ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ Γ΄ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΕΚΚΛ. ΛΥΚΕΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

            Με απόλυτη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η πενθήμερη προσκυνηματική - εκπαιδευτική εκδρομή στο Άγιο Όρος και Θεσσαλονίκη, των μαθητών της Τρίτης τάξης του Εκκλησιαστικού Λυκείου Πατρών. Επικεφαλής της εκδρομής μας ήταν ο πρωτοπρεσβύτερος π. Δημήτριος Παπαγεωργίου με συνοδούς καθηγητές τον Νικόλαο Κώσταλο, Θεολόγο και τον κ. Βασίλειο Μπούτσικα, καθηγητή της πληροφορικής,  συμμετείχαν δε 13 μαθητές.

Η εκδρομή μας ξεκίνησε από την Πάτρα το βράδυ της Παρασκευής (13/02/2015). Μετά από ένα πολύωρο ταξίδι φθάσαμε τα ξημερώματα του Σαββάτου στη Θεσσαλονίκη και αναχωρήσαμε κατευθείαν για το Άγιο Όρος.

Διασχίζοντας ένα χιονισμένο περιβάλλον φθάσαμε στην Ιερισσό και από εκεί αποπλεύσαμε για την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου. Κατά την διάρκεια  της πλεύσης μας είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε τους αρσανάδες των Ι. Μονών (μικρά λιμανάκια) των Ιερών μονών που βρίσκονται στο εσωτερικό και το απερίγραπτης ομορφιάς φυσικό περιβάλλον. Με την αποβίβασή μας στον αρσανά της Ι. Μ. Βατοπαιδίου βρεθήκαμε έκπληκτοι  μπροστά  σ' ένα γιγαντιαίο μοναστηριακό συγκρότημα, το οποίο στέκει εκεί αιώνες δοξάζοντας τον Θεό πρωτίστως και αναδεικνύοντας Αγίους.

Η μοναδική και επιβλητική αρχιτεκτονική του, το μοναδικό φυσικό τοπίο σε συνδυασμό με το ατέρμονο γαλάζιο της θάλασσας, μόνο δέος και θαυμασμό μας προκαλούσε. Μετά το καθιερωμένο καλωσόρισμα στο αρχονταρίκι, τακτοποιηθήκαμε στα κελιά μας αφού πρώτα προαριστεύσαμε. Κατόπιν συμμετείχαμε στον εσπερινό, ακολούθησε η τράπεζα, το απόδειπνο με την προσκύνηση  των Ιερών Λειψάνων (Αγία Ζώνη,  Κάρα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου με το άφθαρτο αυτί κ.α.).

Εν συνεχεία προσκυνήσαμε τον τάφο του γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστού και κατόπιν αιτήματος του συνοδού μας π. Δημητρίου Παπαγεωργίου ξεναγηθήκαμε στο σκευοφυλάκιο της Μονής, το οποίο μεταξύ άλλων περιελάμβανε:  Εγκόλπιο Λειψανοθήκη με Τίμιο Αίμα, Πατριαρχικά σιγίλια, Ομιλίες σε ειλητάρια των Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, Χειρόγραφες περγαμηνές, Ιερά σκεύη και πολλά άλλα μοναδικής αξίας και σπανιότητας κειμήλια.

            Κατά τις 8 το βράδυ (κοσμική ώρα) ακολούθησε η πανηγυρική Αρχιερατική αγρυπνία επί τη εορτή Της Υπαπαντής του Κυρίου μας, η οποία διήρκεσε μέχρι τις 2 τα ξημερώματα. Η ακολουθία στο καθολικό ήταν μια ιερή μυσταγωγία των λογικών και νοερών όντων, που έδινε την εντύπωση του επίγειου ουρανού. Ουρανός και γη, πρόσκαιρα και αιώνια, αισθητά και νοερά συμπλέκονται στον περικαλλή και φωτόμορφο χορό της Ιεράς Δοξολογίας. Όλα ήταν ταπεινά και κατανυκτικά, το φώς των λαμπάδων, οι φωνές των ψαλτών, των αναγνωστών και  οι κινήσεις των μοναχών,  που προσέδιδαν το ταπεινό ήθος του αληθινού Θεού.

Κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας συναντήσαμε τον Ηγούμενο π. Εφραίμ στο Συνοδικό της Μονής, μας μίλησε με πολλή αγάπη και είχαμε την ευκαιρία να διατυπώσουμε απορίες και να ανταλλάξουμε απόψεις. Το πρωί (15-2-2015) μας ξύπνησε ο ήχος του ταλάντου, ετοιμαστήκαμε γρήγορα και πήγαμε στην πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία. Η ατμόσφαιρα ήταν άκρως πανηγυρική, όλοι οι μοναχοί έψελναν με έναν ιδιαίτερο και απερίγραπτο τρόπο που σε έπαιρνε από τα γήινα και σε μετέφερε στα ουράνια. Να σημειωθεί ότι στην Θεία Λειτουργία συμμετείχε και επικεφαλής μας  π. Δημήτριος Παπαγεωργίου. Ευθύς αμέσως ακολούθησε η τράπεζα. Οι εμπειρίες ήταν για όλους πρωτόγνωρες και μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε από κοντά τις ιδιαιτερότητες του Αγιορείτικου τυπικού και των μοναστηριακών ακολουθιών.

Ιερά Σκήτη Αγίου Ανδρέου

            Αποχαιρετίσαμε συγκινημένοι τη Μονή Βατοπαιδίου με τις 9!!! θαυματουργές εικόνες της Παναγίας, και κατευθυνθήκαμε προς τις Καρυές, την πρωτεύουσα του Αγίου Όρους. Εκεί είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε τη σκήτη του Αγίου Ανδρέα και να προσκυνήσουμε τμήμα της κάρας του, να δούμε την ιστορική Αθωνιάδα Εκκλησιαστική Σχολή, και να καταλήξουμε στο ναό του Πρωτάτου για να προσκυνήσουμε την θαυματουργό και χαριτόβρυτο εικόνα της Παναγίας ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ. Θαυμάσαμε τις αγιογραφίες του εξαιρετικού κορυφαίου αγιογράφου Εμμανουήλ Πανσέληνου. Το πρωτάτο είναι ο αρχαιότερος και πιο ιστορικός ναός του Αγίου Όρους. Βρίσκεται στο κέντρο των Καρυών και αποτελεί το σύμβολο της παναγειορίτικης ενότητας και εξουσίας αφού εκεί γίνονται όλες οι διοικητικές διαδικασίες από τους εκάστοτε ηγουμένους και επιστάτες των Ιερών Μονών.

Καρυές: Μπροστά από την Ιερά Κοινότητα

            Στη συνέχεια κατηφορίσαμε προς την Ι. Μ. Κουτλουμουσίου, που απέχει 500 m. περίπου από τις Καρυές. Εκεί ο υπεύθυνος μοναχός (αρχοντάρης) μας υπεδέχθη θερμά με μοναστηριακό κέρασμα και αφού τακτοποιηθήκαμε στα κελιά, ξεκινήσαμε προς το ιερό κελί που ασκήτεψε ένας σύγχρονος Άγιος, ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης. Κατά την διάρκεια της πεζοπορίας, μας έκανε εντύπωση το απαράμιλλης ομορφιάς φυσικό περιβάλλον το οποίο είναι απείραχτο από τον άνθρωπο. Εκεί πράγματα, η φύση δοξολογεί τον κτίστη. Φθάνοντας έξω από το κελί  όλοι μας αισθανθήκαμε ένα ουράνιο δέος, έναν ιερό συγκλονισμό. Σταθήκαμε εκεί που στεκόταν ο Όσιος, καθίσαμε στα ίδια σκαμνάκια που καθόταν κι  εκείνος, προσκυνήσαμε στο ίδιο μικρό εκκλησάκι που προσευχόταν και του παρουσιάστηκε ο Χριστός, η Παναγίας μας, η Αγία Ευφημία, αγγίξαμε το στασίδι του… Όλοι ήμασταν συγκινημένοι και συνεπαρμένοι. Κάποιος από τους μαθητές απευθυνόμενος στον καθηγητή του, είπε χαρακτηριστικά: «Η αγιότητα βρίσκεται διάχυτη στο χώρο, δεν ξέρω αν το αντιλαμβάνεστε…». Και φυσικά όλοι μας αντιλαμβανόμασταν την αγιότητα και την παρουσία του Οσίου Παϊσίου. Λες και ήταν εκεί, ανάμεσά μας…

            Ο μοναχός που εγκαταβιώνει εκεί μεταξύ άλλων, μας ανέφερε δυο περιστατικά:

·      Κάποτε πήγε ένας στρατιωτικός να συναντήσει τον γέροντα Παΐσιο. Χτύπησε την πόρτα και βγήκε ο γέροντας Παΐσιος με σχισμένα και ξεβαμμένα ράσα. Ο στρατιωτικός σκέφθηκε ότι αυτός δεν μπορεί να είναι ο ''φημισμένος'' γέροντας Παΐσιος (τον φανταζόταν με πολυτελή και καλά ράσα).

