ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΟΣ ΚΕΝΤΡΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΧΑΛΑΝΔΡΙΤΣΗΣ ΠΑΤΡΩΝ ΧΕΙΜΕΡΙΝΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΕ Καστοριά – Πρέσπες – Νυμφαίο
Παρασκευή 4 Φλεβάρη δύο πούλμαν με μέλη και φίλους του Συλλόγου μαζί με τον πρόεδρο και πολλά μέλη του Δ.Σ. ξεκίνησαν από την Πάτρα, για την προγραμματισμένη χειμωνιάτικη εκδρομή στην Καστοριά στις Πρέσπες και το Νυμφαίο. Η ημέρα ηλιόλουστη προετοίμαζε την διάθεση όλων για κάτι ξεχωριστό. Και όπως σε κάθε εκδρομή έτσι και τώρα όλοι μια παρέα από την πρώτη κι όλας στιγμή ακόμη για όσους ήλθαν για πρώτη φορά, λες και γνωριζόμαστε από χρόνια. Ξεκινήσαμε με κέφι, με κουβεντούλα, ακούγοντας ευχάριστη μουσική σε διαδρομές συναρπαστικές που εναλλασσόταν, το πράσινο, το βουνό, η θάλασσα, τα χιόνια και ο ήλιος έτσι ούτε που καταλάβαμε πως φθάσαμε στον πρώτο μας προορισμό, στην Ι. Μονή Παναγίας της Μικροκάστρου. Μια ιστορική μονή με την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, αρχοντική και νοικοκυρεμένη, πανέμορφη μέσα σε μια παραδείσια φύση στην κορυφή του λόφου. , Η ωραία στάσης μας ήταν μια πνευματική ανάσα για όλους. Η φιλοξενία των μοναζουσών, το καλόκαρδο χαμόγελο με τον καφέ το βούτημα και το λουκούμι καθώς και η επίκαιρη τοποθέτηση της Ηγουμένης συμπλήρωσαν την αξέχαστη επίσκεψη μας στο μοναστήρι। Συνεχίσαμε τον δρόμο μας για την πόλη- καλλονή την Καστοριά, την πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού. Ενός νομού, που είναι πλούσιος σε φυσικά τοπία και άλλοτε οικονομικά στο παρελθόν εύρωστος από τις παραδοσιακές βιοτεχνίες κ.α. Η Καστοριά χτισμένη στις όχθες της λίμνης, στολισμένη με αρχοντικά και τις 75 βυζαντινές εκκλησίες της με τους παραδοσιακούς οικισμούς «το Αποζάρι- το Ντολτσό - τη Κορέστεια» και τα μουσεία, με το «Δισπηλιό», το απολιθωμένο δάσος και το σπήλαιο με τους σταλακμίτες, με τα μαγαζιά και τους γραφικούς δρόμους, είναι σίγουρα η «αρχόντισσα» της Δ. Μακεδονίας. Τακτοποιηθήκαμε στα ξενοδοχεία μας, το ένα, μοντέρνο πρόσφατα ανακαινισμένο, και το άλλο, παραδοσιακό αρχοντικό και αμέσως κατεβήκαμε στην πόλη, για βόλτα, για φαγητό, για ψώνια για να την απολαύσουμε, ο καθένας με την παρέα του. Η βραδιά ήταν υπέροχη για όλους . Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με ένα πλούσιο πρωινό και με σύμμαχο πάντα τον καιρό ανηφορίσαμε προς τα Πρέσπες με την μοναδική βιοποικιλότητα, την χλωρίδα και πανίδα, με νησάκια, Εκκλησίες, όπως του Αγίου Αχιλλείου, εξαίρετο δείγμα αρχιτεκτονικής του 1οου αιώνα, τον παραδοσιακό οικισμό Ψαράδες, αξιόλογα δείγματα πλινθόκτιστης και λιθόκτιστης Μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής. Περπατήσαμε πολύ, κυρίως σε χιονισμένα μονοπάτια, απολαύσαμε την δωρεά του Θεού προς τον άνθρωπο και πήραμε τον δρόμο προς το Νυμφαίο. Μια διαδρομή απίστευτης ομορφιάς μέσα στη φύση, στο περισσότερο μέρος της κατάλευκη από τα χιόνια και με έναν υπέρλαμπρο ήλιο να δημιουργεί μια αντίθεση που θα