ΕΟΡΤΗ ΛΗΞΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΓΕΝ. ΕΚΚΛΗΣ. ΛΥΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ 16-6-2016

     

       Μέσα σέ κλῖμα συγκινητικό πραγματοποιήθηκε ἡ σεμνή τελετή τῆς λήξης τῶν μαθημάτων στό Ἐκκλησιαστικό Λύκειο Πατρῶν, στίς 16.6.2016 παρόντων, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ. ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ, τῆς Προϊσταμένης τοῦ Τμήματος Ἐπιστημονικῆς-Παιδαγωγικῆς Καθοδήγησης Δυτικῆς Ἑλλάδος κ. Σοφίας Χριστοπούλου, τῶν ὑπευθύνων τῶν πολιτιστικῶν δραστηριοτήτων τῆς Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης Δυτικῆς Ἑλλάδος, τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Λυκείου κ. Ἰωάννου Κόττορου, τῶν Καθηγητῶν, τῶν Μαθητῶν καί τοῦ λοιποῦ προσωπικοῦ τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Λυκείου.

 Ὁ Διευθυντής τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Λυκείου κ. Ἰωάννης Κόττορος μέ θερμούς λόγους μίλησε γιά τίς δραστηριότητες τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Λύκειου, γιά τήν πρόοδο τῶν μαθητῶν καί γιά τήν ἐργασία τῶν Καθηγητῶν καί ὅλου τοῦ προσωπικοῦ.

            Ἰδιαιτέρως ἀνεφέρθη στούς μαθητάς τῆς Τρίτης Λυκείου οἱ ὁποῖοι ἀποφοιτοῦν ἀπό τό Σχολεῖο καί εὐχήθηκε τά δέοντα σ’ αὐτούς.

      Ἐπίσης εὐχαρίστησε τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομο γιά τήν ἀμέριστη συμπαράστασή του στό Ἐκκλησιαστικό Λύκειο καί στήν Ἐκκλησιαστική Ἑστία.

            Ἡ χορωδία τῶν μαθητῶν τραγούδησε ὕμνους καί παραδοσιακά ἄσματα, ἐνῶ ἀκούστηκαν ποιήματα καί σκέψεις σχετικά μέ τή ζωή στό Ἐκκλησιαστικό Λύκειο.

           Ἐπίσης παρουσιάστηκαν βίντεο ἀπό τίς σχολικές καί κοινωνικές δραστηριότητες τῶν παιδιῶν.

        Τήν ἐκδήλωση ἔκλεισε μέ ὁμιλία του ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ἀνεφέρθη στήν προσφορά τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Λυκείου Πατρῶν, στήν ἐργασία τοῦ Διευθυντοῦ καί ὅλου τοῦ προσωπικοῦ, ἀλλά καί στό ἦθος καί στήν ἐργασία τῶν μαθητῶν.

  Εὐχαρίστησε ὅλους γιά τήν ὅλη εἰκόνα καί τήν ἐργασία πού γίνεται καί τό παρουσίασε ὡς πρότυπο σχολικῆς Μονάδος στήν σύγχρονη κοινωνία. Μάλιστα ἐτόνισε, ὅτι στό σχολεῖο αὐτό διασώζεται ἡ οὐσιαστική καί πραγματική εἰκόνα τῶν Σχολείων ὅπως τά ζήσαμε στίς χρυσές ἐποχές ὅταν παρείχετο μέσα ἀπό τό ἐκπαιδευτικό σύστημα ὄχι μόνον ἡ κατά κόσμον γνώση, ἀλλά καί  ἡ κατά Θεόν σοφία, ἀφοῦ ἡ πρώτη χωρίς τήν  δεύτερη, πολλάκις καταντᾶ ἐπικίνδυνη γιά τόν ἄνθρωπο.

            Ὁ Σεβασμιώτατος ἀνεφέρθη καί στό σύγχρονο ἐκπαιδευτικό σύστημα τό ὁποῖο πάσχει γιατί συνεχῶς μεταλλάσσεται, μέ ἀλυσιτελῆ καί καταστροφικά ἀποτελέσματα.