- Γέροντα καλησπέρα, που είναι ο γέροντας Παΐσιος;

-Τί τον θέλεις αυτόν τον τρελό; Πήγαινε από αυτό το δρόμο και θα τον βρεις!        

      Συνέχισε ο στρατιωτικός να περπατάει και να ψάχνει τον γέροντα Παΐσιο ώσπου βρέθηκε πάλι έξω από το κελί. Ωστόσο ο Όσιος Παΐσιος άλλαξε ράσα και περιποιήθηκε, οπότε τον υποδέχθηκε περιποιημένος και του είπε: -'' τώρα σου γεμίζω το μάτι ; ''  Ο στρατιωτικός έμεινε σύξυλος!

·    Κάποια μέρα πήγε να συναντήσει τον γέροντα Παΐσιο ένας δικηγόρος. Καθ' οδόν σκέφθηκε να του πει ψέματα ότι ήταν γιατρός αντί δικηγόρος. Όταν συναντήθηκαν βγήκε ο γέροντας και τους περιεργάστηκε όλους χωρίς να μιλάει και σταματώντας μπροστά στο δικηγόρο του είπε: ''δικηγόρε τα ψέματά σου στο δικαστήριο''.

            Επιστρέφοντας σταματήσαμε στο κελί του γέροντα Γαβριήλ, ενός ασκητικού και φωτισμένου γέροντα, ο οποίος μιλώντας μας τόνισε επανειλημμένως την αξία και τη δύναμη της μετάνοιας. Μας ευχήθηκε να έχουμε καλή πρόοδο και καλή σταδιοδρομία. Μεταξύ

των άλλων ανέφερε τη σπουδαιότητα της πίστης και ότι το 92% των επιστημόνων της ανθρωπότητας πίστευε στο Θεό.

            Στη συνέχεια επιστρέψαμε στο μοναστήρι, συμμετείχαμε στον εσπερινό,  στην τράπεζα και το Απόδειπνο με την προσκύνηση των Ιερών Λειψάνων. Κατόπιν συναντηθήκαμε με τον πατέρα Χρυσόστομο, μοναχό της Μονής, όπου είχαμε την ευκαιρία να εκφράσουμε κάποιους πνευματικούς προβληματισμούς.

             Την επόμενη ημέρα 16/02/2015 συμμετείχαμε πολύ πρωί στις καθιερωμένες ακολουθίες και αναχωρήσαμε για το Ιερό Κελί Αγίου Νικολάου του Ψαρά, ένα από τα αρχαιότερα κελιά του Αγίου Όρους. Εκεί μας υποδέχθηκε ο Πατρινός στην καταγωγή π. Αρτέμιος και μας παρείχε εγκάρδια φιλοξενία.

Επόμενος σταθμός ήταν η Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονος (Ρώσικο), όπου προσκυνήσαμε τα Άγια λείψανα, θαυμάσαμε τις γιγαντιαίες καμπάνες και αποπλεύσαμε προς την Ι. Μονή Ξενοφώντος.

Μετά την τακτοποιήση στα δωμάτια ξεναγηθήκαμε στο αγιογραφείο της Μονής, όπου ο μοναχός αγιογράφος π. Παχώμιος μας εξήγησε τον τρόπο με τον οποίο γίνεται μια αγιογραφία, την τεχνική της εικόνας και την επεξεργασία του ξύλου. Ακολούθησε ο εσπερινός, η τράπεζα, το Απόδειπνο και η προσκύνηση των Ιερών Λειψάνων. Ακολούθως μας κάλεσε στο Συνοδικό και μας μίλησε ο ηγούμενος π. Αλέξιος ο οποίος ανέφερε μεταξύ των άλλων ότι «η καρδιά της Ορθοδοξίας χτυπάει στο Άγιο Όρος». Δεν παρέλειψε μάλιστα να μας τονίσει ότι «εδώ η παρουσία της Παναγίας είναι καθημερινή και εύχομαι εκ βάθους καρδίας να αντλήσετε δύναμη και ψυχικά οφέλη από το προσκύνημά σας».

Το επόμενο πρωινό 17-2-2015 σηκωθήκαμε στις 3:30, για να συμμετάσχουμε στον Όρθρο και την Θεία Λειτουργία την οποία τέλεσε ο επικεφαλής της εκδρομής π. Δημήτριος Παπαγεωργίου, γεγονός  που το θεωρήσαμε μεγάλη τιμή και ευλογία. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ακολούθησε ο μικρός Παρακλητικός κανών προς την Υπεραγία Θεοτόκο και η τράπεζα. Ο πατήρ Δημήτριος ζήτησε να μας ξεναγήσουν στο σκευοφυλάκιο της Μονής - όπερ και εγένετο. Εκεί θαυμάσαμε σπάνια κειμήλια και χειρόγραφα, ιερά σκεύη, ιερά άμφια, φορητές εικόνες, μεταξύ των οποίων ξεχώριζαν οι δύο μεγαλύτερες ψηφιδωτές εικόνες του κόσμου με τον  Άγιο Γεώργιο και τον Άγιο Δημήτριο.   

                        Έπειτα ο αρχοντάρης π. Θεωνάς (συμμαθητής του πατρός Δημητρίου) μας ξενάγησε στο παλαιό καθολικό της Μονής, μας μίλησε για τις αγιογραφίες, την αρχιτεκτονική της εκκλησίας και το μοναδικής αξίας ψηφιδωτό δάπεδο. Αφού αποχαιρετίσαμε τη Μονή Ξενοφώντος κατευθυνθήκαμε με τα πόδια προς την Ι. Μ. Δοχειαρίου, ξεναγηθήκαμε στο Καθολικό της Μονής, θαυμάσαμε τις καταπληκτικές τοιχογραφίες και προσκυνήσαμε την Παναγία τη ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟ. Ο μοναχός που μας υποδέχτηκε, μας εξήγησε την ιστορία της αγίας εικόνας:

            Το έτος 1646, που ήταν ένα έτος πολύ δύσκολο για την Ιερά Μονή, διότι δεν είχε τα απαραίτητα χρήματα για να πληρώσει τους καθορισμένους φόρους στους Τούρκους κατακτητές, ο τραπεζάρης του Μοναστηριού, περνούσε μπροστά από αυτήν την εικόνα συνεχώς  βαστάζοντας στα χέρια του αναμμένα δαδιά. Η εικόνα της Παναγίας ήταν τοιχογραφία και όχι φορητή και λερωνόταν με την κάπνα που έβγαζαν τα αναμμένα δαδιά. Μια βραδιά, καθώς περνούσε και πάλι μπροστά από την εικόνα της Θεοτόκου, ακούει φωνή να βγαίνει από την εικόνα και να του λέει: "Μην περνάς από εκεί και μαυρίζεις τον τόπο με καπνό". Ό μοναχός νομίζοντας ότι κάποιος άνθρωπος φώναξε δεν έδωσε σημασία. Μετά από λίγες ημέρες, κι ενώ εκείνος συνέχιζε να περνάει μπροστά από την εικόνα με αναμμένα τα δαδιά, ακούει και πάλι τη φωνή να του λέει: «Ώ μοναχέ αμόναχε, έως πότε θα συνεχίσεις να καπνίζεις τη μορφή μου και να με μαυρίζεις;». Και συγχρόνως με τη φωνή έχασε και το φως του κι έμεινε τυφλός.

