Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ΚΥΡΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

 

Απεβίωσε ο Μητροπολίτης Καστορίας Σεραφείμ, ο οποίος είχε διαγνωστεί θετικός στον κορωνοϊό στις αρχές Δεκεμβρίου.Ο 61χρονος Μητροπολίτης είχε διαγνωσθεί θετικός στον ιό στις αρχές Δεκεμβρίου και είχε μεταφερθεί στο 424 Γ.Σ.Ν.Ε, ενώ στις 20 Δεκεμβρίου, πριν από περίπου μία εβδομάδα, είχε κριθεί αναγκαία η διασωλήνωσή του από τους θεράποντες γιατρούς του. 

Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Καστορίας Σεραφείμ (κατά κόσμον Ιωάννης Παπακώστας) γεννήθηκε το 1959 στο Αγναντερό Καρδίτσας και φοίτησε στην Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών, στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική όπου αποφοίτησε το 1983.

Ο θάνατος του Μητροπολίτη Καστοριάς Υπερτίμου και Εξάρχου Άνω Μακεδονίας έχει βυθίσει στη θλίψη όλη την περιοχή. 

Σε παρέμβασή του, με τίτλο "Προβληματίζομαι..." ο Μητροπολίτης μεταξύ άλλων δήλωνε στις 3 Δεκεμβρίου: "Είμαι, λοιπόν, υπέρ των μέτρων, όπως και πιο πάνω δήλωσα, γιατί πρέπει να προστατέψουμε την υγεία του ανθρώπου, την υγεία του καθενός μας. Γι’ αυτό και συνιστώ ανεπιφύλακτα όλα αυτά τα οποία σήμερα μας προτείνουν οι επιστήμονες. Θέλω, όμως, να δηλώσω ότι επιθυμώ οι ναοί μας να είναι ανοιχτοί, «για να μείνει ανοιχτή και μία χαραμάδα ελπίδας μέσα μας. Λίγο φως. Το οξυγόνο της θείας λατρείας μας είναι πολύ πιο αναγκαίο από το οξυγόνο της αναπνοής». Επιθυμώ οι ναοί να μείνουν ανοιχτοί. Ο λαός μας το απαιτεί, διότι δεν μπορεί να κάνει Χριστούγεννα με κλειστούς ναούς…"

 Το άρθρο του Σεραφείμ αναλυτικά

 Προβληματίζομαι με τα όσα συμβαίνουν στον τόπο μας. Προβληματίζομαι με την τρομοκρατία και τον φόβο που ασκείται στον ελεύθερο στη σκέψη και αδούλωτο στην καρδιά Έλληνα Ορθόδοξο.

Και ποιός δεν προβληματίζεται τις ημέρες αυτές, από τον απρόσκλητο επισκέπτη, τον ιό, που καθήλωσε την έπαρση όλων μας, την οφρύν των ισχυρών της γης και ακόμη και αυτήν την επιστήμη; Ήρθε να μας θυμίσει πόσο αδύναμοι είμαστε και πόσο μικροί μπροστά στα μάτια του Θεού. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα απολύτως χωρίς την παρουσία Του στη ζωή μας : «Χωρίς εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν»[1].

Προβληματίζομαι, όταν βλέπω τα αστυνομικά όργανα να περιφρουρούν τον υπερμεγέθη Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέα στην Πάτρα, μην τυχόν και πλησιάσει κανείς κατά την ημέρα της εορτής του Πρωτοκλήτου Αποστόλου, που τόσο ευλαβικά τιμάται στην πρωτεύουσα της Πελοποννήσου. Σκέφτηκα, μήπως θα συλλάβουν τον απόστολο, ο οποίος επί τόσα χρόνια είναι ο προϊστάμενος των Πατρέων και ο οποίος έσωσε την ιερά του κληρουχία – την πόλη που μαρτύρησε και κατέχει ως πολύτιμο θησαυρό τον τάφο του και τη χαριτόβρυτο τιμία κάρα του – από πολλές δυσκολίες και ισχυρούς σεισμούς, ικετεύοντας τον Δεσπότη Χριστό για τα παιδιά του; Έτσι τον είδε ο Όσιος Παΐσιος, γονατιστό στον θρόνο του Δεσπότου Χριστού, να Τον παρακαλεί για την Πάτρα και τους Πατρινούς. «Είναι παιδιά μου», του έλεγε, «και σε παρακαλώ να τους βοηθήσεις». Αυτό, μάλιστα, το διηγήθηκε ο ίδιος στον μακαριστό Μητροπολίτη Πατρών, κυρό Νικόδημο.

Προβληματίζομαι, όταν παραθεωρείται η Εκκλησία και μάλιστα, τοποθετείται η λατρεία κάτω ακόμη και από τις καθημερινές συνήθειες του κάθε ανθρώπου. Μπορούμε να περπατούμε, μπορούμε να επισκεπτόμαστε τις υπεραγορές, μπορούμε να αθλούμαστε, μπορούμε να βγάζουμε βόλτα το κατοικίδιό μας, αλλά δεν μπορούμε να εκκλησιαστούμε. Δεν μπορούμε να κοινωνήσουμε των Αχράντων Μυστηρίων. Δεν μπορούμε να πάρουμε μέσα μας την αθάνατη τροφή, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Μα, ο άνθρωπος είναι διφυής και δισυπόστατος! Αποτελείται από ύλη και από πνεύμα και το πνεύμα τρέφεται με την αθάνατη τροφή και ζωογονείται με τη χάρη του Θεού.

Η Εκκλησία είναι για τη ζωή των Χριστιανών, ότι είναι ένα νοσοκομείο ή ένα θεραπευτήριο για τη ζωή των ασθενούντων. Μάλιστα, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος την ονομάζει «το μέγα και θαυμαστόν και ευρύχωρον πανδοχείον»[2]. Κι όπως μέσα στο νοσοκομείο υπάρχουν ιατροί, νοσοκόμοι και ασθενείς, το ίδιο συμβαίνει και μέσα στην Εκκλησία.

Υπάρχουν οι ιατροί, οι ποιμένες της Εκκλησίας, που χειρίζονται την τέχνη της ιατρικής και, με τη χάρη των Ιερών Μυστηρίων, παρέχουν τη θεραπεία της ψυχής και του σώματος σε αυτούς οι οποίοι την ζητούν. Αυτό σημαίνει κάτι πολύ σπουδαίο, ότι γνωρίζουν δηλαδή τι είναι η υγεία, είναι οι ίδιοι υγιείς και παρέχουν την υγεία και στους ασθενούντες. Αν δεν υπάρχει υγεία σε αυτούς, δεν μπορούν και να τη μεταδώσουν, άρα και να θεραπεύσουν. Υπάρχουν οι νοσοκόμοι, που βοηθούν τους γιατρούς στο έργο της θεραπείας, υπάρχουν και οι άρρωστοι, που ζητούν τη θεραπεία.

Μπορούμε να κλείσουμε ένα νοσοκομείο;    Μπορούμε να βομβαρδίσουμε ένα νοσοκομείο;

Βεβαίως, τοποθετούμαι ευθέως : είμαι υπέρ των μέτρων για την προστασία της υγείας του ανθρώπου. Έχω συστήσει μέχρι τώρα άπειρες φορές στον ακριτικό λαό της Καστοριάς να απέχει από τους συνωστισμούς, να φορά τη μάσκα, την οποία συνιστούν οι λοιμωξιολόγοι, όπως π.χ. η εξαίρετη κ. Γιαμαρέλλου, έχω συστήσει, ακόμη, όταν οι Εκκλησίες ήταν ανοιχτές, να τηρούνται επακριβώς οι αποστάσεις.

