα γεφύρια και ο μεγάλος αριθμός από βρύσες με τα τρεχούμενα νερά προσφέροντας στον επισκέπτη ηρεμία και γαλήνη.

Στην είσοδο της Μακρινίτσας βρίσκεται η πλακόστρωτη πλατεία «Μπράνη», με τη ρεματιά πάνω απ’ αυτή, που έχει χαρακτηριστεί χώρος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους καθώς και η κεντρική πλατεία του χωριού, το γνωστό «παζάρι». Η θέα από αυτό το σημείο είναι μαγευτική, αφού ο Βόλος και ο Παγασητικός Κόλπος απλώνεται μπροστά σας.

ΑΓΡΙΑ: Σε απόσταση 7 χιλιομέτρων νοτιοανατολικά του Βόλου βρίσκεται η Αγριά, πολύ γνωστό παραθαλάσσιο τουριστικό θέρετρο στην πλευρά του Παγασητικού κόλπου και έδρα του ομώνυμου Δήμου.

Η Αγριά, σύγχρονη και δυναμική κωμόπολη, σφύζει από ζωή όλο το χρόνο. Τα αναρίθμητα παραλιακά ταβερνάκια, τα εστιατόρια, τα τσιπουράδικα και τα αναψυκτήρια προσφέρουν στους επισκέπτες μοναδικές γαστρονομικές απολαύσεις και ατέλειωτες στιγμές ξεκούρασης. Κάθε Καλοκαίρι διοργανώνονται πολλές πολιτιστικές - καλλιτεχνικές εκδηλώσεις όπως το Διεθνές Φεστιβάλ Κιθάρας στο οποίο συμμετέχουν σολίστ απ' όλο τον κόσμο.

Αξίζει να επισκεφθεί κανείς το ξωκλήσι του Τιμίου Σταυρού με το υπέροχο ξυλόγλυπτο τέμπλο και το εκκλησάκι της Παναγιάς που είναι χτισμένο μέσα σε βράχους και ανάγεται στην εποχή του Αποστόλου Παύλου.

ΧΑΝΙΑ: Ορεινό χωριό σε υψόμετρο 1.200 μέτρων χτισμένο σε πυκνό δάσος οξιάς, είναι το πέρασμα από το δυτικό στο ανατολικό Πήλιο. Παλιά, στα πανδοχεία του, χάνια (εξ' ού και το όνομα), διανυκτέρευαν οι ταξιδιώτες και οι έμποροι. Σήμερα δίπλα στο χώριο, στη θέση Αγριόλευκες, λειτουργεί ένα από τα ωραιότερα χιονοδρομικά κέντρα στην Ελλάδα. Οι λάτρεις του σκι και του snowboard  κατηφορίζουν τις πλαγιές με τα παγωμένα σαν απολιθώματα δέντρα, αγνατεύοντας αριστερά τους τον Παγασητικό και δεξιά το Αιγαίο.

Για καφέ  στα Χάνια

ΖΑΓΟΡΑ: Το κεφαλοχώρι του Πηλίου που γνώρισε μεγάλη εμπορική και πνευματική ακμή τον 17ο και τον 18ο αιώνα. Υπάρχουν βυζαντινά κείμενα που αναφέρουν το Πήλιο με το όνομα Ζαγορά. Σημαντική είναι η βιβλιοθήκη της Ζαγοράς που διαθέτει χιλιάδες τόμους σπάνιων βιβλίων.

Το "Ελληνομουσείο" όπως είναι γνωστό ήταν το αρχαιότερο σχολείο του Πηλίου. Σ' αυτό μαθήτευσαν μεταξύ άλλων ο Άνθιμος Γαζής, ο Γρηγόριος Κωνσταντάς, ο Ζαγοριανός Καλλίνικος Λαπάτης (Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως) και ο πρόδρομος του ξεσηκωμού του Ελληνισμού Ρήγας Φεραίος.

Το Χορευτό αποτελεί το επίνειο της Ζαγοράς. Η οργιώδης βλάστηση του Πηλίου αγκαλιάζει τις αμμώδεις παραλίες του, που υπήρξε λιμάνι απ' όπου ξεκινούσαν τα "Ζαγοριανά καράβια" για τις μεγάλες αγορές της Ευρώπης και της Ανατολής. Σ' αυτό τον τόπο που στη μεγαλύτερη διάρκεια του χρόνου τα κύματα χορεύουν ο Γ. Δροσίνης εμπνεύστηκε την ποιητική του συλλογή "Γαλήνη".

