ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ: Α΄ Μέρος

Αυλή Ναού Αναστάσεως

Σπήλαιο Γενήσεως Βηθλεέμ Λύδδα, Τάφος Αγίου Γεωργίου

Ιόππη ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ: Α΄ Μέρος

Ο Σύλλογος Προστασίας Υγείας και Περιβάλλοντος της περιοχής του Κέντρου Υγείας Χαλανδρίτσας πραγματοποίησε προσκυνηματική επίσκεψη στους Αγίους Τόπους την εβδομάδα του Πάσχα (της Διακαινησίμου, 20 με 27 Απριλίου 2009). Δόθηκε η ευκαιρία, 83 άνθρωποι, μέλη και φίλοι του Συλλόγου να ζήσουμε μία ανεπανάληπτη εμπειρία περπατώντας στα μέρη εκείνα όπου γεννήθηκε, έζησε, περπάτησε, δίδαξε, θαυματούργησε, έπαθε και ανέστη ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Από την πρώτη στιγμή που προσγειωθήκαμε στο Τελ Αβίβ και άρχισε η επίσκεψή μας στα Πανάγια προσκυνήματα, όλοι μας νομίζαμε ότι ξεφύγαμε από τη γήινη σφαίρα και ζούσαμε σε μια άλλη διάσταση. Είχαμε ξεχάσει κάθε βιοτική μέριμνα και νοερά είχαμε μεταφερθεί δύο χιλιάδες χρόνια πριν, την εποχή της Θείας Ενανθρωπήσεως και προσπαθούσαμε με τις μικρές και φτωχές μας δυνάμεις να συνακολουθήσουμε την Λυτρωτική πορεία του Ιησού. Το πρόγραμμα που ακολουθήσαμε είχε ως εξής: Δευτέρα 20-4-2009: Πρωί, ξημερώματα άφιξη στο Τελ Αβίβ και μετά τις διατυπώσεις στο Αεροδρόμιο επιβίβαση στα λεωφορεία και η αρχή της ιερής μας αποδημίας. Πρώτη επίσκεψη στην αρχαία Ελληνιστική πόλη της Ιόππης, την σημερινή Χάϊφα, που είναι και το μεγαλύτερο λιμάνι του Ισραήλ. Επίσκεψη στη Μονή των Αρχαγγέλων όπου μας υποδέχθηκε και μας ξενάγησε ο Μητροπολίτης Ιόππης κ.κ. Δαμασκηνός. Ο Σεβασμιώτατος μας καλωσόρισε σε αναστάσιμη ατμόσφαιρα και μας μίλησε για την ιστορία της περιοχής του, που έχει άμεση σχέση και με την Ελληνική μυθολογία. Το όνομα Ιόππη είναι Ελληνικό, από τη μυθική σύζυγο του Κηφέα. Στην πόλη αυτή ο Απόστολος Πέτρος ανέστησε την Ταβιθά (Δορκάδα). Επίσης από το λιμάνι της Ιόππης μπήκε σε καράβι για την Ταρσό και ο προφήτης Ιωνάς. Επόμενος σταθμός μας ήταν η Λύδδα, στην οποία υπάρχει ναός του Αγίου Γεωργίου. Μας υπεδέχθη και μας ξενάγησε ο εφημέριος π. Σωφρόνιος. Μέσα στο ναό, υπάρχει υπόγεια κρύπτη με τον τάφο του Αγίου Γεωργίου. Η συναξαριστής αναφέρει ότι ο Άγιος Γεώργιος μαρτύρησε στη Νικομήδεια της Μ. Ασίας, το ιερό του λείψανο μεταφέρθηκε και ενταφιάστηκε στην πατρίδα της μητέρας του που ήταν η Λύδδα. Από την εποχή του Μ. Κωνσταντίνου κτίσθηκε ναός πάνω στον τάφο του μάρτυρα. Επίσης μέσα στο ναό σώζεται και μικρό τεμάχιο από την αλυσίδα του μαρτυρίου του. Προσκυνήσαμε τον τάφο και την άλυσο του μεγαλομάρτυρα της πίστεώς μας Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου και ζητήσαμε τις πρεσβείες του. Στο Μετά τη Λύδδα, επόμενος σταθμός μας ήταν η Αριμαθαία, η σημερινή Ρέμλη. Από την Αριμαθαία ήταν ο Ιωσήφ, «ευσχήμων» βουλευτής, που μαζί με τον Νικόδημο ζήτησαν και ενεταφίασαν το Σώμα του Κυρίου. Μέσα στο ναό σώζεται και η κολόνα της χήρας που έφθασε θαυματουργικά από τη Συρία. Ο ναός χτίσθηκε από την αυτοκράτειρα του Βυζαντίου Ειρήνη την Αθηναία το 784 μ.