Προβληματίζομαι, ακόμη, γιατί στην Κύπρο, στην Αγγλία, στη Γαλλία, στην Ολλανδία, στην Πολωνία, σε χώρες της Ευρώπης δηλαδή, με πολλές από αυτές να έχουν πιο επιβαρυμένο φορτίο από το δικό μας, σύμφωνα με τις δηλώσεις των επιστημόνων αλλά και την παραδοχή της ελληνικής κυβέρνησης, οι τόποι λατρείας δεν έκλεισαν καθόλου ή ανοίγουν με περιορισμούς. Το ίδιο και στις ΗΠΑ, με βάση πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Μήπως, άραγε, η αβίαστη τέλεση των θρησκευτικών καθηκόντων δεν κατοχυρώνεται συνταγματικά στην Ελλάδα;

Προβληματίζομαι ακόμη περισσότερο γι’ αυτόν τον λαό που υποφέρει. Πονεμένος, άνεργος, πτωχός, δεν έχει που να ακουμπήσει, περιμένει μια ανάσα. Περιμένει έναν λόγο, μια παρηγοριά, ιδιαίτερα τις ημέρες αυτές τις μεγάλες της πίστεώς μας. Να επισκεφθεί τους ναούς, να συμμετάσχει στις ιερές ακολουθίες και όχι να τις παρακολουθήσει, γιατί, δεν πρόκειται για θέατρο όπως πολλοί νομίζουν ,αλλά για βιωματική συμμετοχή στα δεσποτικά γεγονότα, τα οποία εορτάζει η Εκκλησία μας, ο λαός μας, αυτό το μικρό λήμμα. Άλλωστε, η Εκκλησία ποτέ δεν στάθηκε στους πολλούς, παρά στους ολίγους, κατά τον λόγο του Χριστού : «μη φοβού το μικρόν ποίμνιον»[3]. Αυτό το μικρό ποίμνιο ζητεί να πάρει τη χάρη του Θεού που τόσο έχει ανάγκη και μάλιστα, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, που ανακαινίζει την ύπαρξη του ανθρώπου.

Προβληματίζομαι, όταν ακούω ότι για όλα φταίει η Εκκλησία. Αυτή που μέχρι σήμερα προσέφερε τα πάντα για τον λαό της. Θέλουμε την Εκκλησία να μην έχει φωνή, να μην έχει λόγο, να ασκεί μόνο τη φιλανθρωπία και τη διακονία της στον παράγοντα άνθρωπο, όπως την εφήρμοζε όλα τα χρόνια από την ίδρυσή της και ιδιαίτερα σήμερα, με χιλιάδες συσσίτια και αμέτρητη βοήθεια. Την αναγνωρίζουμε μόνο γι’ αυτό και τη θέλουμε μόνο γι’ αυτό, με συνέπεια εκείνοι που διακονούν το έργο της με σύνεση και ακρίβεια να μην υπολογίζονται από τους κρατούντες. Προτιμούν, μήπως, να μην έχουν φωνή, να μην εισακούονται, όπως οι υπόλοιπες τάξεις του λαού μας και να χαρακτηρίζονται ως «ανθρωπάκια»;

Προβληματίζομαι, όταν βλέπω στη Ρουμανία και σε άλλα κράτη τους ανθρώπους, έστω και αποσπασματικά εντός και εκτός των ναών, να προσεύχονται και να ζητούν το έλεος του Θεού. Να λιτανεύουν, ακόμη, τα ιερά λείψανα και να ικετεύουν τον Άγιο Θεό, Επίσκοποι και Πρεσβύτεροι, για τη σωτηρία του λαού του Θεού. Θα πείραζε, άραγε, να ήταν ανοιχτοί οι ναοί όπως γίνεται σε άλλα κράτη, με όλα εκείνα τα μέτρα τα οποία προβλέπει η πολιτεία για την αποφυγή μετάδοσης αυτής της μολυσματικής ασθενείας;

Σκεφθήκαμε τι γίνεται μέσα στα σπίτια του λαού μας, τα ψυχολογικά προβλήματα, την ενδοοικογενειακή βία κι όλα εκείνα τα επακόλουθα; Ξεχνούμε, ακόμη, τις αυτοκτονίες; Αγνοούμε τον κόπο στον οποίο υποβάλλονται Επίσκοποι και Πρεσβύτεροι της Εκκλησίας, προκειμένου να κρατούν σε ηρεμία αυτόν τον πονεμένο λαό και να τον αποτρέπουν από δυσάρεστες καταστάσεις; Έλεγα σε κάποιο υψηλόβαθμο της πολιτείας, πριν από καιρό, ότι δεν πρέπει να στεκόμαστε μόνο στην προσφορά της Εκκλησίας στα υλικά αγαθά, αλλά κυρίως στα πνευματικά, γιατί η Εκκλησία με το Μυστήριο της Εξομολογήσεως χαρίζει γαλήνη, ισορροπία και προσαρμοστικότητα στις καρδιές των ανθρώπων.

Είμαι, λοιπόν, υπέρ των μέτρων, όπως και πιο πάνω δήλωσα, γιατί πρέπει να προστατέψουμε την υγεία του ανθρώπου, την υγεία του καθενός μας. Γι’ αυτό και συνιστώ ανεπιφύλακτα όλα αυτά τα οποία σήμερα μας προτείνουν οι επιστήμονες. Θέλω, όμως, να δηλώσω ότι επιθυμώ οι ναοί μας να είναι ανοιχτοί, «για να μείνει ανοιχτή και μία χαραμάδα ελπίδας μέσα μας. Λίγο φως. Το οξυγόνο της θείας λατρείας μας είναι πολύ πιο αναγκαίο από το οξυγόνο της αναπνοής»[4]. Επιθυμώ οι ναοί να μείνουν ανοιχτοί. Ο λαός μας το απαιτεί, διότι δεν μπορεί να κάνει Χριστούγεννα με κλειστούς ναούς…

 Για εμάς, ο ναός δεν είναι ένας χώρος συνηθισμένος όπως άλλοι χώροι, αλλά τόπος αφιερωμένος στον Θεό, που έχει ένοικο τον Θεό και πλούσια την παρουσία της χάριτός Του. Γι’ αυτό, ο Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης θα πει πώς η Εκκλησία είναι το σχολείο της πίστεως και της λατρείας που θεμελίωσε ο ίδιος ο Θεός. Η ψυχή μέσα στον ναό μαλακώνει από την κατανυκτική προσευχή και τα δάκρυα που τρέχουν από τα μάτια μας. Μέσα στον άγιο ναό και εμείς οι ίδιοι γινόμαστε ναός του Αγίου Πνεύματος με τις προσευχές, τα λόγια του Θεού και τα μυστήρια[5].

Προβληματίζομαι, αλλά ελπίζω!  Προβληματίζομαι, αλλά δεν απελπίζομαι!

Προβληματίζομαι και αναμένω…  Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος είναι αποκαλυπτικός και σήμερα :

«Έρρει τα καλά, γυμνά τα κακά, ο πλούς εν νυκτί, πυρσός ουδαμού, Χριστός καθεύδει»[6]. Ο Χριστός καθεύδει, ο Χριστός προσμένει τη μετάνοιά μας για να κοπάσει η θύελλα. Προσμένει την τόλμη της πίστεως για να ακουστεί ο προστακτικός Του λόγος : «Σιώπα, πεφίμωσο»[7]…

 Πηγή: https://www.skai.gr/news/greece/apeviose-o-mitropolitis-kastorias-serafeim-exase-ti-maxi-me-ton-koronoio

Follow us: @skaigr on Twitter | skaigr on Facebook | @skaigr on Instagram

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΣΤΟΝ ΠΛΑΤΑΝΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΕΡΥΜΑΝΘΟΥ

 

Για άλλη μια φορά μέσα στη Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα γιορτάσθηκε η μνήμη του Αγίου Ενδόξου Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου Στεφάνου στο χωριό Πλάτανος Νεζερών του Δήμου Ερυμάνθου. 

Η φετινή γιορτή ήταν απλή και λιτή λόγω της πανδημίας. Οι λιγοστοί κάτοικοι του Πλατάνου, αποβραδίς και ανήμερα ανέβηκαν στην κορυφή του χωριού που βρίσκεται το εκκλησάκι για να ανάψουν ένα κεράκι στον Άγιο Στέφανο, αλλά και τα κανδήλια των κεκοιμημένων προσφιλών τους στο κοιμητήριο που βρίσκεται εκεί. 

Άφησαν με ευλάβεια τα πρόσφορά τους, το λάδι για τα καντήλια  και τις αρτοκλασίες. Τελέσθηκε η Θ. λειτουργία κεκλεισμένων των θυρών και στο τέλος έλαβαν από τον εφημέριό τους π. Ιωάννη Σαμοΐλα αντίδωρο και άρτο για ευλογία.

Της Θείας λειτουργίας προέστη ο Αρχιερατικός Επίτροπος Φαρρών Πρωτοπρεβ. π. Δημήτριος Παπαγεωργίου.

Ευχόμαστε όλοι και προσευχόμαστε η νέα χρονιά να είναι ευλογημένη, καρποφόρα και απαλλαγμένη από την λοιμική νόσο του κορωναϊού, η οποία μαστίζει και βασανίζει ολόκληρο τον πλανήτη μας. 

