Το τμήμα Εκκλησιαστικής και Πολιτιστικής Κατάρτισης του 2ου Ι.Ε.Κ. Πατρών διοργάνωσε προσκυνηματική, μορφωτική και ψυχαγωγική εκδρομή στο Αγιώνυμο Όρος. Ο αριθμός των ατόμων που συμμετείχαν ήταν δεκαοκτώ, καθηγητές με μαθητές μαζί απετέλεσαν μια ωραία συντροφιά. Ξεκινήσαμε την Κυριακή 10/05/2009 στις 21:00΄ με λεωφορείο του ΚΤΕΛ για Θεσσαλονίκη-Ουρανούπολη και από εκεί με το πλοίο, ώρα 9,45΄ για τη Δάφνη, το λιμάνι του Αγίου Όρους. Το Άγιο Όρος θεωρείται ιερός τόπος αφιερωμένος στην Παναγία. Είναι το «Περιβόλι της Παναγίας». Η χερσόνησος του Άθω, αποτελεί αυτοδιοίκητο μέρος του Ελληνικού κράτους και πνευματικά ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Το Ελληνικό Κράτος εκπροσωπείται από τον πολιτικό διοικητή του Αγίου Όρους. Σ’ αυτό τον τόπο υπάρχουν σήμερα είκοσι κυρίαρχες Μονές, δώδεκα Σκήτες και εκατοντάδες κελιά, καθίσματα και ερημητήρια. Από τις είκοσι κυρίαρχες Μονές, οι δεκαεπτά είναι ελληνικές και όλες είναι κοινοβιακές. Υπάρχουν δύο πόλεις. Οι Καρυές που είναι η πρωτεύουσα και η Δάφνη το λιμάνι της ιερής χερσονήσου. Σύμφωνα με την παράδοση, ο πρώτος μοναχός του Όρους ήταν ο Πέτρος ο Αθωνίτης, αλλά η μεγάλη ακμή του μοναχισμού εμφανίζεται τον 9ο αιώνα με τον Αθανάσιο τον Αθωνίτη όπου οργάνωσε την κοινοβιακή ζωή των μοναχών και ίδρυσε τη Μονή της Μεγίστης Λαύρας (963 μ.Χ). Το Άγιον Όρος έχει έκταση 332,50 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Απαγορεύεται η είσοδος στις γυναίκες. Η μόνη γυναίκα που έχει θέση στο Όρος είναι μόνο η «Παναγία» και υπάρχουν αμέτρητες θαυματουργές εικόνες της. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ Δευτέρα 11 Μαΐου 2009: Η πρώτη μας στάση για προσκύνημα ήταν στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου. Ο δρόμος από τον αρσανά για την Μονή είναι πλακόστρωτος και σκεπασμένος με κληματαριές, προσφέροντάς μας δροσιά και ευχαρίστηση. Μας υποδέχθηκε ο «αρχοντάρης» π. Χριστόδουλος, μας κέρασε τσίπουρο και λουκούμι. Εκεί στο «αρχονταρίκι», υπήρχαν διάφοροι πίνακες που συμβόλιζαν τα πάθη του ανθρώπου και ιδίως του μοναχού που πρέπει να ξεπεράσει όπως: «ο Λαθροφάγος Μοναχός», «ο Παγχριστιανισμός και ο Πανσεξουαλισμός». Η Μονή αυτή φέρεται ότι ιδρύθηκε τον 10ο αιώνα κοντά στο λιμάνι της Δάφνης από τον όσιο Ευθύμιο αλλά καταστράφηκε μετά από λίγο από τους πειρατές και ο Όσιος επανίδρυσε το μοναστήρι στην σημερινή του τοποθεσία. Η ονομασία «Δοχειαρίου» προήλθε από το διακόνημα του δοχειάρη, δηλαδή του υπευθύνου της αποθήκης. Στην Ιερά Μονή υπάρχει η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Γοργοϋπηκόου. Οι πατέρες της Μονής αναφέρουν ότι η εικόνα είχε αγιογραφηθεί από την εποχή του κτήτορος της Μονής Νεοφύτου, τον 11ο αιώνα. Το έτος 1646, που ήταν ένα έτος πολύ δύσκολο για την Ιερά Μονή, διότι δεν είχε τα απαραίτητα χρήματα για να πληρώσει τους καθορισμένους φόρους στους Τούρκους κατακτητές, ο τραπεζάρης του Μοναστηριού, περνούσε μπροστά από αυτήν την εικόνα συνεχώς, ακόμα και τη νύχτα βαστάζοντας στα χέρια του αναμμένα δαδιά. Μια βραδυά, εκείνο το έτος, λοιπόν, καθώς περνούσε και πάλι μπροστά από την εικόνα της Θεοτόκου, ακούει φωνή να βγαίνει από την εικόνα και να του λέει: "Μην περνάς από εδώ και με μαυρίζεις με τον καπνό". Ό μοναχός νομίζοντας ότι κάποιος άνθρωπος φώναξε, καταφρόνησε τη φωνή και δεν έδωσε σημασία. Μετά από λίγες ημέρες, κι ενώ εκείνος συνέχιζε να περνάει μπροστά από την εικόνα με αναμμένα τα δαδιά, ακούει και πάλι τη φωνή να του λέει: 'Ώ μοναχέ αμόναχε, έως πότε θα συνεχίσεις να καπνίζεις τη μορφή μου και να με μαυρίζεις ατιμώντας με;". Και συγχρόνως με τη φωνή έχασε ο ταλαίπωρος το φως του κι έμεινε τυφλός. Έτσι καταλαβαίνοντας το σφάλμα του, ότι δηλαδή καταφρόνησε την πρώτη φωνή και δεν υπάκουσε, κατασκεύασε ένα στασίδι μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και την παρακαλούσε συνεχώς να του συγχωρήσει αυτό το εξ' απροσεξίας αμάρτημα και να του χαρίσει το φως του, ώστε βλέποντας την Αγία Εικόνα της να την δοξάζει και να την ευχαριστεί πάντοτε. Και η Παναγία μας, εισάκουσε την προσευχή του και του είπε: "Ιδού, από σήμερα σου χαρίζω το φως και πρόσεξε στο εξής να μην περάσεις με αναμμένα δαδιά, γιατί εγώ είμαι η Κυρία της Μονής αυτής και γοργά υπακούω σ' εκείνους που με επικαλούνται και τους χαρίζω τα προς σωτηρία αιτήματά τους, διότι καλούμαι Γοργοϋπήκοος". Από τότε η Αγία αυτή εικόνα ονομάζεται Γοργουπήκοος, γιατί πραγματικά με τα θαυμαστά έργα τη,ς συνεχώς αποδεικνύει ότι γρήγορα υπακούει σ' εκείνους που προστρέχουν σ' αυτήν με ευλάβεια και πίστη. Το καθολικό χτίστηκε το 1118 και ανακατασκευάστηκε το 1560. Ο Εσταυρωμένος που είναι πάνω από το τέμπλο είναι του 1783. Το ύψος του ναού είναι 25 μέτρα. Στην αρχή ο ναός ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Νικόλαο, όμως μετά από θαύμα των Αρχαγγέλων, αφιερώθηκε στους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ και των λοιπών επουρανίων Δυνάμεων. Άλλο θαύμα έγινε το 1299, δεν έβρισκαν νερό και τους αποκάλυψε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ το σημείο να σκάψουν και βρήκαν άφθονο και καθαρό νερό. Το πηγάδι σώζεται μέχρι σήμερα και είναι αγίασμα. Άλλο θαύμα είναι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ έδιωξε τους Σαρακηνούς πειρατές από τη θάλασσα. Η βιβλιοθήκη στεγάζεται στον ψηλό πύργο της Μονής και περιέχει εκτός από τα πολυάριθμα έντυπα βιβλία και 400 χειρόγραφα από τα οποία 62 είναι κώδικες περγαμηνής. Από τα ιερά κειμήλια του μοναστηριού ξεχωρίζουν η θαυματουργική εικόνα της Παναγίας της Γοργοϋπηκόου, τμήμα του Τιμίου Ξύλου, λείψανα του Αγίου Τρύφωνος, του Αγίου Δημητρίου, της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου κ.α. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ 