            Τέλος ἀνεφέρθη στίς δηλώσεις τοῦ σημερινοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας, περί προσευχῆς, παρελάσεων κ.λ.π. χαρακτηρίζοντας αὐτές τίς θέσεις ἀνεδαφικές καί παράδοξες.

            Εὔχομαι, εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος, τό σχολεῖο νά ἐπανέλθῃ στήν κατάσταση ἐκείνη πού θά ἐκπαιδεύῃ ἀνθρώπους κατά τέτοιο τρόπο, ὥστε νά ἐξέρχωνται ὁλοκληρωμένες προσωπικότητες καί νά μή συνεχισθῆ ἡ παραγωγή γενεῶν ἀγραμμάτων.

      Τέλος ἐδόθησαν ἔπαινοι σέ μαθητές καί ὁμάδες μαθητῶν γιά τήν συμμετοχή τους σέ προγράμματα τοῦ Σχολείου καί ἐν συνεχείᾳ παρεκάθησαν σέ γεῦμα ὁ Σεβασμιώτατος, ὁ Θεοφιλέστατος, ὁ Διευθυντής, οἱ Καθηγητές, οἱ Ἐκπρόσωποι τῶν Ἐκπαιδευτικῶν Ἀρχῶν καί Φορέων καί ὅλοι οἱ μαθητές.

Έργα μαθητών 

Ο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΩΣ ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ!

Κατά τον Μεσαίωνα, ορισμένα μοναστήρια λειτούργησαν και ως «κιβωτοί γνώσεων» διαφυλάσσοντας τα αρχαία κείμενα με τη μορφή χειρογράφων. Τα χειρόγραφα αυτά αντιγράφονταν από μοναχούς μέσα στο ημίφως των μοναστηριακών εργαστηρίων, στα περίφημα καλλιγραφία. Τα περισσότερα αρχαιοελληνικά κείμενα που διασώθηκαν ως τις μέρες μας, είναι αποτέλεσμα των ακατάπαυστων αντιγραφών, που γίνονταν σ’ αυτά τα εργαστήρια από ορισμένους γενναίους μοναχούς.

Αν σήμερα μπορούμε ν’ απολαύσουμε Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Όμηρο ή Θουκυδίδη, το χρωστάμε σε μια χούφτα μοναχών. Σε μια εποχή που η τυπογραφία άνηκε ακόμη στο μακρινό μέλλον, τα χειρόγραφα αποτελούσαν το μοναδικό τρόπο για να διασωθούν οι αρχαίες γνώσεις στο διηνεκές.

Οι μοναχοί έθεταν ακόμα και σε κίνδυνο τη ζωή τους προκειμένου να διαφυλάξουν τις αρχαίες γνώσεις, που για κάποιους φανατικούς χριστιανούς θεωρούνταν «αιρετικές». Κι όμως, αυτές οι «αιρετικές» γνώσεις ήταν εκείνες που οδήγησαν στην αναγέννηση του Δυτικού πολιτισμού.

Τα χειρόγραφα αυτά, πέρα από το περιεχόμενο τους, ήταν και διακοσμημένα με καλλιγραφίες, πράγμα που τα καθιστούσε αληθινά μνημεία βυζαντινής τέχνης. Παρά τις καταστροφές και τις αφαιμάξεις που υπέστησαν, οι βιβλιοθήκες των μοναστηριών του Άθω κρύβουν έναν πραγματικό θησαυρό αρχαιοελληνικών γνώσεων και όχι μόνο.

To περιβόλι της Παναγίας άρχισε αποτελεί μοναστικό κέντρο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας προς τα τέλη του 10ου μ.Χ. αιώνα, όταν κατέφθασε εκεί κρυφά ο μοναχός Αθανάσιος, ο οποίος ίδρυσε στο νοτιοανατολικό άκρο της χερσονήσου τη μονή Μεγίστης Λαύρας (963μ.Χ.). Ο Αθανάσιος, ο ιδρυτής του αγιορείτικου κοινοβιακού μοναχισμού, ήταν προσωπικός φίλος του Ιωάννη Τσιμισκή καθώς και διακεκριμένος καλλιγράφος και ταχυγράφος.

