ΔΑΛΜΑΤΙΚΕΣ ΑΚΤΕΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ & ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Με τον Μητροπολίτη Αργυροκάστρου κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟ

Στον Καθεδρικό Ναό του Ζάγκρεμπ

Στο Σπλίτ (Σπαλάτο) Παλάτι του ΔιοκλητιανούΑναπαράσταση Παλατιού Διοκλητιανού

Το Ντουμπρόβνικ

Το Ντουμπρόβνικ από ψηλά

Καλοκαιρινή εκδρομή στις Δαλματικές ακτές του Συλλόγου Προστασίας Υγείας και Περιβάλλοντος του Κέντρου Υγείας Χαλανδίτσας

ΔΑΛΜΑΤΙΚΕΣ ΑΚΤΕΣ

Ο Σύλλογος προστασίας Υγείας και Περιβάλλοντος της περιοχής του Κέντρου Υγείας Χαλανδρίτσας, φέτος το καλοκαίρι πραγματοποίησε την καλοκαιρινή του εκδρομή στις Δαλματικές Ακτές από 18 έως 12 Αυγούστου 2011.

Οι Δαλματικές ακτές παρουσιάζουν έντονο περιβαλλοντικό ενδιαφέρον γιατί η περιοχή είναι από τις ωραιότερες τις Αδριατικής και από την άλλη πλευρά οι κάτοικοί τους φρόντισαν αφ’ ενός μεν να προστατεύσουν το περιβάλλον και αφ’ ετέρου οι πόλεις που βρίσκονται εκεί, να διατηρήσουν την αρχιτεκτονική, το χρώμα και τη φυσιογνωμία τους, κάνοντάς τες σήμερα να αποτελούν έντονο πόλο έλξης τουριστών από όλο τον κόσμο.

Το εσωτερικό Αγίου Μάρκου Βενετίας

Πέμπτη 18-8-2011: Αναχωρήσαμε τρία (3) λεωφορεία από την Πάτρα με 140 άτομα για τις Δαλματικές ακτές.

Αφού περάσαμε τα Ελληνοαλβανικά σύνορα στην Κακαβιά, μπήκαμε στα ηρωϊκά και αιματοβαμμένα μέρη της Β. Ηπείρου, τα οποία ο Ελληνικός στρατός δύο φορές απελευθέρωσε, αλλά βρίσκονται ακόμη υπό Αλβανική κατοχή. Περάσαμε τα Ελληνικά χωριά της περιοχής της Δρόπολης που εκτείνονται από την Κακαβιά έως το Αργυρόκαστρο.

Το μεσημέρι γύρω στη 1 μ.μ. φθάσαμε στο Αργυρόκαστρο και ο πρώτος μας σταθμός ήταν η Ιερά Μητρόπολη Αργυροκάστρου. Μας υποδέχθηκε ο Μητροπολίτης κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ με πολλή αγάπη, μας προσέφερε αναψυκτικά, και μας μίλησε για το τεράστιο έργο που επιτελείται στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας, με μπροστάρη την άγια μορφή του Αρχιεπισκόπου ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ.

Ο Αρχιεπίσκοπος ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ παρέλαβε ερείπια και σε μικρό χρονικό διάστημα ανάστησε και ζωντάνεψε την Εκκλησία της Αλβανίας. Το έργο του πολυδιάστατο. Ποιμαντικό, κοινωνικό, εκπαιδευτικό, περιβαλλοντικό. Έκτισε 85 καινούργιες Εκκλησίες, αναστήλωσε 70, ανέγειρε και ανακαίνισε 310 εκκλησιαστικά κτίρια. Ίδρυσε νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια, εκκλησιαστικές κατασκηνώσεις, τυπογραφείο, ραδιοφωνικό σταθμό, 1 διαγνωστικό κέντρο, πολυϊατρεία, κινητή οδοντιατρική μονάδα, 2 εκκλησιαστικές σχολές και 2 Ι।Ε।Κ. με 16 ειδικότητες. Φρόντισε για την κατασκευή υδραγωγείων, δρόμων, γεφυρών, για ηλεκτροδότηση, τηλεφωνική σύνδεση των χωριών, ανέγερση σχολείων, αναστύλωση μνημείων και άλλων έργων «ων ουκ έστιν αριθμός».Κατόπιν αναχωρήσαμε για το ΔΥΡΡΑΧΙΟ.

Η πόλη ιδρύθηκε με το όνομα Επίδαμνος το 627 π.Χ. από Κερκυραίους αποικιστές και λίγους Κορίνθιους. Η γεωγραφική της θέση ήταν πάρα πολύ προνομιακή, καθώς διέθετε φυσικό βραχώδες λιμάνι, το οποίο περιστοιχιζόταν από έλη της ενδοχώρας και ψηλά απότομα βράχια στην παραθαλάσσια πλευρά, καθιστώντας έτσι πολύ δύσκολη την επίθεση από θαλάσσης ή από την ξηρά. Η Επίδαμνος ήταν γνωστή ως μία πολιτικά ανεπτυγμένη κοινωνία, προτρέποντας έτσι το μεγάλο φιλόσοφο Αριστοτέλη να επαινέσει το πολιτικό της σύστημα. Από το Δυρράχιο στα Ρωμαϊκά και Βυζαντινά χρόνια ξεκινούσε η Εγνατία οδός που περνούσε από Θεσσαλονίκη και κατάληγε στην Κωνσταντινούπολη.

Απέχει 33 χιλιόμετρα από τα Τίρανα και έχει πληθυσμό 300.000. Είναι το σπουδαιότερο λιμάνι της Αλβανίας και συνδέεται με το Μπάρι και της Αγκόνα της Ιταλίας.

Τακτοποιηθήκαμε στο Ξενοδοχεία και το βράδυ είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια βόλτα στην παραλία που έχει αρκετά αξιοποιηθεί.

Παρασκευή 19-8-2011: Πρωινή αναχώρηση για τα ΤΙΡΑΝΑ.

Τα ΤΙΡΑΝΑ Χτίστηκαν από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό το 520, ο οποίος μια μέρα έκανε βόλτα για να ονομάσει την περιοχή, και περπατώντας με το άλογο του, συνάντησε μια γιαγιά της περιοχής και την ρωτάει, τι φτιάχνεις γιαγιά, (τιρ αν) του απαντάει η γιαγιά, δηλαδή δημιουργούσε κλωστή από μαλλί προβάτου. (Στοιχεία από παλιά έγραφα στο ΕΘΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ). Η πόλη ιδρύθηκε το 1614 από Τούρκο στρατηγό. Η πόλη πήρε το όνομα της πιθανόν από την Αλβανική λέξη të rrëna δηλαδή πεσμένα(εξού και ο πληθυντικός ΤΑ τίρανα) εννοώντας τις κατολισθήσεις από το βουνό Dajti στους πρόποδες του οποίου είναι χτισμένη η πρωτεύουσα. Αυτή είναι η πιο έμπιστη εκδοχή για την ονομασία της πόλης και δεν έχει καμία σημασιολογική συγγένεια με τους Τυράνους. Στις 8 Φεβρουαρίου 1920, τα Τίρανα επιλέχτηκαν ως προσωρινή πρωτεύουσα της Αλβανίας, που είχε αποκτήσει την ανεξαρτησία το 1912, από το συνέδριο της Lushnja. Η πόλη επιλέχτηκε ως μόνιμη πρωτεύουσα στις 31 Δεκεμβρίου 1925. Στην κεντρική πλατεία των Τιράνων είναι τοποθετημένο το άγαλμα του Γεωργίου Καστριώτη ή Σκερντέμπεη (έφιππος). Οι Αλβανοί με αυτό τον τρόπο προσπαθούν τον μεγάλο αυτό ήρωα, που πολέμησε θαρραλέα τους Τούρκους να τον εξαλβανίσουν. Η ιστορία όμως είναι διαφορετική. Ο ήρωας ήταν καθαρός Έλληνας και Ηπειρώτης, όπως αποκαλούσε ο ίδιος τον εαυτό του. Η ιστορία του συνοπτικά έχει ως εξής:

Παππούς του ήταν ο Κων/νος Καστριώτης (+ 1390), ηγεμόνας της Ημαθίας και της Καστοριάς (εξ ου και Καστοριώτης, Καστριώτης). Υιός του Κωνσταντίνου ήταν ο Ιωάννης Καστριώτης, ο άρχοντας της Κρούγιας (Κρόιας), με σύζυγό του την Σερβίδα Βοϊσάβα. Έφεραν στη ζωή 9 παιδιά : 5 θυγατέρες και 4 υιούς, με τελευταίο στην σειρά (1404) τον Γεώργιο Καστριώτη. Στα χρόνια του σουλτάνου Μουράτ του Β΄ (1421-1451) υποχρεώνεται ο πατέρας του Ιωάννης, για να διατηρήσει την αυθεντία του στην Κρούγια, να παραδώσει ως ομήρους τους 4 γιους του σ’ αυτόν, οι οποίοι και θα ανατραφούν κατά τις τουρκικές συνήθειες στην σουλτανική αυλή της Αδριανουπόλεως. Εκεί, χριστιανοί αυτοί, εξισλαμίζονται. Ο Μουράτ Β' εκτιμώντας τα χαρίσματα του Γεωργίου (ομορφιά, ευρωστία, γενναιότητα) τον συνεκπαιδεύει με τον διάδοχο του θρόνου, τον μετέπειτα Μωάμεθ Β' τον Πορθητή της Κων/πόλεως. Ο Σουλτάνος θαυμάζοντας την παλικαριά του, του προσέδωσε την τουρκική ονομασία «Ισκεντέρ μπέη» (Σκεντέρμπεη), που στα ελληνικά σημαίνει «Αλέξανδρος ηγεμών ή Μέγας Αλέξανδρος». Η ανάμνηση όμως της Κρούγιας, η πληροφορία του θανάτου του πατέρα του πρώτα και κατόπιν της μητέρας του, δεν τον άφησαν ήσυχο. Με την πρώτη ευκαιρία λιποτακτεί από τον Τούρκικο Στρατό και ξαναπαίρνει το χριστιανικό όνομα Γεώργιος. Νυμφεύεται την θυγατέρα του Αριανίτου, Ανδρονίκη Κομνηνή, και το 1443 κηρύσσει την επανάσταση εναντίον του Τούρκου κατακτητού. Ελευθερώνει την Κρούγια με τα 300 παλικάρια του και αμέσως εισέρχεται στον Καθεδρικό Ναό της και ψάλλει ο ίδιος και οι συνακόλουθοί του Δοξολογία ευχαριστήριο προς τον Θεό. Διατάζει να υψωθεί στα κάστρα της ο δικέφαλος αετός με φόντο πορφυρό, ως έμβλημά του, που ήταν, τι άλλο παρά, η πολεμική σημαία του Βυζαντίου. Συνήθιζε να φοράει το αρχαίο ελληνικό μακεδονικό κράνος με το διπλό κέρατο. Η μία μάχη ακολουθεί την άλλη για να κρατήσει ελεύθερη την Επαρχία του από τους τυράννους. Πεθαίνει στις 17 Ιανουαρίου του 1468, σε ηλικία 64 ετών από πυρετό που προκλήθηκε από ελονοσία. Θάφτηκε στο Ναό του Αγίου Νικολάου στο Αλέσσιο (αρχαία Λισσός). Τον διαδέχθηκε ο υιός του Ιωάννης Καστριώτης.

Αναχωρούμε από τα Τίρανα με προορισμό το Μαυροβούνιο και από εκεί την Κροατία.

Εξωτερική άποψη του Αγίου Μάρκου Βενετίας

Το ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟ ή ΜΟΝΤΕ ΝΕΓΚΡΟ είναι ανεξάρτητο κράτος από το 2006 και έχει πληθυσμό 760. 000 κατοίκους. Πρωτεύουσά του είναι η Ποτγκόριτσα. Κατοικήθηκε από αρχαίους Ιλλυριούς, αλλά και οι Έλληνες ίδρυσαν αποικίες εκεί.

Μετά τα σύνορα και σε απόσταση 30 χιλιομέτρων βρίσκεται η πόλη ΜΠΑΡ. Περίπου απέναντι από το Μπάρι της Ιταλίας, με το οποίο ανέκαθεν είχε επικοινωνία (Ελληνικές πόλεις Βάρης και Αντίβαρης). Το ιστορικό της κέντρο είναι καλοδιατηρημένο, όπως επίσης και η μεσαιωνική της οχύρωση. Εκεί υπάρχει η θρυλική ελιά (stara meslina) 2.000 χρόνων περίπου.

Ένα από τα πιο ωραία αξιοθέατα του Μαυροβουνίου είναι το νησί του Αγίου Στεφάνου. Σταματήσαμε στο πλάτωμα του δρόμου να το θαυμάσουμε από ψηλά. Εκεί έκανε τις διακοπές του ο Τίτο. Σήμερα ανήκει στον επενδυτικό βραχίονα του ομίλου Β. Ρέστη στον τουρισμό, και ελέγχεται σε ποσοστό 100% από τον Έλληνα εφοπλιστή. Επόμενη στάση μας ήταν η Μπούτβα, πρωτεύουσα του Μαυροβούνιου τουρισμού με τη μοναδική της αρχιτεκτονική. Περπατήσαμε στα δυο χιλιάδων χρόνων στενά δρομάκια της με τα πολλά μικρά καταστήματα και τις μικρές εκκλησίες οι οποίες εξακολουθούν να είναι αναλλοίωτες δια μέσου της ιστορίας. Θεωρείται ένας από τους αρχαιότερους οικισμούς στα παράλια της Αδριατικής. Ένας μύθος συνδέει τη Μπούτβα με τον Κάδμο γιο του Αγήνορα, βασιλέα της Φοινίκης και αδερφό της Ευρώπης. Ο Κάδμος, ιδρυτής της Θήβας μαζί με τη σύζυγό Αρμονία, σύμφωνα με το μύθο βρήκαν καταφύγιο στην πόλη. Ο Ελληνικός και Ρωμαϊκός πολιτισμός έχουν αφήσει αναρίθμητα ίχνη στην περιοχή. Η περιοχή έγινε τμήμα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και το 1442 τέθηκε υπό την κυριαρχία της Δημοκρατίας της Βενετίας. Στην παλιά πόλη της Μπούτβα κυριαρχεί η βενετσιάνικη αρχιτεκτονική. Εκεί υπάρχουν τρεις σημαντικές εκκλησίες του Αγίου Ιωάννη του 7ου αιώνα μ.Χ., της Αγίας Μαρίας της Πούντα του 840 μ.Χ. και της Αγίας Τριάδας, η οποία χτίστηκε το 1804.

Συνεχίσαμε την πορεία μας για τη γραφική πόλη Κότορ. Οι Έλληνες που κατοίκησαν εκεί την ονόμασαν Ασκρήβιον. Είναι το Μόντε Κάρλο των Βαλκανίων. Στο μοναδικό μεγάλο φιόρδ της Μεσογείου, στο νοτιοανατολικό άκρο του κόλπου του Κότορ, βρίσκεται η ομώνυμη πόλη, με αναλλοίωτο μεσαιωνικό χρώμα, μία από τις τοποθεσίες Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Μαυροβουνίου υπό την προστασία της UNESCO. Στην πόλη των ναυτικών και των εμπόρων, αλλά και των αγιογράφων, τόπο σύμμειξης διαφορετικών πολιτισμών, τα δύο χιλιάδες χρόνια ταραχώδους ιστορίας έχουν αφήσει ίχνη σε κάθε πέτρα των τειχών της, στους πύργους, στα κτίρια, στις τοιχογραφίες, στους δρόμους, στα λιθόστρωτα στενά και στις πύλες. Σε κάθε βήμα του, στα λιθόστρωτα στενά δρομάκια της παλιάς πόλης, ο επισκέπτης, με τη βοήθεια της φαντασίας, επιστρέφει στο μεσαίωνα και έχει την εντύπωση πως θα ζήσει τις περιπέτειες που έχει δει σε κινηματογραφικές ταινίες και έχει διαβάσει για τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο. Ο καθεδρικός ναός του Αγίου Τρύφωνα, προστάτη της πόλης και οι ναοί του Αποστόλου Λουκά και της Αγίας Μαρίας του 12ου αιώνα, του Αγίου Νικολάου, της Αγίας Κλαίρης, το κτίριο του οπλοστασίου, το σιντριβάνι, η επισκοπή, το θέατρο του Ναπολέοντα, είναι από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα της πόλης.