Μετά το προσκύνημά μας στην Ι.Μ. Δοχειαρίου, πήραμε το μονοπάτι για την Ιερά Μονή Ξενοφώντος. Φθάσαμε στις 13:30 μ.μ. όπου μας υποδέχθηκε ο αρχοντάρης π. Θεωνάς με περισσή αγάπη. Μας προσέφεραν τράπεζα και τακτοποιηθήκαμε στους ξενώνες. Στις 18:00 μ.μ. συμμετείχαμε στην ακολουθία του Εσπερινού, στις 19:30 μ.μ στην ακολουθία του Αποδείπνου, όπου προσκυνήσαμε ένα κομμάτι του Τιμίου Σταυρού, την κάρα του Αγίου Γεωργίου, το χέρι της Αγίας Μαρίνας, το πόδι του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος. Στη συνέχεια πήγαμε με τον π. Θεωνά σ’ ένα κιόσκι πάνω από τη θάλασσα. Εκεί θαυμάσαμε το ηλιοβασίλεμα και απολαύσαμε την ηρεμία της Αθωνικής φύσης. Συζητήσαμε πολλά πνευματικά θέματα και κάναμε αρκετές ερωτήσεις πάνω στην πνευματική καλλιέργεια του ανθρώπου, αλλά και για την Αθωνική Μοναστική Πολιτεία που έχει μοναδικότητα στον κόσμο. Η Μονή είναι χτισμένη το 998 από το Όσιο Ξενοφώντα. Αρχικά ήταν αφιερωμένη στο Άγιο Δημήτριο και κατόπιν στον Άγιο Γεώργιο μετά τη θαυματουργική άφιξη της εικόνας του εκεί κατά την περίοδο της Εικονομαχίας. Άλλη θαυματουργή εικόνα είναι της Παναγίας της Οδηγήτριας. Η εικόνα αυτή υπήρχε στο Βατοπέδι μέχρι το 1700 αλλά έφυγε από εκεί και πήγε στην Ιερά Μονή Ξενοφώντος, την ξαναπήγαν πάλι στο Βατοπέδι αλλά ξαναγύρισε και μετά κατάλαβαν ότι η θέση της είναι αυτή. Το παλαιό καθολικό φέρει ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες του 16ου αιώνα. Το νέο καθολικό κτίστηκε τον 19ο αιώνα και είναι το μεγαλύτερο στον Άθω Τρίτη 12-5-2009: Από τις 04:00 π.μ. - 08:30 π.μ. παρακολουθήσαμε τις ιερές ακολουθίες: Μεσονυκτικό-Όρθρος-Ώρες-Θεία Λειτουργία, μετά από λίγο παράκληση στην Παναγία και τράπεζα. Στη συνέχεια υπήρξε ξενάγηση στο σκευοφυλάκιο όπου υπάρχουν πραγματικοί θησαυροί. Αξιόλογες είναι δύο μεγάλες ψηφιδωτές εικόνες των Αγίων Γεωργίου και Δημητρίου του 10ου αιώνος, τις δώρισε ο Αυτοκράτορας Αλέξιος Κομνηνός, οι Άγιοι είναι σε στάση δεήσεως και στην κορυφή είναι ο Χριστός. Αξιόλογη είναι και η παλιά και σπάνια εικόνα της Μεταμορφώσεως από κηρομαστίχα, μια εικόνα είναι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου που είναι σε μικρή ηλικία και δέχεται το χάρισμα της Θεολογίας από το χέρι του Χριστού. Υπάρχουν Άγια Δισκοπότηρα, εικόνες φορητές εκκλησιαστικά σκεύη και πολλά χειρόγραφα. Αναχωρήσαμε από την Ι.Μ. Ξενοφώντος με το πλοίο για τη Δάφνη και από εκεί πήραμε το λεωφορείο για τις Καρυές. Ήταν περίπου μισή ώρα η διαδρομή. Τα δέντρα που βλέπαμε ήταν καρυδιές, οξιές και καστανιές. Μέσα από τα πελώρια δένδρα με την πλούσια φυλλωσιά τους, ξεπροβάλλεται μπροστά μας ένας τόπος γαλήνης, ηρεμίας, πνευματικότητας, περισυλλογής, όπου ο οφθαλμός συναρπάζεται από της φύσεως τα κάλλη και μετατρέπει την κουραστική πορεία σε ευχαρίστηση, ανακούφιση και δοξολογία του Θεού. Η ΣΚΗΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ Φθάσαμε στις Καρυές. Πρώτος σταθμός μας η Σκήτη του Αγίου Ανδρέου. Μας προσέφεραν δροσερό νερό, τσίπουρο και λουκούμι. Τακτοποιηθήκαμε στους ξενώνες και αμέσως επισκεφθήκαμε την Αθωνιάδα Εκκλησιαστική Ακαδημία που στεγάζεται στους χώρους της Σκήτης. Μας υποδέχθηκε στο γραφείο του ο Σχολάρχης π. Ιερόθεος Ζαχαρής που είναι συμπατριώτης μας. Αφού μας καλωσόρισε, μας οδήγησε στην τραπεζαρία της Σχολής και μας προσέφερε πλούσιο μεσημεριανό γεύμα. Εκεί ήρθαμε σε επαφή και με τους σπουδαστές της Αθωνιάδας Σχολής. Μετά το γεύμα ο Διευθυντής μας μίλησε για το έργο της Αθωνιάδας και ότι εκτός από τα γενικά μαθήματα του Λυκείου, οι σπουδαστές διδάσκονται Αγιογραφία και Βυζαντινή Μουσική. Επισκεφθήκαμε το εργαστήριο της αγιογραφίας όπου θαυμάσαμε τα έργα των μαθητών, καθώς και το παρεκκλήσιο. Προστάτες της Αθωνιάδος Σχολής είναι ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Άγιος Αθανάσιος ο Νεομάρτυρας, ο Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος και ο Άγιος Μακάριος ο Νοταράς και τους εορτάζουν την πρώτη Κυριακή του Οκτωβρίου. Ακολούθως, μετά από μικρή ανάπαυλα, στις 17:30 μ.μ με οδοιπορία, μέσα σ’ ένα θαυμάσιο φυσικό περιβάλλον που ακόμη παραμένει παρθένο από την επέμβαση του ανθρώπου, πήραμε το μονοπάτι που οδηγεί στο κελί του πατρός Παϊσίου στην Παναγούδα. Περάσαμε πάνω από την ξύλινη γέφυρα που έφτιαξε ο ίδιος και όταν φτάσαμε στο κελί, μας υποδέχτηκε ο πατήρ Αρσένιος. Μπήκαμε στο απλό και απέριττο κελί, προσκυνήσαμε στο εκκλησάκι, πήραμε ευλογία από το κάθισμα του γέροντα και κατόπιν έξω στην αυλή, καθίσαμε στους ξύλινους κορμούς που είχε ο άγιος γέροντας και ακούσαμε πολλές ιστορίες από τη ζωή του π. Παϊσίου, που όλοι τον θεωρούν άγιο. Μας ανέφερε πως ήταν άνθρωπος με πολύ αγάπη, απλός, ταπεινός και με μεγάλη πίστη. Ο Θεός τον χαρίτωσε από τη ζωή αυτή με τη χάρη του προορατικού χαρίσματος και η προσευχή του εισακουόταν πολύ από το Θεό. Πολλοί άνθρωποι έτρεχαν να πάρουν και την ευλογία του, αλλά και τη συμβουλή του. Έλεγε ότι ο