Ο Αθανάσιος ο Αθωνίτης ήταν ένας άνθρωπος ασκητικός, που όμως αγαπούσε υπερβολικά τα βιβλία. Όταν από την Κωνσταντινούπολη κατέφθασε στο Άγιο Όρος, εκτός από το καλογερικό του κουκούλι κουβάλησε μαζί του και δύο βιβλία. Αυτή η αγάπη του για τα βιβλία τον οδήγησε να ιδρύσει στην νεοσύστατη ακόμη Μεγίστη Λαύρα ένα εργαστήριο αντιγραφής χειρογράφων και μια οργανωμένη βιβλιοθήκη

Το παράδειγμα του μιμήθηκαν και οι κτήτορες των άλλων μοναστηριών (Βατοπαιδίου 985μ.Χ. και Ιβήρων 980μ.χ.), που φρόντισαν προσωπικά για την παραγωγή, την αντιγραφή και τη διαφύλαξη βιβλίων, με περιεχόμενο όχι μόνον θεολογικό και λειτουργικό αλλά και «κοσμικών γνώσεων», δηλαδή φιλοσοφικό, ιατρικό, νομικό, μουσικό κι εκπαιδευτικό.

Μοναστηριακές Βιβλιοθήκες

Το σίγουρο είναι πως οι μοναχοί του Αγίου Όρους δεν περιφρονούσαν τα βιβλία. Μόλις ιδρύονταν ένα μοναστήρι μια από τις πρώτες ενέργειες των κτητόρων του ήταν η δημιουργία μιας βιβλιοθήκης, ενώ ο ηγούμενος όριζε πάντα έναν βιβλιοθηκάριο, υπεύθυνο για τη διαφύλαξη και συντήρηση των χειρογράφων.

Τα χειρόγραφα

Σχετικά με το περιεχόμενο τους, τα αγιορείτικα χειρόγραφα διακρίνονται σε αυτά που διασώζουν κείμενα αρχαίων κλασσικών συγγραφέων ή γενικότερα κοσμικών γνώσεων π.χ. βοτανικής, γεωγραφίας, ιατρικά, νομικά –και σε εκείνα που περιέχουν κείμενα χριστιανικού και λειτουργικού περιεχομένου.

Δυστυχώς δε διαθέτουμε έγκυρα στοιχεία για τον ακριβή αριθμό των αρχαιοελληνικών χειρογράφων, που βρίσκονται σήμερα στις μοναστηριακές βιβλιοθήκες του Άθωνα. Ενδεικτικά πρέπει να σώζονται γύρω στα 600 έργα κλασικών συγγραφέων.

Ο αριθμός αυτός δεν πρέπει να θεωρείται μικρός, καθώς σ’ αυτά ακριβώς τα χειρόγραφα εστιάζονταν πάντα οι Ευρωπαίοι «προσκυνητές» που έκλεβαν ή αγόραζαν τους κώδικες για να εμπλουτίσουν τις Δυτικές βιβλιοθήκες. Ωστόσο, παρά τις σημαντικές κλοπές και αφαιμάξεις, στις βιβλιοθήκες του Αγίου Όρους συνεχίζουν ως σήμερα να υπάρχουν πολλοί και αξιόλογοι αρχαιοελληνικοί κώδικες.

Πιο παλιός και πιο σημαντικός απ’ όλους είναι η περίφημη Βοτανική του Διοσκουρίδου (Ω75), ένας κώδικας ηλικίας 1000 ετών, προσωπικό δώρο του Νικηφόρου Φωκά στον Αθανάσιο τον Αθωνίτη. Το βιβλίο, που φυλάσσεται στη βιβλιοθήκη της Μεγίστης Λαύρας θεωρείται ιδανικό για την παρασκευή φαρμάκων από βότανα.