Αφού είδαμε αρκετά από τα πολλά αξιοθέατα και περπατήσαμε στην παλιά πόλη, αναχωρήσαμε διασχίζοντας με Φέρρυ μπότ το μεγάλο φιόρδ, για να φθάσουμε πιο γρήγορα στον προορισμό μας που ήταν η Κροατία, με πρώτο σταθμό μας την ονομαστή πόλη του Ντουμπρόβνικ.

Η ΚΡΟΑΤΙΑ:

Είναι μια από τις πιο όμορφες βαλκανικές χώρες. Βρίσκεται στο σταυροδρόμι της κεντρικής Ευρώπης και της Μεσογείου και μοιράζεται τα σύνορα με τη Σλοβενία, την Ουγγαρία και τη Σερβία, το Μαυροβούνιο τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Η γεωγραφική ποικιλομορφία της Κροατίας μπορεί επίσης να αποτυπωθεί στα τοπία της. Ένας συνδυασμός πεδιάδων, λόφων, λιμνών, ποταμών, βουνών και θαυμάσιων παραλιών έχουν ανυψώσει την Κροατία σε σημαντικό τουριστικό προορισμό. Επιπλέον, πόλεις όπως το Ζάγκρεμπ και το Ντουμπρόβνικ προσελκύουν χιλιάδες τουρίστες από όλο τον κόσμο. Ο πληθυσμός είναι 4.784.000 κάτοικοι.

Σάββατο 20-8-2011: Ξεχωριστή θέση στη ακτογραμμή της Αδριατικής κατέχει το ΝΤΟΥΜΠΡΟΒΝΙΚ, μια μεσαιωνική πολιτεία πραγματικό έργο τέχνης. Ελάχιστες πόλεις στον κόσμο καταφέρνουν να εντυπωσιάσουν και να καθηλώσουν τον επισκέπτη τόσο πολύ όσο το Ντουμπρόβνικ. Με ατμόσφαιρα καθαρά μεσαιωνική, μνημεία αυθεντικά και πολυτάραχη ιστορία, η παλιά πόλη έχει τη σπάνια δυνατότητα να κάνει τις εικόνες των μακρινών, αλλοτινών εποχών να φαντάζουν στα μάτια του υποψιασμένου επισκέπτη σαν μια ολοζώντανη πραγματικότητα. Περιχαρακωμένο και ενισχυμένο από αγέρωχα πέτρινα τείχη που το προστάτευαν μέσα στους αιώνες από τους επίδοξους πορθητές του, το «βενετσιάνικο μαργαριτάρι της Αδριατικής» διαθέτει ανεκτίμητης αξίας ιστορικούς και καλλιτεχνικούς θησαυρούς και φιγουράρει από το 1979 στον κατάλογο των μνημείων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Τα τείχη του θεωρούνται από τα πιο καλοδιατηρημένα στον κόσμο και σ’ αυτά οφείλει κατά κύριο λόγο τη φήμη της η πόλη. Τα τείχη πρωτοκτίσθηκαν τον 10ο αιώνα και μέσα στους επόμενους πέντε αιώνες δέχτηκαν αρκετές μετατροπές και ενισχύσεις. Ο φόβος από πιθανές επιδρομές των Τούρκων, υποχρέωσε τους κατοίκους να τα ενισχύσουν τον 15ο αιώνα, προσθέτοντας μια καινούργια σειρά με 15 πύργους. Το Ντουμπρόβνικ βρέθηκε έτσι να προστατεύεται από τείχη που έχουν μήκος 1.940 μ. και ύψος που φτάνει σε ορισμένα σημεία τα 25 μ. Είναι ψηλότερα από την πλευρά της ξηράς και έχουν πάχος μέχρι και 6 μ., ενώ από την πλευρά της θάλασσας μόλις 1,5-2 μ. Ο πύργος Minceta προστάτευε την πόλη από τους χερσαίους εισβολείς, ενώ το φρούριο Lovrjena από τις θαλάσσιες επιδρομές.

Το απόγευμα επισκεφθήκαμε το καταπράσινο νησί Λόκρουμ με τον Βοτανικό κήπο, την αλμυρή λίμνη και την εκκλησία του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου.

Κυριακή 21-8-2011: Αναχωρήσαμε πρωί για το ΤΡΟΓΚΙΡ. Είναι μια ιστορική πόλη και λιμάνι στις Δαλματικές Ακτές της Κροατίας. Πρόκειται για το αρχαιοελληνικό Τραγούριον (λατ. Tragurium). Έχει πληθυσμό 13.322 κατοίκων και βρίσκεται 27 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης Σπλιτ. Το ιστορικό τμήμα της πόλης βρίσκεται πάνω σε ένα μικρό νησί. Τον 3ο αιώνα π.Χ., κάτοικοι των Συρακουσών ίδρυσαν αποικία στο νησί Ίσσα (σημ. πόλη Βις), από το οποίο προέρχονταν οι άποικοι που ίδρυσαν την πόλη Τραγούριον, η οποία αναφέρεται και από τους ιστορικούς και γεωγράφους Στράβωνα και Πτολεμαίο. Το Τραγούριον αναπτύχθηκε σε μεγάλο λιμάνι μέχρι τους ρωμαϊκούς χρόνους, οπότε και άρχισε να την ανταγωνίζεται η Δαλματική πόλη των Σαλώνων. Μετά από επίθεση Σλάβων και Αβάρων στην πόλη των Σαλώνων, η οποία καταστράφηκε, οι κάτοικοί της κατέφυγαν στο Τρογκίρ.

Το Τρογκίρ έχει μια συνεχή ιστορία 2.300 ετών, η οποία επηρεάστηκε πολιτισμικά από τους αρχαίους Έλληνες, τους Ρωμαίους και τους Βενετσιάνους. Η πόλη περιλαμβάνει πολλά ανάκτορα, ναούς και πύργους, όπως και ένα οχυρό σε ένα μικρό νησί. Η ρυμοτομία του νησιωτικού οικισμού χρονολογείται από την Ελληνιστική περίοδο, ενώ οι ρωμανικές εκκλησίες συνυπάρχουν με εξαίρετα κτίρια αναγεννησιακής και μπαρόκ αρχιτεκτονικής από τη βενετική περίοδο. Σημαντικά μνημεία του Τρογκίρ είναι: το ιστορικό κέντρο με 10 εκκλησίες και κτίρια του 13ου αιώνα, η πύλη της πόλης από το 17ο αιώνα και τα τείχη του 15ου αιώνα, το φρούριο Καμερλένγκο, το ανάκτορο του Δούκα, ο καθεδρικός ναός του Αγίου Λαυρεντίου, η στοά με κολόνες (loggia) του 15ου αιώνα, το Δημαρχείο κ.λ.π. Μετά το Τρογκίρ, στο οποίο μείναμε αρκετό χρονικό διάστημα και απολαύσαμε τις ωραίες του σπεσιαλιτέ, αναχωρήσαμε για τα Σάλωνα και το ΣΠΛΙΤ.

Το ΣΠΛΙΤ, ιδρύθηκε από Έλληνες τον 4^ο αιώνα π.Χ. και ονομαζόταν Ασπάλαθος. Είναι η δεύτερη πόλη της Κροατίας και το μεγαλύτερο λιμάνι της με ναυπηγεία και εργοστάσια. Το κλίμα του είναι μεσογειακό και έχει 200.000 πληθυσμό. Η παλιά πόλη διατηρεί τη γοητεία και αναπτύχθηκε γύρω από το ανάκτορο του Διοκλητιανού, που καταγόταν από την περιοχή εκείνη, ίσως από τα Σάλωνα.

Ο Διοκλητιανός έγινε αυτοκράτορας το 284 και ξεκίνησε την αναδιοργάνωση της καταρρέουσας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας εφαρμόζοντας το σύστημα της Τετραρχίας (2 αύγουστοι σε ανατολή και Δύση και 2 καίσαρες). Κυβέρνησε 20 χρόνια και είχε επιβάλει να τον λατρεύουν ως γιο του Δία. Εξαπέλυσε φοβερούς διωγμούς κατά των Χριστιανών. Αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή το 305 και κατοίκησε στο ανάκτορό του στο Σπλίτ που έχτισαν οι Έλληνες αρχιτέκτονες Φιλώτας και Ζωτικός, δίνοντας σ’ αυτό όχι την εντύπωση έπαυλης αλλά στρατιωτικού φρουρίου.