χριστιανός που έχει μυστηριακή ζωή και ζει μέσα στην Εκκλησία είναι δυνατός, έχει πνευματικά αντισώματα, δεν τον πιάνουν τα μάγια. Δεν έχει επάνω του καμία ισχύ ο σατανάς. Σε αυτή την περίπτωση ο σατανάς είναι σαν τον σκύλο που γαυγίζει. Χαιρετήσαμε τον πατέρα Αρσένιο, πήραμε την ευχή του και αναχωρήσαμε για το κοντινό κελί του πατρός Γαβριήλ όπου μας υποδέχθηκε με περισσή αγάπη και φροντίδα, παρ’ όλη την ηλικία του. Μας μίλησε για τη φιλανθρωπία, να έχουμε σεβασμό στους γονείς και καθηγητές μας γιατί είναι ιερά πρόσωπα. Οι γονείς βλέπουν καλύτερα μερικές φορές από τα παιδιά. «Ένας που δείχνει και διδάσκει το καλό και δεν το κάνει πράξη, με το ένα χέρι χτίζει και με το άλλο γκρεμίζει». «Ένας που διδάσκει το καλό και το κάνει πράξη, κτίζει και με τα δυο του χέρια». Διδάσκουμε αυτό που είμαστε γι’ αυτό πρέπει να έχουμε ταπείνωση και αγάπη, έτσι θα νικήσουμε. «Δεν γεννήθηκα για να μισώ, αλλά για να αγαπώ», η αποστολή του κληρικού είναι αποστολή αγάπης. Οι ιερείς πρέπει να δείχνουν αγάπη. «Η αγάπη δείχνει ένα τρόπο, η αδιαφορία μια δικαιολογία». Η αγάπη είναι γλώσσα παγκόσμια. Η αγάπη καλλιεργείται. Αν δώσουμε στο φτωχό ένα πιάτο ελεημοσύνη για μας θα είναι δύο. Να μην τα χρησιμοποιούμε όλα για τον εαυτό μας, αλλά να κάνουμε ελεημοσύνη γιατί είναι μεγάλη αρετή. Μας έδωσε το βιβλίο «Ένας ασκητής Επίσκοπος» να διαβάσουμε ένα τμήμα του. Ο Άγιος Νήφων είχε δει ένα φτωχό στο δρόμο και τον ψυχοπόνεσε και του έδωσε το πανωφόρι του. Το βράδυ βλέπει στον ύπνο του να βρίσκεται σε ένα όμορφο τοπίο με ανθισμένα λουλούδια, με ωραίους καρπούς των δένδρων, ήλιο λαμπερό και βλέπει ένα νέο στα άσπρα να λάμπει και είπε στον Νήφωνα να ακολουθήσει και βλέπει τέσσερις τετράδες Αγγέλων, όπου κάθε τετράδα είχε από ένα κιβώτιο με θησαυρούς, με στολές λαμπερές και άλλα λαμπερά στολίδια. Το πρωί που ξύπνησε παίρνει άλλο πανωφόρι πάει και το δίνει, το βράδυ στον ύπνο του είδε ακόμη καλύτερα πράγματα, την άλλη ημέρα έδωσε όλη του την περιουσία και έγινε μοναχός. Πήραμε την ευχή από τον άγιο γέροντα και ανεβήκαμε στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου να ανάψουμε ένα κερί και να προσκυνήσουμε την εφέστιο εικόνα της Φοβεράς Προστασίας, της Παναγίας μας. Επιστροφή στη Σκήτη του Αγίου Ανδρέα. Τετάρτη 13-5-2009: Ξυπνήσαμε σχεδόν όλοι γύρω στις 04:00 το πρωί για τις ιερές ακολουθίες: Μεσονυκτικό- Όρθρος -Ώρες και Θεία Λειτουργία. Προσκυνήσαμε τμήμα της Κάρας του Αγίου Ανδρέα που μυροβλύζει, άλλα Ιερά Λείψανα και τις εικόνες της Παναγίας που βρίσκονται στο ναό: Της Σεραϊτίσσας, της Ελεούσης, της Κυρίας των Αγγέλων, Άνωθεν οι Προφήται κ.λ.π. Μετά την ακολουθία παρετέθη τράπεζα σε όλους τους προσκυνητές που εκείνη την ημέρα ήσαν εκατοντάδες. καρυεσ Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε τις Καρυές που είναι η πρωτεύουσα του Αγίου Όρους. Η ονομασία προέρχεται από τα λεπτοκάρυα φουντουκιάς. Στις Καρυές είναι η έδρα του Πολιτικού Διοικητή, εκεί εδρεύει η Ιερά Κοινότητα και η Ιερά Επιστασία. Μπροστά από το Κτίριο της Ιεράς Κοινότητας δεσπόζει ο Ναός του Πρωτάτου. Είναι ο αρχαιότερος σωζόμενος ναός του Α. Όρους, αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου και είναι πασίγνωστος γιατί εκεί φιλοξενείται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ». Η θαυματουργή αυτή εικόνα που φυλάσσεται σήμερα στο ιερό σύνθρονο του Πρωτάτου των Καρύων, βρισκόταν κατά τα τέλη του Ι' αιώνα σε ένα κελί κοντά στις Καρυές που σήμερα φέρει την ίδια επωνυμία "Άξιον Εστί" λόγω του εξής θαύματος : Ενώ ο Γέροντας του Κελιού απουσίαζε σε αγρυπνία του Πρωτάτου, συνέβη να φιλοξενήσει ο υποτακτικός του, που έμεινε μόνος στο κελλί, κάποιον άγνωστο περαστικό μοναχό μαζί με τον οποίο μάλιστα έψαλλε και την ακολουθία του όρθρου της Κυριακής. Όταν λοιπόν έφθασαν στην θ' ωδή του κανόνα, ο μεν μοναχός του Κελιού έψαλλε "Την Τιμιωτέραν", τον γνωστό αρχαίο αυτό ύμνο του Αγίου Κοσμά του ποιητή, που ψαλλόταν τότε όπως και σήμερα μαζί με τους θεομητορικούς στίχους της θ' ωδής («Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον...»), ενώ ο ξένος μοναχός άρχισε τον ύμνο διαφορετικά, προσθέτοντας στην αρχή του το μέχρι τότε άγνωστο προοίμιο «Άξιον εστίν ως αληθώς...», που τόσο θαυμασμό προκάλεσε στον ντόπιο μοναχό, ώστε το ζήτησε και γραπτώς, για να μπορεί να το ψάλλει και αυτός. Επειδή όμως δε βρέθηκε μελάνι και χαρτί μέσα στο κελί, ο μυστηριώδης ξένος μοναχός χάραξε τον ύμνο με το δάκτυλό του σε μια πέτρινη πλάκα και προσθέτοντας ότι έτσι πρέπει να ψάλλεται στο εξής ο ύμνος αυτός από όλους τους Ορθόδοξούς και έγινε άφαντος. Οι Αγιορείτες έστειλαν την πλάκα στον Αυτοκράτορα και στον Πατριάρχη, ενώ την εικόνα, μπροστά στην οποία ψάλθηκε για πρώτη φορά ο αγγελικός ύμνος, τη μετέφεραν στο Πρωτάτο, στο οποίο καθιερώθηκε να γίνεται και η ετήσια πανήγυρη σε ανάμνηση του θαύματος και προς τιμή της Θεοτόκου. Σύμφωνα με το αρχαίο συναξάριο, η γιορτή αυτή αρχικά τελούνταν στο Κελί, όπου είχε γίνει το θαύμα, και μάλιστα προς τιμή του αρχάγγελου Γαβριήλ, που χωρίς άλλο ήταν ο θαυμαστός εκείνος ξένος μοναχός. Το Πρωτάτο είναι αγιογραφημένο από τον κύριο εκπρόσωπο της Μακεδονικής Σχολής Εμμανουήλ Πανσέληνο τον 14ο αιώνα και οι αγιογραφίες είναι από τα αριστουργήματα της Βυζαντινής τέχνης. Κελί Αγίου Νικολάου: Στις Καρυές και λίγο πιο κάτω από το Διοικητήριο, υπάρχει το ιστορικό κελί του Αγίου Νικολάου. Χρονολογείται από τον 8ο αιώνα και ανήκει στην Ι.