Η μεγαλύτερη συλλογή ελληνικών χειρογράφων στον κόσμο

Σήμερα, στις μοναστηριακές βιβλιοθήκες του Αγίου Όρους σώζονται 16.000-20.000 χειρόγραφα! Αυτός ο αριθμός θεωρείται ότι αποτελεί το 50% των ελληνόγλωσων χειρογράφων, που υπάρχουν σήμερα σε ολόκληρο τον κόσμο.

Από αυτά πάνω από τα μισά βρίσκονται στις βιβλιοθήκες τριών μόνο μοναστηριών (Μεγίστη Λαύρα, Ιβήρων και Βατοπαίδι). Ειδικότερα η βιβλιοθήκη της Μεγίστης Λαύρας είναι η μεγαλύτερη συλλογή χειρογράφων (2242 χειρόγραφα) στο Άγιο Όρος και η 3η παγκοσμίως, ύστερα από εκείνη της Αγίας Αικατερίνης του Σινά (4.500 χειρόγραφα εκ των οποίων το 75% είναι ελληνόγλωσσα) και του Βατικανού(3.500 χειρόγραφα).

Τα ελληνικά χειρόγραφα του Αγίου Όρους συγκροτούν τη μεγαλύτερη συλλογή ελληνικών χειρογράφων στον κόσμο, αφού ο αριθμός τους ξεπερνά κατά πολύ το σύνολο των δύο μεγαλύτερων συλλογών της Ευρώπης, του Βατικανού και της Εθνικής Βιβλιοθήκης του Παρισιού, που και οι δύο μαζί δεν υπερβαίνουν τις 10.000.

Διάσωση και συντήρηση των χειρογράφων

Η μελέτη της ιστορίας των αγιορείτικων χειρογράφων δεν είναι εύκολη υπόθεση. Οι προσπάθειες για την καταγραφή και τη συστηματική μελέτη των χειρογράφων του Άθωνα ξεκίνησαν μόλις στα τέλη του 19ου αιώνα και συνεχίζονται.

Το Πατριαρχικό Ίδρυμα Πατερικών Μελετών(ΠΙΠΜ) της Ι.Μ. Βλατάδων (Θεσσαλονίκη) έχει αναλάβει τη κατάρτιση ενός λεπτομερούς καταλόγου, όπως επίσης και τη μικροφωτογράφιση όλων των χειρογράφων. Έτσι το περιεχόμενο των χειρογράφων όχι μόνον θα διασωθεί, αλλά θα είναι εύκολη και η μελέτη τους από τους ειδικούς, που δεν χρειάζονται πλέον να επισκεφτούν τις μοναστηριακές βιβλιοθήκες για να τα μελετήσουν.

Η συντήρηση των αρχαίων χειρογράφων βασίζεται σ’ ένα πρόγραμμα, που περιλαμβάνει την τοποθέτησή τους σε ειδικές θήκες, για καλύτερη φύλαξη και μεταφορά. Την αποκατάσταση των διαλυμένων εξώφυλλων και εσώφυλλων και την τοποθέτηση φαρμάκων ενάντια στα φθοροποιά μικρόβια. Τέλος, σε συνεργασία και με ξένα πανεπιστήμια, εφαρμόζεται ένα πρόγραμμα συντήρησης και απολύμανσης των χειρογράφων από καταστροφικά μικρόβια.

Η προσφορά των χειρογράφων του Αγίου Όρους στην πολιτιστική εξέλιξη της Ευρώπης είναι ανεκτίμητη. Όπως άλλωστε λέει χαρακτηριστικά και ο βιβλιοθηκάριος της μονής Μεγίστης Λαύρας, Ιερομόναχος Νικόδημος: «Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, που ακριβώς θα βρισκόταν σήμερα η ανθρωπότητα, χωρίς τις αρχαίες γνώσεις που διεσώθησαν με τα χειρόγραφα των βυζαντινών μοναστηριών της ορθοδοξίας και ιδιαίτερα του Αγίου Όρους. Κατά πάσα πιθανότητα η Αναγέννηση της Δύσης θ’ αργούσε μερικούς αιώνες…».