Είθε Κύριος ο Θεός να ευδοκήσει ώστε να εξέλθουμε της δοκιμασίας αυτής αποκομίζοντας τα θετικά σε σχέση μας με το Θεό, που είναι η μετάνοια, αλλά και η αγάπη για το συνάνθρωπό μας. 

Οι  πρώτες αγιογραφίες στο Ιερό του Ι.Ναού

    

ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

 ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

 

ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 378^Η 

 

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

 

Πρός

τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Πατρῶν

           

            Παιδιά μου ἀγαπητά καί περιπόθητα,

 

          Ἓνα ἀκόμη ἒτος πέρασε ἀπό τήν ζωή μας καί ἢδη ἀνατέλλει-ἀνέτειλε ὁ νέος ἐνιαυτός τῆς χρηστότητος Κυρίου, ὃπως λέγομε στήν Ἐκκλησιαστική γλῶσσα.

          Τό παρελθόν ἒτος, ἦτο κατά κοινήν ὁμολογίαν, ἒτος δύσκολο , θά ἠδυνάμεθα δέ νά εἲπωμεν, ἐπώδυνον, ἀφοῦ κοντά στά ἂλλα, ἦλθε νά προστεθῇ καί ἡ λοιμική νόσος, τοῦ λεγομένου νέου κορωνοϊοῦ, ἡ ὁποία ἐβασάνισε καί βασανίζει, τόσο τήν πατρίδα μας, ὃσο καί  τόν κόσμον ὃλο.

          Ἓνας ἀόρατος ἰός ἀνεστάτωσε τήν γῆν ἃπασα καί κατέδειξε, πόσον ἀδύναμον ὂν εἶναι ὁ ἂνθρωπος.

          Κατά τό παρελθόν ἒτος μᾶς ἐδόθη κατά μοναδικό καί ἰδιαίτερο τρόπο ἡ εὐκαιρία νά ἀναθεωρήσωμε πολλά ἀπό τά θέματα τῆς ζωῆς μας, τά ὁποῖα μέχρι τώρα θεωρούσαμε δεδομένα καί αὐτονόητα. Νά κατανοήσωμε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ , ἡ ὁποία ἐκφράζεται μέσα ἀπό τά δῶρα Του, τήν ζωή, τήν ὑγιεία, τήν κοινωνικότητα, τήν ἐλευθερία. Νά διαπιστώσωμε ἀκόμη, ὃτι δέν εἲμαστε ἂτρωτοι καί παντοδύναμοι καί ὡς ἐκ τούτου πρέπει νά ταπεινωθοῦμε ἐκζητοῦντες τό μέγα ἒλεος τοῦ Κυρίου, μέσα ἀπό τήν θερμή καί ἐκ βάθους καρδίας προσευχή καί τήν μετάνοια. Ναί, ἀδελφοί μου, τήν μετάνοια, διότι ἐμακρύνθημεν ἀπό τήν ὁδόν τοῦ Κυρίου, ἐθεοποιήσαμε τόν ἑαυτό μας καί τήν ὓλη καί ἐλησμονήσαμε τόν Θεό. Ἲσχυσε δυστυχῶς, ἐκεῖνο τό ὁποῖον ἀναφέρεται στήν Ἁγία Γραφή γιά τόν παλαιόν Ἰσραήλ. «Ἐλιπάνθη, ἐπαχύνθη, ἐπλατύνθη καί ἐγκατέλειπε τόν Θεόν τόν ποιήσαντα αυτόν, καί ἀπέστη ἀπό Θεοῦ σωτῆρος αὐτοῦ…(Δευτερον, 32,15)     

          Ἦλθε, λοιπόν, ὡς παιδαγωγία τοῦ Θεοῦ, ἡ συγκεκριμένη δοκιμασία, ὣστε νά ἀλλάξωμε τρόπο ζωῆς, ὡς πρός τήν σχέση μας μέ τόν Θεό, μέ τόν συνάνθρωπό μας, ἀλλά καί μέ τόν ἲδιο τόν ἑαυτό μας.

          Κρατώντας,  ὃσα θετικά, μέσα ἀπό τίς ὀδυνηρές ἐμπειρίες τοῦ περασμένου ἒτους, εἰσερχόμεθα στόν καινούργιο χρόνο μέ βεβαίαν τήν κατά Θεόν ἐλπίδα, ὃτι Ἐκεῖνος, ὁ Κύριος μας δηλαδή, θά ἐλεήσῃ καί θά εὐδοκήσῃ, ὣστε νά ἐξέλθωμε ἐκ τῆς ὀδυνηρᾶς καταστάσεως, ἡ ὁποία προῆλθε ἓνεκα τῶν πολλῶν μας ἁμαρτιῶν.

          Ὃπως καί κατά τήν παρελθοῦσα μεγάλη ἑορτή τῶν Χριστουγέννων εἲπαμε, ἒτσι καί τώρα ἐπαναλαμβάνομε ὃτι ἡ κραυγή τῆς ψυχῆς μας, ὁ πόθος γιά λύτρωση, ὁ στεναγμός καί τά δάκρυα τῆς μετανοίας μας, ἢδη ἒφθασαν στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ, μεταφερόμενα ἀπό τήν Παραμυθία τῶν ἀνθρώπων, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο δηλαδή, τόν Ἃγιον Ἀπόστολον Ἀνδρέα καί ὃλους τούς Ἁγίους μας.

          •Ὃμως ἐκτός ἀπό τήν λεγομένη πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, τήν Πατρίδα μας ἀπησχόλησαν καί κατά τό παρελθόν ἒτος οἱ προκλήσεις τῶν ἐξ’ ἀνατολῶν γειτόνων μας, οἱ ὁποῖοι πάντοτε παρέχουν πράγματα στήν Ἑλλάδα. Ἀπό αἰώνων, ὃμως, ἀντιμετωπίσαμε  μέ ἀκράδαντη πίστη στόν Θεό καί μέ φιλοπατρία μεγίστη, ἀλλά καί μέ τήν μεταξύ μας ἑνότητα, τήν βάρβαρη αὐτή καί προκλητική συμπεριφορά. Τό ἒτος 2020 σημαδεύτηκε ἀπό τήν ὑβριστική γιά τήν Ὀρθοδοξία, τόν Χριστιανισμό γενικώτερα καί τόν πολιτισμό, ἀπόφαση τῆς Τουρκίας νά μετατρέψῃ σέ τζαμί τόν Ναό τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας στήν Κωνσταντινούπολη, τό ἱερόν αὐτό παλλάδιο τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά καί τήν ξακουστή Μονή τῆς Χώρας. Γιά μιά ἀκόμη φορά ἡ Τουρκία ἒδειξε τό πραγματικό της πρόσωπο.

          •Κατά τό ἒτος 2021, συμπληρώνονται 200 χρόνια, ἀπό τήν ἒκρηξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως γιά τήν ἀποτίναξη τοῦ Τουρκικοῦ ζυγοῦ.

          Καλούμεθα, ἃπαντες, οἱ Ἓλληνες, κατά τόν ἑορτασμό αὐτῆς τῆς ἐπετείου, νά σκύψωμε μέ εὐλάβεια πάνω ἀπό τά Κόκκαλα τῶν προγόνων μας τά ἱερά καί τιμῶντες τίς θυσίες τῶν ἡρώων καί μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι προσεφέρθησαν ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος, νά τούς ὑποσχεθοῦμε ὃτι θά κρατήσωμε τήν ἱερά παρακαταθήκη πού μᾶς παρέδωσαν καί θά παραδώσωμε ἀναμμένη τήν λαμπάδα στούς ἐπιγενομένους, ὣστε ἡ Πατρίδα μας νά συνεχίσῃ νά ἀναπνέῃ τόν ἀέρα τῆς ἐλευθερίας καί νά τυγχάνῃ σεβασμοῦ, ὃπως τῆς ἀξίζει, ἀπό ἡμετέρους καί ξένους.

          Ἡ τιμή στούς ἡρωϊκούς προγόνους μας, πού ἑνωμένοι, ἀντιμετώπισαν τήν σκληρή, βάρβαρη καί ἀπάνθρωπη τυραννία τετρακοσίων (400) ἐτῶν καί γιά τίς βόρειες περιοχές τῆς Ἑλλάδος πεντακοσίων (500), εἶναι χρέος καί ὀφειλή μεγίστη πρός αὐτούς καί μάθημα καί παράδειγμα γιά μᾶς καί τούς μετά ταῦτα.