Μ. Διονυσίου. Το 1717 μπήκαν πειρατές στο κελί και από τους εννέα μοναχούς σώθηκε μόνο ένας. Στη συνέχεια έβαλαν φωτιά και το έκαψαν. Το 1845 εγκαταστάθηκε ο μοναχός Γεράσιμος με το μοναχό Νικήτα στο κελί και άρχισε νέα περίοδος. Στο κελί αυτό μας υποδέχθηκε και μας φιλοξένησε ο π. Αρτέμιος που κατάγεται από την Πάτρα. Μας είπε για την ιστορία του κελιού και μίλησε πολύ πνευματικά στα παιδιά που είναι υποψήφιοι κληρικοί για το ρόλο και του έργο που έχει να επιτελέσει ένας σύγχρονος ιερέας στην παγκοσμιοποιημένη εποχή μας. Στη συνέχεια με τα πόδια πήραμε το βαθύσκιο μονοπάτι που οδηγεί στο Κελί του Αγίου Νικολάου Μπουραζέρη. Κελί Αγίου Νικολάου Μπουραζέρη: Η ιστορία του κελιού αρχίζει από τον 11ο αιώνα. Το 1052 μ. Χ. χτίζεται ο ναός με προστάτη τον Άγιο Νικόλαο τον Πλακά, η εικόνα του αγίου είναι του 1350 σε ψηφιδωτό και ανήκει στην Ι.Μ. Χιλανδαρίου. Το 1850-1860 έχουμε ακμή από τους Ρώσους. Οι Ρώσοι είχαν γκρεμίσει τον παλιό ναό και πάνω σ’ αυτό έχτισαν καινούργιο. Σήμερα η αδελφότητα είναι μεγάλη, έφτιαξαν καινούργιο ναό και είναι ένα από τα ωραιότερα κελιά του Αγίου Όρους με μεγάλη πνευματικότητα. Οι μοναχοί μας υποδέχθηκαν στο Ναό, προσκυνήσαμε τις εικόνες, μας μίλησαν για την ιστορία του κελίου και μας προσέφεραν δροσερό νερό, τσίπουρο και γλυκίσματα στο χώρο υποδοχής. Στη συνέχεια πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το μεσημεριανό γεύμα που μας προσέφερε και πάλι η Αθωνιάδα Εκκλησιαστική Ακαδημία, όπου και πάλι οι σπουδαστές είχαν την ευκαιρία να επικοινωνήσουν και να ανταλλάξουν απόψεις με τους αδελφούς σπουδαστές της Αθωνιάδος. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΙΒΗΡΩΝ 
Μετά το γεύμα μας αναχωρήσαμε για την Ιερά Μονή Ιβήρων. Τακτοποιηθήκαμε στους ξενώνες της Μονής. Στις 18:00 μ.μ το τάλαντο μας κάλεσε για τον εσπερινό που έγινε μέσα σε κατανυκτική ατμόσφαιρα, στη συνέχεια προσκυνήσαμε το ιερά λείψανα που υπάρχουν σε ειδικό παρεκκλήσιο και στη συνέχεια παρακολουθήσαμε την Ιερά Παράκληση που έγινε στο παρεκκλήσιο της Παναγίας της Πορταϊτίσσης που είναι και το ιερότερο κειμήλιό της. Εδόθη το προσωνύμιο τούτο στην Παναγία, επειδή είναι τοποθετημένη η ιερά εικόνα στο παρεκκλήσιο της μονής Ιβηρών που ευρίσκεται αριστερά της κεντρικής Πύλης. Η εικόνα αυτή εσώθη από τα χέρια των αιρετικών εικονοκλαστών, όταν μία χήρα γυναίκα που την κατείχε από την Νίκαια άφησε την εικόνα στα κύματα της θάλασσας. Ένας μοναχός ο Γαβριήλ βρήκε την εικόνα και παρά τις συνεχείς προσπάθειες να τοποθετηθεί στο Άγιο Βήμα του καθολικού, εκείνη έφευγε από την θέση της και στεκόταν πάνω από την παλαιά πύλη της Μονής, επί των τειχών, ως θυρωρός και φύλακας. Τελικώς, οι μοναχοί έθεσαν την ιερά εικόνα στο σημείο που εκείνη είχε επιλέξει. Λέγεται μάλιστα, ότι εάν χαθεί η εικόνα από την θέση της, τότε θ’ αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την δευτέρα παρουσία του Κυρίου μας. Η Αγία αυτή εικόνα φέρει στο κάτω μέρος της σιαγόνος της Θεοτόκου μία ουλή από το μαχαίρι ενός πειρατή. Από την ουλή αυτή έρρευσε αίμα, το οποίο πηγμένο διακρίνεται και σήμερα επάνω στην εικόνα. Η Πορταΐτισσα είναι πολύ θαυματουργός και αυτό μαρτυρείται και από τα πολλά αφιερώματα που έχει. Η Μονή Ιβήρων είναι μοναστηριακό συγκρότημα μεγάλο και επιβλητικό. Η είσοδος της μονής είναι στη βορεινή πλευρά. Στο ανατολικό τμήμα της αυλής είναι το Kαθολικό. Απέναντί του το μεγάλο κωδωνοστάσιο και στη συνέχεια η τράπεζα από τη μία πλευρά και το κτίριο της βιβλιοθήκης από την άλλη. Η Βιβλιοθήκη της Μονής είναι από τις πιο πλούσιες του Αγίου Όρους. Περιλαμβάνει πάνω από 2.300 χειρογράφους κώδικες και 14 λειτουργικά ειλητάρια. Από τους κώδικες 223 είναι σε περγαμηνή. Από τα ιερά κειμήλια ξεχωρίζει το τεμάχιο Τιμίου Σταυρού, τμήμα της χλαμύδας του Κυρίου, μέρος του σπόγγου και του καλάμου από το πάθος του Κυρίου. Πέμπτη 14-5-2009: Βαθειά χαράματα, γύρω στις 4, 00 το πρωί πάλι οι ήχοι από το τάλαντο μας ξύπνησαν καλώντας στις ιερές ακολουθίες, όπου για πάνω από 1000 χρόνια ασταμάτητα υμνείται και δοξάζεται ο εν Τριάδι Κύριός μας. Αποκορύφωμα των ακολουθιών ήταν η συμμετοχή μας στη Θεία Λειτουργία που έγινε στο παρεκκλήσιο της Παναγίας της Πορταϊτίσσης. Αρκετοί από τη συντροφιά μας συμμετείχαν στο μυστήριο της ζωής και πήραν το φάρμακο της αθανασίας. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΤΑΥΡΟΝΙΚΗΤΑ 
Μετά τη Ι. Μονή Ιβήρων αναχωρήσαμε για την Ι. Μονή Σταυρονικήτα. Είναι αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο, πιο παλιά ήταν αφιερωμένη στον Τίμιο Πρόδρομο. Ιδρύθηκε τον 10ο αιώνα και ήταν μικρό μοναστήρι. Έχει πάρει την ονομασία από δυο μοναχούς όπου ήταν και αδέλφια τον Σταύρο και τον Νικήτα. Τον 13ο αιώνα καταστράφηκε από τους Σαρακηνούς, ερημώθηκε για δυο αιώνες μέχρι τον 15ο αιώνα. Το 1533 πωλήθηκε στον Ηγούμενο Γρηγόριο Γηρομερίου, που την ανακαίνισε και την επέκτεινε. Αργότερα συνέχισε το έργο αυτό ο Πατριάρχης Ιερεμίας που ανοικοδόμησε νέο καθολικό επ’ ονόματι του Αγίου Νικολάου. Στους επόμενους αιώνες υπέστη πολλές πυρκαγιές και ζημιές. Την εφέστιο εικόνα του Αγίου Νικολάου την είχε φέρει ο Πατριάρχης από την Κωνσταντινούπολη τον 13ο αιώνα. Το 1810 οι Σαρακηνοί λεηλάτησαν την Μονή και πήραν την εικόνα του Αγίου