Έτσι καταλαβαίνοντας το σφάλμα του, ότι δηλαδή καταφρόνησε την πρώτη φωνή και δεν υπάκουσε, κατασκεύασε ένα στασίδι μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και την παρακαλούσε συνεχώς να του συγχωρέσει αυτό το εξ' απροσεξίας αμάρτημα και να του χαρίσει το φως του, ώστε βλέποντας την Αγία Εικόνα της να την δοξάζει και να την ευχαριστεί πάντοτε. Και η Παναγία μας, εισάκουσε την προσευχή του και του είπε: "Ιδού, από σήμερα σου χαρίζω το φως και πρόσεξε στο εξής να μην περάσεις με αναμμένα δαδιά, γιατί εγώ είμαι η Κυρία της Μονής αυτής και γοργά  Υπακούω σ' εκείνους που με επικαλούνται και τους χαρίζω τα προς σωτηρία αιτήματά τους, διότι καλούμαι Γοργοϋπήκοος". Από τότε η Αγία αυτή εικόνα ονομάζεται Γοργοϋπήκοος, γιατί πραγματικά με τα θαυμαστά έργα της συνεχώς αποδεικνύει ότι όχι απλά επακούει αλλά υπακούει σ' εκείνους που προστρέχουν σ' αυτήν με ευλάβεια και πίστη. Συγκλονίζεται κανείς αν αναλογιστεί ότι η ίδια η Παναγία κάνει υπακοή στις δικές μας προσευχές.

            Δυστυχώς, όμως ο χρόνος είναι ασυγκίνητος. Το πνευματικό μας ταξίδι στο Άγιο Όρος τελείωσε. Το καραβάκι είχε μόλις έρθει. Επιβιβαστήκαμε στο πλοιάριο αφήνοντας πίσω τις πιο ωραίες πνευματικές μας εμπειρίες. Εν πλω θαυμάσαμε κάποιες σκήτες, κελιά και αρσανάδες που εμφανίζονταν “απρόσμενα” στα μάτια του ταξιδιώτη, ωραίες εικόνες εναλλασσόμενες σε ένα φυσικό περιβάλλον ασύλληπτης ομορφιάς και τολμηρής εναλλαγής μεταξύ του βαθέως πρασίνου και του ατελείωτου γαλάζιου.  Ήταν μια εξαιρετική πνευματική εμπειρία που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως πνευματική απόδραση στο παρελθόν και ξενάγηση στο χρόνο και τη νοοτροπία του Βυζαντίου.

Το απόγευμα φθάσαμε στην χιονισμένη Θεσσαλονίκη, τακτοποιηθήκαμε στα Δωμάτια του ξενοδοχείου μας και έπειτα ξεναγηθήκαμε στην πόλη, στην πλατεία Αριστοτέλους, θαυμάσαμε τον φωταγωγημένο Λευκό Πύργο και το λιμάνι.

Την επόμενη μέρα 18-2-2015 ανεβήκαμε στο Επταπύργιο και επισκεφτήκαμε την Ι. Μ. Βλατάδων. Ιδρύθηκε στο μέρος εκείνο όπου σύμφωνα με την παράδοση κήρυξε ο Απόστολος Παύλος προς τους Θεσσαλονικείς. Η σημερινή Μονή ιδρύθηκε το 1351 ως Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή. Σ’ αυτή στεγάζεται το Πατριαρχικό Κέντρο Πατερικών Μελετών. Εκεί η κυρία Άννα Λυσικάτου μας μίλησε για την συλλογή παλαιών χειρογράφων από το Άγιο Όρος και την διαδικασία ψηφιοποίησης αυτών.

Το προσκύνημά μας συνεχίστηκε σε ένα άλλο σπουδαίο αξιοθέατο της Βυζαντινής περιόδου, στην Ι.Μ. Οσίου Δαυϊδ. Εκεί θαυμάσαμε το σπανιότατο ψηφιδωτό στην κόγχη του Ιερού, που απεικονίζει το όραμα του Ιεζεκιήλ, με το Χριστό Εμμανουήλ (νεαρό) στο κέντρο να κάθεται σε πολύχρωμο τόξο. Γύρω του εικονίζονται τα σύμβολα των τεσσάρων Ευαγγελιστών και στην αριστερή γωνία ο προφήτης Ιεζεκιήλ στις όχθες του ποταμού Χοβάρ και στη δεξιά ο προφήτης Αββακούμ ή ο Ησαΐας. Η τοποθέτηση μιας παράστασης με τέτοιο θέμα στην αψίδα είναι μοναδική στον κόσμο.

Στη συνέχεια κατεβήκαμε και πήγαμε στον Άγιο Νικόλαο Ορφανό, ένα εξίσου σημαντικό μνημείο κτισμένο στις αρχές του 14ου αιώνα, στο οποίο διασώζονται εκπληκτικές τοιχογραφίες. Είναι παλαιό βυζαντινό καθολικό μονής και μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Το όνομα του ναού, Ορφανός ή των Ορφανών, ταυτίζεται με τον άγνωστο κτήτορα του μνημείου που ανήκε στην οικογένεια των Ορφανών ή στη λειτουργία ορφανοτροφείου στο χώρο της μονής, είτε αποδίδεται στην ιδιότητα του Αγίου Νικολάου ως προστάτη των χηρών και των ορφανών.

Συνεχίζοντας την περιήγησή μας και διασχίζοντας γραφικά σοκάκια της πόλης, καταλήξαμε στον Παλαιοχριστιανικό ναό του Αγίου Γεωργίου – Ροτόντα. Η Ροτόντα ανήκει στα περίκεντρα οικοδομήματα. Κτίστηκε στα χρόνια του καίσαρα Γαλερίου, γύρω στα 306 μ.Χ., ως ναός του Δία ή κατ΄ άλλους ως Μαυσωλείο του ιδίου. Πρόκειται για ένα γιγαντιαίο οικοδόμημα ύψους 30 μέτρων και διαμέτρου 25 μέτρων. Τα τοιχώματα έχουν πάχος 6 μέτρα. Η μετατροπή του σε Χριστιανικό ναό έγινε τέλος του 4^ου μ.Χ. αιώνα. Τα λαμπρότερα λείψανα από την παλαιοχριστιανική φάση του μνημείου είναι τα εξαίρετης ποιότητας ψηφιδωτά, τα οποία και θαυμάσαμε.

Η περιήγησή μας κατέληξε στην αψίδα του Γαλερίου, τη γνωστή Καμάρα, που αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά σημεία συνάντησης των κατοίκων και επισκεπτών της πόλης. Πρόκειται για Ρωμαϊκό κτίσμα προς τιμήν του Αυτοκράτορα Γαλερίου, όταν αυτός επέστρεψε νικητής στην πόλη (περί το 306 μ.Χ.) μετά από πολέμους του κατά των Περσών.

Η απογευματινή μας περιήγηση περιελάμβανε προσκύνημα στην Παναγία Αχειροποίητο, μια παλαιοχριστιανική βασιλική της Θεσσαλονίκης, σωζόμενη σήμερα στην ίδια μορφή που κατασκευάστηκε τον 5ο αιώνα. Είναι αφιερωμένη στη Θεοτόκο και η ονομασία της οφείλεται στην "αχειροποίητη" λατρευτική εικόνα της Θεοτόκου δεομένης που βρισκόταν στο ναό. Εντύπωση προκάλεσε το μέγεθος του Ναού και ο αρχιτεκτονικός τύπος της βασιλικής καθώς επίσης και τα αλλεπάλληλα στρώματα των ψηφιδωτών δαπέδων αρχαίων λουτρών, πάνω στα οποία είναι χτισμένος ο ναός. Σε έναν από τους κίονες του ναού υπάρχει η σφραγίδα του Σουλτάνου Μουράτ, όταν αυτός κατέκτησε τη Θεσσαλονίκη το 1430.

Συνεχίσαμε το προσκύνημά μας στο Ναό της του Θεού Σοφίας, ο οποίος χτίστηκε τον 8^ο αιώνα. Ο ναός διακοσμήθηκε την περίοδο της Εικονομαχίας, με ανεικονικά ψηφιδωτά. Ο μεγάλος χρυσός σταυρός στο τεταρτοσφαίριο της κόγχης αντικαταστάθηκε με το ψηφιδωτό της Θεοτόκου το 787-797 μετά την νίκη των Εικονολατρών. Την ίδια περίπου εποχή έγινε και το ψηφιδωτό του τρούλου, που αναπαριστά την Ανάληψη του Ιησού με την επιγραφή από τις Πράξεις 1:11 "ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί ἑστήκατε βλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν", όπου παρίστανται οι Δώδεκα Απόστολοι, η Παναγία και δύο άγγελοι. Εκεί είχαμε την ευλογία να προσκυνήσουμε τη λάρνακα με τα Ιερά λείψανα του Αγίου Βασιλείου του ομολογητού, επισκόπου Θεσσαλονίκης. Ο περίπατός μας έληξε με το προσκύνημα στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, επισκόπου Θεσσαλονίκης, όπου προσκυνήσαμε τη λάρνακα με τα Ιερά λείψανά του.       