          Οἱ δυνάμεις πού ἐνεψύχωσαν τόν Λαό μας, ὣστε νά ἀγωνισθῇ καί νά νικήσῃ ἦταν ἡ ἀκράδαντη πίστη στόν Ἀληθινό Θεό καί ἡ ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα.

          Μέ αὐτά τά ἐφόδια καί μέ ἑνότητα μεταξύ τους οἱ Ἓλληνες, ἐμεγαλούργησαν. Εἶναι καιρός λοιπόν, νά συνειδητοποιήσωμε ποιό εἶναι τό ἐφαλτήριο γιά τήν νίκη, τήν πρόοδο, τήν τιμή καί τήν δόξα.

          Ὃλοι μας μιλοῦμε γιά τήν ἑπομένη ἡμέρα, δηλαδή γιά τήν ἡμέρα μετά τίς πολλές δυσκολίες πού περάσαμε καί περνᾶμε, ἓνεκα τῶν προαναφερθεισῶν καταστάστεων, τῶν δυσχερειῶν ἐπίσης στήν οἰκονομία καί σέ ἂλλες πτυχές τῆς πνευματικῆς  καί κοινωνικῆς μας ζωῆς.

          Βασική προϋπόθεση γιά τήν ἒξοδο ἀπό τίς πολλές μας ταλαιπωρίες, εἶναι νά κατανοήσωμε τήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία μας καί τήν παντοδυναμία  καί τό ἂπειρον ἒλεος τοῦ Θεοῦ.

          Νά ἀξιοποιήσωμε τήν ἐμπειρία μέσα ἀπό τίς περιπέτειες τῆς ζωῆς μας καί τῆς κοινωνίας μας, νά ἀτενίσωμε μέ προσευχητική διάθεση καί ἀπόφαση μετανοίας πρός τόν οὐρανό καί νά εὐχαριστήσωμε τόν Θεό γιά τήν βοήθειά Του μέσα ἀπό τήν Ἐπιστήμη, ἡ ὁποία εἶναι δῶρο  τοῦ Θεοῦ.

          Ἐπίσης, νά βιώσωμε βαθειά τήν ἒννοια καί τήν οὐσία τῆς ἐλευθερίας πού μᾶς χάρισε Ἐκεῖνος μέσῳ τῶν ἀγώνων τῶν ἡρώων καί μαρτύρων προγόνων μας καί νά προχωρήσωμε μέ ἀκράδαντη πίστη στόν Θεό, ἑνότητα καί ὁμοψυχία, στό μέλλον.

          Τό χρωστᾶμε στούς ἐνδόξους προγόνους μας, σέ μᾶς τούς ἲδιους, στά παιδιά μας.

          «Εἲμαστε λαός μέ παλληκαρίσια ψυχή πού κράτησε τά βαθειά κοιτάσματα τῆς μνήμης του σέ καιρούς ἀκμῆς καί σέ αἰῶνες διωγμῶν καί ἂδειων λόγων. Τώρα πού  ὁ τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει νά θέλῃ νά μᾶς κάνῃ τροφίμους ἑνός οίκουμενικοῦ πανδοχείου, θά τίς ἀπαρνηθοῦμε ἆρα γε αὐτές τίς μνῆμες; Δέν γυρεύω μήτε τό σταμάτημα, μήτε τό γύρισμα πρός τά πίσω. Γυρεύω τόν νοῦ, τήν εὐαισθησία καί τό κουράγιο τῶν ἀνθρώπων νά προχωροῦν ἐμπρός».(Σεφέρης)

          Σᾶς ἀσπάζομαι ἐν Κυρίῳ καί σᾶς εὒχομαι αἲσιον, εὐτυχισμένο καί εὐλογημένον ἀπό τόν Θεό τό νέον Ἒτος.

 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 Ο ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΥΝΗΜΑ ΤΟΥ ΜΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

 ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

 ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2020

 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 376^Η

 

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

 

Πρός

τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

         

          Παιδιά μου ἀγαπητά καί περιπόθητα,

Μέσα σέ βαρύ κλῖμα ἐφέτος καί μέ πρωτόγνωρες καταστάσεις καί δυσκολίες, ἑορτάζομε τήν μητρόπολη τῶν Ἑορτῶν, τήν μεγαλύτερη δηλαδή Ἑορτή τῆς ἁγίας μας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἑορτάζομε τήν κένωση, τό ἄδειασμα τοῦ Θεοῦ, τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος στό ἱερό Εὐαγγέλιο του, θεολογικώτατα διατυπώνει τό γεγονός τῆς Θείας ἐνανθρωπήσεως, λέγοντας: "... ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας"(Ἰω. α΄.14). Δηλαδή ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔλαβε σάρκα ἀνθρώπινη καί ἔγινε ἕνα μέ μᾶς καί μᾶς ἔδωσε τήν δυνατότητα νά δοῦμε τήν δόξα Του, πού ἔχει ὡς Μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, γεμάτος χάρη καί ἀλήθεια.

Αὐτή ἡ δόξα καί ἡ οὐράνια χαρά πού πηγάζουν ἀπό τήν κένωση καί τήν ἄκρα ταπείνωση τοῦ Κυρίου μας, δέν εἶναι ἐγκόσμιες καταστάσεις, ἀλλά ἐσωτερικές ἐμπειρίες καί γιά αὐτό βιώνονται μέσα ἀπό τήν βαθειά προσωπική σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό, ἡ ὁποία ἔχει τίς προεκτάσεις της καί ὡς σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν συνάνθρωπο καί μέ τήν κτίση σύμπασα.

Γι' αὐτό οἱ θεοφώτιστοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι, αὐτή τήν χαρά τήν κάνουν ὕμνο καί ποίημα καί μήνυμα ζωῆς καί μέσα ἀπό τά συγγράμματα τους, τήν ἐν Κυρίῳ θαυμαστή βιοτή καί πολιτεία τους, τήν μαρτυρία καί τό μαρτύριό τους τήν προσφέρουν, ἐν εὐφροσύνῃ, στίς γενεές τῶν ἀνθρώπων διακηρύττοντας πανηγυρικά. "Τά σύμπαντα σήμερον χαρᾶς πληροῦνται, Χριστός ἐτέχθη ἐκ τῆς Παρθένου".

Αὐτή τήν ἀλήθεια μεταφέρουν κάθε χρόνο καί οἱ ἁγνές παιδικές ψυχές μέ τόν δικό τους τρόπο, τήν παραμονή τῆς μεγάλης Ἑορτῆς.

"Χριστός γεννᾶται σήμερον ἐν Βηθλεέμ τῆ πόλει

οἱ οὐρανοί ἀγάλλονται χαίρει ἡ κτίσις ὅλη"

Δέν εἶναι χωρίς σημασία ὁ ἐνεστώς χρόνος τόν ὁποῖον χρησιμοποιοῦν τά ἐκκλησιαστικά κείμενα, κάθε φορά πού μᾶς καλοῦν νά ἑορτάσωμε μιά μεγάλη Ἑορτή. Μέ τήν εὐκαιρία τῶν Χριστουγέννων τονίζουν ὅτι, "σήμερον ὁ Χριστός ἐν Βηθλεέμ  γεννᾶται ἐκ Παρθένου". Αὐτό δηλώνει ὅτι, τό Μυστήριο πρέπει νά τό ζήσῃ ὁ καθένας μας συντελούμενο μέσα του, τώρα, αὐτή τήν στιγμή, ἀλλά καί πάντοτε. Ἡ οὐσιαστική κατανόηση τοῦ Μυστηρίου εἶναι ὅτι ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ ἔγινε δική μας θέωση, ἡ Γέννησή Του δική μας ἀναγέννηση καί ἡ πτωχεία Του δικός μας πλουτισμός.

Κρατῆστε, ἀδελφοί μου, στήν καρδιά σας αὐτή τήν θεία ἀγαλλίαση καί μή πτοῆσθε ἀπό τίς πρόσκαιρες δυσκολίες, οἱ ὁποῖες ὅσο μεγάλες καί ἄν εἶναι, δέν εἶναι  δυνατόν νά σταθοῦν ἐμπόδιο στήν βιώση αὐτῆς τῆς βαθειᾶς σχέσεως τῆς ψυχῆς μέ τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο.