Νικολάου, την χτύπησαν στο μέτωπο και την πέταξαν στη θάλασσα. Το 1850 με θαύμα του Αγίου Νικολάου είδαν μία λάμψη στη θάλασσα και πέταξαν τα δίκτυα, τα τράβηξαν και εμφανίστηκε η εικόνα του Αγίου Νικολάου, όπου ήταν 40 χρόνια μέσα στη θάλασσα. Ένα στρείδι είχε καθίσει πάνω στην πληγή και όταν προσπάθησαν να το βγάλουν από την πληγή έτρεξε αίμα και από τότε η εικόνα ονομάσθηκε «Άγιος Νικόλαος ο Στρειδάς». Στο καθολικό υπάρχουν δυο εικόνες φορητές του Θεοφάνους του Κρητός, η Παναγία η Βρεφοκρατούσα και ο Κύριος. Αυτές οι εικόνες είναι του 1545 και χρησιμοποιούνται ως πρότυπα για άλλες εικόνες. Ξεχωρίζει επίσης η εικόνα με την παράσταση «Η Παναγία του πάθους», εδώ η Παναγία βαστάζει το Χριστό και ο Χριστός κοιτάει τον Άγγελο που κρατάει στο χέρι του το Σταυρό. Υπάρχουν αγιογραφίες των Οικουμενικών Συνόδων της 1ης και 7ης που έγιναν στη Νίκαια της Βιθυνίας. Η αγιογραφία ολοκληρώθηκε μέσα σε έξι μήνες από το Θεοφάνη και τον γιο του Συμεών. Οι εικόνες του Αγίου Νικολάου του Στρειδά και του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου είναι ψηφιδωτές. Η Ιερά Μονή κατέχει πολλά Ιερά Λείψανα όπως: Η κάτω γνάθος του Τιμίου Προδρόμου, το χέρι της Αγίας Άννας, της Αγίας Μακρίνας, του Πρωτομάρτυρα Στεφάνου, του Αγίου Τρύφωνος, του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, του Μεγάλου Βασιλείου κ.λ.π. Επίσης αρκετά πλούσια είναι και η βιβλιοθήκη της Μονής. Ο αρχοντάρης της Μονής ήταν πολύ φιλόξενος, μας περιποιήθηκε ιδιαιτέρως, προσφέροντάς μας δροσερό νερό, λουκούμια και διάφορα γλυκίσματα. Όταν έμαθε ότι είμαστε σπουδαστές Εκκλησιαστικής Κατάρτισης, χάρηκε πολύ και μίλησε στα παιδιά για το σπουδαίο έργο που έχει να επιτελέσει ένας εφημέριος στο σύγχρονο κόσμο. Αμέσως αναχωρήσαμε για την Ι. Μονή Παντοκράτορος. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ Το καθολικό είναι του 14ου αιώνα, αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Κυρίου. Εφέστιος εικόνα της Μονής είναι η Παναγία η Γερόντισσα «H εικόνα της Παναγίας της Γερόντισσας, είναι θαυματουργή. Tο πρώτο θαύμα που αποδίδεται σε αυτήν,αφέρεται στα χρόνια της βασιλείας του Aλεξίου A' του Kομνηνού. Όταν κτιζόταν το αρχικό μονύδριο,500 περίπου μέτρα μακριά από τα σημερινά κτίρια της Mονής, και ενώ οι εργάτες έκτιζαν, η εικόνα μαζί με τα εργαλεία των οικοδόμων εξαφανίζονταν μυστηριωδώς και όταν τα αναζητούσαν το πρωί τα ανακάλυπτανστο σημείο που βρίσκεται σήμερα η Mονή. Έτσι κατάλαβαν ότι θέλημα της Παναγίας ήταν να κτιστεί το μοναστήρι σε αυτό το σημείο, που η ίδια είχε επιλέξει, και όπου τελικά οικοδομήθηκε ο αρχικός πυρήνας τής Mονής. Tην εποχή, που έγινε το θαύμα, ένας πολύ ενάρετος και μεγάλος σε ηλικία ηγούμενος μετρούσετις τελευταίες ώρες της επίγειας ζωής του. Kατά θεία αποκάλυψη γνώρισε το τέλος του και θέλησε να κοινωνήσει των Aχράντων Mυστηρίων. Γι' αυτό το λόγο παρακάλεσε τον ιερομόναχο εφημέριο που ιερουργούσε τη συγκεκριμένη ημέρα να συντομεύσει τη Θεία Λειτουργία, ώστε να προλάβει να κοινωνήσει.O ιερομόναχος όμως δεν υπάκουσε και συνέχισε να λειτουργεί με αργό ρυθμό. Ξαφνικά ακούστηκε από τηνεικόνα η φωνή της Παναγίας, η οποία πρόσταζε τον ιερομόναχο να τελειώσει γρήγορα την Θεία Λειτουργία,ώστε να προλάβει να κοινωνήσει ο ηγούμενος. Έτσι και έγινε. Mόλις ο Γέροντας κοινώνησε, εκοιμήθη καιεξαιτίας αυτού του περιστατικού, η εικόνα απέκτησε την προσωνυμία Γερόντισσα. Kατόπιν η εικόναμεταφέρθηκε έξω από το Iερό Bήμα και τοποθετήθηκε στην αριστερή κολόνα του κυρίως Nαού, όπου μέχρισήμερα βρίσκεται, ώστε να μπορούν να προσκυνούν οι επισκέπτες της Mονής». Ο Μοναχός που μας ξενάγησε μας ανέφερε πολλά θαύματα της Παναγίας της γερόντισσας. Η βιβλιοθήκη της μονής περιέχει 350 χειρόγραφα, πολλά σε χαρτί, 68 σε περγαμηνή και 2 σε ειλητήρια. Σπουδαιότερα είναι το Ευαγγέλιο του Ιωάννου του Καλυβίτου σε λεπτή λευκή περγαμηνή, με πολυγραφικούς χαρακτήρες και δώδεκα εικόνες. Υπάρχουν λείψανα του Αγίου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου, του Αποστόλου Τίτου, του Αγίου Αθανασίου Κωνσταντινουπόλεως, των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού κ.λ.π αγίων καθώς και τεμάχια του Τιμίου Ξύλου. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ Επόμενος σταθμός μας ήταν η Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου. Τακτοποιηθήκαμε στους ανακαινισμένους ξενώνες, ξεκουραστήκαμε για λίγο και το απόγευμα ώρα 6,00 παρακολουθήσαμε την ακολουθία του Εσπέρινού στο Καθολικό της Μονής. Πραγματικά είναι ένα από τα ωραιότερα Καθολικά του Αγίου Όρους. Οι πατέρες της Μονής έψαλλαν ωραία και μεγάλη κατάνυξη. Είδαμε και το μοναχό που κανοναρχούσε στους δύο χορούς. Ήταν κάτι που για πρώτη φορά οι σπουδαστές γνώρισαν. Μετά τον εσπερινό προσκυνήσαμε τα Ιερά Λείψανα, και συμμετείχαμε στην Τράπεζα. Μετά την Τράπεζα περιηγηθήκαμε τους χώρους, προσκυνήσαμε στα διάφορα παρεκκλήσια και οι μοναχοί μας μίλησαν για την ιστορία του Μοναστηριού. Η Ιερά Μονή Βατοπαιδίου αντικρίζει τη θάλασσα της βορειοανατολικής όψης του Άθω από ένα παραθαλάσσιο ύψωμα. Η Μονή ιδρύθηκε περί το 972-985 πιθανώς από τρεις πλούσιους άρχοντες, τους Αθανάσιο, Νικόλαο και Αντώνιο, οι οποίοι ήρθαν και μόνασαν στο Άγιον Όρος στα χρόνια του αγίου Αθανασίου που ίδρυσε τη Μεγίστη Λαύρα. Άλλη παράδοση αναφέρει ότι ιδρύθηκε πιο παλιά