Έβλεπε τη θάλασσα στη Νότια πλευρά και είχε διαστάσεις 170 επί 200 μέτρα, το ύψος των τειχών έφθανε και φτάνει μέχρι σήμερα το 20 μέτρα. Το Ρωμαϊκό κτίσμα ήταν ένα τέλειο τετράγωνο και περιβαλλόταν από τείχη έχοντας τέσσερις εισόδους. Στο κέντρο ακριβώς η πλατεία. Μια πλατεία που δεν σταμάτησε να έχει ζωή από τότε μέχρι σήμερα.

Εκεί στην πλατεία υπάρχει και το μαυσωλείο του τελευταίου ειδωλολάτρη αυτοκράτορα. Ο χώρος όπου τάφηκε ο άνθρωπος που κυνήγησε όσο κανένας τους χριστιανούς, σήμερα είναι μια Χριστιανική εκκλησία.

Το πέρασμα των χρόνων προσέθετε κτίσματα μέσα στον τετράγωνο αυτό χώρο και όταν πλέον γέμισε ασφυκτικά οι κάτοικοι άρχισαν να κτίζουν πάνω στη μία πλευρά των τειχών, έτσι για να νοιώθουν ασφάλεια. Το παλάτι, κατά καιρούς κατοικήθηκε από 10.000 ανθρώπους.

Δευτέρα 22-8-2011: Πρωινή αναχώρηση για την παλιά πόλη του ΖΑΝΤΑΡ. Κατοικείται από τον 7^ο αι. π.Χ. και το Ελληνικό της όνομα ήταν «Ίδασσα».

Η πόλη, είναι κτισμένη σε χερσόνησο με επιβλητικά περιμετρικά τείχη που έχουν δύο πύλες. Είναι πλήρως οικοδομημένη, με μικρά δρομάκια και τριώροφα ή τετραώροφα κτίρια. Πρόσβαση με αυτοκίνητο δεν υπάρχει και περπατιέται με τα πόδια από την θαλάσσια πύλη, που κατασκευάσθηκε για την υποδοχή των ηρώων ναυτικών της που έλαβαν μέρος στην ναυμαχία της Ναυπάκτου το 1571, στην οποία ηττήθηκε για πρώτη φορά ο Τουρκικός στόλος από τις Ευρωπαϊκές δυνάμεις. Διαθέτει πολλά αξιόλογα μνημεία εντός των τειχών όπως: Τα ερείπια του ρωμαϊκού φόρουμ, τον καθεδρικό ναό της Αγίας Αναστασίας (12^ος αιών) με την πανέμορφη πρόσοψη από σκαλισμένο λευκό μάρμαρο, την πλατεία του Λαού με το Δημαρχείο και την εκκλησία του Αγίου Δονάτου (πρώην Αγίας Τριάδος) που είναι ένα από τα ωραιότερα δείγματα της βυζαντινής αρχιτεκτονικής στη Δαλματία σε οκταγωνικό ρυθμό (9^ος αιών). Στο κέντρο της πόλης βρίσκεται και ο ναός του Αγίου Συμεών, στον οποίο υπάρχει το ιερό λείψανο του αγίου Συμεών του Θεοδόχου, που άρπαξαν οι Σταυροφόροι από τους Αγίους Τόπους.

Αναχώρηση από το Ζαντάρ για τον Εθνικό Δρυμό του Πλίτβιτσε. Ένα θαύμα της φύσης. Oι λίμνες του Πλίτβιτσε βρίσκονται στο ομώνυμο οροπέδιο της Κροατίας, ανάμεσα σε τρεις κορυφές των Δηναρικών Άλπεων: Την Πλεσέβιτσα (1640 m), τη Μάλα Καπέλα (1280 m) και τη Μεντβεντακ (884 m). Το έδαφος στο εθνικό πάρκο του Πλίτβιτσε αποτελείται από ασβεστολιθικά πετρώματα και δολομίτες, γι' αυτό και στην περιοχή υπάρχουν διάσπαρτα εκατοντάδες σπήλαια, άφθονο νερό, ποτάμια και λίμνες. Οι λίμνες -16 σε αριθμό- βρίσκονται μέσα σε κοιλώματα τραβερτίνης και είναι γεμάτες βρύα και άλλα υδρόβια φυτά.

Οι λίμνες βρίσκονται σε διαφορετικά επίπεδα και επικοινωνούν μεταξύ τους με καταρράκτες και μικρά ποτάμια. Η στάθμη της υψηλότερης βρίσκεται στα 636 και της χαμηλότερης στα 503 μέτρα, σε μια απόσταση 8 χιλιομέτρων. Η επιφάνεια που καλύπτουν όλες μαζί είναι περίπου 2 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ενώ από την χαμηλότερη ξεκινά ο ποταμός Κοράνα. Είναι φημισμένες για τα υπέροχα χρώματά τους που εναλλάσσονται ανάμεσα σε πράσινο, γαλάζιο και τυρκουάζ. Χωρίζονται στις 12 Επάνω λίμνες (Gornja jezera) και στις 4 Κάτω Λίμνες (Donja jezera. Η περιοχή είναι προστατευμένη από την ΟΥΝΕΣΚΟ από το 1979.

Πήραμε το τραινάκι και πλησιάσαμε στις λίμνες. Το τοπίο μαγευτικό. Λίμνες μικρές, μεγάλες, καταρράκτες, ποταμάκια, ξύλινες γέφυρες και φανταστική πεζοπορία με τη φοβερή εναλλαγή των τοπίων και των χρωμάτων.

Επιστροφή για διανυκτέρευση σε Ριέκα και Οπάτια. Η Ριέκα βρίσκεται στην Αδριατική, είναι ναυτικό κέντρο, με ναυπηγεία, θαλάσσιες μεταφορές και πολύ τουρισμό. Έχει 140.000 κατοίκους και είναι κτισμένη κατά μήκος της θάλασσας. Στη Ριέκα βρίσκεται το Εθνικό Θέατρο της Κροατίας, που χτίστηκε το 1765, καθώς και το Πανεπιστήμιο της Ριέκα, που ιδρύθηκε το 1632.

Αξιοθέατά της είναι: Tvornica "Torpedo" - Εργοστάσιο τορπίλων, το Ιερό της Παναγίας του Τρσατ, η παλαιά Πύλη, η Ρωμαϊκή Αψίδα, το Δομηνικανικό μοναστήρι, η εκκλησία του Αγίου Τζερόμ, το πρώην Δημοτικό παλάτι, η Πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη, το Μουσείο Μοντέρνας και Σύγχρονης Τέχνης, ο Καθεδρικός ναός του Αγίου Βίτου κ.λ.π.

Η Οπάτια: Τουριστικό θέρετρο, οι Κάνες της Αδριατικής. Άρχισε να αναπτύσσεται από το 1845, όταν ένας ευγενής από τη Ριέκα έκτισε εδώ τη μεγαλοπρεπή «Βίλα Αντζιολίνα» μέσα σ’ ένα θαυμάσιο πάρκο. Πήρε το όνομά της από ένα αβαείο Βενεδικτίνων μοναχών του 14^ου αιώνα, γύρω από το οποίο χτίσθηκε ένα χωριό.

Στη θέση του Αβαείου σήμερα υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Ιακώβου, που χτίσθηκε το 1506 και επεκτάθηκε το 1937. Τον 19^ο αιώνα η Οπάτια ήταν δημοφιλής προορισμός των Αψβούργων. Η «Βίλα Αντζιολίνα» έγινε το πρώτο ξενοδοχείο, όπου έμεινε η αυτοκράτειρα της Αυστρίας Άννα Μαρία και την ακολούθησαν πολλοί αυλικοί της. Από τότε χτίσθηκαν και άλλα ξενοδοχεία και πολλές βίλλες. Τέλη του 19^ου αιώνα έγινε δημοφιλές θέρετρο με έντονη νυκτερινή ζωή.

Τρίτη 23-8-2011: Αναχώρηση για το ΖΑΓΚΡΕΜΠ.