Τά ἐφετινά Χριστούγεννα ἑορτάζονται ὑπό τήν σκιά τῆς λεγομένης πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, ἡ ὁποία ταλαιπωρεῖ ὄχι μόνο τήν Πατρίδα μας, ἀλλά καί τόν κόσμον ὅλον. Πιστεύομε ὅμως ὅτι μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, γρήγορα θά παρέλθῃ αὐτή ἡ δοκιμασία, τήν ὁποία ὁ Θεός ἐπέτρεψε γιά τούς λόγους πού Ἐκεῖνος γνωρίζει. Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ἀναφέρει γιά τέτοιες περιπτώσεις: "Νεφύδριον ἐστί καί θᾶττον παρελεύσεται". Δηλαδή ἕνα μικρό σύννεφο εἶναι καί σύντομα θά φύγῃ. Ὡς λαός, ἔχομε περάσει μεγαλύτερες δυσκολίες καί βασάνους πολλάς. Καί ὅμως ἀντέξαμε γιατί ἔχομε βαθειά πίστη στόν Θεό καί γνωρίζομε ὅτι, γιά μᾶς γεννᾶται καί ἀνακλίνεται ὁ Κύριος, γιά μᾶς ἀνεβαίνει στό Σταυρό, ἀνασταίνεται ἐκ νεκρῶν καί εἰς οὐρανούς ἀναλαμβάνεται. Ἀντέξαμε καί ἀντέχομε γιατί μᾶς παρηγορεῖ καί μᾶς ἐνισχύῃ ἡ Παναγία μας, ἡ ὁποία κρατάει  στά Πανάχραντα χέρια της τόν Βασιλέα Οὐρανοῦ καί Γῆς καί μαζί Του ἀγκαλιάζει ὅλους τούς ἀνθρώπους. Ἀντέξαμε καί ἀντέχομε γιατί πρεσβεύουν γιά μᾶς οἱ Ἅγιοί μας, ὅπως ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἀνδρέας καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας.

Αὐτά τά Χριστούγεννα μᾶς δίδεται ἡ δυνατότητα, νά ἐμβαθύνωμε περισσότερο στήν ἄκρα συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ, νά μετανοήσωμε γιά τήν ἀποστασία μας ἀπ' Αὐτόν καί νά ἀναθεωρήσωμε πολλά ἀπό τά θέματα τῆς ζωῆς μας, ἀξιολογώντας, ἀπό τά βάθη  τῆς ψυχῆς μας, τά δῶρα τῆς θείας ἀγάπης Του. Δηλαδή τήν ἴδια τήν ζωή, τήν ὑγεία, τήν ἐλευθερία, τήν κοινωνικότητα,  πρό πάντων τήν Μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Ἐκεῖνο πού πρέπει, ἐπίσης, ἰδιαιτέρως νά προσέξωμε εἶναι νά μή χάσωμε τήν μεταξύ μας ἑνότητα, ἡ ὁποία εἶναι ἀπαραίτητη γιά τήν ἀντιμετώπιση ὅλων τῶν δυσμενῶν καταστάσεων.

Κάποιοι, κατά τό διάστημα αὐτό, ἐκμεταλλευόμενοι τήν δύσκολη κατάσταση ἕνεκα τῆς λοιμικῆς νόσου πού βασανίζει τόν κόσμο, πολλά εἶπαν καί λέγουν καί ἔπραξαν καί πράττουν εἰς βάρος τοῦ Νηπιάσαντος Σωτῆρος ἡμῶν, τοῦ Παναγίου Σώματος καί τοῦ Τιμίου Αἴματος Αὐτοῦ καί τῆς ἁγίας Του Ἐκκλησίας. Ὅμως, ἄς μή ἐκπληττόμεθα ἀδελφοί μου, αὐτός εἶναι ὁ κλῆρος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ὁ διωγμός, ἡ συκοφαντία, τό μαρτύριο καί ὁ Σταυρός. Ἀλλά, ἡ Ἐκκλησία πάντοτε ἑορτάζει τήν νίκη ἐναντίον τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους. Ὁ λόγος τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου εἶναι σαφής καί ἔχει διαχρονικήν ἰσχύν: "τεθνήκασιν οἱ ζητοῦντες τήν ψυχήν τοῦ παιδίου"(Ματθ. β΄, 20). Εἰς ὅλους αὐτούς ἡ Ἐκκλησία παρέχει τήν συγχώρηση καί τούς καλεῖ εἰς ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας καί εἰς μετάνοιαν. Διά τήν σωτηρίαν ὅλων αὐτῶν, θερμῶς καί ἀδιαλείπτως προσευχόμεθα ἐνώπιον τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Σωτῆρος ἡμῶν.

Σήμερα, σ' αὐτή τήν κοσμοσωτήρια Ἑορτή καί πανήγυρη, θερμές ἀναπέμπονται  οἱ προσευχές μας πρός τόν νηπιάσαντα Κύριο, ὥστε νά μᾶς ἐλεήσῃ τούς ἁμαρτωλούς, νά ἐξέλθωμε ἀπό τήν ἐπώδυνη κατάσταση πού μᾶς βασανίζει καί νά ἀπολαύσωμε ὅλα τά ἀγαθά Του, τήν λατρευτική καί πνευματική μας ζωή, τήν ἀγάπη μέ τούς οἰκείους μας καί μέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, τήν κοινωνική μας γενικά ζωή καί δραστηριότητα.

Αὐτή τήν ἡμέρα, τῆς ἄκρας ἀγάπης καί κενώσεως τοῦ Θεοῦ, ἄς ἐπισκεφθοῦμε νοερά καί προσευχητικά τούς ἀδελφούς μας πού ἀσθενοῦν ἀπό τήν λοιμική νόσο τοῦ κορωνοϊοῦ, τούς Ἰατρούς καί τό Νοσηλευτικό προσωπικό τῶν Νοσοκομείων καί τούς οἰκείους τῶν ἀρρώστων καί ἄς παρακαλέσωμε τόν Ἐνανθρωπήσαντα Κύριο, νά θεραπεύσῃ τούς ἀσθενεῖς καί νά ἐνισχύῃ στό ἔργο τους ὅλους τούς ἀδελφούς μας, τούς ἐνασχολουμένους μέ τήν φροντίδα τῶν ἀσθενῶν. Ἀκόμη, νά τόν ἱκετεύσωμε νά ἀναπαύῃ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἔφυγαν ἀπό τόν κόσμον αὐτό ἕνεκα τῆς, ὡς εἴρηται, πανδημίας.

Ἄς θυμηθοῦμε, ἐπίσης ἀδελφοί μου, ἰδιαιτέρως σήμερα, ὅπως πρέπει νά πράττωμε καί κάθε ἡμέρα, τούς ἐμπεριστάτους καί ἐνδεεῖς ἀδελφούς μας καί ἄς ἀφήσωμε τά φιλάνθρωπα καί ἐλεήμονα αἰσθήματα τῆς καρδιᾶς μας, τώρα εἰδικά κάτω ἀπό τίς δύσκολες αὐτές συνθῆκες, νά ἐκφρασθοῦν μέσῳ τῶν ἀδελφῶν μας τῶν ἐλαχίστων, πρός τόν ἴδιο τόν, γεννηθέντα στό Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, Κύριό μας. Ὅποιος ἐλεεῖ τόν πτωχό, τόν ἴδιο τόν Θεό ἐλεεῖ.

Μέ αὐτές τίς σκέψεις καί ἐπαναλαμβάνοντας τόν θεσπέσιο καί πανευφρόσυνο ὕμνο:

"Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε·

Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε·

Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε·

ᾄσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ

καὶ ἐν εὐφροσύνῃ ἀνυμνήσατε,

λαοί, ὅτι δεδόξασται",

 

Σᾶς ἀσπάζομαι μέ ἀγάπη πατρική καί σᾶς εὐλογῶ

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

U Ο ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

 

 

  

Δ/νσις:  Βότση 34, Τ.Θ.3155,Τ.Κ.26221,Πάτραι

Τηλ.:  2610.320.602 - fax: 2610.279.533

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ 28ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙΤΣΑ

 

Με λιτότητα  λόγω του Κορωνοϊού γιορτάσθηκε φέτος η Εθνική Επέτειοσ της 28ης Οκτωβρίου 1940 στη Χαλανδρίτσα Αχαΐας, όπως εξάλλου και σε όλη την επικράτεια. 

Το πρωί τελέσθηκε Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου και κατόπιν ώρα 10 π.μ.  τελέσθηκε η Δοξολογία στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου.