            Την τελευταία ημέρα στην Θεσσαλονίκη (19/02/2015) επισκεφτήκαμε την Παναγία των Χαλκέων, έναν θαυμάσιο και περίτεχνο Βυζαντινό ναό, χτισμένο το 1028 και αφιερωμένο στην «Παρθένο των Χαλκουργών», επειδή η τοποθεσία γειτνιάζει με την περιοχή όπου παραδοσιακά ζούσαν οι χαλκουργοί της πόλης.

 Εν συνεχεία ανεβήκαμε να προσκυνήσουμε τον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου, Πολιούχου Θεσσαλονίκης, μία πεντάκλιτη βασιλική με εγκάρσιο κλίτος. Το 1988 ο ναός ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO, και πράγματι πρόκειται για ένα επιβλητικό και τεραστίων διαστάσεων οικοδόμημα. Εκεί προσκυνήσαμε τα Ιερά και Χαριτόβρυτα Λείψανα του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου και συγκλονιστήκαμε από την ευωδία του μύρου που αναδύεται από την λάρνακά του. Ακολούθως περιηγηθήκαμε στην κρύπτη που βρίσκεται υπογείως του Ναού και περιλαμβάνει το σημείο που μαρτύρησε ο Άγιος καθώς και την δεξαμενή που κατασκευάστηκε για τη συλλογή του μύρου που έρρεε από τον τάφο του Αγίου, εξ’ ού και η προσωνυμία «Μυροβλήτης».

 Έπειτα επισκεφτήκαμε την Ι. Μονή Οσίας Θεοδώρας στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, όπου φυλάσσονται οι λάρνακες με τα λείψανα της Οσίας Θεοδώρας και του Οσίου Δαυίδ.

            Η εκδρομή μας επισφραγίστηκε με την επίσκεψη στο μνημείο – σήμα κατατεθέν της Θεσσαλονίκης: τον Λευκό Πύργο. Πρόκειται για οχυρωματικό πύργο οθωμανικής κατασκευής του 15ου αιώνα και είναι ό,τι έχει σωθεί από το κατεδαφισμένο οθωμανικό κάστρο της πόλης. Το 1826 ονομάστηκε Πύργος του αίματος, επειδή λειτουργούσε ως φυλακή μελλοθανάτων και τόπο βασανιστηρίων, οι οποίοι συχνά εκτελούνταν από τους Γενίτσαρους γεμίζοντας με αίμα τους τοίχους. Το 1891 τον ασβέστωσε ένας εβραίος κατάδικος με αντάλλαγμα την ελευθερία του, και από τότε παρέμεινε γνωστός ως «λευκός πύργος». Ανεβαίνοντας τους έξι ορόφους του, απολαύσαμε την απέραντη θέα της ηλιόλουστης Θεσσαλονίκης και με αυτή την εικόνα στο μυαλό μας αποχαιρετίσαμε τη νύμφη του Θερμαϊκού και αναχωρήσαμε για την Πάτρα, αναπολώντας όλες αυτές τις μοναδικές εμπειρίες που ζήσαμε.

Για την  πραγματοποίηση της προσκυνηματικής αυτής εκδρομής αισθανόμαστε την ανάγκη και την ηθική υποχρέωση, να ευχαριστήσουμε εκ βάθους καρδίας τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρών κ.κ. Χρυσόστομο, για την ηθική και οικονομική συμπαράσταση που μας πρόσφερε και ευχόμαστε ο Κύριός μας δια Πρεσβειών Της Υπεραγίας Θεοτόκου να του χαρίζει υγεία και δύναμη στο  δύσκολο έργο που επιτελεί.

Επιπλέον, ευχαριστούμε τον προϊστάμενο του Ι. Ν.  Αγίου Ανδρέου Πατρών π. Νικόλαο Σκιαδαρέση για την οικονομική του ενίσχυση.

Θα ήταν μεγίστη παράλειψη να μην αναφερθούμε στον π. Δημήτριο Παπαγεωργίου, ο οποίος αν και συνταξιούχος  γραμματέας του σχολείου μας ανέλαβε όλη την οργάνωση της εκδρομής, γι' αυτό τον ευχαριστούμε και ευχόμαστε όπως ο εν Τριάδι Θεός τον ενδυναμώνει πνευματικά και  τα  έτη του να είναι πολλά, ευλογημένα και αγιασμένα.

Όλη η εκδρομή εν συνόλω  ήταν άριστα οργανωμένη, ξεκίνησε, εξελίχθηκε και τελείωσε ομαλά.  Σίγουρα θα μείνει βαθιά χαραγμένη τόσο στη μνήμη των μαθητών όσο και στη μνήμη των καθηγητών-συνοδών μας. Ωφεληθήκαμε σωματικά αλλά και ψυχικά, αφού φορτίσαμε τις «πνευματικές» μας μπαταρίες αντλώντας δύναμη και θάρρος για να επιτύχουμε στις πανελλαδικές μας εξετάσεις.

Το κείμενο επιμελήθηκε ο μαθητής ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ, με τη βοήθεια του καθηγητού κ. Νικολάου Κώσταλου.

Προσθήκη λεζάντας

   

Στο Λευκό Πύργο

   

    

10 Χρόνια ποιμαντορίας του Πατρών ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Με αισθήματα βαθυτάτου σεβασμού και έκδηλης πνευματικής αγαλλιάσεως, ο κλήρος και ο λαός της Αποστολικής Εκκλησίας των Πατρών φαιδρύνεται επί τη συμπληρώσει δέκα ετών από την εκλογή και χειροτονία εις Επίσκοπον του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου.

Όταν στις 19 Φεβρουαρίου του 2005 η σεπτή Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος εξέλεξε το σεπτό Ποιμενάρχη μας, με συντριπτική πλειοψηφία, Μητροπολίτη Πατρών, οι καμπάνες των εκκλησιών ήχησαν χαρμόσυνα μεταδίδοντας την ευφρόσυνη είδηση απ' άκρου εις άκρον της Ιεράς Μητροπόλεως.

Πλήθος κληρικών και λαϊκών κατέκλυσαν την επομένη ημέρα τον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών αναφωνώντας εκ βάθους καρδίας το "ΑΞΙΟΣ" προς έναν γνήσιο κληρικό, φιλόστοργο πατέρα και αδελφό, ο οποίος κατεσυνεκίνησε τους πάντες κατά τη χειροτονητήρια ομιλία του.

Τα ίδια αιθήματα χαράς, αγαλλιάσεως και ιερού ενθουσιασμού επικράτησαν στην Πάτρα, στις 2 Απριλίου του 2005, ημέρα της ενθρονίσεως του νέου Μητροπολίτου εις τον αποστολικό θρόνο των Πατρών. Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρός Χριστόδουλος ανέφερε, κατά την ημέρα εκείνη, ότι ήλθε στην Πάτρα "ο άριστος των αρίστων". Με τη σειρά μας μπορούμε και εμείς σήμερα να μαρτυρήσουμε ἅ εωράκαμεν ἅ ακηκόαμεν και ἅ αι χείρες ημών εψηλάφησαν κατά την παρελθούσα δεκαετή θεοφιλή ποιμαντορία του σεπτού Ποιμενάρχου μας.

Κατά αυτήν, γίναμε μάρτυρες του ακαμάτου αγώνα και της ειλικρινούς αγωνίας ενός γνησίου ιεράρχου και φιλοστόργου πατέρα. Νυχθημερόν δαπανάται υπέρ των μοναστικών αδελφοτήτων, του ιερού κλήρου, των γονέων, της νεότητος, των πτωχών και αδικημένων.

