ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

     Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η φετινή Χριστουγεννιάτικη εορτή του Κατηχητικού Σχολείου του Ι. Ν. Αγίου Ανδρέου Πατρών, που έγινε στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού, την Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013, το απόγευμα. Με την άδεια και τις ευχές του Προϊσταμένου του Ι. Ναού πρωτοπρεσβύτερου π. Νικολάου Σκιαδαρέση, οι υπεύθυνοι του κατηχητικού έργου του Ναού π. Σπυρίδων Αλεξανδρής και κ. Γεωργία Κεκάτου, διοργάνωσαν με άριστο τρόπο την εορτή του Κατηχητικού Σχολείου. 

    Η Κατηχητική ομάδα του Αγίου Ανδρέου Πατρών, αποτελούμενη από μικρά και μεγάλα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, έδωσαν ισχυρό μήνυμα πως καθαρίζοντας πάντα τη δική μας εσωτερική φάτνη, γεννιέται ο Χριστός, Αυτός που πάντα θα μας αγαπά ως φιλεύσπλαχνος Πατέρας, φίλος και αδελφός. Με τη ζωντάνια τους, την πίστη τους, τα Χριστιανικά ιδανικά τους καλωσόρισαν επί σκηνής, με ποιήματα, άσματα, επίκαιρους ύμνους, Χριστιανικά Χριστουγεννιάτικα τραγούδια και κατάλληλα θεατρικά, το νεογέννητο Βρέφος της Βηθλεέμ.  

     Στη συνέχεια ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Νικόλαος Σκιαδαρέσης, φανερά συγκινημένος και ιδιαίτερα ευχαριστημένος από την οργάνωση της εορτής, αναφέρθηκε στην υψηλή σημασία των εορτών, ευχαρίστησε τα παιδιά για τον κόπο και την προσπάθεια που κατέβαλλαν, έδωσε Χριστουγεννιάτικες ευχές σ όλους τους προσκεκλημένους και τους ευχαρίστησε λέγοντας πόσο μεγάλη σημασία έχει σήμερα τα παιδιά να βρίσκονται στα Κατηχητικά σχολεία  και παρότρυνε τους εργάτες της κατηχήσεως να συνεχίσουν τον αγώνα τους με ζήλο, αυταπάρνηση και άπειρη αγάπη προς τα παιδιά και τους νέους, που τους αξίζουν πολλοί κόποι και ακόμη περισσότερες θυσίες. 

     Στο τέλος αυτής της όμορφης Χριστουγεννιάτικης γιορτής, εκτός της καθιερωμένης κλήρωσης δώρων, μοιράστηκαν δώρα στο καθένα από τα παιδιά από τον π. Σπυρίδωνα Αλεξανδρή καθώς και κεράσματα στην έξοδο από το Πνευματικό κέντρο. Η προσοχή, η προσευχή, οι ευχές και οι ευχαριστίες μας,  στρέφονται  στα παιδιά μας, στα νέα βλαστάρια της Εκκλησίας και της πατρίδας μας.

     Ας τους δώσουμε τα κίνητρα και τις προϋποθέσεις να χτίσουν έναν κόσμο όπως τον ονειρεύονται και να προσπεράσουν τα δικά μας λάθη. Αυτός ο κόσμος σίγουρα θα είναι καλύτερος απ΄αυτόν που τους παραδίδουμε. Καλά Χριστούγεννα με το Χριστό στο επίκεντρο των εορτασμών μας και με την Αγάπη Του,  στολίδι  της ζωής μας!

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

         Την 6η Δεκεμβρίου, ημέρα μνήμης του εν Αγίοις Πατρός ημών Νικολάου Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας του θαυματουργού, τελέσθηκε σύμφωνα με το πρόγραμμα, Θεία Λειτουργία στο εκκλησάκι του Γεν. Εκκλησιαστικού Λυκείου Πατρών. 

       Λειτούργησε ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Δημήτριος Παπαγεωργίου καικ έψαλλαν οι μαθητές του Λυκείου υπό τη Διεύθυνση του καθηγητού της Βυζαντινής Μουσικής κ. Παύλου Μάλλιαρη. 