ενέπνεε τους κορυφαίους ζωγράφους της γης. Ένα απέραντο καρποσταλ, ένας ατελείωτος πίνακας ζωγραφικής. Στο δρόμο μας και το Πισωδέρι και η Βίγλα με τις πολυάνθρωπες πίστες για τους φανατικούς των χειμερινών σπορ. Δεν χόρταιναν τα μάτια μας. Και ενώ ανηφορίζαμε μέσα σε δάση και χιόνια ξαφνικά, εκεί στην τελευταία στροφή, σε μια πλαγιά του Βέρνου (Βίτσι), ξεπρόβαλλε το ωραιότερο χωριό της Ευρώπης, όπως έχει χαρακτηρισθεί, το Νυμφαίο. Οικισμός παραδοσιακός διατηρητέος, αναγεννημένος τελευταία λόγω της εθνικής κληρονομιάς και της προστασίας του περιβάλλοντος χτισμένος στα 1.400 μέτρα που με τα κατάλευκα πετρόκτιστα σπίτια και τα λιθόστρωτα μονοπάτια του μας μάγεψε από την πρώτη στιγμή. Επισκεφθήκαμε το κέντρο ενημέρωσης (Αρκτούρος) για την προστασία της καφέ αρκούδας, ξεναγηθήκαμε και παρακολουθήσαμε ένα ενδιαφέρον φιλμ στη «Νίκειος Σχολή». Εντυπωσιασθήκαμε από τη εθελοντική προσπάθεια, παρά τις δυσκολίες και τους κινδύνους που εγκυμονεί, για τα μέλη της περιβαλλοντικής οργάνωσης «Αρκτούρος» η οποία δραστηριοποιείται στα βουνά της Ηπείρου, της Δυτικής Μακεδονίας, της Ροδόπης κ.α. καθώς και τις παρεμβάσεις της στην διατήρηση της Άγριας Φύσης. Απολαύσαμε την φύση, το χωριό και φυσικά τις τοπικές νοστιμιές. Και αφού κλείσαμε για πάντα μέσα μας αυτή την ομορφιά, που η ιδιωτική πρωτοβουλία ανέδειξε, πήραμε τον δρόμο προς την Καστοριά. Το βράδυ όλοι παρέα διασκεδάσαμε σε τοπική ταβέρνα με ζωντανή μουσική. Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με επίσκεψη στην ιστορική και κτισμένη από τον Α. Κομνηνό Ι. Μονή Παναγίας της Μαυριώτισσας, που έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σαν πνευματικός χώρος σε όλες τις φάσεις της ιστορίας της Καστοριάς. Προσκυνήσαμε την θαυματουργική εικόνα της Παναγίας και κατευθυνθήκαμε προς το «Δισπηλιό» τον προϊστορικό (5.000 π.χ.) Λιμναίο Οικισμό.
Στον χώρο των ανασκαφών δημιουργήθηκε το πρώτο Ελληνικό Οικομουσείο, μια αναπαράσταση του προϊστορικού Λιμναίου οικισμού, με καλύβες πάνω σε ξύλινες πλατφόρμες μέσα στη λίμνη, μέσα στις οποίες υπάρχουν σκεύη οικιακής χρήσης και εργαλεία εποχής. Ξεναγηθήκαμε, επισκεφθήκαμε και τον προσωρινό χώρο φύλαξης των ευρημάτων, ανυπολόγιστης αξίας για την επιστημονική έρευνα και ενθουσιασμένοι πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Μια διαδρομή πανέμορφη, μέσα στα καταπράσινα τοπία άλλοτε χιονισμένα και άλλοτε όχι, δίπλα από ποτάμια, που μας οδηγούσε κατ’ ευθείαν στο μοναδικό χωμένο στα χιόνια Μέτσοβο. Και καθώς ο καιρός είχε συμμαχήσει μαζί μας για όλο το τριήμερο, περάσαμε μοναδικές ώρες στην κοσμοπολίτικη κωμόπολη με το παραδοσιακό χρώμα, με το πλήθος των εκδρομέων, και τις ταβέρνες με τα νόστιμα ψητά. Και πάλι στα πούλμαν για τον γυρισμό μας στα σπίτια μας. Οι εικόνες της φύσης και η καλή παρέα έκαναν την δρόμο μας μέχρι την τελευταία στιγμή μοναδικό. Η εκδρομή μας τα είχε όλα επανωτά ήσαν και τα περιβαλλοντικά μηνύματα από την επίσκεψή μας στην «Νίκειο Σχολή» και τον Λιμναίο προϊστορικό οικισμό.