• Το χειρόγραφο της Παλαιάς Διαθήκης, υψίστης πολιτισμικής αξίας, φυλάσσεται στη βιβλιοθήκη της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου. Αποτελείται από έναν τόμο, ο οποίος περιλαμβάνει την Οκτάτευχο, από το Λευιτικό μέχρι τη Ρουθ.

Το έργο αυτό, με τις 952 περγαμηνές καλλιγραφημένες σελίδες, αποτελεί αιώνες τώρα έναν από τους πολυτιμότερους θησαυρούς της Βατοπεδινής Βιβλιοθήκης, καθώς είναι ένα από τα πέντε μόνο μεσαιωνικά χειρόγραφα της Οκτατεύχου που σώζονται σήμερα σε ολόκληρο τον κόσμο!

Το αντίγραφο του μεγάλου αυτού χειρογράφου συνοδεύεται με ξεχωριστό τόμο εκατό σελίδων, με εκτενή κείμενα του Σωτηρίου Ν. Καδά, καθηγητή βυζαντινής αρχαιολογίας του Α.Π.Θ.

• Μία πολυτελής κασετίνα με τη συλλεκτική ανατύπωση του πρωτότυπου Βυζαντινού χειρόγραφου που δώρισε ο Αυτοκράτωρ του Βυζαντίου Ιωάννης ΣΤ’ Κατακουζηνός στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου.

Δωρητής του, σύμφωνα με ολοσέλιδο αυτοκρατορικό σημείωμα, είναι ο Αυτοκράτωρ του Βυζαντίου Ιωάννης ΣΤ’ Κατακουζηνός. Αποτελεί την πιο πλούσια δωρεά βιβλίων που έγινε ποτέ σε Μονή του Αγίου Όρους, ενώ παράλληλα το βιβλίο αυτό είναι ένα λαμπρό δείγμα της ακμής της Βυζαντινής τέχνης της καλλιγραφίας.

Το βιβλίο συνοδεύεται από προστατευτικό κουτί και μεγεθυντικό φακό για ευχάριστη ανάγνωση.

• Η χρυσόδετη έκδοση της Καινής Διαθήκης περιέχει όλα τα βιβλία, σε πολυτελή, έγχρωμη εκτύπωση και υψηλή ποιότητα χαρτιού. Διατίθεται σε συλλεκτική θήκη με όψη βιβλίου και βελούδινη επένδυση.  (WWW.mountathos.com)

ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ ΜΗΤΡΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΤΡΩΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ

 Μιλώντας σέ ἐκδήλωση στήν Καλλιθέα ὁ Ὑπουργός Παιδείας κ. Φίλης καί ἐρωτηθείς ἀπό Φιλόλογο Καθηγήτρια περί τοῦ μαθήματος τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν εἶπε μεταξύ ἂλλων τά ἑξῆς: «…Γιατί τά παιδιά μας δέν μιλᾶνε καλά σήμερα Ἑλληνικά; Κάτι φταίει. Δέν ξέρω τί…».

            Nαί  κ. Ὑπουργέ, ἀλήθεια εἶναι αὐτό πού εἲπατε. Ἒχετε δίκηο. Κάτι φταίει ὂντως πού τά παιδιά σήμερα ὂχι ἁπλῶς δέν μιλᾶνε καλά τά Ἑλληνικά, ἀλλά δέν ξέρουν Ἑλληνικά. Ὃμως δέν συμφωνοῦμε μέ τό, « δέν ξέρω τί φταίει». Πιστεύω ὃτι καί σεῖς ξέρετε καί ὃλοι μας. Ἲσως τά παρακάτω πού, μέ συνείδηση εὐθύνης, σημειώνομε βοηθήσουν νά θυμηθοῦμε κάποια πράγματα ἢ μᾶλλον νά παραδεχθοῦμε κάποιες ἀλήθειες μήπως καί συβάλλομε θετικά στήν πνευματική ἀνόρθωση αὐτοῦ τοῦ τόπου.