Προσωπικώς, θα είμαι αιωνίως χρεωστικώς ευγνώμων διά την άπειρη αγάπη του προς το ταπεινό πρόσωπό μου, διά την εμπιστοσύνη και το αμέριστο ενδιαφέρον, ιδιαιτέρως δε διά τη βαθειά επιθυμία του την εκφρασθείσα διά της προτάσεώς του εις την Ιεραρχία, ώστε να καταστώ βοηθός επίσκοπός του στο ιερό γεώργιο και τον αμπελώνα του Κυρίου μας. Αποτελεί δι' εμέ πρότυπο ιεράρχου και ακαμάτου αγωνιστού υπέρ των ιερών και των οσίων της πατρίδος μας.

Εκφράζω ειλικρινώς την άμετρο ευγνωμοσύνη μου για τις άπειρες ευεργεσίες του και εύχομαι ο δωρεοδότης Κύριος να του χαρίζει μακροημέρευση και υγεία αμφιλαφή διά να ποιμαίνει θεοφιλώς και θεαρέστως για χρόνους πολλούς ακόμα την Ιερά μας Μητρόπολη.

+ Ο Κερνίτσης ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ

ΤΡΙΚΑΛΑ - ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ - ΜΕΤΕΩΡΑ

Πόρτα - Παναγιά - Τρίκαλα

ΤΡΙΚΑΛΑ- ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ – ΜΕΤΕΩΡΑ: Χειμερινή τριήμερη απόδραση του Συλλόγου Προστασίας Υγείας και Περιβάλλοντος της περιοχής του Κέντρου Υγείας Χαλανδρίτσης.

Μέσα στην καρδιά του χειμώνα 30, 31 Ιανουαρίου 1^η Φεβρουαρίου 2015, ξεκινήσαμε 90 άτομα, μέλη και φίλοι του Συλλόγου για την καθιερωμένη χειμερινή μας εξόρμηση στη χιονισμένη και πανέμορφη Ελληνική φύση.

ΤΡΙΚΑΛΑ: Ο πρώτος σταθμός μας όπου και η διανυκτέρευση. Η περιοχή των Τρικάλων κατοικείται από τους προϊστορικούς χρόνους και οι πρώτες ενδείξεις ζωής στο σπήλαιο της Θεόπετρας φτάνουν ως το 49.000 π.Χ. περίπου. Έχουν επίσης ανακαλυφθεί νεολιθικοί οικισμοί από το 6.000 π.Χ. στο Μεγάλο Κεφαλόβρυσο και άλλες τοποθεσίες. Η πόλη των Τρικάλων είναι χτισμένη πάνω στην αρχαία πόλη Τρίκκη, η οποία ιδρύθηκε γύρω στην 3η χιλιετία π.Χ. και ονομάστηκε έτσι από τη νύμφη Τρίκκη, κόρη του Πηνειού ή του Ασωπού ποταμού. Η πόλη ήταν σημαντικό κέντρο της αρχαιότητας, καθώς εδώ έζησε και έδρασε ο Ασκληπιός, που σήμερα αποτελεί έμβλημα του Δήμου Τρικκαίων, ο οποίος ήταν και βασιλιάς της πόλης. Στην περιοχή υπήρχε μάλιστα ένα από τα σημαντικότερα και αρχαιότερα Ασκληπιεία της εποχής.

Η πόλη φέρεται επίσης στην Ιλιάδα του Ομήρου να συμμετέχει στον Τρωικό πόλεμο στην πλευρά των Ελλήνων, με τριάντα πλοία και αρχηγούς τους γιατρούς γιους του Ασκληπιού Μαχάωνα και Ποδαλείριο. Η πόλη υπήρξε πρωτεύουσα βασιλείου κατά τη μυκηναϊκή εποχή.

Τους πρώτους μετά Χριστόν αιώνες η πόλη και η περιοχή γνώρισε πολλούς εισβολείς στο Βαλκανικό χώρο. Στις αρχές της 1^ης χιλιετίας η πόλη παρουσιάζεται για πρώτη φορά με το σημερινό της όνομα, Τρίκαλα, στην Αλεξιάδα της Άννας Κομνηνής.  Η πόλη κατακτάται τελικά από τους Οθωμανούς το 1393 και μετά από μια παρατεταμένη περίοδο παρακμής γίνεται σημαντικό κέντρο οικοτεχνίας, με ονομαστά μάλλινα υφαντά και προϊόντα δέρματος. Επίσης αποτέλεσε σημαντικό πνευματικό κέντρο, καθώς για ένα μεγάλο μέρος της Τουρκοκρατίας (1543-1854) λειτούργησε εδώ η Σχολή Τρίκκης (και αργότερα Ελληνική Σχολή) στην οποία δίδαξαν γνωστοί διδάσκαλοι της εποχής, όπως ο Διονύσιος ο Φιλόσοφος. Στις 23 Αυγούστου του 1881, με τη Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης, η πόλη περνάει σε ελληνική κυριαρχία, όπως και η υπόλοιπη Θεσσαλία και η Ήπειρος. Θα ξαναβρεθεί υπό Τουρκική κυριαρχία με τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 για ένα περίπου χρόνο, μέχρι την τελική της ενσωμάτωση στην Ελλάδα (1898). Στη συνέχεια τα Τρίκαλα έπαιξαν βασικό ρόλο στις αγροτικές κινητοποιήσεις των αρχών του 20ού αιώνα εναντίον των τσιφλικάδων και υπήρξαν ο τόπος ίδρυσης του πρώτου Γεωργικού Συνεταιρισμού στην Ελλάδα, το 1906.

Παράσταση σε τοίχο των Τρικάλων με τον Τσιτσάνη

Μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές που υπέστη η πόλη ήταν η μεγάλη πλημμύρα του Ιουνίου του 1907, όταν την νύκτα στις 3 Ιουνίου μετά από πρωτοφανείς βροχοπτώσεις, «με το καρδάρι» κατά την τοπική έκφραση, ξεχείλισαν όλα τα γύρω ποτάμια, ο Ληθαίος, ο Αϊμονιώτης, ο Κουμέρκης και ο Σαλαμπριάς με συνέπεια την επομένη το πρωί να έχει μετατραπεί ο κάμπος σε τεράστια λίμνη. Στην πλημμύρα εκείνη έχασαν την ζωή τους 80 κάτοικοι, περίπου 200 οικίες κατέρρευσαν, καθώς και το γυμνάσιο, και χιλιάδες ζώα πνίγηκαν. Στη περίοδο της Εθνικής Αντίστασης κατά τη διάρκεια της κατοχής τα Τρίκαλα αποτέλεσαν ιδιαίτερο πεδίο δράσης. Από τα Τρίκαλα καταγόταν ο στρατηγός του ΕΛΑΣ Στέφανος Σαράφης.

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ :

Το Ασκληπιείο της αρχαίας Τρίκκης το αρχαιότερο και σημαντικότερο της Ελλάδας.  Πιθανολογείται ότι βρίσκεται κάτω από τη συνοικία Βαρούσι. Προς το παρόν στην περιοχή έχουν ανασκαφεί Ρωμαϊκά λουτρά και ψηφιδωτά, καθώς και δημόσιο κτίριο των Ελληνιστικών χρόνων με ψηφιδωτό, όπου απεικονίζεται ο βασιλιάς των Ηδωνών της Θράκης Λυκούργος.

Το Φρούριο της πόλης, που κατασκευάστηκε από τον  Ιουστινιανό πάνω στην αρχαία Ακρόπολη της Τρίκκης κατά τον 6ο μ.Χ. αιώνα, με τριπλό τείχος και ανακατασκευάστηκε αργότερα από τους  Οθωμανούς, οι οποίοι το 17ο αιώνα τοποθέτησαν και ένα τεράστιο ρολόι πάνω σε πύργο, που συνοδευόταν από μια  καμπάνα βάρους 650 κιλών. Το 1936 τοποθετήθηκε άλλο ρολόι από τον δήμαρχο Θεοδοσόπουλο και παραμένει ως σήμερα το σήμα κατατεθέν της πόλης. Στο τρίτο διάζωμα του φρουρίου, από τον πυθμένα ενός πηγαδιού, ξεκινά τούνελ που διέσχιζε το λόφο του Προφήτη Ηλία και κατέληγε στο δρόμο προς Καλαμπάκα Σήμερα το Φρούριο φιλοξενεί το υπαίθριο θέατρο του Δήμου, ενώ είναι επισκέψιμο το ρολόι με θέα όλη την πόλη.