από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο τον Μέγα. Στο Β΄ Τυπικό (1045) κατακτά τη δεύτερη θέση την οποία συνεχίζει να κατέχει και σήμερα. Τον 12ο και 13ο αιώνα εκεί μόνασαν οι εθναρχικές μορφές του Σερβικού λαού άγιοι Σάββας και Συµεών. Ο κράλης της Σερβίας Στέφανος ∆ουσάν κατά τον 14ο αιώνα προσέφερε πολλές δωρεές στη Μονή, κάτι που συνέβη και τον επόμενο αιώνα από άλλους ηγεμόνες. Έχει τη μορφή μικρής μεσαιωνικής πολιτείας, καθώς διαθέτει πολλές πτέρυγες, πύργους, τρούλους κλπ. Το καθολικό είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Χτίστηκε στα τέλη του 10ου αι. σύμφωνα με την Αθωνική αρχιτεκτονική. Σώζονται μικρά δείγματα από την πρώτη ψηφιδωτή διακόσμηση του ναού. Τον 12ο αι. έγινε η αγιογράφηση και το 1312 ανατοιχογραφήθηκε σε πολλά σημεία. Εκτός από το καθολικό η μονή διαθέτει 19 παρεκκλήσια. Το σκευοφυλάκιο είναι πλουσιότατο. Φυλάσσεται η Τιμία Ζώνη της Παναγίας, τεμάχιο του Τιμίου Σταυρού, μέρος από τον κάλαμο και τον σπόγγο της Σταυρώσεως του Κυρίου, και πάρα πολλά Ιερά Λείψανα. Η βιβλιοθήκη διαθέτει ανεκτίμητους θησαυρούς και είναι μεταξύ των αξιολογοτέρων βιβλιοθηκών του κόσμου. Μεταξύ άλλων κατέχει 1700 χειρόγραφα και περισσότερα από 10.000 έντυπα βιβλία. Στην Ιερά Μονή βρίσκονται πολλές θαυματουργές εικόνες της Παναγίας μας: 1) Η Παναγία η Βηματάρισσα: ο Αυτοκράτορας Θεοδόσιος είχε δυο γιούς τον Αρκάδιο και τον Ονώριο. Σε κάποια εκστρατεία είχε χάσει τον Αρκάδιο και τον βρήκε μετά από καιρό και επειδή δεν έπαθε τίποτα έκτισε τη Μονή Βατοπαιδίου. Τον 10ο αιώνα κατά τη διάρκεια επιδρομής των Αράβων στη Μονή ο Ιεροδιάκονος Σάββας, βηματάρης τότε (είχε διακόνημα στο Ιερό Βήμα), πρόλαβε και έκρυψε μέσα στο πηγάδι του ιερού βήματος την εικόνα και το Σταυρό του Μ. Κωνσταντίνου, τοποθετώντας μπροστά τους και μια αναμμένη λαμπάδα. Οι Άραβες λεηλάτησαν τη Μονή και ο Ιεροδιάκονος Σάββας μεταφέρθηκε αιχμάλωτος στην Κρήτη απ’ όπου ελευθερώθηκε μετά από εβδομήντα χρόνια και επέστρεψε στη Μονή. Οι νέοι μοναχοί δεν γνώριζαν τίποτα για τα κρυμμένα κειμήλια, άνοιξαν με υπόδειξή του, το πηγάδι και βρήκαν την εικόνα και το σταυρό όρθια πάνω στο νερό και τη λαμπάδα αναμμένη! 2) Παναγία η Παντάνασσα: Σύμφωνα με αφηγήσεις γερόντων της Μονής η πρώτη ένδειξη ότι η εικόνα έχει ιδιαίτερη χάρη είναι το εξής γεγονός: Μια μέρα ένας νέος μπήκε στο ναό και πηγαίνοντας να προσκυνήσει την εικόνα, άστραψε ξαφνικά το πρόσωπο της Παναγίας και μια αόρατη δύναμη τον έριξε καταγής. Μόλις συνήλθε εξομολογήθηκε με δάκρυα στους πατέρες ότι ζούσε μακριά από τον Θεό και ασχολείτο με τη μαγεία. Η θαυματουργική επέμβαση της Παναγίας έπεισε το νέο να αλλάξει ζωή και να γίνει άνθρωπος ευσεβής. Η εικόνα αυτή έχει επίσης την ιδιότητα και ειδική χάρη από το Θεό να θεραπεύει τη φοβερή ασθένεια του καρκίνου. Αναρίθμητοι καρκινοπαθείς έχουν θεραπευτεί στις μέρες μας μετά από παράκληση που εψάλη μπροστά στην Παναγία την Παντάνασσα. 3) η Παναγία η Αντιφωνήτρια: Η παράδοση αναφέρει ότι επισκέφτηκε κάποτε τη Μονή η βασίλισσα Πλακιδία κόρη του Μ. Θεοδοσίου. Ενώ προχωρούσε να μπει στο καθολικό από την πλάγια μικρή πόρτα άκουσε μια φωνή που προερχόταν από την εικόνα: «Στάσου και μην προχωρείς. Γιατί τόλμησες ως γυναίκα και ήλθες σ’ αυτό τον τόπο;» Έντρομη η βασίλισσα ζήτησε συγχώρηση από την Παναγία. 4) Παναγία η Πυροβληθείσα: Κατά το 1822 μια ομάδα Τούρκων έφθασε στη Μονή και ένας από αυτούς βλέποντας την εικόνα την πυροβόλησε με μια σφαίρα που τρύπησε το δεξί χέρι της Παναγίας. Αποτέλεσμα αυτής της πράξης του ήταν να παραφρονήσει ο ίδιος και να κρεμαστεί σε μια ελιά μπροστά στη μονή. Βλέποντας οι άλλοι Τούρκοι τη θεία τιμωρία φοβήθηκαν και εγκατέλειψαν αμέσως τη Μονή. Επιπλέον ο αρχηγός του αποσπάσματος όταν πληροφορήθηκε την πράξη του στρατιώτη, που ήταν και ανιψιός του, διέταξε να τον αφήσουν άταφο ως κακούργο. 5) Παναγία η Εσφαγμένη: παράδοση αναφέρει ότι ένας ιεροδιάκονος και εκκλησιάρχης του καθολικού, λόγω του διακονήματός του, έφθανε στην τράπεζα κάθε μέρα με καθυστέρηση. Κάποτε ο τραπεζάρης αρνήθηκε να του δώσει φαγητό λόγω της καθυστέρησης. Ο ιεροδιάκονος αγανακτισμένος επέστρεψε στο ναό και είπε τα εξής μπροστά στην εικόνα: «Μέχρι πότε θα σε υπηρετώ και θα κοπιάζω κι εσύ δεν θα μεριμνάς ούτε για την τροφή μου;» Και παίρνοντας ένα μαχαίρι κτύπησε στο πρόσωπο της Παναγίας, από το οποίο σαν να ήταν ζωντανό άρχισε να τρέχει αίμα, ενώ αυτός τυφλώθηκε κι έπεσε κάτω σαν τρελός. Στην κατάσταση αυτή έμεινε τρία χρόνια απέναντι από την εικόνα κλαίγοντας και παρακαλώντας την Παναγία να τον συγχωρήσει. Μετά την παρέλευση τριών ετών εμφανίστηκε η Παναγία στον ηγούμενο και του ανήγγειλε ότι χαρίζει την υγεία στον τολμηρό ιεροδιάκονο αλλά το χέρι που διέπραξε την ιεροσυλία θα τιμωρηθεί. Πράγματι όταν πέθανε, στην ανακομιδή του λειψάνου του, αντίθετα με όλο του το σώμα που είχε λιώσει το δεξί του χέρι παρέμεινε αναλλοίωτο και φυλάσσεται έτσι ως σήμερα. Κάποτε ένας ιερέας επισκέπτης της Μονής αμφισβήτησε το θαύμα, αλλά όταν έβαλε το δάχτυλο στο σημείο της πληγής άρχισε αμέσως να τρέχει αίμα. Ο ιερέας έντρομος δεν πρόλαβε να βγει από το καθολικό και έπεσε νεκρός. 