Χ. Μετά την Αριμαθαία, πήραμε τον ανηφορικό δρόμο για την Αγία Πόλη, την Ιερουσαλήμ, που έχει επίγειο, αλλά και ουράνιο χαρακτήρα. Είναι χτισμένη πάνω σε τέσσερις λόφους και σε υψόμετρο 800 μ. πάνω από τη θάλασσα. Χτίσθηκε από τον αρχιερέα Μελχισεδέκ το 1500 π.Χ. Το πρώτο της όνομα ήταν Σαλήμ, που σημαίνει ειρήνη και από την εποχή του Δαυίδ, ονομάσθηκε Ιερουσαλήμ = πόλη της ειρήνης. Η πρώτη καταστροφή της Ιερουσαλήμ έγινε το 586 από τον Ναβουχοδονόσορα και η δεύτερη από τον Ρωμαίο στρατηγό Τίτο το 79 μ.Χ. Η παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ είναι περιτειχισμένη και επικοινωνεί σήμερα με τη νέα πόλη με οκτώ πύλες. Είναι η ιερότερη πόλη του κόσμου, όχι μόνο γιατί εκεί είναι τα Πανάγια Χριστιανικά προσκυνήματα, αλλά και γιατί εκεί υπάρχουν προσκυνήματα και του Ιουδαϊσμού, αλλά και του Μουσουλμανισμού. Φθάσαμε και τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο Ιντερκοντινένταλ της Βηθλεέμ. Μετά από μικρή ανάπαυλα ξεκινήσαμε για τα προσκυνήματα της περιοχής. Πρώτος σταθμός μας ήταν το χωριό των Ποιμένων. Εκεί μας υποδέχθηκε με κωδωνοκρουσίες ο γνωστός μας ηγούμενος π. Ιγνάτιος, που έχει καταγωγή από την Πάτρα. Η φιλοξενία του ήταν Αβραμιαία, μας ξενάγησε στον Ιερό Ναό, που είναι ένα στολίδι της περιοχής και ακολούθως κατεβήκαμε στο σπήλαιο όπου αγροικούσαν οι ποιμένες και δέχθηκαν την επίσκεψη των Αγγέλων και πληροφορήθηκαν την έλευση του Μεσσία και πρώτοι αυτοί άκουσαν τον Αγγελικό ύμνο «Δόξα εν υψίστοις Θεώ…». Την αναχώρησή μας για τη Βασιλική της Γεννήσεως στη Βηθλεέμ συνόδευσαν και πάλι οι σχετικές κωδωνουκρουσίες. Βηθλεέμ: Η πόλη που πρώτη συνδέθηκε με τα γεγονότα της θείας Οικονομίας. Εκεί, σε μια σπηλιά, αφού για τον Θεάνθρωπο δεν βρέθηκε έστω και κάποιο μικρό κατάλυμα, μέσα στη Φάτνη των αλόγων, γεννήθηκε «ο Βασιλεύς των ουρανών και ποιητής των όλων…». Πάνω από το Σπήλαιο της Γέννησης, η μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, η Ισαπόστολος Αγία Ελένη, έκτισε μεγαλοπρεπή ναό το 326 μ.Χ. ανατολικά της πόλεως της Βηθλεέμ. Δύο αιώνες αργότερα, ο Ναός αυτός κατεδαφίσθηκε, για άγνωστους σε μας λόγους, και ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός ξανάκτισε μεγαλοπρεπέστατη πεντάκλιτη Βασιλική, που τη θαυμάζουμε μέχρι σήμερα. Το 1934 σε ανασκαφικές εργασίες στο δάπεδο του Ναού αποκαλύφθηκαν αρκετά από τα ψηφιδωτά του δαπέδου του πρώτου ναού. Ο ναός στάθηκε τυχερός κατά την επιδρομή των Περσών το 614 μ.