Το Τζαμί του Οσμάν Σαχ, το κτίσμα του 16ου αιώνα σχεδιασμένο από τον Σινάν. Ονομάζεται και Κουρσούμ Τζαμί από την τουρκική λέξη κουρσούμ, που σημαίνει μόλυβδος, καθώς ο θόλος του είναι μολυβοσκέπαστος. Το τζαμί σήμερα είναι μνημείο προστατευόμενο από την UNESKO  και χρησιμεύει ως χώρος ήπιων εκδηλώσεων.

Η παλιά πόλη, η οποία αποτελείται από τις συνοικίες Βαρούσι και παλιά Μανάβικα. Το Βαρούσι βρίσκεται στις παρυφές του Φρουρίου. Επί τουρκοκρατίας ήταν χριστιανική συνοικία, μέχρι τη δεκαετία του 1930 η αρχοντογειτονιά των Τρικάλων και σήμερα είναι στο σύνολο της διατηρητέα. Το Βαρούσι διακρίνεται για τα όμορφα αρχοντικά με τους περίτεχνους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς και τις μακριές μαρκίζες. Στη συγκεκριμένη συνοικία βρίσκονται οι παλαιότερες εκκλησίες της πόλης, οι οποίες βρίσκονται χτισμένες πολύ κοντά η μία στην άλλη. Οι σωζόμενοι σήμερα ναοί είναι των Αγίων Αναργύρων (τοιχογραφίες του 1575), του Αγίου Δημητρίου (πριν το 1588), του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος και του Αγίου Παντελεήμονος (τέλη 16ου - αρχές 17ου αι.), του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου (1674), της Αγίας Μαρίνας (1766), της Αγίας Παρασκευής (1843), της Παναγίας Φανερωμένης ή του Γενεσίου της Θεοτόκου (1849-1853), της Αγίας Επισκέψεως (1863-1877), του Αγίου Στεφάνου (1882) και του Αγίου Νικολάου. Συνέχεια της συνοικίας Βαρούσι μέχρι και την κεντρική πλατεία είναι τα παλιά Μανάβικα, γειτονιά της παλιάς πόλης με χαρακτηριστική, ομοιόμορφη αρχιτεκτονική. Εκεί βρίσκονται μερικές από τις καλύτερες ταβέρνες και καφέ-μπαρ της πόλης.

Ο Ληθαίος ποταμός και η Κεντρική Γέφυρα, η οποία ενώνει την κεντρική πλατεία με τον πεζόδρομο της Ασκληπιού, κατασκευασμένη το 1886 από Γάλλους μηχανικούς. Χαρακτηριστικό και το άγαλμα του Ασκληπιού, πάνω στην ομώνυμη γέφυρα του Ληθαίου.

Ο Μύλος Ματσόπουλου,  που κατασκευάστηκε το 1884  και σήμερα είναι ιστορικό-βιομηχανικό πάρκο και πολιτιστικό κέντρο.

Το κτίριο του Σιδηροδρομικού Σταθμού, που βρίσκεται στο τέρμα της οδού Ασκληπιού, από την εποχή της κυβέρνησης του Χαριλάου Τρικούπη.

Σάββατο 31-1-1-15:  ΠΥΛΗ-   ΕΛΑΤΗ – ΠΕΡΤΟΥΛΙ

Δεκαοκτώ χιλιόμετρα από τα Τρίκαλα προς Άρτα, βρίσκεται η πανέμορφη κωμόπολη της Πύλης (παλιότερα Πόρτα και ακόμη παλιότερα Πόρτα-Παζάρ). Βρίσκεται στην είσοδο της πεδινής περιοχής της Θεσσαλίας προς τα ορεινά της Πίνδου. Tο όνομά της οφείλεται στα δύο αντικριστά βουνά τον Κόζιακα και τον Ίταμο που διαχωρίζονται από τον Πορταϊκό ποταμό και σχηματίζουν μία φυσική μεγαλόπρεπη πύλη. Παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς βρίσκεται στο κέντρο σπουδαίων βυζαντινών και μεταβυζαντινών μνημείων, αλλά και γιατί αποτελεί πέρασμα για τα γραφικά χωριά του Ασπροποτάμου και την Άρτα.

Παλαιοχριστιανικό τέμπλο Πόρτας Παναγιάς

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΟΡΤΑ ΠΑΝΑΓΙΑ: Στην όχθη του Πορταϊκού ποταμού, απέναντι από την κωμόπολη της Πύλης, στον παλαιό οικισμό της Πόρτα-Παναγιάς που ήταν γνωστός στην βυζαντινή εποχή ως "Μεγάλαι Πύλαι", βρίσκεται ο ναός της Πόρτα-Παναγιάς, άλλοτε καθολικό σταυροπηγιακής μονής. Η μονή που ήταν αφιερωμένη στο όνομα της Ακαταμαχήτου Θεοτόκου ιδρύθηκε το 1283 από τον σεβαστοκράτορα Ιωάννη Άγγελο Κομνηνό Δούκα, νόθο γιο του δεσπότη της Ηπείρου Μιχαήλ Β΄ Δούκα και διαλύθηκε στην διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Το καθολικό που είναι σύγχρονο με την αρχική φάση της μονής, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, αποτελεί το μοναδικό σωζόμενο κτίσμα της. Το 1843 πέρασε στη δικαιοδοσία της γειτονικής μονής Δουσίκου, ενώ παράλληλα εξακολουθούσε να λειτουργεί ως ενοριακός ναός των κατοίκων του χωριού της Πόρτα-Παναγιάς.

Ο ναός της Πόρτα-Παναγιάς αποτελείται από τον κυρίως ναό και τον μεταγενέστερο εξωνάρθηκα. Ο κυρίως ναός χαρακτηρίζεται ως τρίκλιτη σταυρεπίστεγη βασιλική. Τα κλίτη διαιρούνται εσωτερικά με κιονοστοιχίες. Η τοποθέτηση των στεγών των επιμέρους τμημάτων του ναού σε διαφορετικά ύψη δίνει στο μνημείο μια μοναδική πλαστικότητα. Οι εξωτερικοί τοίχοι μέχρι το ύψος των 2 μ. από την ευθυντηρία είναι κατασκευασμένοι από μεγάλους φαιούς ασβεστόλιθους, μερικοί από τους οποίους σχηματίζουν σταυρούς.

Στο υπόλοιπο τμήμα τους δομούνται κατά το πλινθοπερίκλειστο σύστημα. Σποραδικά αντί για μια πλίνθο στους κατακόρυφους αρμούς υπάρχουν επάλληλα οριζόντια τεμάχια. Τα δίλοβα ή τρίλοβα παράθυρα περιβάλλονται από τοξωτά πλαίσια που φτάνουν ως την ποδιά τους και περιγράφονται από οδοντωτές ταινίες.

Τα τύμπανα των παραθύρων κοσμούνται με κεραμοπλαστικό διάκοσμο που συνίσταται σε επάλληλες ορθές γωνίες και ενίοτε οριζόντιες οδοντωτές ταινίες ή ομόλογες καμπύλες. Οι εξωτερικοί τοίχοι διασπώνται επίσης από κεραμοπλαστικό διάκοσμο, οδοντωτές ταινίες κάτω από τα πώρινα γείσα, μαιάνδρους, σταυρούς κ.λ.π. Ο εξωνάρθηκας, ο οποίος προστέθηκε στο τέλος του 14ου αι. έχει σχήμα σταυροειδούς εγγεγραμμένου ναού με τρούλο. ο μεγαλύτερο μέρος του γλυπτού διακόσμου του ναού καταστράφηκε κατά την πυρκαγιά του 1855. Το μαρμάρινο τέμπλο είναι το αρχικό με ορισμένες αναπροσαρμογές που οφείλονται στην αποκατάσταση του Α. Ορλάνδου. Τα κιονόκρανα που επιστέφουν τους κιονίσκους, καθώς και το επιστύλιο, κοσμούνται με ανάγλυφο επιπεδόγλυφο διάκοσμο που φέρει υπολείμματα κηρομαστίχης. Στους δυο ανατολικούς πεσσούς είναι προσαρμοσμένες, σε θέση αντίστροφη της ορθόδοξης διάταξης, ολόσωμες ψηφιδωτές εικόνες του Χριστού και της Θεοτόκου Βρεφοκρατούσας. 

Πόρτα Παναγιά Τρίκαλα

Τέμπλο Πόρτας Παναγιάς

Αφήνοντας πίσω το μοναδικό αυτό πέρασμα διασχίζοντας τη γέφυρα Κονδύλη και ανηφορίζοντας στις πλαγιές του Κόζιακα.  Μετά από 14 χλμ κάνει την εμφάνισή του ο πρώτος οικισμός η Ελάτη.