Το ΖΑΓΚΡΕΜΠ είναι πρωτεύουσα της Κροατίας. Είναι στα βορειοδυτικά της χώρας, κατά μήκος του Σάββα ποταμού. Το Zagreb lies at an elevation of approximately 122 m (400 ft) above sea level . Ζάγκρεμπ βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 122 m πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και έχει πληθυσμό According to the last official census, Zagreb's city population in 2011 was 686,568, ^{[ 3 ]} while its municipal population was 792,875; ^{[ 4 ]} the wider Zagreb metropolitan area has a population of around 1,288,000 people. ^{[ 5 ]} το 2011 973.000. Η ευρύτερη περιοχή έχει πληθυσμό περίπου 1.288.000 ανθρώπων.

Το παλιότερο τμήμα του Ζάγκρεμπ είναι οι δύο λόφοι που αποτελούν την Άνω Πόλη (Gradec & Kaptol). Στο λόφο Κάπτολ έμεναν οι κληρικοί και αναπτύχθηκε μία κοινότητα που ήταν υπό τη δικαιοδοσία της Εκκλησίας. Αντίθετα στο λόφο Γκράντες έμεναν διάφοροι βιοτέχνες, έμποροι, αγρότες κ.λ.π. Μεταξύ των δύο κοινοτήτων υπήρχε αντιζηλία και έχθρα. Το 1242 επιδρομή των Μογγόλων κατέστρεψε τα πάντα. Οι δύο κοινότητες συμφιλιώθηκαν και αντιμετώπισαν μαζί την Τουρκική εισβολή.

Το Ζάγκρεμπ διαθέτει 20 μουσεία, 16 θέατρα, 350 βιβλιοθήκες, πανεπιστήμιο κ.λ.π. Το διασημότερο μνημείο της πόλης είναι ο Ναός του Αγίου Στεφάνου, που βρίσκεται στην περιοχή του Κάπιτολ και είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου, στον Άγιο Στέφανο και στον Άγιο Λαδίσλαο.

Επιστροφή στην Οπάτια.

Τετάρτη 24-8-2011: Πρωινή αναχώρηση αναχώρηση για την Ποστόϊνα όπου βρίσκεται το δεύτερο μεγαλύτερο σπήλαιο της Ευρώπης. Είναι πραγματικά μια εκπληκτική εμπειρία. Είναι ένα σπήλαιο με 20 χιλιομέτρα επισκέψιμη διαδρομή. Βέβαια η κανονική επίσκεψη περιλαμβάνει διαδρομή γύρω στα 5,5 χιλιόμετρα και είναι προσβάσιμο με τραίνο και άνετη πεζοπορία αλλά και με παράλληλη ξενάγηση. Ενθουσιασθήκαμε με το ειδικό τραινάκι, αφού διασχίσαμε ένα μεγάλο τμήμα του μεγάλου σπηλαίου και απολαύσαμε τον μοναδικό φαντασμαγορικό εσωτερικό του διάκοσμο, από σταλακτίτες και σταλαγμίτες διαφόρων σχημάτων και αποχρώσεων.

Μετά την έξοδό μας από τα σπήλαια, αναχωρήσαμε για τη ΣΛΟΒΕΝΙΑ.

Η ΣΛΟΒΕΝΙΑ είναι μια χώρα σαν την Πελοπόννησο. Συνορεύει με την Αυστρία στα βόρεια, την Ιταλία στα δυτικά, την Ουγγαρία στα ανατολικά, και την Κροατία στα νότια. Στα δυτικά έχει μια μικρού μήκους ακτογραμμή στην Αδριατική θάλασσα. Έχει συνολική έκταση 20.273 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 2.055.692 κατοίκους. Τα εδάφη της Σλοβενίας αποτελούσαν κομμάτι της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας έως το 1918 όταν οι Σλοβένοι ενώθηκαν με τους Σέρβους και τους Κροάτες στη διαμόρφωση ενός νέου πολυεθνικού κράτους, το οποίο το 1929 μετονομάστηκε σε Γιουγκοσλαβία. Με το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, η Σλοβενία έγινε μία από τις Δημοκρατίες της ανανεωμένης Γιουγκοσλαβίας. Απογοητευμένοι από την άσκηση της εξουσίας και τη λήψη των αποφάσεων από την πλειοψηφία, την οποία αποτελούσαν οι Σέρβοι, οι Σλοβένοι διεκδίκησαν και επέτυχαν την ανεξαρτησία τους το 1991 μετά από ένα σύντομο πόλεμο δέκα ημερών. Την απόσχιση από τη Γιουγκοσλαβία κατέστησε ευκολότερη το γεγονός ότι αντίθετα με την Κροατία και τη Βοσνία, η Σλοβενία δεν είχε σερβική μειονότητα. Οι ιστορικοί δεσμοί με τη Δυτική Ευρώπη, η ισχυρή οικονομία και το σταθερό δημοκρατικό πολίτευμα ήταν τα στοιχεία που οδήγησαν στην μετατροπή της Σλοβενίας σε ένα σύγχρονο και ανεξάρτητο κράτος. Η Σλοβενία έγινε από κοινού δεκτή στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ την άνοιξη του 2004. Στο πρώτο εξάμηνο του 2008 η Σλοβενία είχε την προεδρία του Συμβούλιου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πρώτη μας επίσκεψη ήταν η λίμνη ΜΠΛΕΝΤ.

Η λίμνη είναι 2.120 μ. και 1.380 μ. πλάτος, με μέγιστο βάθος 30,6 μέτρα. Η λίμνη βρίσκεται σε ένα γραφικό περιβάλλον, που περιβάλλεται από βουνά και δάση. Ένα μεσαιωνικό κάστρο στέκεται πάνω από τη λίμνη στη βόρεια όχθη. Η λίμνη Bled περιβάλλει το νησί (Sln. Blejski Otok), το μοναδικό φυσικό νησί στη Σλοβενία. Το νησί έχει πολλά κτίρια, τα κυριότερα από τα οποία είναι η Εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου, που χτίστηκε τον 15ο αιώνα. Είναι όμορφο το μέρος και πολλά ζευγάρια κάνουν το γάμο τους εκεί. Η εκκλησία έχει έναν πύργο με 99 σκαλιά που οδηγούν σ’ αυτόν. Σήμερα το Μπλέντ με τη λίμνη του είναι ένα σημαντικό συνεδριακό κέντρο και τουριστικό θέρετρο, προσφέροντας ένα ευρύ φάσμα αθλητικών δραστηριοτήτων (γκολφ, αλιεία, ιππασία κ.λ.π.) και είναι ένα σημείο εκκίνησης για εκδρομές στο βουνό και πεζοπορίες ιδίως στο κοντινό National Park.

Μετά τη λίμνη Μπλέντ, αναχωρήσαμε για την πρωτεύουσα της Σλοβενίας τη ΛΙΟΥΜΠΛΙΑΝΑ.

Η Λιουμπλιάνα σύμφωνα με τα ευρήματα κατοικείται από το 2000 π.Χ. Σύμφωνα με τη μυθολογία ο ιδρυτής της Λιουμπλιάνα ήταν ο Έλληνας πρίγκιπας Ιάσωνας, μαζί με τους συντρόφους του, τους Αργοναύτες. Σύμφωνα με το μύθο, ο Ιάσωνας και οι Αργοναύτες, ενώ προσπαθούν να ξεφύγουν από το βασιλιά Αιήτη, από τον οποίο είχαν κλέψει το χρυσόμαλλο δέρας, απέπλευσαν από τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι το Δούναβη, από το Δούναβη στο Σάββα, και από το Σάββα στην περιοχή της Λιουμπλιάνας (Ljubljanica).

Σ’ αυτή την περιοχή ο Ιάσωνας αντιμετώπισε ένα φοβερό τέρας, με το οποίο πάλεψε και νίκησε. Αυτό το τέρας ήταν ο δράκος της Λιουμπλιάνα, ο οποίος έχει πλέον μόνιμη κατοικία σαν οικόσημο στην κορυφή του πύργου του κάστρου της πόλης.

Η Λουμπλιάνα (Ljubljana), αποτελεί έξοχο παράδειγμα της μίξης του Γερμανικού, του Μεσογειακού και του Σλοβενικού πολιτισμού. Η παλιά πόλη είναι ένα μείγμα από μπαρόκ, αναγεννησιακά και αρτ νουβό κτίρια, πάνω από τα οποία κυριαρχεί το μεσαιωνικό κάστρο.