            Ὂχι μόνο δέν γνωρίζουν τά παιδιά, νά μιλᾶνε Ἑλληνικά, ἀλλά οὐδεμίαν σχέσιν ἒχουν μέ τήν οὐσία καί τά νοήματα πού ἀπορρέουν ἀπό τά κείμενα, ἀφοῦ ἓνεκα τῆς ἀγνοίας τῶν λέξεων, οὐδέν ἐνδιαφέρον παρουσιάζουν  (τά κείμενα) γιά τούς συγχρόνους νέους.

            Πῶς θά γνωρίζουν τά παιδιά νά μιλᾶνε σωστά τά Ἑλληνικά, ἀφοῦ τό Ἐκπαιδευτικό σύστημα πάσχει ἀπό τή βάση του;

            Δέν γνωρίζετε κ. Φίλη, ὃτι τά τελευταῖα χρόνια, μᾶλλον τίς τελευταῖες δεκαετίες, τά Ἐκπαιδευτικά συστήματα διεδέχοντο τό ἓνα τό ἂλλο, ὡς νά ἦτο ὑποκάμισσα; Καί τοῦτο γινόταν ἐρήμην τῶν ἀκαταλύτων καί παγκοσμίων κοινῶν καί παραδεδεγμένων παιδαγωγικῶν ἀξιῶν καί εἰς βάρος τῆς γλώσσης καί τῆς ἐν γένει πνευματικῆς ταυτότητος τῆς πατρίδος μας.

            Τά παιδιά δέν γνωρίζουν Ἑλληνικά, ἀπό τότε πού κάποιοι ἀνθέλληνες, ἡμέτεροι καί ξένοι κατέστρεψαν τήν Ἑλληνική γλῶσσα, τήν ἀπομείωσαν καί ἀπέκοψαν ἀπό τίς ρίζες καί τήν ἐτυμολογία της τούς Ἓλληνες.

            Τά παιδιά δέν γνωρίζουν νά μιλᾶνε Ἑλληνικά, ἀπό τότε πού κατηργήθη ἡ ὀρθογραφία καί ἡ ἐκμάθησή της κατά τόν σωστό τρόπο, ὡς καί τό συντακτικό στήν πρωτοβάθμια ἐκπαίδευση, ὃπου τίθενται οἱ βάσεις καί ἐν συνεχείᾳ στήν δευτεροβάθμια.

            Κάνετε κ. Ὑπουργέ μιά σύγκριση μέ ἀνθρώπους παλαιοτέρας γενεᾶς, τῆς δικῆς σας λ.χ. τῆς δικῆς μας, ἀφοῦ μᾶλλον εἲμαστε τῆς ἰδίας ἐποχῆς, μέ τά παιδιά τοῦ σήμερα, ὣστε νά διαπιστώσετε τήν διαφορά, ὡς πρός τήν γνῶσιν καί τήν χρήση τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης καί τήν ἐμβάθυνση στά νοήματα.

            Γιατί ἐσεῖς καί μεῖς κ. Ὑπουργέ, χρησιμοποιοῦμε σωστά τήν Ἑλληνική γλῶσσα καί τά παιδιά μας ὂχι; Μήπως ἐμεῖς διαθέτομε περισσότερο μυαλό, ἀπό τούς συγχρόνους νέους; Νομίζω ὃτι ὁ δείκτης νοημοσύνης τῶν παιδιῶν μας, εἶναι ἀρκετά, ἢ μᾶλλον πολύ ὑψηλός σήμερα.

            Βάλτε τό χέρι στήν καρδιά κ. Ὑπουργέ, καί σεῖς καί ὃσοι πρίν ἀπό σᾶς πέρασαν ἀπό αὐτόν τόν θῶκο καί θά διαπιστώσετε, ὃτι ἒγιναν ἐγκληματικά λάθη εἰς βάρος τῆς παιδείας γενικῶς, διότι ἐξυπερετήθησαν μέσα ἀπό τήν παιδεία, (εὒκολος γάρ στόχος πάντοτε) ποικίλα συμφέροντα, πολιτικά, ἰδεολογικά κ.ἂ.