Την Δοξολογία τέλεσε ο Πρωτοπρεσβ. π. Δημήτριος παπαγεωργίου, Αρχιερατικός Επίτροπος φαρρών και εκπρόσωπος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, τη συμμετοχή των Ιερέων π. Νικολάου Δεκή και π. Νικολάου Βγενόπουλου. 

Συμμετείχαν ο Δήμαρχος Ερυμάνθου κ. Θεόδωρος Μπαρής, Αντιδήμαρχοι, ο τοπικός πρόεδρος, κ. Χαράλαμπος Λαλιώτης, εκπρόσωποι Συλλόγων και φορέων, καθώς επίσης και αντιπροσωπείες των μαθητών Νηπιαγωγείου, Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου Χαλανδρίτσης. 

Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε η Διευθύντρια του Δημοτικού Σχολείου Χαλανδρίτσης κ. Σοφία Πασχαλίδου, η οποία με λόγο μεστό και κατανοητό, μας μετέφερε νοητά στο Αλβανικό μέτωπο, αλλά και μας προβλημάτισε με το τί σημαίνει η θυσία τους σήμερα για μας.  

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΡΥΜΑΝΘΟΥ

Μέσα στην πανδημία του Κορωνοϊού με λιτότητα, αλλά και κατάνυξη γιορτάσθηκε η εορτή του Αγίου Νεκταρίου στο Ελληνικό Ερυμάνθου. 

Το εξωκκλήσι βρίσκεται λίγο έξω από το χωριό και αποτελεί τον  Ιερό Ναό του νέου Κοιμητηρίου. Στο παλιό Κοιμητήριο βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, που τα τελευταία χρόνια αναστηλώθηκε εκ βάθρων, είναι  μικρό πέτρινο και αποτελεί κόσμημα του χωριού. 

Οι κάτοικοι του Ελληνικού τον Ναό του Αγίου Νεκταρίου, αρχικά θέλησαν να τον αφιερώσουν στον κτήτορα της Ιεράς Μονής Αγίων Πάντων  Νεκτάριο, καταγόμενο από την περιοχή αυτή και τον θεωρούν Άγιο. Επειδή όμως δεν έχει γίνει ακόμη η αγιοκατάταξή του, το εφιέρωσαν στον σύγχρονο Άγιο Νεκτάριο και περιμένουν να ευδοκήσει ο Κύριος και να γίνει η αγιοκατάταξη του μοναχού Νεκταρίου κτήτορα της Μονής Αγίων Πάντων Τριταίας. 

Με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, την Θεία Λειτουργία τέλεσε ο Πρωφτοπρεσβ. π. Δημήτριος Παπαγεωργίου, ο οποίος εκτελεί και χρέη προσωρινού εφημερίου του Ελληνικού.

Με το πέρας της της Θείας Λειτουργίας, τελέσθηκε γενικό τρισάγιο για όλους τους κεκοιμημένους που αναπαύονται εκεί, και κατόπιν ευλογημένος άρτος της Αρτοκλασίας που είχε προσφερθεί διενεμήθη  για ευλογία σε όλα τα σπίτια του χωριού.    

                                  

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΤΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙΤΣΑ

 

          Για άλλη μια φορά γιορτάσθηκε με ιδιαίτερη λαμπρότητα, αλλά και μεγαλοπρέπεια η εορτή του Αγίου Δημητρίου στο γραφικό ξωκκλήσι του στη Χαλανδρίτσα.

Το εκκλησάκι βρίσκεται έξω από τη Χαλανδρίτσα, σε απόσταση 4 περίπου χιλιομέτρων και Νοτιοδυτικά του χωριού, στις όχθες του Πείρου  ποταμού, στην ομώνυμη περιοχή.

Τα τελευταία χρόνια, με την ευχή και την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, έχει συντηρηθεί και ανακαινισθεί, έχει αγιογραφηθεί πλήρως  και είναι ένα από τα ομορφότερα ξωκκλήσια της περιοχής.

Και φέτος, την ημέρα της μνήμης του Αγίου Δημητρίου, σχεδόν όλοι οι κάτοικοι της Χαλανδρίτσας, αλλά και εκ Πατρών και αλλαχού, κατέκλυσαν τον χώρο εντός και εκτός, και τίμησαν με την παρουσία τους τον Μεγαλομάρτυρα Άγιο Δημήτριο εξαιτούμενοι τις πρεσβείες και ικεσίες του.

Της Θείας Λειτουργίας προέστη ο Πρωτοπρεσβ. π. Δημήτριος Παπαγεωργίου, Αρχιερατικός Επίτροπος Φαρρών, ο παππούς του οποίου, Δημήτριος και αυτός, το 1915 πρωτοστάτησε και με τους αδελφούς του, έκτισαν το εκκλησάκι αυτό, πάνω σε ερείπια παλαιοτέρου ναού πυρπολυθέντος υπό των Τούρκων το 1770, στα Ορλωφικά. Ερείπια της παλαιάς εκκλησίας (κίονες, κιονόκρανα, κεράμια και τοιχοποιΐα) σώζονται μέχρι σήμερα και μαρτυρούν την μεγαλοπρέπεια του παλαιού Ιερού Ναού. Μαζί του συλλειτούργησαν ο π. Ιωάννης Σαμοΐλα, ο π. Νικόλαος Βγενόπουλος και ήταν συμπροσευχόμενος ο π. Νικόλαος Δεκής.

Η όλη εόρτιος εκδήλωση οργανώθηκε από την ενορία του Αγίου Αθανασίου με τη συμμετοχή του τοπικού συμβουλίου και του Πολιτιστικού Συλλόγου Χαλανδρίτσης.

Γλυκίσματα προσέφερε σε όλους ο εορταζόμενος π. Δημήτριος  καθώς επίσης και ο Πολιτ. Σύλλογος.

Τέλος ιππείς με τα άλογά τους από τη Χαλανδρίτσα, που παραβρέθηκαν, συμμετείχαν σε ιππικούς αγώνες, με έπαθλο την ευλογημένη χειροποίητη «κουλούρα», ένα έθιμο για τη γιορτή του Αγίου Δημητρίου και του Αγίου Γεωργίου, που έχει τις ρίζες του στα βάθη των αιώνων.  

 

Το ξωκκλήσι του Αγίου Δημητρίου μετά την ανακαίνιση

Η εθελοντική ομάδα τοποθέτησης της πινακίδος για τον Άγιο Δημήτριο

ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ ΣΕ ΕΞΩΚΚΛΗΣΙ ΣΤΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙΤΣΑ

 

Το εσωτερικό της Εκκλησίας 

Με τις ευχές και τις ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ,  το βράδυ της Τετάρτης 16 -9-2020 τελέσθηκε Ιερά Αγρυπνία για δεύτερη συνεχή χρονιά στο ξωκκλήσι των Αγίων Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης που βρίσκεται 4 περίπου χιλιόμετρα Νοτιοδυτικά της Χαλανδρίτσας κοντά στον Πείρο ποταμό. 

Το εκκλησάκι αυτό τα τελευταία χρόνια, με συντονισμένες ενέργειες των ιερέων, των κατοίκων της Χαλανδρίτσας, αλλά και όσων έχουν κτήματα εκεί κοντά, ανακαινίσθηκε, στερεώθηκε η τοιχοποιΐα του και ελαιοχρωματίστηκε  εξωτερικά με χρώματα υψηλής αντοχής για τις υγρασίες και αντίξοες καιρικές συνθήκες.

Σύμφωνα με επιγραφή η οποία βρίσκεται στο υπέρθυρο της Νοτίου εισόδου το εκκλησάκι χτίστηκε το 1920, επί ερειπίων παλαιοτέρας εκκλησίας κατεστρεμμένης στα Ορλωφικά (1770).

Φέτος με πρωτοβουλία του Πρωτοπρεσβ. Δημητρίου Παπαγεωργίου, Αρχιερατικού Επιτρόπου Φαρρών, για την εκατονταετηρίδα του ξωκκλησίου, οργανώθηκε η Αγρυπνία αυτή σε συνεργασία με το Τοπικό Συμβούλιο και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Χαλανδρίτσας.

Η προσέλευση ήταν πολύ μεγάλη, άδειασε σχεδόν όλο το χωριό, όπως ανεφέρθη και με ευλάβεια παρακολούθησαν την Ιερά Αγρυπνία, μέσα και έξω από το Ναό. Αυτό που προξένησε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η δυναμική παρουσία και η συμμετοχή της νεολαίας του χωριού.