Χιονισμένο Πήλιο

ΤΣΑΓΓΑΡΑΔΑ: Τσαγκαράδα σημαίνει ωραία θέα και κατά μία άλλη εκδοχή βασιλικό χωριό. Είναι ένας τόπος για όλες τις εποχές, παραμυθένιος και κατάλευκος το χειμώνα, πνιγμένος στα αγριολούλουδα την άνοιξη, δροσερός και ζωσμένος ορτανσίες το καλοκαίρι, βυθισμένος στο κοκκινοκίτρινο των φύλλων το φθινόπωρο.

Οι τέσσερις συνοικίες της Τσαγκαράδας με τρεχούμενα νερά, τοξωτά γεφύρια, πλατείες, εκκλησίες, παλιά και νέα αρχοντικά αποτελούν ιδανικό τόπο διαμονής και ξεκούρασης. Το παλιό πέτρινο τοξωτό γεφύρι της Τσαγκαράδας στη ρεματιά του Μυλοπόταμου είναι χτισμένο το 1787.

Οι αιωνόβιοι πλάτανοι χαρακτηρίζουν τις πλατείες της Τσαγκαράδας, όπως αυτός της πλατείας Αγίων Ταξιαρχών και ακόμη περισσότερο ο φημισμένος χιλιόχρονος πλάτανος της Αγίας Παρασκευής.

ΜΗΛΙΕΣ: Ένα πολύ ενδιαφέρον χωριό, το κεφαλοχώρι της περιοχής, ζωσμένο από μηλιές, φυρικιές και καστανιές στα βορειοανατολικά και με λιόδενδρα στα νοτιοδυτικά. Έχει μια υπέροχη θέα προς τον Παγασητικό κόλπο και το νότιο Πήλιο.

 Στο κέντρο υπάρχει η εκκλησία των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, ένα μνημείο με ένα μοναδικό, σχεδόν απίστευτο κατασκευαστικό ιστορικό. Χτίστηκε στα μέσα του 18ου αιώνα, εποχή της Τουρκοκρατίας, κατά τέτοιο τρόπο ώστε το εξωτερικό της, χωρίς καμπαναριό και άλλα θρησκευτικά σύμβολα ή δείγματα εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής, δεν πρόδιδαν την αληθινή φύση και σκοπό του κτιρίου. Η κατασκευή και αποπεράτωση καθώς και η διακόσμηση του εσωτερικού διήρκεσαν 30 χρόνια. Το αποτέλεσμα συγκλονιστικό, τέλεια ακουστική, κυριολεκτικά ένα θαύμα μηχανικού και αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και εκτέλεσης.

Πολύ ωραίες οι τοιχογραφίες καθώς επίσης και το θαυμάσιο ξυλόγλυπτο εικονοστάσι (τέμπλο) με τις βιβλικές παραστάσεις, που είναι πηγές έμπνευσης και στοχασμού.

Στις Μηλιές υπάρχει επίσης και ένα χαριτωμένο, μικρό μουσείο όπου οι υπό εξαφάνιση λαϊκές τέχνες έχουν βρει το δικό τους  καταφύγιο και μας μυούν σε αλλοτινές εποχές. 

ΒΥΖΙΤΣΑ: Από τα ομορφότερα χωριά. Δεν είναι τυχαίο ότι – απ’ όλα τα χωριά του Πηλίου – ο ΕΟΤ ενέταξε πρώτη τη Βυζίτσα στο πρόγραμμα αποκατάστασης και διατήρησης της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Τα αρχοντικά της είναι ίσως τα χαρακτηριστικότερα ολόκληρου του Πηλίου. Τα λιθόκτιστα καλντερίμια και  η πλατεία με τον αιωνόβιο πλάτανο αποτελούν το σήμα κατατεθέν.

Άγιος Γεώργιος Νηλείας: Κτισμένο τον 15ο αιώνα σε υψόμετρο 620 μέτρων και κρυμμένο πίσω από πυκνή βλάστηση, το μικρό χωριουδάκι του Δυτικού Πηλίου προσφέρει μία από τις ομορφότερες διαδρομές σε καλντερίμια που οδηγούν σε παραδοσιακά αρχοντικά, μοναδικά φυσικά τοπία με αιωνόβια πλατάνια και τρεχούμενα νερά και μια από τις γραφικότερες πλατείες ολόκληρου του Πηλίου.

Στα αξιοθέατα, υπάρχει το Μουσείο του Γλύπτη Νικόλα, που φιλοξενεί μεγάλο μέρος των εντυπωσιακών έργων του και είναι επισκέψιμο καθημερινά καθώς επίσης και το Εκκλησιαστικό Μουσείο που στεγάζεται στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.  Αξιόλογη είναι και η Ι. Μονή Ταξιαρχών, που χρονολογείται από το 1309.