Η Ελάτη ή αλλιώς Τύρνα  παλιό όνομα του χωριού μέχρι το 1955, είναι χτισμένη σε 900μ. υψόμετρο και παρόλο που είναι περιτριγυρισμένη από τις κορυφές του Ψήλου, της Αρκουδότρυπας και του Κόκκινου Βράχου είναι προσβάσιμη όλες τις εποχές του έτους. Συνδυάζοντας τις σπάνιες ομορφιές της, τη φιλόξενη ατμόσφαιρα του χωριού με το άφθονο χιόνι το χειμώνα και το δροσερό και υγιεινό κλίμα το καλοκαίρι η Ελάτη αποτελεί ένα από τα πιο ανεπτυγμένα παραθεριστικά κέντρα της περιοχής.

Χιονοδρομικό στο Περτούλι

Ελάτη

ΠΕΡΤΟΥΛΙ:  Σε υψόμετρο 1.150μ. και απόσταση 15 χιλιομέτρων από την Ελάτη συναντάμε το Περτούλι. Πρόκειται για ένα από τα πιο παλαιά χωριά της Θεσσαλίας. Χτισμένο αμφιθεατρικά στην πλαγιά βουνού, με γραφικά πέτρινα σπίτια με κόκκινες ή πέτρινες στέγες, το χωριό ξεχωρίζει για την υπέροχη φύση και το ελατοδάσος του, το οποίο διακόπτεται από ειδυλλιακά ξέφωτα, γνωστά ως Περτουλιώτικα Λιβάδια. Το δάσος του Περτουλίου είναι ένα από τα πιο όμορφα και καλοδιατηρημένα στην Ελλάδα.

ΝΕΡΑΪΔΟΧΩΡΙ: Προχωρώντας σε υψόμετρο 1.140μ επόμενος σταθμός από το Περτούλι. αποτελεί το πυκνοκατοικημένο Νεραϊδοχώρι, με τις κόκκινες στέγες των σπιτιών θυμίζει θέρετρο των Άλπεων. Έχει εκπληκτική θέα στα χωριά της Μεσοχώρας, στη λίμνη του Μέγδοβα στην Καρδίτσα και στο Θεσσαλικό κάμπο.

Κυριακή 1^η Φεβρουαρίου 2015:

Εκκλησιασμός στις πανέμορφες και κατανυκτικές εκκλησιές της περιοχής του Βαρουσίου. Ώρα 10,30΄αναχώρηση για τα άγια Μετέωρα και επίσκεψη σε δυο ιερές Μονές.

Ι.Μ. Αγίου Στεφάνου, Μετέωρα

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ: Το Μοναστήρι βρίσκεται κτισμένο στην κορυφή του βράχου που έχει έκταση 7.500 τ. μέτρα. Είναι πάνω από την Καλαμπάκα, στο νοτιοανατολικό άκρο των μετεωρίτικων βράχων.Ο Πρώτος ασκητής που φιλοξένησε αυτός ο βράχος, όπως φαίνεται από μια επιγραφή που υπήρχε κοντά στην είσοδο της Μονής το έτος 1192 μΧ., ήταν ο Ιερεμίας, όπως βεβαιώνουν οι ιστορικοί ερευνητές. Ωστόσο πρώτος κτήτορας της Μονής είναι ο Αρχιμανδρίτης  Όσιος Αντώνιος γύρω στον 16^ο αιώνα, που η παράδοση τον έχει συνδέσει με την ιστορική Βυζαντινή οικογένεια των Καντακουζηνών. Δεύτερος κτήτορας ήταν ο Ιερομόναχος Όσιος Φιλόθεος από το χωριό Σθλάταινα ή Σκλάταινα (σημερινό χωριό Ρίζωμα, του Δήμου Παραληθαίων), στα μέσα του 16^ου αιώνα. Στα 1545 ο Όσιος Φιλόθεος ανακαίνισε ή ξαναέχτισε το μικρό ναό του Αγίου Στεφάνου. Ο Ναός είναι ξυλόστεγη μονόκλιτη Βασιλική με εσωνάρθηκα που χωρίζεται από τον κυρίως Ναό με τρίβηλο άνοιγμα. Ο Ναός αγιογραφήθηκε  στα 1545 επί Ηγουμένου Μητροφάνη. Ο Όσιος  Φιλόθεος έκτισε κελιά για τους Μοναχούς, εφοδίασε το Μοναστήρι με εκκλησιαστικά σκεύη και χειρόγραφα και επέβαλε τον κοινοβιακό τρόπο ζωής στο Μοναστήρι. Στο Νάρθηκα αριστερά και δεξιά από την είσοδο εικονίζονται με θεϊκή γαλήνη οι Όσιοι Κτήτορες της Μονής, Ιερομόναχοι Αντώνιος και Φιλόθεος με τιμητική φρουρά στο πλάι τους τον Γαβριήλ και Μιχαήλ. Υπάρχει η απεικόνιση των 24 οίκων των Χαιρετισμών της Θεοτόκου.

Κάρα Αγίου Χαραλάμπους

Στο Ιερό υπάρχει η Πλατυτέρα των Ουρανών στην κόγχη ως προστάτιδα των Χριστιανών και του κόσμου όλου, η Θεία Μετάληψη, μορφές μεγάλων Ιεραρχών. Ο δεύτερος Ναός είναι αφιερωμένος στον Άγιο Ιερομάρτυρα Χαράλαμπο και κτίσθηκε το 1798 επί Ηγουμένου Αμβροσίου. Ο Ναός έχει αγιορείτικο αρχιτεκτονικό τύπο. Ο κύριος Ναός είναι τετρακιόνιος σταυροειδής εγγεγραμμένος, με τις δύο κόγχες αριστερά και δεξιά προηγείται ο ευρύχωρος εσωνάρθηκας με 4 κίονες στο κέντρο που στηρίζουν τη στέγη του.

Σημαντική είναι και η προσφορά της Μονής στην παιδεία τους δύσκολους εκείνους καιρούς. Έκτισε την Κωνστάντιο Δημ. Σχολή Καλαμπάκας και έδωσε μεγάλα χρηματικά ποσά για την ανέγερση Σχολείων στα Τρίκαλα.

Στη δεκαετία του 1970 λειτουργούσε στη Μονή του Αγίου Στεφάνου, Ορφανοτροφείο και Δημοτικό Σχολείο Θηλέων με δασκάλες μοναχές από τη Μονή.

Στο κέντρο του Ναού εικονίζεται ο δικέφαλος αετός, σκαλισμένος μέσα σε κύκλο, αιώνιο σύμβολο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Η κάρα του Αγίου Χαραλάμπους φυλάσσεται στο μοναστήρι από το 1398, όταν τη δώρισε ο Ηγεμόνας της Βλαχίας Βλατισλάβος.

Το 1888 η Μονή είχε 31 μοναχούς ενώ το 1960 είχε ερημώσει.

Από το 1961 η Μονή μετατράπηκε σε γυναικείο μοναστήρι και σήμερα βρίσκεται σε ανθηρή κατάσταση. Οι μοναχές σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, οργάνωσαν  τη Μονή και τη βελτίωσαν οικοδομικά. Τηρούν το κοινοβιακό σύστημα και το διατεταγμένο Ορθόδοξο μοναχικό Τυπικό

Πρέπει να επισημάνουμε πόσο σημαντική υπήρξε η προσφορά της Μονής του Αγίου Στεφάνου  στα γράμματα και στους αγώνες του Έθνους.