        Ο Θεολόγος καθηγητής του Λυκείου κ. Νικόλαος Κώσταλος, ο οποίος είχε και την ονομαστική του εορτή, μίλησε επίκαιρα αναφερόμενος στην προσωπικότητα του Αγίου Νικολάου, ο οποίος υπήρξε "ὀρφανῶν προστάτης σε καί χηρῶν, πεινόντων τροφέα, πενομένων τε πλουτιστήν, αἰχμαλώτων ρύστην, πλεόντων τε σωτῆρα, κεκτήμαθα παμμάκαρ, σοφέ Νικόλαε". Παραθέτουμε την ομιλία του εορτάζοντος καθηγητού κ. Νικολάου Κώσταλου:

 «Κανόνα πίστεως, εικόνα πραότητος και εγκρατείας διδάσκαλον», αποκαλεί ο υμνογράφος τον σημερινό μεγάλο Άγιο που τιμάμε, τον Άγιο Νικόλαο, επίσκοπο Μύρων της Λυκίας, τον θαυματουργό. Ο Άγιος Νικόλαος είναι ένας από τους πλέον αγαπητούς Αγίους της Εκκλησίας μας και γεννήθηκε στα Πάταρα της Λυκίας στα τέλη του 3^ου αιώνα από ευσεβείς και πλούσιους γονείς, που επί πολλά χρόνια παρέμεναν άτεκνοι και οι οποίοι τον ανέθρεψαν «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου».

Ο Άγιος Νικόλαος αρχικά αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο και κατόπιν ανακηρύχθηκε επίσκοπος Μύρων της Λυκίας, μιας πόλης στη Μικρά Ασία. Από τη θέση αυτή ανέπτυξε έντονη φιλανθρωπική δράση και έκανε έντονους αγώνες για την προστασία των φτωχών και των απόρων, ιδρύοντας νοσοκομεία και διάφορα άλλα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Επειδή εμψύχωνε τους χριστιανούς που διώκονταν από τους Ρωμαίους αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη δική του δίωξη και εξορία. Κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού φυλακίστηκε και υπέστη βασανιστήρια. Όταν όμως αυτοκράτορας έγινε ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο Νικόλαος επανήλθε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Η ελεημοσύνη και η συμπαράσταση των αναξιοπαθούντων ήταν τα βασικά γνωρίσματα της προσωπικότητάς του, όμως ο Μικρασιάτης επίσκοπος ήταν προικισμένος και με το χάρισμα της θαυματουργίας και έσωσε πολλούς ανθρώπους, και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του. Για το λόγο αυτό αποκαλείται «Θαυματουργός».

Ο Άγιος Νικόλαος απεδήμησε ειρηνικά στις 6 Δεκεμβρίου του έτους 330. Μετά την κοίμησή του ονομάστηκε «μυροβλύτης», καθώς τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν άγιο μύρο. Και μάλιστα το μύρο ήταν τόσο πολύ, που οι πιστοί το μάζευαν σε δοχεία για θεραπεία από διάφορες αρρώστιες, ενώ αρκετοί λιποθυμούσαν από την έντονη ευωδία του. Τα λείψανά του διατηρήθηκαν στα Μύρα της Λυκίας έως και τον ενδέκατο αιώνα, όπου το 1087 με την Ά Σταυροφορία μεταφέρθηκαν στην Ιταλία, στην πόλη Μπάρι, όπου βρίσκονται μέχρι και σήμερα. Ο Άγιος Νικόλαος τιμάται και στη Δύση, όπου ονομάζεται Santa Niclaus – Santa Claus και εξαιτίας της πλούσιας φιλανθρωπικής του δράσης, εσφαλμένα συνδέθηκε με τα Χριστούγεννα και την ανταλλαγή δώρων. Είναι λοιπόν άστοχο και εντελώς αβάσιμο να ταυτίζουμε τον Μέγα Βασίλειο με τον Santa Claus.