Παρασκευή 4 Φλεβάρη δύο πούλμαν με μέλη και φίλους του Συλλόγου μαζί με τον πρόεδρο και πολλά μέλη του Δ.Σ. ξεκίνησαν από την Πάτρα, για την προγραμματισμένη χειμωνιάτικη εκδρομή στην Καστοριά στις Πρέσπες και το Νυμφαίο. Η ημέρα ηλιόλουστη προετοίμαζε την διάθεση όλων για κάτι ξεχωριστό. Και όπως σε κάθε εκδρομή έτσι και τώρα όλοι μια παρέα από την πρώτη κι όλας στιγμή ακόμη για όσους ήλθαν για πρώτη φορά, λες και γνωριζόμαστε από χρόνια. Ξεκινήσαμε με κέφι, με κουβεντούλα, ακούγοντας ευχάριστη μουσική σε διαδρομές συναρπαστικές που εναλλασσόταν, το πράσινο, το βουνό, η θάλασσα, τα χιόνια και ο ήλιος έτσι ούτε που καταλάβαμε πως φθάσαμε στον πρώτο μας προορισμό, στην Ι. Μονή Παναγίας της Μικροκάστρου. Μια ιστορική μονή με την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, αρχοντική και νοικοκυρεμένη, πανέμορφη μέσα σε μια παραδείσια φύση στην κορυφή του λόφου. , Η ωραία στάσης μας ήταν μια πνευματική ανάσα για όλους. Η φιλοξενία των μοναζουσών, το καλόκαρδο χαμόγελο με τον καφέ το βούτημα και το λουκούμι καθώς και η επίκαιρη τοποθέτηση της Ηγουμένης συμπλήρωσαν την αξέχαστη επίσκεψη μας στο μοναστήρι। Συνεχίσαμε τον δρόμο μας για την πόλη- καλλονή την Καστοριά, την πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού. Ενός νομού, που είναι πλούσιος σε φυσικά τοπία και άλλοτε οικονομικά στο παρελθόν εύρωστος από τις παραδοσιακές βιοτεχνίες κ.α. Η Καστοριά χτισμένη στις όχθες της λίμνης, στολισμένη με αρχοντικά και τις 75 βυζαντινές εκκλησίες της με τους παραδοσιακούς οικισμούς «το Αποζάρι- το Ντολτσό - τη Κορέστεια» και τα μουσεία, με το «Δισπηλιό», το απολιθωμένο δάσος και το σπήλαιο με τους σταλακμίτες, με τα μαγαζιά και τους γραφικούς δρόμους, είναι σίγουρα η «αρχόντισσα» της Δ. Μακεδονίας. Τακτοποιηθήκαμε στα ξενοδοχεία μας, το ένα, μοντέρνο πρόσφατα ανακαινισμένο, και το άλλο, παραδοσιακό αρχοντικό και αμέσως κατεβήκαμε στην πόλη, για βόλτα, για φαγητό, για ψώνια για να την απολαύσουμε, ο καθένας με την παρέα του. Η βραδιά ήταν υπέροχη για όλους . Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με ένα πλούσιο πρωινό και με σύμμαχο πάντα τον καιρό ανηφορίσαμε προς τα Πρέσπες με την μοναδική βιοποικιλότητα, την χλωρίδα και πανίδα, με νησάκια, Εκκλησίες, όπως του Αγίου Αχιλλείου, εξαίρετο δείγμα αρχιτεκτονικής του 1οου αιώνα, τον παραδοσιακό οικισμό Ψαράδες, αξιόλογα δείγματα πλινθόκτιστης και λιθόκτιστης Μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής. Περπατήσαμε πολύ, κυρίως σε χιονισμένα μονοπάτια, απολαύσαμε την δωρεά του Θεού προς τον άνθρωπο και πήραμε τον δρόμο προς το Νυμφαίο. Μια διαδρομή απίστευτης ομορφιάς μέσα στη φύση, στο περισσότερο μέρος της κατάλευκη από τα χιόνια και με έναν υπέρλαμπρο ήλιο να δημιουργεί μια αντίθεση που θα ενέπνεε τους κορυφαίους ζωγράφους της γης. Ένα απέραντο καρποσταλ, ένας ατελείωτος πίνακας ζωγραφικής. Στο δρόμο μας