Διαθέτει Πανεπιστήμιο από το 1596, Μουσεία, Βιβλιοθήκες, Ακαδημία Επιστημών και πολλά πνευματικά ιδρύματα. Αντιπροσωπευτικά μνημεία είναι το κάστρο που δεσπόζει σε λόφο της πόλης, το Δημαρχείο, ο Καθεδρικός ναός του 18^ου αιώνα, ο ναός των Φραγκισκανών κ.λ.π.

Πέμπτη 25-8-2011: Μετά το πρωινό, αναχώρηση για την Ιταλία. Περάσαμε τα σύνορα χωρίς ιδιαίτερες διατυπώσεις. Πρώτη μας επίσκεψη στην ΤΕΡΓΕΣΤΗ.

Η ΤΕΡΓΕΣΤΗ κτίστηκε από τους Ρωμαίους το 177 π.Χ.. Αρχικά υπήρχε ως φρούριο κι αργότερα ως κοινότητα. Σε μεγάλη ακμή έφτασε στα χρόνια του Αυγούστου και των διαδόχων του. Αργότερα την κατέλαβαν οι Γότθοι και οι Λογγοβάρδοι οι οποίοι και την κατέστρεψαν.

Κατά τα τέλη του 13ου αιώνα κυριεύτηκε από τους Βενετούς. Το 1719 κηρύχτηκε ελεύθερο λιμάνι από τον Κάρολο ΣΤ'. Κατά το 18ο αιώνα ανάπτυξε γρήγορα το εξωτερικό εμπόριο και γνώρισε μεγάλη ακμή. Η επί τρεις φορές όμως κατοχή της πόλης από τους Γάλλους, στην εποχή του Ναπολέοντα, προξένησε σημαντικές ζημιές στην πόλη και στο εμπόριο. Ήταν το μεγαλύτερο λιμάνι της Αυστροουγρικής Αυτοκρατορίας. Στις 30 Οκτωβρίου 1918 ενώθηκε με την Ιταλία και το 1923 η Τεργέστη έγινε πρωτεύουσα του νομού Τεργέστης.

Η εγκατάσταση των Ελλήνων εδώ χρονολογείται απ' τις αρχές του 18ου αιώνα. Από τα Επτάνησα οι πρώτοι, από τα νησιά του Αιγαίου, την Πελοπόννησο και την Ήπειρο οι επόμενοι. Είναι σημαντικό να πούμε ότι τις παραμονές της Ελληνικής Επανάστασης, οι Έλληνες έφθαναν τους 1.075, ενώ πέντε χρόνια αργότερα, ο αριθμός αυτός είχε διπλασιαστεί. Άντρες χωρίς οικογένεια αρχικά οι περισσότεροι, που έρχονταν εδώ για εμπορικούς λόγους, αλλά και πρόσφυγες από επαναστατημένες περιοχές της Ελλάδας. Το 1782, δημιουργείται ολόκληρη αυτοτελής κοινότητα. Οι εκκλησίες της Αγίας Τριάδος και του Αγίου Νικολάου, που θεμελιώθηκε τον Απρίλιο του 1786, αποτελούν σύμβολα οικονομικής ευμάρειας και δύναμης. Και βέβαια, ας μην ξεχνάμε ότι εδώ έδρασαν πολλοί «Φιλικοί» γύρω απ' τον Ρήγα Φεραίο, πριν και καθ' όλη τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, με πρωτεργάτη τον Χιώτη έμπορο Αντ. Κορωνιό. Η πόλη υπήρξε ορμητήριο του Λάμπρου Κατσώνη, ο οποίος, με τη βοήθεια των εκεί Ελλήνων, αγόρασε τη φρεγάτα «Αθηνά της Άρκτου» με την οποία, επικεφαλής στολίσκου, πραγματοποίησε επιχειρήσεις στις ελληνικές θάλασσες. Πολλά πράγματα σήμερα εκεί μαρτυρούν το πέρασμα των Ελλήνων, όπως η έδρα του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, που επελέγη να βρίσκεται στην Τεργέστη, λόγω της ιστορικής σχέσης της με τον Ελληνισμό. Σκοπός του ιδρύματος είναι η προώθηση και εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας, η προβολή του Ελληνικού Πολιτισμού και της Ελληνικής ιστορίας.

Η Ελληνική Εκκλησία της Τεργέστης, ο Άγιος Νικόλαος, είναι το σημείο όπου συνέλαβαν οι Αυστριακοί τον Ρήγα Φεραίο και τους συντρόφους του, την 1η Δεκεμβρίου 1797, και τον παρέδωσαν στους Τούρκους του Βελιγραδίου.

Επισκεφθήκαμε το Ναό του Αγίου Νικολάου και ο υπεύθυνος του ναού μας μίλησε για την ιστορία της Ελληνικής Κοινότητας και την ιστορία του ναού. Κέντρο της Ελληνικής κοινότητας είναι η Εκκλησία. Είναι η πνευματική τους μητέρα και η εστία τους.

Διαθέσαμε λίγο από το χρόνο μας για να γνωρίσουμε το κέντρο της Τεργέστης, και αναχωρήσαμε για τη ΒΕΝΕΤΙΑ.

Η Βενετία είναι πόλη της βόρειας Ιταλίας, πρωτεύουσα της περιοχής Βένετο. Βρίσκεται επάνω σε πολυάριθμα μικρά νησιά σε μια λιμνοθάλασσα της Αδριατικής. Οι Βενετσιάνοι δεν είχαν καθόλου αρχαία ιστορία. Τον 5ο και 6ο αιώνα μ.Χ., η απελπισία από τις αλλεπάλληλες επιδρομές, των Γότθων αρχικά και των Ούνων στη συνέχεια, ανάγκασε τους κατοίκους της Βόρειας Ιταλίας να βρουν καταφύγιο σε δυσπρόσιτα μέρη. Κάποιοι απ' αυτούς κατέφυγαν στις νησίδες της λιμνοθάλασσας περίπου από το 400 μ.Χ. Σύμφωνα με την παράδοση, η Βενετία ιδρύθηκε και τυπικά στις 24 Μαρτίου 421. Η κακή κατάσταση των γύρω περιοχών, σε συνδυασμό με την ασφάλεια που παρείχε η λιμνοθάλασσα με τα αβαθή νερά, είχε ως αποτέλεσμα την προσέλκυση και άλλων προσφύγων. Η μόνη σχεδόν δυνατότητα βιοπορισμού ήταν η θάλασσα. Έτσι σιγά - σιγά αναπτύχθηκε η θαλασσοκράτειρα «Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας», μια μεγάλη ναυτική και εμπορική δύναμη κατά τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση.

Αξιοθέατα Βενετίας: Η Πλατεία Αγίου Μάρκου:

H πλατεία του Αγίου Μάρκου είναι η μοναδική πραγματική πλατεία στη Βενετία. Η πλατεία του Αγίου Μάρκου αποτέλεσε το κέντρο πολλών, σημαντικών θρησκευτικών και πολιτικών γεγονότων της, αλλά ταυτόχρονα αποτελούσε και αποτελεί το κέντρο της κοινωνικής ζωής της Βενετίας.

Η Βασιλική του Αγίου Μάρκου: Ο πρώτος πολιούχος της Βενετίας ήταν ο Άγιος Θεόδωρος. Το 828 όμως αντικαταστάθηκε από τον Άγιο Μάρκο, όταν 2 έμποροι έκλεψαν και μετέφεραν το λείψανό του από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Στην αρχή το λείψανό του φυλασσόταν σε ένα παρεκκλήσι μέσα στο Παλάτι των Δόγηδων, αλλά αργότερα χτίστηκε μία εκκλησία προς τιμήν του και το ιερό του λείψανό μεταφέρθηκε εκεί. Η βασιλική του Αγίου Μάρκου έχει υποστεί πολλές αλλαγές και προσθήκες στο πέρασμα των χρόνων εξαιτίας των φυσικών καταστροφών, αλλά και των πυρκαϊών που έχουν ξεσπάσει. Έτσι, σήμερα αποτελεί ένα κράμα αρχιτεκτονικών στυλ. Φημίζεται για την εκπληκτικής ομορφιάς Αγία Τράπεζα, η οποία είναι καλυμμένη με πολυάριθμες πολύτιμες πέτρες και χρυσά ανάγλυφα. Η εκπληκτική βασιλική διαθέτει 5 τεράστιους τρούλους και είναι χτισμένη σε σχήμα Ελληνικού σταυρού. Αρχιτέκτονές της ήσαν Έλληνες από την Κωνσταντινούπολη, καθώς επίσης και οι τεχνίτες που έφτιαξαν τα ψηφιδωτά στους τρούλους και στις ψηλές καμέρες. Πρότυπο για το σχέδιό της ήταν ο ναός των Αγίων Αποστόλων Κων/πολεως. Στο σκευοφυλάκιο του ναού βρίσκονται πολλά από τα πολύτιμα ιερά σκεύη και ιερά λείψανα κλεμμένα από την Αγιασοφιά.