 Στην Αγρυπνία συμμετείχαν και οι Ιερείς π. Νικόλαος Δεκής, π. Νικόλαος Βγενόπουλος και π. Ιωάννης Σαμοΐλα.

Μετά το πέρας της ιεράς Αγρυπνίας, παρετέθη παραδοσιακή τράπεζα με προσφορές κατοίκων της Χαλανδρίτσας και ιδιαιτέρως των γυναικών.  

    

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ ΣΤΙΣ ΚΥΔΩΝΙΕΣ ΧΑΛΑΝΔΡΙΤΣΗΣ

 

Μέσα σε πανηγυρική  αλλά και κατανυκτική  ατμόσφαιρα για άλλη μία φορά, με τις ευχές και ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, γιορτάσθηκε η εορτή της Οσίας Μητρός  ημών Ευφροσύνης στο ομώνυμο εκκλησάκι που βρίσκεται στην περιοχή Σταμαίϊκα, μεταξύ  Χαλανδρίτσης και  Κυδωνιών.

Το εκκλησάκι είχε αναγείρει, ιδίοις εξόδοις,  ο μακαριστός Κωνσταντίνος Στάμος στη μνήμη της γυναίκας του Ευφροσύνης και το δώρισε στην ενορία  της Κοιμήσεως Θεοτόκου Κυδωνιών. Το εγκαίνιά του έγιναν από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας το έτος 2014.

Στη φετινή γιορτή, αποβραδίς τελέσθηκε εσπερινός από τον Πρεσβ. π. Χρήστο Σιαμαντά και ανήμερα προέστη των Ιερών Ακολουθιών ο Πρωτοπρεσβ. π. Δημήτριος Παπαγεωργίου, Αρχιερατικός Επίτροπος Φαρρών. Στη Θεία Λειτουργία έλαβαν μέρος και οι Ιερείς π. Χρήστος Σιαμαντάς και π. Μιλτιάδης Σχοινάς. Στο τέλος της Θ. Λειτουργίας τελέσθηκε μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των κτητόρων. 

 

    Με λαμπρότητα ετελέσθη ο Εσπερινός της εορτής της επανακομιδής της τιμίας Κάρας του Αποστόλου Ανδρέου στην Πάτρα, 56 χρόνια μετά την επιστροφή της στην πόλη όπου εμαρτύρησε ο Πρωτόκλητος.

Με λόγια συγκινητικά αναφέρθηκε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος στην υπόθεση της εορτής και στην σημασία των ιερών Λειψάνων των Αγίων στην ζωή της Εκκλησίας, εν προκειμένω δε στη σημασία και την μέγιστη ευλογία του Θεού, ώστε να κατέχει η Πάτρα την τιμία κάρα και τον Σταυρό του μαρτυρίου του Πρωτοκλήτου Αποστόλου. 

    Παρακάλεσε δε τον Άγιο Απόστολο Ανδρέα, να κρατάει την πόλη των Πατρών στα χέρια του και να πρεσβεύει ώστε να απαλλαγεί η Ελλάς και όλος ο κόσμος απὀ την νόσο του λεγομένου κορωνοΐού και να φωτίσει τους νόες όλων εκείνων οι οποίοι χρησιμοποιούν ως εφαλτήριο την συγκεκριμένη νόσο, για να υβρίζουν αυτήν ταυτην την υπόσταση της Εκκλησίας, δηλαδή το ιερόν Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

Όμως συνέχισε ο Σεβασμιώτατος, η απάντηση σε όλους αυτούς, έρχεται από τον ίδιο τον πιστό Λαό ο οποίος προσέρχεται αυθορμήτως να κοινωνήσει των Θείων και Αχράντων Μυστηρίων, διότι γνωρίζει εξ' εμπειρίας ότι η Θεία Κοινωνία είναι ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, είναι η όντως Ζωή. 

    Ανέφερε μάλιστα ὀτι στην θεία Λειτουργία της εορτής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, στην Πάτρα, εκατοντάδες πιστοί, από νεογέννητα και νεοφώτιστα βρέφη μέχρι ανθρώπους προχωρημένης ηλικίας εκοινώνησαν του Σώματος και Αίματος του Χριστού.

    Η εμπειρία τόσων ανθρώπων βεβαιώνει ότι ουδεμία ασθένεια μετεδόθη από την Θεία Κοινωνία διαχρονικά. Αντιθέτως οι πιστοί διαρκώς βιώνουν το θαύμα μέσα στην Εκκλησία.

    Ανήμερα της εορτής της Επανακομιδής της τιμίας Κάρας του Αγίου Ανδρέου, Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2020 ετελέσθη στον μεγαλοπρεπή ιερό ναό του Αποστόλου Ανδρέου, πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία της οποίας προέστη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναύπακτου και Αγίου Βλασίου κ.κ. Ιερόθεος, συλλειτουργούντων του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου και του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου. Στο πολυπληθές εκκλησιάσμα, τον θείο λόγο εκήρυξε θεολογικότατα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναύπακτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ Ιερόθεος κατ' αρχάς ευχαρίστησε τον Σεβ. Μητροπολίτη Πατρών κ Χρυσόστομο, για τον οποίο είπε ότι διακρίνεται για την σοβαρότητα, την σοφία, την γνώση και την διάκρισή του και αποτελεί καύχημα της Ιεραρχίας. Στην συνέχεια αναφέρθηκε στην αγία Κάρα του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου, με την ευκαιρία της επανακομιδής της από την Εσπερία.

Στο κήρυγμά του ανέπτυξε δύο σημεία.

    Πρώτον, Τα ιερά λείψανα είναι η έκφραση της θεολογίας της Εκκλησίας μας, για την ανθρωπολογία και την σωτηριολογία. Υπάρχει ενότητα ψυχής και σώματος και η Χάρη του Θεού διαπορθμεύεται από την ψυχή στο σώμα.

    Οπότε τα ιερά λείψανα έχουν την Χάρη του Θεού. Ιδιαιτέρως η αγία Κάρα έχει μεγάλη σημασία γιατί σε αυτήν είναι όλες οι αισθήσεις με τις οποίες βλέπουμε, ακούμε αισθανόμαστε. Αλλά και υπερ αίσθηση βλέπουμε, ακούμε και ψηλαφούμε τον Χριστό.

    Ο Σεβασμιώτατος ανέφερε την διδασκαλία των αγίων Ιωάννου Δαμασκηνού, Γρηγορίου Θεσσαλονίκης του Παλαμά και Σιλουανού του Αθωνίτου.

Δεύτερον, ο Σεβασμιώτατος είπε ότι απαιτείται και ορθός τρόπος προσκυνήσεως, ασπασμού των ιερών λειψάνων, σύμφωνα με την θεολογική έννοια της συνέργειας. Γιατί τίποτε στην Εκκλησία δεν γίνεται απροϋποθέτως.

    Κατέληξε ο Σεβασμιώτατος ότι στην εποχή μας επικρατεί η λογικοκρατία και η ηθικοκρατία, που βλέπουν τα ιερά λείψανα εκτός της ορθοδόξου θεολογίας.

Η ορθόδοξη θεολογία δεν έχει υπερβολές και φανατισμό και δεν πρέπει να επικρατήσει αυτόν τον καιρό η σύγκρουση μεταξύ θεολογίας και επιστήμης, διότι άλλο είναι το επίπεδο της θεολογίας και άλλο της επιστήμης.

    Τέλος ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε ο Άγιος Ανδρέας να προστατεύει την πόλη των Πατρών και όλη την Ελλάδα.

    Στο τέλος της Θείας λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο Μητρόπολιτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεο τον οποίο χαρακτήρισε ως χαρισματικό ιεράρχη, ο οποίος κοσμεί όχι μόνον την Εκκλησία της Ελλάδος αλλά την ορθόδοξη Εκκλησία γενικότερα και λαβών αφορμή από όσα είπε ο Σεβασμιώτατος Ναυπάκτου στο κήρυγμα του, ανεφέρφη συνοπτικά στην καύση των νεκρών που συνιστά πράξη αντίθετη με την θεολογία της Εκκλησίας, με την παράδοση της και με την διδασκαλία των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, ακόμα δε με την ίδια την οικολογία, αφού ουσιαστικά είναι πράξη βίας εναντίον του ανθρωπίνου σώματος διότι δεν πρόκειται περί καύσεως αλλά περί αποτεφρώσεως, δηλαδή περί συντριβής και κονιορτοποιήσεως των οστών του ανθρώπου μέσα από φρικτή διαδικασία.

    ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών ευχαρίστησε τους Ιερείς, τους Άρχοντες του τόπου, και όλον τον Λαό για την συμμετοχή τους στην θεία Λειτουργία και ευχήθηκε χαρά και ευτυχία σε όλο τον κόσμο.

 Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ                           κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ  ΓΙΑ ΤΗΝ  56η ΕΠΕΤΕΙΟ  ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΡΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΩΜΗ 

    Πρός

    τό Χριστεπώνυμο Πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Πατρῶν,

     Παιδιά μου εὐλογημένα,

Mέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ ἑτοιμαζόμαστε νά ἑορτάσωμε καί πάλι τήν ἱερά  ἐπέτειο τῆς Ἐπανακομιδῆς τῆς Tιμίας Κάρας τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Ἀνδρέου ἀπό τήν Ρώμη στήν πόλη τήν Ἀποστολική καί περιάκουστη, τῶν Πατρῶν.

            Ὁ Κύριός μας ὠκονόμησε διά πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου καί δεήσεων ἀκοιμήτων τοῦ εὐσεβεστάτου Πατραϊκοῦ Λαοῦ, νά ἐπανακομισθῇ ἡ Ἁγία Κάρα τοῦ Πρωτοκλήτου, μετά ἀπό πεντακόσια καί πλέον ἒτη στήν πόλη τοῦ μαρτυρίου του, ἀπό τήν Δύση  ὃπου εἶχε μεταφερθῆ, ἀπό τόν Θωμᾶ Παλαιολόγο.

            Καλούμεθα καί πάλιν εἰς ἀνάμνησιν αὐτοῦ τοῦ γεγονότος, τό ὁποῖο πραγματοποιήθηκε στίς 26 Σεπτεμβρίου 1964, νά ἑορτάσωμεν εὐλαβῶς καί νά πανηγυρίσωμε πανευφροσύνως, δοξάζοντες τόν ἐν Τριάδι προσκυνούμενον Θεόν ἡμῶν καί τιμῶντες καί γεραίροντες τόν ἒνδοξο καί πανεύφημο Ἀνδρέα τόν Πρωτόκλητο.

            Οἱ ἱερές τελετές καί λατρευτικές ἐκδηλώσεις θά λάβουν χώρα, τό Σάββατο καί τήν Κυριακή, 26 καί 27 Σεπτεμβρίου ἐ.ἒ. στόν Νέο Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ὃπου εἶναι θησαυρισμένη ἡ Τιμία Κάρα καί ὁ Σταυρός τοῦ Πρωτοκλήτου.

            Τήν παραμονή θά ψαλῇ ὁ Μέγας Πολυαρχιερατικός Ἑσπερινός καί ἀνήμερα θά τελεσθῇ ἡ Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία, ἐνῶ τό ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς θά τελεσθῇ Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός καί Ἱερά Παράκλησις πρός τόν Ἅγιον Ἀπόστολον Ἀνδρέα τόν Πρωτόκλητο.

Λόγω τῶν περιοριστικῶν μέτρων ἀπό τίς σχετικές ἱσχύουσες Κοινές Ὑπουργικές Ἀποφάσεις, δέν θά πραγματοποιηθῇ φέτος ἡ πάνδημος Λιτανεία τῆς Ἁγίας Κάρας τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου.

            Ἀδελφοί μου, ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος μᾶς κρατάει στά χέρια του, μᾶς προστατεύει,  πρεσβεύει γιά μᾶς ἀδιαλείπτως πρός Κύριον, ὣστε νά ἒχωμε τό μέγα ἒλεός Του καί τούς οἰκτιρμούς Του.

            Ἐλᾶτε, λοιπόν, ὃλος ὁ Πατραϊκός Λαός στό ἱερό Ἀποστολεῖο, στόν Ἱερό Ναό δηλαδή, τοῦ Πρωτοκλήτου, στίς 26 καί 27 Σεπτεμβρίου γιά νά ἑορτάσωμε καί νά δοξολογήσωμε τόν Πανάγιο Θεόν ἡμῶν, ἀλλά καί τόν Ἀπόστολον Ἀνδρέα, ἐπαξίως καί κατά χρέος νά μακαρίσωμε καί νά τιμήσωμε.

            Ἐλᾶτε νά παρακαλέσωμε ὁ καθένας γιά τά προσωπικά του προβλήματα, νά ἀναθέσωμε τούς βαθύτατους πόθους, τούς πόνους, τίς ἐσώτατες ἐπιθυμίες στόν Ἃγιό μας καί πατέρα μας, ὣστε νά τίς μεταφέρῃ στόν θρόνο τοῦ Παμβασιλέως καί Σωτῆρος ἡμῶν.

            Ἐλᾶτε, ὡς οἰκογένειες, νά ἐναποθέσωμε τούς προβληματισμούς μας ἐνώπιον τῆς ἱερᾶς καί πανσεβασμίου τοῦ Ἀποστόλου Κεφαλῆς, ὣστε καί ἀναψυχή νά λάβωμε καί βεβαία τήν λύση τῶν προβλημάτων μας νά ἒχωμε.

            Προστρέξατε πάντες, οἱ τῆς πόλεώς μας καί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς μας ἐπαρχίας κάτοικοι καί παρεπίδημοι καί κατασπάσασθε τήν σεπτή κορυφή τοῦ Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, ὁ ὁποῖος τόσο τήν πόλη καί τόν τόπο ἀγάπησε, ὣστε ἠθέλησε ἐδῶ νά μαρτυρήσῃ καί  σωματικῶς, πρός εὐλογίαν καί ἁγιασμόν μας, ἓως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, νά παραμείνῃ.

            Ἀπό τήν πόλη τῶν Πατρῶν καλοῦμεν ἃπαντας τούς Ὀρθοδόξους Ἓλληνες καί λοιπούς ἀδελφούς, νά προσέλθουν καί νά προσκυνήσουν τόν πανεύφημον Ἀπόστολον, ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος τούς Ἓλληνες παρουσίασε ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιά νά ἀκουσθῇ ἀπό τό πανάγιο στόμα τοῦ Θείου Διδασκάλου, ὁ συγκλονιστικός καί λίαν τιμητικός γιά μᾶς λόγος: «Ἐλήλυθεν ἡ ὣρα, ἳνα δοξασθῇ ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου...» (Ἰω.12,23)

            Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί περιπόθητα.

            Σήμερα πού τόσα προβλήματα καί βάσανα μᾶς ταλανίζουν, σήμερα πού τόσες δυσκολίες ὀρθώνονται ἐνώπιόν μας, ὁ Ἃγιος Ἀνδρέας εἶναι ὁ παράκλητός μας καί μεσίτης πρός Κύριον, ὁ πατέρας μας, ὁ φίλος καί ἀδελφός μας, ὁ ὁποῖος μᾶς κρατάει ἀπό τό χέρι καί δέεται γιά τήν ψυχοσωματική μας ὑγεία καί τήν κατά Θεό πρόοδο καί προκοπή μας.

            Τό Σάββατο 26 καί τήν Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου μᾶς περιμένει, ὁ Ἱερός Ἀπόστολος, ὡς φιλόξενος οἰκοδεσπότης, στό σπίτι του καί στήν γιορτή του. Τήν πρόσκληση τήν ἀπευθύνει μέ τό στόμα τοῦ Ἐπισκόπου καί πνευματικοῦ σας πατρός, ὁ ὁποῖος ἐξ ὀνόματός του, ἐν πλησμονῇ ἀγάπης, σᾶς παρακαλεῖ νά συμμετάσχετε στό ἱερό καί λαμπρό εὐχαριστιακό καί ἑορταστικό τοῦ Πρωτοκλήτου συμπόσιο, τό ὁποῖο θά πραγματοποιηθῇ κατά τό ἀκόλουθο πρόγραμμα:

●Παραμονή τῆς ἑορτῆς, Σάββατο 26.9.2020 καί ὣρα 7μ.μ. Μέγας Πολυαρχιερατικός Ἑσπερινός

●Ἀνήμερα, Κυριακή 27.9.2020 καί ὣρα 7- 10:30π.μ.

Ὂρθρος- Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία

●Κυριακή ἀπόγευμα

ὣρα 6.30μ.μ. Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός καί Ἱερά Παράκλησις

Σᾶς ἀσπάζομαι ἐν Κυρίῳ

μετ' εὐχῶν καί ἀγάπης πατρικῆς

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 

   U Ο  Π Α Τ Ρ Ω Ν   Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