Πολλά είναι τα αξιοθαύμαστα γεγονότα από τη ζωή του μεγάλου Αγίου, που θα μπορούσε να αναφέρει κανείς. Ένα από αυτά είναι το ταξίδι του προς τα Ιεροσόλυμα. Καθώς ταξίδευε το πλοίο, άρχισαν να πνέουν σφοδρότατοι άνεμοι και ξέσπασε μεγάλη τρικυμία. Επιβάτες και πλήρωμα έχασαν την ψυχραιμία τους και περίμεναν να καταποντισθούν. Ο Νικόλαος όμως γονατιστός προσευχήθηκε με θέρμη προς τον Κύριο και το θαύμα έγινε. Οι άνεμοι έπαυσαν και η θάλασσα αμέσως γαλήνεψε. Όμως κάποιος ναύτης, που ήταν στο κατάρτι, γλίστρησε και έπεσε στο κατάστρωμα νεκρός. Όλοι στενοχωρήθηκαν, που χάθηκε ένας άνθρωπος. Χάρη όμως στις θερμές προσευχές του Αγίου ο ναύτης αναστήθηκε, σαν να ξύπνησε από βαθύ ύπνο. Και άλλα αμέτρητα θαύματα όμως έκανε ο Άγιος σώζοντας πλοία από τρικυμίες και ταξιδιώτες που κινδύνευαν στη θάλασσα, όπως κάποια φορά που εμφανίστηκε ο ίδιος στο τιμόνι κάποιου πλοίου που κινδύνευε και το οδήγησε σε ασφαλές λιμάνι.

Για το λόγο αυτό ο Άγιος Νικόλαος είναι ο μεγάλος προστάτης των ναυτικών. Δεν υπάρχει πλοίο που να μην έχει στο τιμόνι και στην πλώρη την εικόνα του και δεν υπάρχει ναυτικός που να μην τον έχει επικαλεστεί με τη φράση «Αϊ-Νικόλα, βοήθα με».  Αμέτρητοι είναι και οι ναοί στα λιμάνια και στα νησιά, που φέρουν το όνομα του, τάματα των ναυτικών σε δύσκολες στιγμές.

Ένα άλλο σημαντικό περιστατικό της δράσης του Αγίου είναι η σωτηρία τριών κοριτσιών από την ατίμωση.  Ο πατέρας τους έχοντας τεράστια οικονομικά χρέη και επειδή δεν διέθετε την οικονομική άνεση να τις προικίσει, αναγκάστηκε να τις εξωθήσει στην πορνεία. Μόλις το έμαθε αυτό ο Άγιος πήγε τρεις φορές κρυφά την νύχτα και άφησε σημαντικό χρηματικό ποσό, ώστε να μπορέσουν οι τρεις κόρες να νυμφευθούν και να αποφύγουν την ατίμωση.  Όταν όμως τον ανακάλυψε ο πατέρας, ο Άγιος τον ανάγκασε να υποσχεθεί ότι δεν θα αποκαλύψει σε κανέναν το γεγονός. Αυτή ακριβώς είναι και η αξία της ελεημοσύνης.

Το 325  ο Άγιος Νικόλαος έλαβε μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας, όπου αναδείχθηκε σε «κανόνα πίστεως»  καταπολεμώντας τις αιρετικές διδασκαλίες του Αρείου. Κατά τη διάρκεια της  Συνόδου μάλιστα τόσο ήταν το σθένος του για την υπεράσπιση των Ορθοδόξων αληθειών, που έφθασε στο σημείο μπροστά στον ίδιο τον αυτοκράτορα να χαστουκίσει δυνατά τον Άρειο, ο οποίος αμετανόητος επέμενε στις κακοδοξίες του για την θεότητα του Ιησού. Επειδή ο ξυλοδαρμός μπροστά στον αυτοκράτορα απαγορευόταν, διατάχθηκε η φυλάκισή του και το ίδιο βράδυ εμφανίστηκαν στη φυλακή ο ίδιος ο Χριστός και η Παναγία και του έδωσαν Ευαγγέλιο και ωμοφόριο. Όταν το πρωί πήγαν οι δεσμοφύλακες, έκπληκτοι είδαν τον άγιο με σπασμένα τα δεσμά, να φοράει το ωμοφόριο και να διαβάζει το Ευαγγέλιο. Μετά από αυτό το γεγονός αποφυλακίστηκε με διαταγή του αυτοκράτορα. Γι’ αυτό σε πολλές εικόνες παρατηρούμε το Χριστό και την Παναγία δεξιά και αριστερά του Αγίου, να του προσφέρουν Ευαγγέλιο και ωμοφόριο.