6) Παναγία η Ελαιοβρύτισσα: είναι του 15ου αιώνα. Μια χρονιά δεν έβγαλαν πολύ λάδι και τα δοχεία δεν είχαν αρκετό. Οι μοναχοί είπαν στον ηγούμενο να βάζουν λιγότερο λάδι στο φαγητό αλλά ο ηγούμενος αρνήθηκε και είπε να βάζουν κανονικά λάδι όπως και πριν, η Παναγία θα έκανε το θαύμα της. Έτσι και έγινε, θαυματουργικά γέμισαν τα δοχεία με λάδι, το οποίο ξεχίλιζε. και γέμισαν τα άλλα δοχεία με λάδι. 7) Παναγία η Παραμυθία: Παλιά υπήρχε η συνήθεια, βγαίνοντας οι πατέρες από το καθολικό να ασπάζονται αυτή την εικόνα και ο ηγούμενος να παραδίδει τα κλειδιά της Μονής στο θυρωρό. Η παράδοση αναφέρει ότι μια μέρα στα βυζαντινά ακόμη χρόνια, δίνοντας ο ηγούμενος στο θυρωρό τα κλειδιά άκουσε τα εξής λόγια από την εικόνα: «Μην ανοίγετε σήμερα τις πύλες της Μονής, αλλά ανεβείτε στα τείχη και διώξτε τους πειρατές». Η φωνή επανέλαβε για δεύτερη φορά τα ίδια λόγια. Στρέφοντας το βλέμμα του προς τα εκεί ο ηγούμενος είδε το βρέφος να απλώνει το χέρι τους και να σκεπάζει το στόμα της μητέρα του λέγοντας: «Μη μεριμνάς Μητέρα, γι’ αυτούς τους αμαρτωλούς. Άφησέ τους να τιμωρηθούν από τους πειρατές, τους αξίζει». Αλλά η Παναγία πιάνοντας το χέρι του Χριστού και στρέφοντας ελαφρά το κεφάλι επανέλαβε τα ίδια λόγια. Οι μοναχοί αμέσως έτρεξαν στα τείχη και διαπίστωσαν ότι πειρατές είχαν περικυκλώσει τη μονή και περίμεναν το άνοιγμα της πύλης για να τη λεηλατήσουν. Εξαιτίας όμως της θαυματουργής επέμβασης της Παναγίας η Μονή σώθηκε. Η εικόνα έκτοτε διατήρησε τις τελευταίες κινήσεις των Θείων Προσώπων. Την άλλη μέρα, Παρασκευή 15-5-2009, στις 04:00 το πρωί μας ξύπνησε το τάλαντο για τη συμμετοχή μας στις ιερές ακολουθίες. Παρακολουθήσαμε το Μεσονυκτικό, τον Όρθρο, τις Ώρες και τη Θεία Λειτουργία. Συμμετείχαμε στην Τράπεζα στις 09:30 π.μ. και για την υλική τροφή. Ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματική ολότητα. Έχει ανάγκη διπλής τροφής και πνευματικής, αλλά και υλικής. Στο Άγιο Όρος χορτάσαμε και πνευματικά, αλλά και υλικά. Όμως το προσκύνημά μας έφθασε ήδη στο τέλος του. Έπρεπε να αναχωρήσουμε. Όλοι μας, και οι 18 που συμμετείχαμε, θέλαμε να μείνουμε και άλλο στο Περιβόλι της Παναγίας μας. Η χάρις της καθημερινά μας σκέπαζε και μας γέμιζε με νέες πνευματικές εμπειρίες. Η αναχώρηση δεν ήταν κάτι εύκολο. Κάτι μας τραβούσε να παραμείνουμε εκεί. Δώσαμε υπόσχεση όλοι στην Παναγιά μας ότι με την πρώτη ευκαιρία θα επιστρέψουμε. Πήραμε τα λεωφορεία και αναχωρήσαμε για τη Δάφνη. Στις 12 το μεσημέρι επιβιβασθήκαμε στο καραβάκι και αναχωρήσαμε για την Ουρανούπολη. Από εκεί με πήραμε το δρόμο για τη Θεσσαλονίκη. Πήγαμε και προσκυνήσαμε τα μυροβλύζοντα λείψανα του Αγίου Δημητρίου και ζητήσαμε τη χάρη και τις πρεσβείες του. Αργά το βράδυ και ώρα 9,00 αναχωρήσαμε για την Πάτρα. Το Άγιον Όρος είναι κατοικία ψυχής και τόπος προσευχής. Η μοναδική μοναχική στον κόσμο πολιτεία, ή «πολιτεία της σιωπής», όπως την αποκαλούν. Ο μοναχός στο Όρος έχει σκοπό την ανύψωση της ψυχής και την αναφορά του στο Θεό. Ο Αγιορείτης μοναχός είναι φίλεργος, φιλήσυχος, λιτοδίαιτος, προσηνής και ανεπιτήδευτος, ολιγόλογος και φιλόθεος, φιλάνθρωπος, αγαθός και απλός. Ο μοναχός λατρεύοντας το Θεό και προσευχόμενος στο Ναό δεν σκέφτεται πότε θα περάσει η ώρα και θα φύγει, δεν βιάζεται αλλά υψώνεται υπεράνω του κτιστού κόσμου, εγκαταλείπει κάθε επαφή με τον κόσμο και έρχεται σε ένωση με Εκείνον, χωρίς να γίνεται δραπέτης της γήινης πραγματικότητας. Αισθάνεται της ακτίνα της Θεότητας να τον διαπερνά και να του προκαλεί την καλή αλλοίωση. Εκεί ο μοναχός προσεύχεται συνεχώς συμμετέχοντας στις πολύωρες ακολουθίες, κάνοντας και το διακόνημά του, έχοντας μοναδικό όπλο και σύντροφο το κομποσκοίνι και την νοερά προσευχή. Ο χρόνος εκεί έχει χάσει την υπόσταση του, γι’ αυτό ο μοναχός έχει χωρίσει το εικοσιτετράωρο σε τρία οχτάωρα. Το ένα προσεύχεται στο ναό, το άλλο εργάζεται σε εργόχειρα ή τους αγρούς (διάφορα διακονήματα) και το τρίτο μελετά, κάνει τον κανόνα του και αναπαύεται. Η συνεχής προσευχή που επαναλαμβάνεται συνεχώς είναι η σύντομη, αλλά και μεγάλη προσευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησον με τον αμαρτωλό» και «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς». Όλα στο Άγιον Όρος λειτουργούν με δικό τους τρόπο, το Άγιο Όρος αγρυπνεί, διακονεί, σιωπά, προσεύχεται. Η προσευχή είναι το κλειδί του ουρανού, ανεβαίνει η δέηση του ανθρώπου και κατεβαίνει το έλεος του Θεού. Αυτή την εμπειρία προσπαθήσαμε για λίγο να ζήσουμε και μείς. Όμως, τα ευχάριστα γεγονότα τελειώνουν γρήγορα και μένουν μόνο οι εμπειρίες. Έτσι και για μας η όμορφη προσκυνηματική εκδρομή έφθασε στο τέλος της και με τις πνευματικότερες αναμνήσεις αποχαιρετήσαμε το Άγιον Όρος, αυτές οι βιωματικές εμπειρίες θα μας μείνουν αξέχαστες και θα μας συγκλονίζουν για πάντα στη ζωή μας. Ευχαριστούμε τον Πανάγαθο Θεό γι’ αυτή την απέραντη ευλογία, που μας χάρισε και όλους αυτούς που με κάθε τρόπο πνευματικό ή υλικό μας βοήθησαν. Ιδιαίτερες ευχαριστίες οφείλουμε στον Μητροπολίτη Πατρών κ.κ. Χρυσόστομο, για την πνευματική και υλική συνδρομή του. Ακόμη ευχαριστούμε το Διευθυντή του 2ου Ι.Ε.Κ. Πατρών κ. Κοντοχρήστο Χαράλαμπο που μας συνόδευσε, αλλά και το συνοδό καθηγητή μας Πρωτοπρεσβύτερο π. Δημήτριο Παπαγεωργίου, που μας παρακίνησε να συμμετάσχουμε, καθώς και στην άψογη διοργάνωση του προσκυνήματός μας στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ. Σημείωση: Το κείμενο επιμελήθηκε εκ μέρους των σπουδαστών ο Ηλίας Αγγελής με τη βοήθεια του π. Δημητρίου, που ανέλαβε και τη δημοσίευσή του.