Η Καλάμπάκα από τα Μετέωρα

Από το 1971 άρχισε να λειτουργεί Δημοτικό Σχολείο-Οικοτροφείο Θηλέων με 18 μαθήτριες. Η προσφορά της μονής με τη φροντίδα της δασκάλας μοναχής Θεογνώστης Αμπελακιώτη και της δασκάλας μοναχής Θεοστράτης, καθώς επίσης και των άλλων αδελφών μοναχών του γυναικείου μοναστηριού υπήρξε σημαντική. Οι μαθήτριες ήταν κατά το πλείστον ορφανές, παιδιά φτωχών και παιδιά πολύτεκνων οικογενειών. Εκεί βρήκαν στοργή και αγάπη και ό,τι άλλο τους στέρησαν οι αντιξοότητες της ζωής της εποχής εκείνης. Λειτούργησε μέχρι το 1977 και φοίτησαν σε αυτό περίπου 40 μαθήτριες. Οι μοναχές πέρα από τα μοναχικά και πνευματικά καθήκοντά τους, θεώρησαν απαραίτητο να εργαστούν και για την κοινωνία. Προσέφεραν στα ορφανά του Νομού Τρικάλων στέγη, τροφή, μόρφωση, περίθαλψη, στοργή και αγάπη. Μας έρχεται έτσι στη σκέψη μας, "το κρυφό Σχολειό", στα δύσκολα χρόνια του γένους μας που κράτησαν στη ζωή το έθνος μας, την Ιστορία μας και τη θρησκεία μας.

 ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ Ή ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΕΤΕΩΡΟΥ:  Στο δυτικό άκρο του πέτρινου δάσους βρίσκεται η αρχή του οργανωμένου μετεωρίτικου μοναχισμού.

Ι.Μ. Μεγάλου Μετεώρου

Η Μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος επικράτησε να λέγεται "Μεγάλο Μετέωρο", όχι μόνο λόγω της εκτάσεως των 50 στρεμμάτων και του μεγέθους των κτισμάτων αλλά και λόγω της πνευματικής του ακτινοβολίας και των πρωτείων που απολάμβανε στα μέσα του 16ου αιώνα.

Η Μονή είναι σκαρφαλωμένη πάνω στον ψηλό και επιβλητικό βράχο με υψόμετρο 613μ. από τη θάλασσα και 416 από την κοίτη του Πηνειού ποταμού

Ο Αγιορείτης μοναχός Αθανάσιος ασκήτεψε αρχικά επί δέκα χρόνια πάνω σε ένα βράχο τον  "Στύλο των Σταγών". Ήταν ο πρώτος που ανέβηκε στον Πλατύ λίθο, μαζί με συνοδεία δεκατεσσάρων μοναχών.

Σκάλισαν τρύπες στον απόκρημνο βράχο, έμπηξαν δοκάρια, έκαναν σκαλωσιές και κατάφεραν να φτάσουν εκεί που ως τότε μόνο τα πουλιά μπορούσαν να ανέβουν, στην κορυφή του βράχου.

Εκεί ο Αθανάσιος ο Μετεωρίτης, ανάμεσα στη γη και τον ουρανό, στην κόψη ενός κατακόρυφου γκρεμού έκτισε τη μονή περί το 1340 μΧ και οργάνωσε την πρώτη συστηματική μοναστική κοινότητα και οικοδόμησε το ναό της Θεομήτορος.

Αργότερα έκτισε άλλο ναό προς τιμή του Μεταμορφωθέντος Σωτήρος Ιησού Χριστού, που απετέλεσε το καθολικό της Μονής και πήρε μέχρι σήμερα την ονομασία της "Μεταμορφώσεως".

Ο Αθανάσιος δεν ήταν μόνος σε αυτό το εγχείρημα. Μαζί του ήταν και ο πατήρ Ιωάσαφ, δεύτερος κτήτορας της Μονής που δεν ήταν άλλος από το ελληνο-σερβο βασιλιά Ιωάννη Ούρας Άγγελο Κομνηνό Δούκα Παλαιολόγο που στήριξε οικονομικά το Μοναστήρι.

Γερμανός κατακρημνίζεται

Στα παλιά χρόνια η πρόσβαση στη Μονή γινόταν με ανεμόσκαλες και από τον Πύργο (στα 1520), όπου δέσποζε  ο εξώστης με το Δίχτυ, που το χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα για να μεταφέρουν πράγματα και πότε πότε γέροντες προσκυνητές. Μέχρι το 1923 η ανάβαση γινόταν με τις ανεμόσκαλες και το δίχτυ.

Σήμερα η ανάβαση γίνεται με σκάλα που αριθμεί 146 απότομα και ακανόνιστα σκαλιά που σε οδηγούν στην είσοδο της Μονής.

Το πρώτο μικρό κτίσμα που συναντάμε μέσα στο βράχο, αριστερά της σκάλας είναι το ασκητήριο του Ιδρυτή της Μονής. Μπαίνοντας στην κύρια είσοδο δεξιά θα δούμε το παλιό βαρούλκο.

Η θέα στη βάση του βράχου σου κόβει την ανάσα. Ανεβαίνοντας τα σκαλιά, βλέπουμε το σκευοφυλάκιο, τα παλιά μαγειρία και το κελάρι.

Φτάνοντας πάνω βλέπουμε το λαμπρό κτίσμα της Μονής, το επιβλητικό Καθολικό, με μήκος 32 μ και πλάτος 24 μ.

Ο Ναός, σταυροειδής  εγγεγραμμένος με δωδεκάπλευρο τρούλο και πλάγιες κόγχες που ακολουθεί τον αρχιτεκτονικό αθωνικό τύπο, κτίστηκε στα 1544-45 μΧ.

Το Καθολικό χωρίζεται σε εξωνάρθηκα, νάρθηκα, κυρίως Ναό και Ιερό Βήμα. Ο Κύριος Ναός αγιογραφήθηκε στα 1552 επί ηγουμένου Συμεών και αποτελεί ένα από τα λαμπρότερα τοιχογραφικά σύνολα της μεταβυζαντινής ζωγραφικής

Η θέα στη βάση του βράχου σου κόβει την ανάσα. Ανεβαίνοντας τα σκαλιά, βλέπουμε το σκευοφυλάκιο, τα παλιά μαγειρεία και το κελάρι.

Έλληνες φιλόσοφοι στα χειρόγραφα της Ι. Μονής

Φτάνοντας πάνω βλέπουμε το λαμπρό κτίσμα της Μονής, το επιβλητικό Καθολικό, με μήκος 32 μ και πλάτος 24 μ.

Ο Ναός, σταυροειδής  εγγεγραμμένος με δωδεκάπλευρο τρούλο και πλάγιες κόγχες που ακολουθεί τον αρχιτεκτονικό αθωνικό τύπο, κτίστηκε στα 1544-45 μΧ.

Το Καθολικό χωρίζεται σε εξωνάρθηκα, νάρθηκα, κυρίως Ναό και Ιερό Βήμα. Ο Κύριος Ναός αγιογραφήθηκε στα 1552 επί ηγουμένου Συμεών και αποτελεί ένα από τα λαμπρότερα τοιχογραφικά σύνολα της μεταβυζαντινής ζωγραφικής

·           Πλούσια είναι η Βιβλιοθήκη της Μονής: Υπάρχουν Χειρόγραφοι κώδικες, έγγραφα βυζαντινά και μεταβυζαντινά.

·            Χειρόγραφα πνευματικής παραγωγής του 9ου - 19 αιώνα.

·            Λειτουργικά βιβλία, πατερικά κείμενα, υμνογραφικά, αναλογικά, σπάνια έντυπα και παλαίτυπα  ο συνολικός αριθμός των οποίων είναι 450 τόμοι του 15ου - 19ου αιώνα.

·           Συλλογή μουσικών και νομικών χειρογράφων και κείμενα αρχαίων συγγραφέων (Όμηρος, Σοφοκλής, Δημοσθένης, Ησίοδος, Αριστοτέλης, Αλεξανδρινοί συγγραφείς).

·         Είναι μία από τις πλουσιότερες μοναστικές βιβλιοθήκες. Λειτουργούσε επίσης και βιβλιογραφικό εργαστήριο κατά τον 16ο - 17 αιώνα.

·         Πλούσια είναι και η συλλογή χρυσοκέντητων υφασμάτων που φυλάσσεται στο μουσείο.

Αναχωρήσαμε από τα Ιερά Μετέωρα ανανεωμένοι και αναγεννημένοι πνευματικά. Οι ιεροί βράχοι μας βοήθησαν, έστω και για λίγο «πάσαν την βιωτικήν αποθώμεθα μέριμναν…».

Επόμενος σταθμός μας ήταν τα χιλιοτραγουδισμένα Γιάννενα. Κάναμε βόλτα στην παραλία της λίμνης της Κυρά-Φροσύνης. Απολαύσαμε τις Γιαννιώτικες γεύσεις στα ωραία εστιατόρια και ζαχαροπλαστεία. Η ώρα όμως παρήλθε και η Πάτρα μας περίμενε.