Ο Άγιος Νικόλαος με τον άγιο βίο του μας παρουσιάζει  πολλά και ποικίλα διδάγματα. Ο ίδιος αναδείχθηκε όπως είπαμε σε «κανόνα πίστεως», διδάσκοντας ότι πρέπει να παραμένουμε αμετακίνητοι στην Ορθόδοξη διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Επίσης υπήρξε «εικόνα πραότητος», που με την πλούσια αλλά αθόρυβη φιλανθρωπική του δράση και την ανιδιοτελή αγάπη του, πρόσφερε ανακούφιση και στήριγμα στους πονεμένους. Τέλος αναδείχθηκε σε «εγκρατείας διδάσκαλον», αποτελώντας όπως όλοι οι Άγιοι εξάλλου, πρότυπο και παράδειγμα προς μίμηση. Ο Άγιος με τον τρόπο ζωής του κατέκτησε «τη ταπεινώσει τα υψηλά, τη πτωχεία τα πλούσια». Με την ταπείνωση δηλαδή έφθασε ψηλά και με τη φτώχεια κατέκτησε τον πλούτο. Ιδανικά που ακούγονται παράδοξα στην εποχή μας, οδηγούν όμως στην αγιότητα.

Τέλος, είπαμε ότι ο Άγιος είναι προστάτης των ναυτικών. Όταν όμως στη ζωή μας ξεσπούν τρικυμίες όλοι χρειαζόμαστε την προστασία του, όχι μόνο οι ναυτικοί, και γι’ αυτό ζητάμε τις πρεσβείες του: «Πάτερ Ιεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών». Αμήν.

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ 13-11-2013

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα  γιορτάσθηκε η ημέρα της μνήμης του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, προστάτου του Γεν. Εκκλησιαστικού Λυκείου Πατρών.

Το πρωί τελέσθηκε Θεία Λειτουργία από τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Δημήτριο Παπαγεωργίου και συμμετείχαν οι  Ιερείς - μαθητές του Σχολείου π. Νικόλαος Ριτσίκαλης και π. Δημήτριος Σπαθής.

Έψαλλαν με τις γλυκές και μελωδικές τους φωνές οι μαθητές του Σχολείου υπό την Διεύθυνση του Διευθυντού κ. Ιωάννου Κόττορου και του καθηγητού της Βυζ. Μουσικής κ. Παύλου Μάλλιαρη.

Τον πανηγυρικό λόγο της εορτής εκφώνησε ο θεολόγος καθηγητής κ. Νικόλαος Κώσταλος, ο οποίος με πολύ γλαφυρό ύφος εξήρε  την προσωπικότητα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και τόνισε ιδιαιτέρως την ασκητικότητα, την μαχητικότητα του μεγάλου πατρός, καθώς επίσης τις παιδαγωγικές αρχές και τους λόγους του για το υψηλό αξίωμα της ιερωσύνης.

          Ο Διευθυντής κ. Ιωάννης Κόττορος ευχαρίστησε όλους όσους συμμετείχαν ενεργά στην διοργάνωση της εορτής και εξέφρασε τη χαρά του διότι στη γιορτή του Σχολείου μας παραβρέθηκαν παλιοί απόφοιτοι καθώς επίσης και προσωπικό το οποίο έχει συνταξιοδοτηθεί.

      ΟΜΙΛΙΑ  ΚΩΣΤΑΛΟΥ ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

 13-11-2013

Από τις μεγαλύτερες μορφές όλων των αιώνων και όλων των εποχών είναι αναμφισβήτητα ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, τον οποίο τιμούμε σήμερα. Ήταν στυλοβάτης της Ορθοδοξίας, υποδειγματικός Ιεράρχης, ένας από τους μεγαλύτερους Πατέρες της Εκκλησίας μας, ένας από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της αληθινής πίστης και παράλληλα ένας από τους μεγαλύτερους παιδαγωγούς.

