Τι σοι προσενέγκωμεν Χριστέ

Πριν από λίγες ημέρες γιορτάσαμε τα Χριστούγεννα. Τι σημαίνει όμως Χριστούγεννα και γιατί ο ίδιος ο Θεός κατέβηκε στη γη και έγινε άνθρωπος σαν και μας; Αυτό είναι ένα ερώτημα που πρέπει πάντοτε να μας προβληματίζει και να μας απασχολεί. Ο Χριστός κατέβηκε στη γη για ν’ αποκαταστήσει τη σχέση του ανθρώπου με το Θεό που είχε κλονισθεί λόγω της αμαρτίας. Με το προπατορικό αμάρτημα ο άνθρωπος εγκατέλειψε το Θεό, διέρρηξε κάθε σχέση μαζί του και τράβηξε δικό του δρόμο. Το δρόμο της αποστασίας. Συνέπεια της αποστασίας ήταν να βρεθεί ο άνθρωπος μακριά από τη χάρη του Θεού, να διαστραφεί η θέλησή του, να ρέπει συνεχώς προς το κακό, και η τραγικότερη συνέπεια της παρανομίας του ήταν ο θάνατος.

Την κατρακύλα αυτή του ανθρώπου ακολούθησε και η κτίση, η οποία από τότε μαζί με τον άνθρωπο συμπάσχει και συστενάζει. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι μέσα στον Παράδεισο οι σχέσεις του ανθρώπου με την φύση ήσαν αρμονικές. Ο άνθρωπος ήταν φυτοφάγος, και ζούσε από τους πολλούς και νόστιμους καρπούς των παραδείσιων δένδρων. Άγρια και επικίνδυνα ζώα δεν υπήρχαν, ο άνθρωπος ζούσε αρμονικά και με το λιοντάρι, αλλά και με την τίγρη. Η αποστασία και η αμαρτία του ανθρώπου παρέσυρε και την φύση που αγρίεψε.

Ο Θεός όμως, που τόσο αγάπησε τον άνθρωπο, δεν θέλησε να τον αφήσει και πάλι μόνο του και αβοήθητο. Η Θεία Αγάπη βρήκε τρόπο σωτηρίας. Όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου «εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού» (Γαλ. Δ, 4), στον κόσμο για τη σωτηρία όχι μόνο του ανθρώπου, αλλά και όλης της κτίσεως. Ο Θεός έγινε άνθρωπος και ήρθε για να οδηγήσει πάλι τον άνθρωπο πλησίον του Θεού. Ήρθε να διδάξει την καινούργια εντολή της αγάπης. Ήρθε να διώξει το μίσος και την κακία. Ήρθε να φέρει το μήνυμα της ειρήνης, «και επί γης ειρήνη» ψάλλουμε αυτές τις ημέρες καθημερινώς. Ήρθε να λείψουν οι πόλεμοι και να στερέψουν οι ποταμοί από τα αίματα που τρέχουν καθημερινώς. Ήρθε να κηρύξει την ισότητα των ανθρώπων και να διακηρύξει πως όλοι είμαστε παιδιά του Θεού και όλοι έχουμε ίσα δικαιώματα πάνω στη γη. Ήρθε για να μας υπενθυμίσει ότι στο φυσικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε δεν είμαστε ιδιοκτήτες αλλά χρήστες και ότι είμαστε απλοί διαχειριστές και φύλακες «εργάζεσθαι και φυλάσσειν αυτόν». Ήρθε με την ταπεινή του ζωή να μας μάθει να είμαστε αυτάρκεις και ολιγαρκείς, να αρκούμαστε στα λίγα, γιατί η πλεονεξία οδηγεί στην καταστροφή τη δική μας, αλλά και του φυσικού περιβάλλοντος. Ήρθε τελικά για να επαναφέρει τον άνθρωπο στην παραδεισένια κατάσταση από την οποία εξέπεσε και στην οποία υπήρχε η πλήρης αρμονία.

Ο Χριστός ήρθε στη γη και προσέφερε τα πάντα για τη σωτηρία μας. Σήμερα, αλλά και σε κάθε εποχή γεννάται το ερώτημα, εμείς τι πρέπει να του προσφέρουμε; Σ’ αυτό το ερώτημα ο καθένας μας ας δώσει την δική του απάντηση.

Χρόνια πολλά και καλή και ευλογημένη χρονιά.

ΠΑΝΑΓΙΑ, Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

  15  Αυγούστου, η γιορτή της Μητέρας  του κόσμου

      Μέσα στη σωματική και πνευματική νωχέλεια του καλοκαιριού η Εκκλησία μας για να μας αφυπνίσει και να μας καλέσει σε εγρήγορση προβάλει σαν μια δροσερή όαση τη μεγάλη γιορτή της Παναγίας μας. Η γιορτή αυτή της Παναγίας μας, ή όπως ονομάζεται από πολλούς «το Πάσχα του καλοκαιριού», αποτελεί ένα μεγάλο και ξεχωριστό εορτολογικό σταθμό στη ζωή της Εκκλησίας. 