Χ. όταν αυτοί κατέλαβαν και λεηλάτησαν την Παλαιστίνη και γενικά όλους τους Αγίους Τόπους, γιατί μπροστά στο Ναό υπήρχε η εικόνα της Γεννήσεως και της προσκύνησης των Μάγων από την Περσία. Η παράσταση αυτή έσωσε το Ναό, γιατί οι Πέρσες σεβάσθηκαν τους τρεις συμπατριώτες τους «Μάγους». Ο ναός έχει μήκος 30 μ. και πλάτος 26 μ. Χωρίζεται σε 5 κλίτη με 48 κολώνες και είναι ξυλόστεγος. Το τέμπλο είναι ξυλόγλυπτο με ωραίες παραστάσεις. Ο σημερινός διάκοσμος είναι του 11ου αιώνα. Η κεντρική πύλη έχει σμικρυνθεί για λόγους ασφαλείας, αλλά και για να θυμίζει μέχρι σήμερα ότι όποιος εισέρχεται στο ναό πρέπει να ταπεινώνεται. Το Ιερό Σπήλαιο είναι ορθογώνιο (13,20 Χ 3,20) και βρίσκεται κάτω από το Άγιο Βήμα του Ναού. Στο χώρο της Γέννησης έχει τοποθετηθεί ασημένιο αστέρι με τη λατινική επιγραφή: «Εδώ γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός από την Παρθένο Μαρία». Η Φάτνη βρίσκεται στο δεξιό μέρος του Σπηλαίου. Το Σπήλαιο ανήκει στους Ορθοδόξους, ενώ η Φάτνη στους Λατίνους. Τρίτη 21-04-2009: Μετά το πρόγευμα, αναχωρήσαμε για την περιοχή της Σαμάρειας. Αφού περάσαμε τα διάφορα μπλόκα των Ισραηλινών και είδαμε από κοντά το σύγχρονο «τείχος του αίσχους» που απομονώνει τους Παλαιστινίους, φθάσαμε στην αρχαία πόλη Σηχάρ, την Ελληνιστική Νεάπολη και σημερινή Ναμπλούς. Η πόλη μας είναι γνωστή από τη συνάντηση που είχε εκεί, στο φρέαρ του Ιακώβ, ο Ιησούς με τη γυναίκα τη Σαμαρείτιδα. Πάνω από το φρέαρ που έχει βάθος 30 μέτρα, υπάρχει το καθολικό της Ιεράς Μονής, όπου διακονεί με πολύ ζήλο ο π. Ιουστίνος. Ο Ναός είχε καταστραφεί και με τον ενθουσιασμό και την επιμέλεια που επέδειξε αναστηλώθηκε εκ βάθρων και θαυμάζεται για την θαυμάσια αρχιτεκτονική του. Εκεί στο φρέαρ του Ιακώβ, υπηρετούσε ένας ζηλωτής Έλληνας κληρικός, ο π. Φιλούμενος, που κατακρεουργήθηκε το 1979 με πολλές τσεκουριές σε όλο του το σώμα. Σήμερα τιμάται ως άγιος από την Σιωνίτιδα Εκκλησία. Το σκήνωμά του βρίσκεται στο δεξιό κλίτος του ναού. Προσκυνήσαμε τον σύγχρονο ιερομάρτυρα και ζητήσαμε την ευχή και την ευλογία του. Επόμενος σταθμός μας ήταν η Μονή του Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτου. Βρίσκεται κοντά στη Νεκρά Θάλασσα και είναι από τα αρχαιότερα μοναστήρια της Παλαιστίνης. Κτίσθηκε το 445 μ.Χ. από τον Άγιο Γεράσιμο και λειτούργησε ως Λαύρα. Ονομάζεται και Ι. Μονή της Πέρδικας, γιατί εκεί φιλοξενήθηκε η Αγία Οικογένεια, στην φυγή της για την Αίγυπτο. Οι κάτοικοι εκεί έδωσαν το προσωνύμιο στην Παναγία «Πέρδικα», γιατί ήταν σαν πέρδικα. Το μοναστήρι καταστράφηκε από τους Πέρσες το 614 μ.Χ. και σφαγιάσθηκαν οι μοναχοί του. Η σημερινή μορφή του καθολικού οφείλεται στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Νικόδημο και είναι έργο του 1885. Ηγούμενος σήμερα είναι ο π. Χρυσόστομος, που έχει μετατρέψει τη Μονή σε σύγχρονη πνευματική Όαση στην καρδιά της ερήμου. Αρκετές μοναχές από την Ελλάδα περιοδικά κατεβαίνουν και βοηθούν το έργο της Μονής. Η συνέχει της ιερής μας πορείας ήταν η πόλη της Ιεριχούς. Μετά από σύντομη ξεκούραση που προσέφερε ένα καφεδάκι, ή ένα αναψυκτικό, ξεκινήσαμε για το Σαραντάριο Όρος ή Όρος των Πειρασμών. Εκεί νήστεψε ο Κύριος για 40 ημέρες και εκεί πειράσθηκε από το σατανά τρεις φορές. Η ιερά Μονή είναι σκαλωμένη πάνω στα βράχια του βουνού. Μπορεί κάποιος να την πλησιάσει ή με το Τελεφερίκ που λειτουργεί, ή με μικρή οδοιπορία. Άλλοι χρησιμοποίησαν τον ένα τρόπο και άλλοι τον άλλο. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Όλοι φθάσαμε στο Όρος των Πειρασμών. Η Μονή βρίσκεται 492 μ. πάνω από την επιφάνεια της Νεκράς Θάλασσας. Μαρτυρίες για την ύπαρξη της Μονής έχομε από τον 7ο αιώνα. Όπως όλες οι Μονές της περιοχής, έπαθε πολλές καταστροφές πρώτα από τους Πέρσες, στη συνέχεια από τους Μουσουλμάνους και τους Σταυροφόρους. Το 1874 ανακαινίζεται από το Πατριαρχείο και τοποθετείται ηγούμενος ο Αβράμιος ο Πελοποννήσιος, που έκανε την Ι. Μονή προσιτή και επισκέψιμη στους προσκυνητές. Το μεγαλύτερο μέρος του Ναού βρίσκεται μέσα στο βράχο και προς τα δεξιά βρίσκεται το παρεκκλήσιο του Πειρασμού και η πέτρα στην οποία κάθισε ο Κύριος. Ηγούμενος στη Μονή είναι ο π. Γεράσιμος, που παρ’ όλη την ηλικία του μας προσέφερε τη φιλοξενία του. Μετά την κάθοδό μας, από το Σαραντάριο Όρος, επισκεφθήκαμε στην Ιεριχώ την Ιερά Μονή του Ζακχαίου και την Εκκλησία του Αγίου Ελισαίου. Εκεί υπήρχε μία πηγή με πικρό ύδωρ. Ο προφήτης Ελισαίος με θαυματουργικό τρόπο μεταποίησε το νερό σε πόσιμο και μέχρι σήμερα υδρεύεται η Ιεριχώ. Εκεί μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη. Ο ηγούμενος, π. Ανδρέας, είναι Πατρινός και πολύ γνωστός μας. Μας ξενάγησε στους χώρους της Ι.Μ. Μονής, μας έδειξε τον κορμό της συκομορέας πάνω στην οποία είχε ανέβει ο Ζακχαίος και προσέφερε σε όλους τους προσκυνητές δροσερό νερό, αναψυκτικά και φρούτα της Ιεριχούς. Ο π. Ανδρέας μας είπε ότι η Ιεριχώ είναι μία από τις αρχαιότερες πόλεις του κόσμου, η ιστορία της αρχίζει από το 8.000 π.Χ. και είναι η πρώτη πόλη που κυρίευσαν οι Ισραηλίτες όταν έφθασαν στη γη της επαγγελίας. Είναι κοντά στον Ιορδάνη ποταμό και τη Νεκρά Θάλασσα, σε μια θαυμάσια όαση. Δυστυχώς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί σήμερα είναι πολύ λίγοι. Από την Ιεριχώ, με μικρά λεωφορεία αναχωρήσαμε για το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Χοζεβίτου. Βρίσκεται στο πλάι μιας άγριας και βαθειάς χαράδρας. Τα λεωφορεία σταματούν σ’ ένα λόφο και από εκεί κατεβαίνουμε τη ρεματιά και περνάμε στην απέναντι πλευρά χρησιμοποιώντας πολλά σκαλοπάτια. Η Μονή ιδρύθηκε τον Ε΄ αιώνα και απέκτησε μεγάλη φήμη για την πνευματικότητά της. Τον ΣΤ΄ αιώνα μαζί με τα ασκητήρια αριθμούσε 5.000 μοναχούς. Μεγάλη ώθηση της έδωσε ο Κύπριος μοναχός Όσιος Γεώργιος. Το 614 οι Πέρσες κατέστρεψαν την Μονή και έσφαξαν τους πιο πολλούς μοναχούς. Η Μονή στη σημερινή της μορφή οικοδομήθηκε από τον μοναχό Καλλίνικο το 1878 και από τότε συνεχίζει την παράδοση των Χοζεβιτών πατέρων. Σ’ ένα παρεκκλήσι όπου υπάρχει ο τάφος του Οσίου Γεωργίου, από το Σεπτέμβριο του 1980 φυλάγεται το σκήνωμα του Αγίου Ιωάννου του Ρουμάνου που κοιμήθηκε στις 5 Αυγούστου του 1960 και ήταν γέροντας διορατικός. Στην Ι. Μονή μας ξενάγησε και πολύ μας περιποιήθηκε ο ηγούμενος π. Θεοφάνης, που ζει μόνος του και είναι άγρυπνος φρουρός της.