            Πῶς θέλετε κ. Ὑπουργέ νά γνωρίζουν τά παιδιά μας νά μιλᾶνε Ἑλληνικά, ἀφοῦ δέν ἒμαθαν κἂν πόσα γράμματα ἒχει ἡ ἑλληνική ἀλφάβητος;

            Καί ἐπειδή ἀνεφέρθητε καί στό μάθημα τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν, ἐπιτρέψατέ μας νά σημειώσωμε τά ἐξῆς. Πῶς προῆλθε ἡ νεολληνική γλῶσσα;  Ἒτσι προέκυψε ἀπό τό πουθενά; Πιστεύομε ὃτι γνωρίζετε καλῶς ὃτι ἡ νεοελληνική γλῶσσα εἶναι συνέχεια τῆς ὃλης γλωσσικῆς πορείας τοῦ τόπου μας ἀπό τῶν ἀρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα. Σημασία δέν ἒχει μόνο πόσες ὧρες θά διδάσκωνται τά παιδιά τό ἐν λόγῳ μάθημα, ἀλλά τό πῶς, τό γιατί καί ἀπό ποιούς θά διδάσκεται τό μάθημα.

            Πῶς θέλετε νά γνωρίζουν τά παιδιά νά μιλᾶνε Ἑλληνικά, ἀφοῦ ἀγνοοῦν τό «ἔτυμον» τῶν λέξεων καί φτώχυνε τό λεξιλόγιό τους; Ἒχετε ἀκούσει κάτι γιά τήν λεξιπενία τῶν σημερινῶν Ἑλλήνων;

            Ποιός ὓψωσε τό ἀνάστημά του, ἀπέναντι στό ἒγκλημα πού συντελέστηκε  κατά καιρούς μέ τήν κατακρεούργηση τῆς γλώσσας μας, μάλιστα κατά τρόπο δόλιο καί ὑποχθόνιο (κατάργηση πνευμάτων, ὀρθογραφίας γενικῶς κ.λ.π.); Σᾶς παραπέμπω νά διαβάσετε τί ἒγινε στήν Ἱσπανία, ὃταν κάποιοι «προοδευτικοί» ἐπεχείρησαν νά προτείνουν νά καταργηθῇ ἓνα σημαδάκι ἀπό τήν γλῶσσα τῆς χώρας. Ξεσηκώθηκε ἡ Ἀκαδημαϊκή Κοινότητα, ἀντέδρασε ὃλος ὁ πνευματικός κόσμος, γιατί ἐκεῖνοι γνωρίζουν ὃτι ἡ γλῶσσα εἶναι ὂχι παρελθόν, ἀλλά ζωντανό παρόν καί ὁριοθετεῖ τήν πορεία τοῦ μέλλοντος. Τό ἲδιο ἒγινε καί στήν Γαλλία, σέ παρόμοια περίπτωση.

            Εὒστοχα ὁ ἱστορικός καί συγγραφεύς Σαράντος Καργάκος ἒχει ἀναφέρει:«Ἡ Ἑλληνική γλῶσσα πεθαίνει στό στόμα τῶν Ἑλλήνων». Χάνεται ἡ γλῶσσα; Χάνεται ἡ ἐθνική ἑνότης. Χάνεται ἡ γλῶσσα; Χάνεται ὁ τρόπος σκέψεως, ὁ τρόπος ἒκφρασης, ὁ τρόπος πολιτικῆς στάσης ὃπως τά ἒζησαν οἱ Ἓλληνες διαχρονικά μέ τήν ἰδιαιτερότητά τους και τήν ταυτότητά τους. Ξέρετε τί σημαίνει αὐτό; Αὐτό σημαίνει ὃτι μπαίνομε στό περιθώριο τῆς Ἱστορίας.

            Αὐτό ἢθελαν νά ἐπιτύχουν ὃσοι ἐμίσησαν καί μισοῦν τήν Ἑλλάδα. Μᾶς ὁδήγησαν νά μισήσωμε τήν «ψυχή μας», τήν γλῶσσα μας, τήν ρίζα μας, τό αἷμα μας, τήν ἱστορία μας.

