ΕΚΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΊΤΣΗΣ (Σε Αγία Θεοδώρα, Ι.Μ. Μπούρα και Καλαμάτα)

Η  Ενορία του Ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου Χαλανδρίτσης, με επικεφαλής την εφημέριο π. Δημήτριο Παπαγεωργίου και το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο πραγματοποίησε το Σάββατο  12  Μαΐου 2018 προσκυνηματική εκδρομή στην Ιερά Μονή Μπούρας, την Αγία θεοδώρα Βάστας και την Ιερά Μονή Αγίων Κωνσταντ΄ίνου και Ελένης στην Καλαμάτα. 

    Πρώτος μας σταθμός η Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Μούρας, όπου η ηγουμένη και οι αδελφές μας δέχθηκαν με περίσσεια αγάπη και φιλοξενία. 

     Η Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Μπούρας, βρίσκεται κοντά το χωριό Λεοντάρι της Αρκαδίας και είναι χτισμένη σε κατάφοιτο λόφο. Πιθανολογείται ότι κτίσθηκε τον 12ο αιώνα και ήταν ανδρώα. Στην Τουρκοκρατία, αλλά και στην επανάσταση του 1821 υπήρξε λίκνο της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Μπροστά στην Ι.Μονή υπάρχει πύργος, ύψους 10 μέτρων με πολεμίστρες, μαρτυρεί τη συμμετοχή των μοναχών στους απελευθερωτικούς αγώνες της Τουρκοκρατίας. 

       Στα χρόνια της σκλαβιάς το Μοναστήρι γίνεται το καταφύγιο της πίστης και της παιδείας. Διαδίδεται η παιδεία από τον καλόγερο κάτω από το αμυδρό φως του καντηλιού. Εδώ στις δύσκολες στιγμές καταφεύγουν οι κλέφτες κι εδώ συντηρήθηκαν τα όσια και τα ιερά της πατρίδας μας.  Στα ορλοφικά από ένα έγγραφο φαίνεται ότι “υπέστη ερήμωσιν η Ιερά Μονή Μπούρα από την επανάσταση του 1770”. 
      Τον Απρίλιο του 1770 στίφη Τουρκαλβανών καταφθάνουν στο Μοναστήρι και με τα ξίφη τους θα στραβώσουν όλες τις εικόνες και θα παραμορφώσουν τα πρόσωπά τους. Εισβάλλουν στο καθολικό και ρίχνονται μανιασμένοι στην εικόνα της Παναγίας. Άφησαν μονάχα το κατακόκκινο μαφόρι να φουσκοκυμματίζει ανάλαφρα και σιωπηλά την καρτερεμένη Ανάσταση. Λεηλατούν το μοναστήρι και το παραδίνουν στη φωτιά! Ενώ θα πάρουν το κεφάλι του ετοιμοθάνατου Γερο Καλλίνικου και θα το περιφέρουν “τρόπαιο” για να φοβίζουν τους ραγιάδες.
      Στην επιδρομή του Ιμπραήμ, οι μοναχοί πρόβαλαν γενναία αντίσταση μέχρις ότου σκοτώθηκαν όλοι. 

      Το 1932 η Μονή συγχωνεύθηκε με την Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου και έκλεισε.  Το 1952 η περιουσία της Μονής δόθηκε στους ακτήμονες της Φαλαισίας. Το 1934 ξανάνοιξε και αυτή τη φορά με μοναχές, οι οποίες σε μικρό χρονικό διάστημα αναστήλωσαν την ερειπωμένη Μονή. Την περίοδο αυτή χτίσθηκαν οι Ιεροί Ναοί του Αγίου Αλεξίου και των Αγίων Νικολάου, Ραφαήλ και Ειρήνης. 

       Οι μοναχές εκτός από την προσευχή, τα διακονήματα και την φιλοξενία εκδίδουν σε καλαίσθητη έκδοση και με ωραία σχόλια την "ΦΙΛΟΚΑΛΛΙΑ". 

        Στη συνέχεια πήραμε τον ανηφορικό και στενό δρόμο για την Αγία Θεοδώρα Βάστας.  

   Ο ναός της Αγίας Θεοδώρας αποτελεί μοναδικό φαινόμενο και είναι από τα πιο αξιόλογα αξιοθέατα της Αρκαδίας. Η εκκλησία κτίστηκε μεταξύ του 1050-1100 προς τιμήν της οσιομάρτυρος Θεοδώρας. Βρίσκεται κοντά στο χωριό Βάστα της Μεγαλόπολης σε μια κατάφυτη ειδυλλιακή ρεματιά με πυκνό δάσος από θεόρατες βελανιδιές. Η οδική πρόσβαση γίνεται από το Ίσαρι μετά από μια πανέμορφη κατηφορική διαδρομή (μισής ώρας περίπου).

   Στη μικρή αυτή εκκλησία η Φύση έχει θαυματουργήσει. Δεκαεφτά πελώρια δένδρα είναι φυτρωμένα πάνω στη στέγη της, ενώ από τα θεμέλιά της αναβλύζουν τα νερά ενός κεφαλαριού. Το φαινόμενο αυτό φαίνεται να οφείλεται στο ότι η εκκλησία είναι πέτρινη και θολωτή με αρκετή περιεκτικότητα σε χώμα. Σε αυτό το λίγο χώμα φύτρωσε αρχικά ένα πουρνάρι που σιγά-σιγά μεγάλωσε και έριξε και τους δικούς του καρπούς. Ετσι πάνω στην οροφή της εκκλησίας φύτρωσαν αρκετά πουρνάρια, σφεντάμια και κοκορεβιθιές που η λαϊκή παράδοση το απέδωσε σε θαύμα.