Ο Άγιος Ιωάννης ήταν γέννημα και καρπός της Αντιόχειας. Σύντομα αποκτά την προσωνυμία «Χρυσόστομος» εξαιτίας της ρητορικής του δεινότητας και των εκπληκτικών ομιλιών και κηρυγμάτων του, που βασίζονταν στην εξήγηση των βιβλικών κειμένων. Οι συνθήκες τον οδηγούν στον πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης, όπου ως Πατριάρχης διακρίθηκε για την ποιμαντική, φιλανθρωπική,  κοινωνική, εκκλησιαστική και ιεραποστολική του δράση. Δε διστάζει να ελέγχει αυστηρά κληρικούς, λαϊκούς και άρχοντες, ακόμα και την ίδια την αυτοκράτειρα, προσπαθώντας να τους συνετίσει και να τους οδηγήσει στη μετάνοια, την οποία χαρακτηρίζει Θείο δώρο. Έλεγε χαρακτηριστικά: «το πίπτειν ανθρώπινον, το εμμένειν εωσφορικόν, το μετανοείν Θείον», δηλαδή, το να κάνει λάθη κανείς είναι ανθρώπινο, το να επιμένει όμως στην αμετανοησία είναι διαβολικό ενώ το να μετανοεί είναι θεϊκό.

Όλη αυτή η δράση του Αγίου, μαζί με την πολεμική του ενάντια στους αιρετικούς, οδήγησαν στο να συκοφαντηθεί και τελικά να οδηγηθεί στην εξορία, από όπου επέστρεψε μετά από την επίμονη αντίδραση του λαού. Όμως ο φθόνος δεν έλειψε και κατάφερε να εκδιώξει ξανά τον Ποιμένα από το ποίμνιό του. Έτσι ο Άγιος εξορίζεται για δεύτερη φορά. Μετά από πολλές κακουχίες και ταλαιπωρίες και πριν φθάσει στον τελικό τόπο της εξορίας του, παρέδωσε το πνεύμα του στον Δημιουργό. Ο συναξαριστής περιγράφει τις τελευταίες στιγμές της επίγειας ζωής του αναφέροντας ότι «τέλεσε την θεία Λειτουργία, κοινώνησε, διένειμε όλα τα υπάρχοντά του -ακόμη και τα υποδήματά του- στους μαθητές του και στους πιστούς που ήσαν γύρω του, είπε την τελευταία του συνηθισμένη ευχή «Δόξα σοι Κύριε πάντων ένεκεν», έκανε το σημείο του σταυρού και έφυγε για το ευλογημένο ταξίδι που θα τον οδηγούσε να δει τον Χριστό».

Η είδηση του θανάτου του διαδόθηκε σαν αστραπή και το ποίμνιό του έσπευσε από παντού να αποδώσει τιμές στον μεγάλο ποιμένα. Αργότερα το λείψανό του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη και έγινε δεκτό με πρωτοφανείς τιμές από τον απλό λαό, ο οποίος αναβοούσε: «Απόλαβε του θρόνου σου, Άγιε». Εκεί παρέμειναν τα οστά του μέχρι το 1204, οπότε κατά τη διάρκεια της Δ΄ Σταυροφορίας μεταφέρθηκαν στη Ρώμη. Η πρόνοια του Θεού όμως οικονόμησε ώστε 800 χρόνια μετά, το 2004, να επανέλθουν και πάλι στο θρόνο της Βασιλεύουσας, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Αξιοσημείωτο είναι ότι το αριστερό αυτί της κάρας του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, που βρίσκεται στο Άγιο Όρος, παραμένει αναλλοίωτο. Σύμφωνα με τον μαθητή του Χρυσοστόμου, Πρόκλο, αυτό ήταν το αυτί στο οποίο ο Απόστολος Παύλος υπαγόρευε την ερμηνεία των Γραφών.

Η αγάπη του Αγίου για τα γράμματα και η μεγάλη του μόρφωση τον κατέστησε έναν από τους τρεις ιεράρχες, τους προστάτες των γραμμάτων, τα πρότυπα των παιδαγωγών και τους εκφραστές του ελληνοχριστιανικού μορφωτικού ιδεώδους. Υπήρξε πολυγραφότατος· το έργο του είναι επίκαιρο ακόμα και στις μέρες μας, όπως άλλωστε όλα τα έργα των Πατέρων της Εκκλησίας μας. Δικός του καρπός είναι και η Θεία Λειτουργία που τελείται σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.

