ΠΟΛΥΗΜΕΡΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΧΑΛΑΝΔΡΙΤΣΗΣ
(Στα βήματα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού)
Ήταν μια εκδρομή γνωριμίας με τη χώρα, φυσιολατρική, ιστορικής γνώσης, ψυχοσυναισθηματικής σύνδεσης, προσκυνηματική, ψυχαγωγική. Πολλές οι συγκινήσεις και οι εκπλήξεις. Η εκρηκτική και άναρχη οικιστική δόμηση, η άκριτη τουριστική ανάπτυξη, οι φυσικές ομορφιές μαζί με πολιτιστικούς θησαυρούς όλων των περιόδων της ιστορικής εξέλιξης από τον 6ο αι. π.Χ. συνθέτουν την εικόνα μιας χώρας όμορφης αλλά βαθιά πληγωμένης που πρόσφατα βγήκε από τον πολιτικό και οικονομικό απομονωτισμό. Στα εδάφη της και η Ήπειρος ή αλλιώς «άπειρος γη» των Αρχαίων Κερκυραίων, ιδρυτών της αποικίας της Αρχ. Επιδάμνου που περιλαμβάνει και τα Ελληνόφωνα χωριά της Βορείου Ηπείρου.
Μία χώρα όπου συνυπάρχει το
Χριστιανικό με το Μουσουλμανικό στοιχείο και η οποία προσπαθεί να επουλώσει τις
μεγάλες πληγές που δημιούργησε κυρίως το καθεστώς του Ενβέρ Χότζα( 1967-1990)
με την κατάργηση των ελευθεριών και την κήρυξη της αθεΐας.
Το δύσκολο και επικίνδυνο έργο της
ανασύστασης της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας από το απόλυτο
σκοτάδι της αθρησκείας και του τρόμου, ανέλαβε, μετά την εκλογή από το
Οικουμενικό Πατριαρχείο, ως Αρχιεπίσκοπος Τυράννων – Δυρραχίου και Πάσης
Αλβανίας, ο Σεβασμιώτατος Επίσκοπος Ανδρούσης
και καθηγητής του Πανεπιστημίου
Αθηνών κ.κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ (Γιαννουλάτος), το 1992.
Εμβληματική μορφή με
παγκόσμια αναγνώριση, κατάφερε να εξασφαλίσει την αρμονική συνύπαρξη μέσα από
την αγάπη, την ισότιμη μεταχείριση και την πίστη στον άνθρωπο. Όταν έφτασε το 1992 πήρε μία λαμπάδα βγήκε
στους δρόμους και έψελνε το «Χριστός Ανέστη» καλώντας τους ανθρώπους να βγουν
από τα σπίτια τους χωρίς φόβο, έτσι
άρχισαν σιγά – σιγά να ανάβουν περισσότερες λαμπάδες και οι άνθρωποι να
εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον, όπως μας ανέφερε χαρακτηριστικά ο ίδιος. Οι
επιβλητικοί Ναοί της Αναστάσεως του Κυρίου στα Τίρανα , στην Κορυτσά και σε
άλλες πόλεις συμβολίζουν παράλληλα και την Ανάσταση αυτού του λαού.
Πέρα από το αξιόλογο
πνευματικό και κοινωνικό έργο της
Αρχιεπισκοπής, το τεράστιο έργο της ανοικοδόμησης περιλαμβάνει 500 συνολικά
κτήρια, αναμεσά τους νέοι Ναοί, Μοναστήρια
και πολιτιστικά μνημεία με αναστήλωση ή επισκευή, σχολεία και σχολές όλων των βαθμίδων,
Ιατρικά διαγνωστικά Κέντρα με
καταρτισμένο ιατρικό προσωπικό και ιατρικά μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας,
έργα αγροτικής ανάπτυξης, οικολογικά προγράμματα και ακόμη υδροηλεκτρικά έργα
για την ενίσχυση του έργου της Αρχιεπισκοπής.
Στα αξιοθέατα-μνημεία πολιτιστικής
κληρονομιάς της χώρας συγκαταλέγονται οι πόλεις ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής ομορφιάς,
προστατευόμενες από την UNESCO, όπως το
Αργυρόκαστρο, το Μπεράτ (αρχαίο Ελληνικό Βεράτιο) και το Βουθρωτό. Το Εθνικό
Πάρκο του Βουθρωτού χαρακτηρίζεται από το 2013 με τη συνθήκη RAMSAR υγρότοπος διεθνούς σημασίας. Τα Αρχαιολογικά
πάρκα της Απολλωνίας, του Βουθρωτού, η Ρωμαϊκή αγορά του Δυρραχίου, τα Μοναστηριακά
συγκροτήματα, οι Βυζαντινές Εκκλησίες όπως της Μοσχόπολης, της Αρδενίτσας, του Μεσοποτάμου
και της Χειμάρας έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και προκαλούν τον θαυμασμό των
επισκεπτών. Ανάμεσα στα πολλά μοναστήρια
ξεχωρίζει η Μονή των Αγίων Πάντων στο Καλικόντασι, όπου και ο τάφος του εθνοϊερομάρτυρα
Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.
Στο Μεσαιωνικό-Εθνογραφικό μουσείο
της Κορυτσάς, αλλά και στην παλιά Μητρόπολη του Βερατίου, έχουν συλλεγεί και
διατηρούνται πολλές εικόνες, οι οποίες διασώθηκαν από την περίοδο των
διωγμών και πάρα πολλές ανήκουν στη Σχολή
του Ονουφρίου, ο οποίος δραστηριοποιήθηκε στο Βεράτι και στην Καστοριά.
Ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή ήταν η
συνάντηση με το Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας κ.κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ, επίσκεψη που
είχε προετοιμάσει ο συνταξιδιώτης μας Πρωτοπρεσβ. π. Δημήτριος Παπαγεωργίου. Επίσης
μεγάλη συγκίνηση αισθανθήκαμε όταν προσκυνήσαμε τον τάφο του Ιερομάρτυρα και Ισαποστόλου
Κοσμά του Αιτωλού, του οποίου προσπαθήσαμε να ακολουθήσουμε τα βήματα στις
περιοχές που επισκέφθηκε και άφησε έντονα τα σημάδια της παρουσίας του μέχρι σήμερα,
αλλά και όταν επισκεφθήκαμε το Ελληνικό Σχολείο της Χειμάρας και τα Ελληνικά
χωριά του Μεσοποτάμου και της Δρόπολης.
Η στιγμή που θα μας μείνει αξέχαστη
είναι όταν πήγαμε στους Βουλιαράτες, στο αναγνωρισμένο Κοιμητήριο των Ελλήνων πεσόντων στο Ελληνοαλβανικό μέτωπο
(1940-41), όπου με πρωτοβουλία του π. Δημητρίου τελέσαμε επιμνημόσυνη δέηση
στους πεσόντες, κρατήσαμε ενός λεπτού σιγή και ψάλλαμε τον Εθνικό μας Ύμνο, μία
απειροελάχιστη ένδειξη χρέους και απόδοσης τιμής, σ’ αυτούς που έδωσαν το αίμα τους για να μείνει
η πατρίδα μας ελεύθερη.
Νίκη Χαϊδοπούλου-Πέττα, μέλος του Δ.Σ. του
Συλλόγου