           Σύμφωνα με την παράδοση, η οσιομάρτυς εμαρτύρησε για την πίστη της και εκτελέστηκε από τους διώκτες της. Λίγο πριν εκτελεστεί, προσευχήθηκε: "...Κάνε Κύριε στο μνήμα μου να φυτρώσουν δέντρα που να μαρτυρούν την προστασία σου στην αγνότητά μου. Και το αίμα μου να γίνει νερό και να ποτίζει. Αμήν". Ετσι μετά το θάνατό της δεκαεπτά δένδρα που αντέχουν σε κάθε άνεμο, φύτρωσαν από θαύμα γύρω από το ναό.

    Η εκκλησία προσελκύει κάθε χρόνο χιλιάδες προσκυνητών και επισκεπτών, ενώ γιορτάζει στις 11 Σεπτεμβρίου.

      Αφού προσκυνήσαμε ψάλλαμε παράκληση προς την Αγία και ήπιαμε αγιασμό που αναβλύζει κάτω από τα θεμέλια του Ι. Ναού, καθίσαμε για ξεκούραση και φαγητό στο ωραίο παρακείμενο εστιατόριο, "τον Νερόμυλο"  κάτω από τα πανύψηλα σκιερά και ολόδροσα πλατάνια. 

Τελευταίας μας σταθμός η Ιερά Μονή Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και η πόλη της Καλαμάτας

Στο ιστορικό κέντρο της Καλαμάτας και πολύ κοντά στό Μητροπολιτικό Ναό της Υπαπαντής του Χριστού ευρίσκεται η Ιερά Μονή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Καλογραιών, ιδρυθείσα το έτος 1796 από τον Καλαματιανό Ιερομόναχο και Δάσκαλο Γεράσιμο Παπαδόπουλο (1763-1844). Είναι δε το πρώτο από τη σύστασή του, γυναικείο Μοναστήρι της Ι. Μητροπόλεως που λειτουργεί μέχρι σήμερα.

Ο Ναός της μονής ή καθολικό, αφιερωμένος στους Αγίους Μεγάλους Βασιλείς και Ισαποστόλους Κωνσταντίνο και Ελένη, είναι κτισμένος επάνω σε ερειπωμένο Ναό του 13ου αιώνα και τούτο μαρτυρεί η δεξιά εξωτερική πλευρά του Αγίου Βήματος. Από τις τοιχογραφίες σώζεται η Ακρα Ταπείνωση στην Πρόθεση ενώ η τελευταία ριζική ανακαίνιση του Ναού αυτού έγινε μετά τούς καταστροφικούς σεισμούς του 1986.

Το μοναστήρι των Καλογραιών με τη χαρακτηριστική αυτή ονομασία του, προβάλλει το γυναικείο μοναχισμό και έχει σύνδε­σμο άρρηκτο με την ιστορία της Καλαμάτας και της Μεσσηνίας γενικώ­τε­ρα αφού κα­τά τη διάρκεια των 200 και πλέον ετών λειτουργίας του, πρόσφερε πνευμα­τικό καταφύγιο σε εκατοντάδες νέα κορίτσια πού ασπάσθηκαν το μοναχικό βίο, φιλανθρωπική ζεστή αγκαλιά σε πολυά­ριθ­μα ορφανά και εγκαταλειμμένα παιδιά κυρίως μετά την κατοχή.

Στην δοκιμασία των σεισμών, οι Καλόγριες του Αγίου Κων­σταντίνου κυριολεκτικά αναλώθηκαν επί καθημερινής βάσεως και για ένα χρόνο περίπου, να παρασκευάζουν φαγητό στην αυλή της μονής για εκατοντάδες σεισμοπλήκτων και εμπερίστατων κατοίκων της πόλεως.

Εκείνο όμως, που καταξίωσε το μοναστήρι των Καλο­γραιών τόσο πανελληνίως όσο και διεθνώς, ήταν η καλλιέργεια και κατεργασία του μεταξιού ώστε ν' ανθίσει και να καρποφορήσει η μεταξοϋφαντική τέχνη και τα μεταξωτά κεντητά άμφια, τα τραπεζομάντηλα, οι κουρτίνες και κυρίως το μεταξωτό Καλαματιανό μαντήλι, πού γεννήθηκε στο μοναστήρι αυτό, ώστε να φθάσουν σ" όλο τον κόσμο και η Μονή να βραβευτεί πολλές φορές με επίσημα βραβεία και επαίνους.

Στη συνέχεια προσκυνήσαμε τον Ιερό Ναό της Υπαπαντής, ζητήσαμε και πάλι τη βοήθεια της Παναγίας μας και του Υιού της Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και επιστρέψαμε στη βάση μας, στην ιστορική κωμόπολη της Χαλανδρίτσας, ανανεωμένοι και αναβαπτισμένοι από γα Ιερά και τα Όσια του Γένους μας.

Εκκλησία Αγ. Αποστόλων Καλαμών

Από τους αργαλειούς της Ι. Μονής