Ο  Άγιος Ιωάννης στα έργα του δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην Ιερωσύνη. Μνημειώδεις είναι οι λόγοι του «Περί ιερωσύνης». Σε αυτούς χαρακτηρίζει την ιερωσύνη «φρικτό μυστήριο» και απόδειξη της αγάπης του Χριστού. Υπογραμμίζει τα προσόντα που πρέπει να έχουν οι ιερείς, συμβουλεύει τους κληρικούς να αποφεύγουν τη δόξα και τους επαίνους, να δίνουν μάχες με τις αιρέσεις, να διαλέγονται με το ποίμνιό τους, να διαθέτουν ευχέρεια λόγου και γενικά τονίζει το βάρος της ευθύνης που φέρουν οι κληρικοί έναντι του Θεού και των ανθρώπων. Κατακρίνει έντονα και με αυστηρότητα τους διεφθαρμένους κληρικούς υποστηρίζοντας ότι «εάν ο κλήρος που είναι το άλας της γης, παρουσιάζει έκλυτο βίο, πώς θα ζητήσουμε από το ποίμνιο να ζει άγιο και κατά Χριστόν βίο;» Θεωρεί τους ιερείς υπεύθυνους για τις αμαρτίες των άλλων και τονίζει ότι τα αμαρτήματα των ιερέων τιμωρούνται αυστηρότερα από των λαϊκών. Μεγάλες ευθύνες όμως επιρρίπτει και σε εκείνους που χειροτονούν ανάξιους κληρικούς, ακόμη και εν αγνοία τους. Κυριολεκτικά θα πρέπει να μας διαπερνά ρίγος, αναλογιζόμενοι τις παραινέσεις αυτές του Αγίου.

Ο Άγιος Ιωάννης αφιερώνει μεγάλο μέρος του έργου του στην διαπαιδαγώγηση των νέων συνδυάζοντας αρμονικά τις αλήθειες της Αγίας Γραφής με τα διδάγματα των Αρχαίων Ελλήνων. Αναφέρει ότι οι γονείς της εποχής εκείνης είχαν ως κύριο μέλημα να προσφέρουν στα παιδιά τους κάθε υλικό αγαθό και μόρφωση για να ευημερήσουν και να πετύχουν επαγγελματικά, αδιαφορούσαν όμως για την πνευματική και ηθική τους καλλιέργεια. Θεωρούσαν αντιθέτως τις αρετές ελαττώματα και αδυναμίες. Αναφέρει λοιπόν τρεις έρωτες που υπήρχαν στη ζωή των ανθρώπων την εποχή εκείνη: των χρημάτων, της δόξας και της σάρκας. Αυτά καθόριζαν και τη γενικότερη διαπαιδαγώγηση των νέων της εποχής. Άραγε σήμερα διαφέρουν οι καταστάσεις αυτές; Μήπως δε μιλάμε για την εποχή του Χρυσοστόμου αλλά για τη σημερινή κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία; Μήπως και σήμερα μερικοί γονείς δεν ενδιαφέρονται μόνο για την οικονομική και επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών τους, αδιαφορώντας για οποιαδήποτε ηθική και πνευματική καθοδήγηση; Βέβαια είναι φυσικό και δικαιολογημένο να επιζητεί ένας γονιός το καλύτερο για το παιδί του αλλά δεν πρέπει να παραμελεί και την διαπαιδαγώγηση της ψυχής.

Σήμερα η κοινωνία διαθέτει πολλούς μορφωμένους ανθρώπους, με πτυχία και λαμπρές σπουδές, που διαπρέπουν σε διάφορους τομείς. Διαθέτει όμως ανθρώπους που έχουν εσωτερικό πλούτο και ηθική καλλιέργεια; Γιατί τι αξία έχει το να είναι κανείς επιτυχημένος επαγγελματικά, αλλά ηθικά να έχει αποτύχει; Για το λόγο αυτό τονίζει ο Ιερός Πατήρ την ανάγκη έγκαιρης και σωστής διαπαιδαγώγησης. Συμβουλεύει να μην δίνονται ανεξέλεγκτα ερεθίσματα στο παιδί και να μην βλέπει και ακούει οτιδήποτε του προσφέρεται. Αναρωτιόμαστε, πόσο εύκολο είναι αυτό σήμερα, που πολιορκούμαστε καθημερινά από τα κάθε είδους μέσα παρα-πληροφόρησης.