και το Πισωδέρι και η Βίγλα με τις πολυάνθρωπες πίστες για τους φανατικούς των χειμερινών σπορ. Δεν χόρταιναν τα μάτια μας. Και ενώ ανηφορίζαμε μέσα σε δάση και χιόνια ξαφνικά, εκεί στην τελευταία στροφή, σε μια πλαγιά του Βέρνου (Βίτσι), ξεπρόβαλλε το ωραιότερο χωριό της Ευρώπης, όπως έχει χαρακτηρισθεί, το Νυμφαίο. Οικισμός παραδοσιακός διατηρητέος, αναγεννημένος τελευταία λόγω της εθνικής κληρονομιάς και της προστασίας του περιβάλλοντος χτισμένος στα 1.400 μέτρα που με τα κατάλευκα πετρόκτιστα σπίτια και τα λιθόστρωτα μονοπάτια του μας μάγεψε από την πρώτη στιγμή. Επισκεφθήκαμε το κέντρο ενημέρωσης (Αρκτούρος) για την προστασία της καφέ αρκούδας, ξεναγηθήκαμε και παρακολουθήσαμε ένα ενδιαφέρον φιλμ στη «Νίκειος Σχολή». Εντυπωσιασθήκαμε από τη εθελοντική προσπάθεια, παρά τις δυσκολίες και τους κινδύνους που εγκυμονεί, για τα μέλη της περιβαλλοντικής οργάνωσης «Αρκτούρος» η οποία δραστηριοποιείται στα βουνά της Ηπείρου, της Δυτικής Μακεδονίας, της Ροδόπης κ.α. καθώς και τις παρεμβάσεις της στην διατήρηση της Άγριας Φύσης. Απολαύσαμε την φύση, το χωριό και φυσικά τις τοπικές νοστιμιές. Και αφού κλείσαμε για πάντα μέσα μας αυτή την ομορφιά, που η ιδιωτική πρωτοβουλία ανέδειξε, πήραμε τον δρόμο προς την Καστοριά. Το βράδυ όλοι παρέα διασκεδάσαμε σε τοπική ταβέρνα με ζωντανή μουσική. Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με επίσκεψη στην ιστορική και κτισμένη από τον Α. Κομνηνό Ι. Μονή Παναγίας της Μαυριώτισσας, που έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σαν πνευματικός χώρος σε όλες τις φάσεις της ιστορίας της Καστοριάς. Προσκυνήσαμε την θαυματουργική εικόνα της Παναγίας και κατευθυνθήκαμε προς το «Δισπηλιό» τον προϊστορικό (5.000 π.χ.) Λιμναίο Οικισμό. Στον χώρο των ανασκαφών δημιουργήθηκε το πρώτο Ελληνικό Οικομουσείο, μια αναπαράσταση του προϊστορικού Λιμναίου οικισμού, με καλύβες πάνω σε ξύλινες πλατφόρμες μέσα στη λίμνη, μέσα στις οποίες υπάρχουν σκεύη οικιακής χρήσης και εργαλεία εποχής. Ξεναγηθήκαμε, επισκεφθήκαμε και τον προσωρινό χώρο φύλαξης των ευρημάτων, ανυπολόγιστης αξίας για την επιστημονική έρευνα και ενθουσιασμένοι πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Μια διαδρομή πανέμορφη, μέσα στα καταπράσινα τοπία άλλοτε χιονισμένα και άλλοτε όχι, δίπλα από ποτάμια, που μας οδηγούσε κατ’ ευθείαν στο μοναδικό χωμένο στα χιόνια Μέτσοβο. Και καθώς ο καιρός είχε συμμαχήσει μαζί μας για όλο το τριήμερο, περάσαμε μοναδικές ώρες στην κοσμοπολίτικη κωμόπολη με το παραδοσιακό χρώμα, με το πλήθος των εκδρομέων, και τις ταβέρνες με τα νόστιμα ψητά. Και πάλι στα πούλμαν για τον γυρισμό μας στα σπίτια μας. Οι εικόνες της φύσης και η καλή παρέα έκαναν την δρόμο μας μέχρι την τελευταία στιγμή μοναδικό. Η εκδρομή μας τα είχε όλα επανωτά ήσαν και τα περιβαλλοντικά μηνύματα από την επίσκεψή μας στην «Νίκειο Σχολή» και τον Λιμναίο προϊστορικό οικισμό.