Τα τέσσερα άλογα που βρίσκονται μπροστά και πάνω από την κυρία είσοδο στην Βασιλική έχουν προέλθει από τον ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης μετά την 4^η Σταυροφορία, όπου οι Βενετσιάνοι έκλεψαν ότι πολυτιμότερο υπήρχε στην Πόλη. Τα κεφάλια είχαν αποκοπεί από το υπόλοιπο σώμα τους για να κάνουν τη μεταφορά τους πιο εύκολη. Αφού έφτασαν στη Βενετία, η σχισμή μεταξύ λαιμού και σώματος καλύφθηκε με κολάρα που τους προστέθηκαν και έπειτα τοποθετήθηκαν σε αγνό μπρούντζο, ο οποίος τα έκανε ευκολότερο να επιχρυσωθούν και δυσκολότερο να λιώσουν. Το 1797 ο Ναπολέων Βοναπάρτης κήρυξε το τέλος της Ενετικής Αυτοκρατορίας και τα στρατεύματά του έκλεψαν ό,τι πολύτιμο βρήκαν από την πόλη, συμπεριλαμβανομένων και των 4 αλόγων. Το 1815 η Γαλλική κυβέρνηση επέστρεψε τα άλογα αυτά στη Βενετία.

Το Παλάτι των Δόγηδων:

ο Παλάτι των Δόγηδων πήρε τη σημερινή μορφή του έπειτα από δραστικές αλλαγές που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια του 14ου με 16ο αιώνα. Αποτελούσε την οικία του Δόγη, αλλά ταυτόχρονα την έδρα όλων των πολιτικών και κοινωνικών φορέων της πόλης. Ο πρώτος όροφος φιλοξενούσε υποδεέστερες υπηρεσίες, δηλ. τα γραφεία των δικηγόρων και το χώρο που εκδικάζονταν οι υποθέσεις και πολλές άλλες υπηρεσίες. Το μεγαλύτερο δωμάτιο στο Παλάτι είναι η Αίθουσα του Μεγάλου Συμβουλίου. Εκεί συνεδρίαζε το Μεγάλο συμβούλιο για να ψηφίσει για θεσμικά ζητήματα και τους νόμους και να εκλέγει ανώτερους αξιωματούχους της «Γαληνοτάτης Δημοκρατίας». Επίσης η αίθουσα χρησιμοποιείτο και για κρατικά συμπόσια. Τον ανατολικό τοίχο της αίθουσας καλύπτει το τεράστιο συντηρημένο έργο του Τιντορέτο «Παράδεισος», το οποίο αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους πίνακες ζωγραφικής στον κόσμο φτιαγμένο από έναν άντρα ηλικίας 70 ετών με τη βοήθεια του γιου του. Η οροφή είναι στολισμένη με την Αποθέωση της Βενετίας του Βερονέζε. Υπάρχει η αίθουσα των Βασανιστηρίων όπου ανακρίνονταν οι κατάδικοι. Από εκεί ξεκινούσε η γέφυρα των Στεναγμών, από την οποία περνούσαν οι κατάδικοι για να πάνε προς τις φυλακές και την εκτέλεση. Από εκεί έβλεπαν για τελευταία φορά το φως του ήλιου.

Το Κωδωνοστάσιο:

Από την κορυφή του κωδωνοστασίου οι επισκέπτες μπορούν να θαυμάσουν την εκπληκτική θέα στην πόλη, καθώς και τις Άλπεις, εφόσον η ατμόσφαιρα είναι καθαρή. Ο πρώτος πύργος που ολοκληρώθηκε το 1173, είχε χτιστεί ως φάρος. Το 1902 τα θεμέλια του υποχώρησαν και ο πύργος κατέρρευσε. Το 1912 επαναλειτούργησε και σήμερα διαθέτει ανελκυστήρα χωρητικότητας 14 ατόμων που μεταφέρει τους επισκέπτες στην κορυφή του. Το κωδωνοστάσιο διαθέτει 5 καμπάνες, από τις οποίες η κάθε μία διαθέτει και διαφορετικό ρόλο. Η μαρανγκόνα σήμαινε την έναρξη και τη λήξη της εργασίας, η μαλέφικο ειδοποιούσε αν θα γινόταν κάποια εκτέλεση, η νόνα σήμαινε το μεσημέρι, η μέτζα τέρτζα συγκαλούσε τους συγκλητικούς στο Παλάτι των Δόγηδων και η τροτιέρα ανακοίνωνε τις συνεδριάσεις του Μεγάλου Συμβουλίου.

Ο Πύργος του ρολογιού:

Το ρολόι αυτό δείχνει την ώρα σε Ρωμαϊκά ψηφία, τις φάσεις του φεγγαριού και τα ζώδια. Αρχικά είχε σχεδιαστεί για να δείχνει στους ναυτικούς τις παλίρροιες και τους μήνες που ήταν ευνοϊκοί για να σαλπάρουν. Λέγεται ότι η πολιτεία της Βενετίας, έδωσε μία τεράστια αμοιβή στους αδελφούς Ranieri για την κατασκευή του ρολογιού, αλλά αργότερα τους έβγαλαν τα μάτια ώστε να μην ξαναφτιάξουν αλλού τον εκπληκτικό μηχανισμό του ρολογιού. Στην κορυφή του ρολογιού δύο Μαυριτανοί χτυπούν την καμπάνα κάθε ώρα.

Η Γέφυρα του Ριάλτο:

Η πέτρινη σήμερα γέφυρα του Ριάλτο, ήταν αρχικά ξύλινη, αλλά κατέρρευσε από το βάρος των πεζών. Έτσι η γέφυρα χτίστηκε στη σημερινή της μορφή μεταξύ 1588 και 1591. Μέχρι το 1854 που κατασκευάστηκε η γέφυρα της Ακαδημίας αποτελούσε το μοναδικό τρόπο να διασχίσει κανείς το Μεγάλο Κανάλι με τα πόδια. Η γέφυρα Ριάλτο αποτελούσε ανέκαθεν ζωντανό κοινωνικό κέντρο, εξαιτίας των αγορών της περιοχής.

Το Κα ντ’ όρο:

Το Κα ντ' Όρο (χρυσό σπίτι) είναι το ωραιότερο δείγμα βενετικής γοτθικής αρχιτεκτονικής της πόλης. Η πρόσοψη με τα κυματοειδή παράθυρα, τα βέλη και το εξωτικό μαρμάρινο τύμπανο έχει αναμφισβήτητα ανατολίτικο στυλ. Έργα καλλιτεχνών που φιλοξενούνται στο παλάτσο αυτό είναι το Διπλό Πορτρέτο του Λομπάρντο, ο Ευαγγελισμός, η Κοίμηση της Θεοτόκου από τον Καρπάτσιο, η Μαστίγωση του Σινιορέλι, η Αφροδίτη του Τιτσιάνο κ.λ.π.

Ο Ελληνισμός της Βενετίας:

Από όποια πλευρά κι αν πλησιάσεις, είτε από το κανάλι, είτε από κάποιο γραφικό δρομάκι πίσω από την Πλατεία του Σαν Μάρκο, το πλησίασμα στην Ελληνική καρδιά της Βενετίας είναι εμφανής. Εκεί τα ίχνη των Ελλήνων χαράχτηκαν στο βάθος αιώνων διεκδικώντας μέσα στο πέρασμα του χρόνου μία περίοπτη θέση στη ζωή της «Γαληνοτάτης Δημοκρατίας» των Δόγηδων.