          Σε όλο τον Ορθόδοξο κόσμο τιμάται η Παναγία, ιδιαίτερος σεβασμός και ευλάβεια της αποδίδεται από εμάς τους Έλληνες που την ευλαβούμαστε και την τιμούμε με τρόπο ξεχωριστό. Αυτό αποδεικνύεται από τα μεγάλα εορταστικά κέντρα που της έχουν αφιερωθεί και ο κόσμος τρέχει είτε στην Ευαγγελίστρια της Τήνου, είτε στην Εκατονταπυλιανή της Πάρου, είτε πάνω στο Βέρμιο για να προσκυνήσει την Παναγιά τη Σουμελά, είτε όπου αλλού υπάρχει εικόνα και Εκκλησία αφιερωμένη στη μεγάλη Μάνα και Μητέρα μας

Η Παναγία εκλέχθηκε από το Θεό ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλες γυναίκες αμέτρητων γενεών προκειμένου να γίνει Θεοτόκος, να κυοφορήσει στα σπλάγχνα της «εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου» τον Υιό του Θεού, Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας λένε πως για την υλοποίηση του σχεδίου της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους, ο Θεός έδωσε τον Υιό Του τον Μονογενή και η ανθρωπότητα έδωσε την Παναγία. Στο ιερό πρόσωπο εκείνης έγινε η μεγάλη συνάντηση Θεού και ανθρώπου. Μέσα στο πάναγνο σώμα της Παναγίας μας έγινε η μεγάλη καταλλαγή και από αυτό ξεκίνησε η σωτηρία του ανθρωπίνου γένους, η αναδημιουργία και τελικά η θέωση του μακριά από το Θεό ευρισκομένου ανθρώπου.

Η συμβολή της Παναγίας μας κατά τη διάρκεια του απολυτρωτικού έργου του Χριστού στη γη υπήρξε τεράστιο. Βρισκόταν συνεχώς πλάι στο Λυτρωτή μας από τη Γέννησή Του, ως το Πάθος και την Ανάληψή Του. Δοκίμασε σαν μητέρα τις πίκρες των παθημάτων με αποκορύφωμα εκείνη του Σταυρικού θανάτου Του. Ένιωσε την αγωνία Του που ήταν αγωνία σωτηρίας του «σύμπαντος κόσμου». Ένιωσε τον πόνο και καταλαβαίνει καλλίτερα από κάθε άλλον τι σημαίνει πόνος και δοκιμασία στη ζωή.

Κοντολογίς, η επί γης παρουσία της Παναγίας μας υπήρξε ένας συνεχής αγώνας και προσφορά για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Αυτό το γνωρίζει καλά ο πιστός λαός του Θεού και γι’ αυτό αποδίδει στη Θεοτόκο από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια μέχρι σήμερα πολύ μεγάλη τιμή, τη μεγαλύτερη μετά τον Τριαδικό Θεό. Γι’ αυτό την αισθάνεται κοντά του, μάνα και μητέρα του, και σε όλες τις δύσκολες στιγμές και δοκιμασίες του τρέχει κοντά της για να ζητήσει τη βοήθειά της και την οποία την προσφέρει απλόχερα..

«Πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοίς, προς σε καταφεύγω, σωτηρίαν επιζητών, ω Μήτερ του Λόγου και Παρθένε, των δυσχερών και δεινών με διάσωσον».-

Η Γέννησίς σου Χριστέ...

Ο Θεός από αγάπη δημιούργησε τον κόσμο και έπλασε τον άνθρωπο τον οποίο κατέστησε κυρίαρχο όλης της κτίσης. Αυτή η σχέση αγάπης Θεού και ανθρώπου δεν κράτησε για πολύ, γιατί ο άνθρωπος από δική του υπαιτιότητα, από εγωιστική διάθεση και ανυπακοή επαναστάτησε κατά του πλάστη και δημιουργού του με φυσική συνέπεια τον θάνατο και την καταστροφή του. Ξέχασε το δημιουργό του και τον αντικατέστησε με τα είδωλα. Λάτρεψε την κτίση, θεοποίησε τα βουνά, τα λαγκάδια τα ποτάμια, τις θάλασσες, τον ήλιο και τα αστέρια. Άλλοι με τη φαντασία τους, τοποθέτησαν στο ψηλότερο βουνό της Ελλάδος τον Όλυμπο τους Δώδεκα Θεούς υπό την αρχηγία του Δία γεμάτους ίντριγκες, μίση κακίες και πάθη. Βαθύ πνευματικό σκοτάδι σκέπασε τον κόσμο. Μάταια κάποιες φωνές φωτισμένων απ’ το Θεό ανθρώπων (Σωκράτης, Πλάτωνας, Αριστοτέλης κ.λ.π.) προσπαθούσαν να διώξουν το πυκνό σκοτάδι που είχε σκεπάσει το ανθρώπινο γένος. Ζούγκλα απέραντη ο κόσμος. Σήψη ηθική, εξαχρείωση και εκθεμελίωση της ανθρώπινης κοινωνίας.