Τέλος, ο Ιερός Χρυσόστομος διακρίθηκε και ως παιδαγωγός. Τον απασχόλησαν οι μέθοδοι διδασκαλίας, ο σκοπός της αγωγής, η προσωπικότητα του παιδαγωγού, η ελκυστικότητα του μαθήματος, οι αντιληπτικές ικανότητες των μαθητών. Σημειώνει ότι ο μαθητής δεν πρέπει να δέχεται παθητικά την προσφερόμενη ύλη, αλλά να συμμετέχει ενεργητικά και να διατυπώνει απορίες και γνώμες. Κάνει λόγο για την αποφυγή καταχρήσεων, ώστε να εξασφαλίζεται η ψυχοσωματική υγεία. Μιλάει για την επίδραση της γυμναστικής και την επενέργεια της μουσικής. Υπογραμμίζει ότι ο παιδαγωγός πρέπει να έχει επιστημονική κατάρτιση και ότι το βασικό του γνώρισμα πρέπει να είναι η αγάπη. Η σύγχρονη παιδαγωγική πιστοποιεί την ορθότητα των διδακτικών και παιδαγωγικών μεθόδων του Χρυσοστόμου. Και καταλήγει ο Ιερός Πατέρας ότι μια τέτοια αγωγή αποβλέπει να καταστήσει τους νέους άξιους «της άνω πολιτείας», καθώς: «Παιδεία μετάληψις αγιότητός εστι». Πραγματικά δεν υπάρχει τελειότερο εκπαιδευτικό σύστημα από αυτό που περιγράφει ο Άγιος Ιωάννης.

Για το σχολείο μας λοιπόν δε θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος προστάτης και πρότυπο από τον Ιερό Χρυσόστομο. Έτσι, η ονομασία «Ιερός Χρυσόστομος», την οποία φέρουμε ως Εκκλησιαστικό Λύκειο Πατρών, επιφορτίζει όλους μας –μαθητές και εκπαιδευτικούς- με τη βαριά ευθύνη της καλλιέργειας των παραπάνω παρακαταθηκών του Αγίου. Και πράγματι θα ήταν αδιανόητο σε ένα Εκκλησιαστικό σχολείο να μην καθοδηγούνται οι υποψήφιοι κληρικοί με τα πρότυπα της Ιερωσύνης που αναφέρει ο Άγιος. Ούτε βέβαια θα μπορούσε να λειτουργεί χωρίς τις προαναφερθείσες παιδαγωγικές αρχές, αποσκοπώντας πάντα στη σωστή και κατά Χριστόν διαπαιδαγώγηση και μόρφωση των νέων. Ας φανούμε λοιπόν αντάξιοι της βαρύτητας του ονόματος του σχολείου μας.

Αυτές ακριβώς τις νουθεσίες του Αγίου έχοντας κατά νουν και ο σεπτός ποιμενάρχης μας, ο οποίος φέρει επάξια και την προσωνυμία του Ιερού Χρυσοστόμου, μας παρέδωσε ό,τι πιο σύγχρονο υπάρχει σήμερα στην εκπαίδευση. Πρωτίστως όμως θα πρέπει να στοχεύουμε στους καρπούς αυτού του εκπαιδευτηρίου και στην καλλιέργεια της κατά Χριστόν παιδείας. Άλλωστε η εποχή μας επιτάσσει πλέον, όσο ποτέ άλλοτε, να κάνουμε πράξη και βίωμα όσα ορίζει ο Άγιος Ιωάννης.

Βαριά ευθύνη λοιπόν φέρουμε όλοι μας, ιερωμένοι, γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές. Ο καθένας μας πρέπει να φανεί αντάξιος του λειτουργήματός του για να ανταπεξέλθουμε στις απαιτήσεις των καιρών. Αυτό βέβαια απαιτεί μόχθο και συνεχή προσπάθεια, αλλά κυρίως τη βοήθεια του προστάτη μας Αγίου: «Πάτερ Ιωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τω Λόγω Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών». Αμήν.