Το «νησί» του Ελληνισμού στη Βενετία ορθώνεται μέσα από ένα μνημειακό συγκρότημα που ξεχωρίζει από μακριά με το στραβό καμπαναριό της εκκλησιάς του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων. Η ιστορία της Ορθόδοξης Ελληνικής Αδελφότητας αρχίζει επίσημα πριν από 500 χρόνια, από το 1498 με την υποβολή του σχετικού αιτήματος στο Συμβούλιο των Δέκα που την ίδια μέρα γίνεται αποδεκτό και ανοίγει το δρόμο στη σύνταξη του ιδρυτικού καταστατικού.

Η επισημοποίηση των Ελλήνων από τις Βενετσιάνικες αρχές έρχεται να επισφραγίζει μία έντονη παρουσία που αρχίζει από την εποχή όπου η Βενετία είναι Βυζαντινή επαρχία για να συνεχιστεί και μετά την αυτονόμησή της. Έλληνες καλλιτέχνες και τεχνίτες που εγκαθίστανται πριν από τον 10ο αιώνα εκεί γίνονται περιζήτητοι για την τεχνική τους και συμβάλουν καθοριστικά στην κατασκευή και τη διακόσμηση πολλών μνημείων.

Η συρροή των λογίων στη Βενετία, μετά τη σύνοδο της Φερράρας-Φλωρεντίας (1438) θα συμβάλει στη διάδοση της Ελληνικής παιδείας και την ανάπτυξη των Ελληνικών σπουδών. Ορόσημο γι’ αυτό θα είναι η δωρεά της πλουσιότατης συλλογής χειρογράφων από τον Καρδινάλιο Βησσαρίωνα που θα αποτελέσει τον πυρήνα της Μαρκιανής Βιβλιοθήκης.

Οι Έλληνες βρίσκουν καταφύγιο στη «Γαληνοτάτη» μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως το 1453, με αποτέλεσμα το 1479 να αριθμούν 5.000 άτομα.

Ο Άγιος Γεώργιος των Ελλήνων:

Αγωνίσθηκαν πολύ οι Έλληνες για να αποκτήσουν δική τους Εκκλησία. Για πολλές δεκαετίες δεν τους έδιναν άδεια οι αρχές. Τελικά το 1536 άρχισε η ανέγερση του ναού και ολοκληρώνεται το 1577. Μετά το ναό οικοδομείται και το καμπαναριό που θα γείρει όμως αμέσως και θα παραμείνει έτσι «στραβό!» μέχρι σήμερα χαρίζοντας μία γραφικότητα στο κτιριακό σύνολο. Με την ολοκλήρωση της εκκλησίας το 1577 γίνεται και η εγκατάσταση του πρώτου Ορθόδοξου Μητροπολίτη, Γαβριήλ Σεβήρου, ενός ιερωμένου που θα συμβάλει καθοριστικά στην ανάπτυξη του Ελληνισμού της Βενετίας.

Το 1593 αρχίζει η λειτουργία της σχολής Ελληνικών και Λατινικών γραμμάτων, καθώς ο Σεβήρος πετυχαίνει τακτική ετήσια χορηγία από τους Βενετούς. Το 1599 ιδρύεται το γυναικείο μοναστήρι λαμβάνοντας και εκπαιδευτική αποστολή.

Τον Νοέμβριο του 1991, με απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, θα συσταθεί η Ιερά Μητρόπολις Ιταλίας και Εξαρχία Νοτίου Ευρώπης με την ενθρόνιση του πρώτου Μητροπολίτη και έδρα τη Βενετία.

Μία ξεχωριστή θέση στην ιστορία των Ελλήνων της Βενετίας κατέχει η Φλαγγίνειος Σχολή. Όλα αρχίζουν όταν ένας Κερκυραίος δικηγόρος, ο Θωμάς Φλαγγίνης, αφήνει στη διαθήκη του το 1644 ένα αξιόλογο κληροδότημα στην Αδελφότητα εκφράζοντας την επιθυμία να ιδρυθεί σχολείο και νοσοκομείο, αλλά συγχρόνως να ληφθεί πρόνοια για την εξαγορά αιχμαλώτων και την προικοδότηση άπορων κοριτσιών. Έτσι γεννιέται η Σχολή που θα πάρει το όνομά του με την ανέγερση δύο κτηρίων στη βόρεια πλευρά της εκκλησίας.

Η Φλαγγίνειος Σχολή είναι ένα από τα σημαντικότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα του Ελληνισμού που θα αρχίσει την λειτουργία του το 1665 αλλά θα παρακμάσει μετά το τέλος της «Γαληνοτάτης» και θα σταματήσει να λειτουργεί το 1905.

Το Μουσείο των Εικόνων είναι μία αξιοθαύμαστη κιβωτός στην Ευρώπη, μοναδική στο είδος της, όπου φυλάσσονται ορισμένα από τα καλύτερα δείγματα της τέχνης των φορητών εικόνων από τον 14ο μέχρι τον 18ο αιώνα, καθώς και αξιόλογα τεκμήρια της ιστορίας της κοινότητας των Ελλήνων της Βενετίας.

Πολυάριθμες εικόνες αλλά και ιστορημένοι κώδικες, χρυσοκέντητα άμφια και αντικείμενα μικροτεχνίας, μεγάλης ιστορικής και καλλιτεχνικής αξίας αποτελούν σήμερα έναν εκπληκτικό θησαυρό που μπορεί να θαυμάσει κάθε επισκέπτης.

Ακολουθώντας ιστορικά την τύχη της «Γαληνοτάτης Δημοκρατίας» η «Ελληνική Αδελφότητα» θα βρεθεί σε παρακμή όταν τα πλούτη της δημευθούν από τον κατακτητή Ναπολέοντα το 1797. Τότε τα μέλη της θα αρχίσουν να αναζητούν νέα πατρίδα ή σε άλλα εμπορικά κέντρα στην Ιταλία ή στην Ελλάδα με αποτέλεσμα μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου να αριθμεί μόνο 30 μέλη.

Αυτή την κρίσιμη στιγμή, οι διπλωματικές ενέργειες της Ελλάδας και της Ιταλίας αλλά και η αποφασιστικότητα των τελευταίων μελών της Αδελφότητας θα πετύχουν τη διάσωση όχι μόνο της περιουσίας αλλά και της κληρονομιάς της.

«Παιδί» των ενεργειών αυτών είναι το Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών. Γεννιέται το 1948 από μία μορφωτική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας που επιτρέπει αφενός στην Ελλάδα να ιδρύσει το Ινστιτούτο της Βενετίας και αφετέρου στην Ιταλία να επαναλειτουργήσει στην Αθήνα την Ιταλική Αρχαιολογική Σχολή και το Ιταλικό Ινστιτούτο.

Ελληνική τυπογραφία: Σημαντικότατη πτυχή της πνευματικής δραστηριότητας των Ελλήνων της Βενετίας είναι η ενασχόλησή τους με την τυπογραφία. Το 1486, εκδίδονται τα δύο πρώτα ελληνικά βιβλία. Λίγα χρόνια αργότερα, οι λόγιοι Μάρκος Μουσούρος, Ιωάννης Γρηγορόπουλος και Αρσένιος Αποστόλης, πραγματοποιούν για πρώτη φορά εκδόσεις των μεγαλύτερων κλασικών συγγραφέων. Τα βιβλία που τυπώνονται είναι λαϊκά - έργα Κρητικής λογοτεχνίας, έμμετρα μυθιστορήματα κ.λ.π. – καθώς και εκκλησιαστικά κείμενα και απευθύνονται όχι μόνο στους Έλληνες της Βενετίας αλλά και σε ολόκληρο τον Ελληνισμό και συμβάλουν στη διατήρηση της παιδείας και της θρησκείας κατά την τουρκοκρατία.

Παρασκευή 26-8-2011: Πρωινή επίσκεψη και πάλι στη Βενετία. Αμέσως μετά αναχώρηση για Αγκόνα και από εκεί Σάββατο 27-8-2011 απόγευμα και πάλι στην αγαπημένη μας Πάτρα, ενθουσιασμένοι που με τη χάρη του Θεού και τις ευλογίες του Αγίου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, μας δόθηκε η ευκαιρία από το Σύλλογο προστασίας Υγείας και Περιβάλλοντος του Κέντρου Υγείας Χαλανδρίτσης, να γνωρίσουμε τα μέρη αυτά που έχουν και ιδιαίτερο περιβαλλοντικό ενδιαφέρον, αλλά και σχέση με την ιστορία μας.

.