Όμως, ο Θεός της αγάπης δεν θέλησε το πλάσμα των χεριών του να μένει στη φθορά και στο θάνατο. Η άμετρη και απέραντη αγάπη του Θεού βρήκε τρόπο σωτηρίας του ανθρώπου. Κατέβηκε ο ίδιος ο Θεός, ο Ιησούς Χριστός, το β΄ πρόσωπο της Αγίας Τριάδος και έγινε άνθρωπος, ίδιος με εμάς, εκτός αμαρτίας, για να μας σώσει. Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος μας λέγει: «Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο ώστε τον Υιό του τον μονογενή έδωκε και όποιος πιστέψει σ’ αυτόν να μην χάνεται αλλά να κληρονομεί την αιώνια βασιλεία». Ο ερχομός του Ιησού Χριστού αντιστοιχεί με το φως το οποίο έρχεται και διώχνει το σκοτάδι. « Η Γέννησίς Σου Χριστέ ο Θεός ημών ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως…» ψάλλει η Εκκλησία μας και εμείς μαζί την ημέρα των Χριστουγέννων επί 2000 χρόνια τώρα.

Ο Χριστός ήρθε στη γη για να ελευθερώσει το ανθρώπινο γένος από τα δεσμά της αμαρτίας. Ήρθε να ψάξει και να βρει το χαμένο πρόβατο. Ήρθε να λυτρώσει και να σώσει τον σκλαβωμένο στην αμαρτία άνθρωπο. Ήρθε να σκορπίσει τα σκοτάδια και να φωτίσει τους ανθρώπους με το φως της αληθινής Θεογνωσίας «ανέτειλας Χριστέ εκ Παρθένου νοητέ ήλιε της Δικαιοσύνης…». Ήρθε να μεταβάλλει τον γήινο άνθρωπο σε ουράνιο.

Η ενανθρώπιση του Λόγου του Θεού δημιουργεί και πρέπει να δημιουργεί και σε μας κάποια ερωτήματα, τα οποία μπορεί να φαίνονται απλά είναι όμως ζωτικά για την πνευματική μας πορεία.

Ο Χριστός ήρθε ν’ αλλάξει τον κόσμο. Τι άλλαξε όμως σ’ εμένα η έλευση του Μεσσία; Καθάρισε ο νους μου, φωτίστηκε η διάνοιά μου ώστε να μην υπάρχουν σκοτεινές και αμαρτωλές σκέψεις; Φωτίστηκα από το αστέρι της Βηθλεέμ και βρήκα το σωστό δρόμο στη ζωή μου όπως οι Μάγοι της Ανατολής;

Ο Χριστός ήρθε να σώσει τον κόσμο. Ήρθε να ξεριζώσει το μίσος και την κακία και να φυτέψει το αγαθό της αγάπης. ΄Ηρθε να αναπλάσει τον παλαιό άνθρωπο, να τον αναγεννήσει και να ζει στη ζωή αυτή σαν άγγελος. Εγώ σήμερα μετά από 2000 χρόνια από τη γέννηση του Χριστού τι κάνω, πως ζω; Έχω αναγεννηθεί ή ζω σαν τυφλοπόντικας μέσα στα πάθη και την αμαρτία δεμένος στα πρόσκαιρα, στα μάταια και στα επίγεια;

Γεννήθηκε στην καρδιά μου ο Χριστός; Καθαρίσθηκε ο στάβλος της ψυχής μου; Έφυγε το σκοτάδι της απέραντης νύχτας που έφερε η αμαρτία και ήρθε το καινούργιο φως που έφερε το αστέρι της Βηθλεέμ; Μπορώ να γίνω και εγώ ένας επίγειος Άγγελος που να μπορώ να ψάλλω τον ύμνο της ειρήνης και ν’ αγωνίζομαι για την επικράτησή της σ’ όλο τον κόσμο; Μπορώ να γίνω απλός σαν τους βοσκούς που πρώτοι αξιώθηκαν να προσκυνήσουν τον Βασιλέα των Ουρανών; Μπορώ και εγώ να πάω και να κλίνω τα γόνατά του μπροστά στο Θείο Βρέφος όπως οι Μάγοι της Ανατολής και να προσφέρω αντί για θησαυρούς δώρα αγάπης, καλοσύνης και αρετής;

Από την απάντηση που δίνει κανείς στα ερωτήματα αυτά φαίνεται εάν γιορτάζει σωστά τα Χριστούγεννα. Εάν η απάντηση είναι θετική τότε η γιορτή των Χριστουγέννων αποκτά ένα άλλο νόημα για τον άνθρωπο. Παίρνει άλλη αξία η ζωή του. Περιμένει τα Χριστούγεννα για να αναγεννηθεί και ν’ αναβαπτισθεί πνευματικά. Αντλεί θάρρος και δύναμη, παίρνει κουράγιο και ελπίδα και αντιμετωπίζει τη ζωή με αισιοδοξία έχοντας για οδηγό το αστέρι της Βηθλεέμ.