            Γιά νά ἀνορθωθῇ ἡ «πεπτωκυῖα σκηνή» κ. Ὑπουργέ, δέν χρειάζονται εὐχολόγια, ἀνούσιες συζητήσεις κ.λ.π. Χρειάζεται τόλμη καί θυσία. Χρειάζεται κάποιος νά ἒχῃ τήν παλληκαριά νά πῇ τήν ἀλήθεια γιά τό κακό πού συντελέστηκε καί συντελῆτε τόσα χρόνια στήν Πατρίδα μας. Καί γιά νά ὑπάρξουν αὐτά πρέπει νά ὑπάρχῃ ἀγάπη γιά  τόν τόπο μας καί ὂχι ὑπακοή σέ ξένες σειρῆνες πού θέλουν μιά Ἑλλάδα, χώρα ἀγραμμάτων ὣστε νά ἐλέγχεται εὒκολα.

            Σέ ποιά  χώρα τοῦ κόσμου ἒχομε παραγωγή ἀγραμμάτων ἀπό τά σχολεῖα; Αὐτό δυστυχῶς συμβαίνει τά τελευταῖα χρόνια στήν  Πατρίδα μας.

            Γιατί ἀνθεῖ ἡ παραπαιδεία; Γιατί δέν προσφέρεται στά σχολεῖα ἡ ἀληθινή παιδεία;

            Ἂν λειτουργεῖ ἒτσι τό σύστημα, σέ τί χρειάζεται κ. Ὑπουργέ ἡ δημόσια Ἐκπαίδευση;

            Ποιός ἂραγε θά ἒχῃ τό σθένος, μέ ὁποιοδήποτε κόστος νά γυρίσῃ «πίσω», ὣστε νά καταδείξῃ ἐν τοῖς πράγμασι, τήν ἀξία τῆς γλώσσης καί νά ἀφήσῃ στήν ἱστορία τό στῖγμα του ὡς ἀληθινά προοδευτικός;

            Καί κάτι ἂλλο κ. Ὑπουργέ. Συνέφερε διαχρονικά κάποιους σ’ αὐτόν τόν τόπο νά μή γνωρίζουν τά παιδιά Ἑλληνικά, ὣστε νά ἀγνοοῦν ὂχι ἀπλῶς πῶς γράφεται, ἀλλά τί σημαίνει ἡ λέξη «μητραλοίας» καί τόσες ἂλλες λέξεις…

            Ὃσοι περάσαμε ἀπό τά Σχολεῖα ὡς ἐκπαιδευτικοί δυνάμεθα νά γνωρίζωμε ποιός σκότωσε τήν μακροβιότερη γλῶσσα στόν κόσμο. Γνωρίζομε γιατί τά παιδιά χρησιμοποιοῦν τήν λεγομένη «ἀργκό». Γνωρίζομε γιατί τά παιδιά ἀδυνατοῦν νά ἐκφέρουν μιά συγκεκριμένη σκέψη. Ὃλοι μας ἒχομε τεράστια εὐθύνη ἒναντι ἀυτοῦ τοῦ θέματος καί πολλῶν ἂλλων.

            Φτωχύναμε ἠθελημένα καί ὡς πρός τήν γλῶσσα μας.

            Ἂς ζητήσωμε συγγνώμη ἀπό τά παιδιά μας καί ἂς ἐργαστοῦμε, μέ σύστημα, μέ εὐθύνη καί εὐσυνειδησία γιά νά σώσωμε ὃ, τι ἀπέμεινε.

            Ἡ γλῶσσα  μας εἶναι ἐνιαία. Εἶναι ἓνα ρυάκι μέ γάργαρο νερό πού ἀπό τήν πηγή ἒχει συνεχῆ καί ἀδιάκοπο ροή. Ἂν κόψης τή ροή αὐτοῦ τοῦ ζωντανοῦ ὓδατος προκαλεῖται συμφορά καί καταστροφή.

            Ὃσο γιά τά ὃσα εἲπατε περί τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν θά ἐπανέλθωμε. Ἢδη ἡ Ἱερά Σύνοδος ἀνεφέρθη σχετικῶς στό Δελτίο Τύπου τῆς Συνεδρίας τῆς 2.6.2016.