.jpg)
Πρώτο μας προσκύνημα 
Ιερά Μονή Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου: Μετά από μικρή ανάπαυλα, πήραμε το δρόμο για τη φημισμένη Λαύρα του Αγίου Σάββα. Βρίσκεται στα δεξιά του πύρινου ποταμού και στη καρδιά της ερήμου της Ιουδαίας. Η Ι. Μονή ιδρύθηκε από τον Άγιο Σάββα το 485 μ.Χ.. Ο Άγιος Σάββας πήρε την υπόσχεση από την Παναγία ότι θα φροντίζει το Μοναστήρι του μέχρι τη συντέλεια των αιώνων. Το σχέδιο της Εκκλησίας ο Άγιος Σάββας το βρήκε σε μια σπηλιά. Την ονόμασε Θεόκτιστη και περιλαμβάνει τρία παρεκκλήσια. Το ένα είναι αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο, το δεύτερο στους πατέρες που σφαγιάσθηκαν από τους Πέρσες το 614 μ.Χ. και το τρίτο λειτουργεί ως οστεοφυλάκιο των μαρτύρων πατέρων. Αργότερα, ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός έκτισε πύργους για την ασφάλεια της Ι. Μονής και καθολικό που είναι αφιερωμένο στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Στο ναό υπήρχε άφθαρτο το σκήνωμα του Αγίου Σάββα, το άρπαξαν οι Σταυροφόροι το 1099 μ.Χ. και το μετέφεραν στη Βενετία. Το 1965 αναγκάστηκαν να το επιστρέψουν μετά από επανειλημμένες αιτήσεις του ίδιου του Αγίου. Στη μεγάλη αυλή της Μονής υπάρχει οικοδόμημα που φυλάσσεται το σκήνωμα του Αγίου και κάτω από αυτήν υπάρχουν οι τάφοι των μοναχών. Στο ιδιόρρυθμο αυτό κοιμητήριο τα εναποτιθέμενα σκηνώματα των μοναχών δεν σκεπάζονται με χώμα αλλά λιώνουν σιγά – σιγά χωρίς να μυρίζουν για αιώνες τώρα. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι η Ι.Μ. του Αγίου Σάββα έπαιξε σπουδαίο ρόλο στη διαμόρφωση του τυπικού της Εκκλησίας μας. Ιερά Μονή του Οσίου Θεοδοσίου: Ήταν ο επόμενος σταθμός μας. Βρίσκεται στην είσοδο της ερήμου της Ιουδαίας και είναι κτισμένη πάνω στα ερείπια του κοινοβίου που ίδρυσε ο Όσιος Θεοδόσιος. Γνώρισε μεγάλη ακμή τον 5ο με 7ο αιώνα. Την πνευματική, αλλά και κοινωνική πρόοδο της Ι. Μονής ανέκοψαν οι Πέρσες με τη σφαγή το 614μ. Χ. των 5.000 μοναχών και στη συνέχεια η Αραβική κατάκτηση. Νέα περίοδος ακμής της Ιεράς Μονής αρχίζει από το 1896 επί Πατριαρχίας Γερασίμου του Α΄. Αξιόλογο τμήμα της Ι. Μονής είναι το σπήλαιο των Μάγων. Εδώ πέρασαν τη νύχτα τους φεύγοντας από τη Βηθλεέμ μετά την εμφάνιση του Αγγέλου να μην επιστρέψουν στον Ηρώδη αλλά δι’ «άλλης οδού…» αναχώρησαν. Μετά την επίσκεψή μας σ’ αυτές τις Ιερές Μονές, επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας στη Βηθλεέμ, για λίγη ξεκούραση και στη συνέχεια αναχώρηση για να συμμετάσχουμε στην Ιερά Αγρυπνία στον Πανάγιο Τάφο. 
Αγρυπνία στον Πανάγιο Τάφο: Ώρα 12 το βράδυ ξεκινήσαμε για την Ιερά Αγρυπνία. Δέη συγκίνησης τάραξαν τις καρδιές μας όταν φθάσαμε στο Ναό της Αναστάσεως. Παρακολουθήσαμε την Αναστάσιμη ακολουθία του Όρθρου. Η συγκίνησή μας κορυφώθηκε όταν οι Ιερείς εξήλθαν από το Ναό της Αναστάσεως και πήραν τη θέση τους στον Πανάγιο Τάφο για την τέλεση της Ιεράς Αγρυπνίας. Στιγμές ανεπανάληπτες για όλη μας τη ζωή. Εκεί που πριν τέσσερις ημέρες βγήκε το Άγιο Φως, εμείς είμαστε τώρα εκεί για να συμμετάσχουμε στη Θεία Λειτουργία. Κάθε φορά που τελείται η Θεία Λειτουργία και στον οποιοδήποτε τόπο, επαναλαμβάνεται το γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου μας. Ήμασταν και εμείς εκεί. Ζούσαμε, οι γήϊνοι και χοϊκοί, το γεγονός της Αναστάσεως, μέσα από μια άλλη διάσταση, αυτή της εμπειρίας της Θείας Λειτουργίας, και η συγκίνησή μας κορυφώθηκε όταν στο τέλος κληθήκαμε να συμμετάσχουμε στο Ποτήριο της Ζωής, στο Δείπνο της Βασιλείας των Ουρανών. Νομίζαμε για μια στιγμή ότι ήμασταν στον Παράδεισο. Είχαμε ξεφύγει από τα γήϊνα, και όπως ο Παύλος, ανεβήκαμε έως τρίτου ουρανού. Πέμπτη 23-03-2009: Μετά το πρωινό αναχωρήσαμε και πάλι για την Αγία Πόλη, να επισκεφθούμε και να προσκυνήσουμε τα Πανάγια προσκυνήματα και ιδιαίτερα τον Πανάγιο Τάφο γιατί την προηγούμενη ημέρα υπήρχε πολύς κόσμος και ο συνωστισμός δεν μας έδωσε την άνεση και τη χαρά αλλά και τη συγκίνηση που έπρεπε να έχουμε. Φθάσαμε στην Πανάγιο Τάφο. Οι προσκυνητές δεν ήσαν πολλοί τη στιγμή εκείνη και έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να προσκυνήσουμε το μέρος εκείνο όπου καταργήθηκε ο θάνατος και ανέτειλε η «αιώνια ζωή» με όλη μας την ευλάβεια και χωρίς βιασύνη. Μετά το προσκύνημα στο Πανάγιο Τάφο, βγήκαμε από τη νέα πύλη της Ιερουσαλήμ, πήραμε τα λεωφορεία και αναχωρήσαμε για την Ορεινή. Όρεινή ή Άιν Κάρεμ στα Αραβικά: Είναι προσκύνημα συνδεδεμένο με την Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο και την επίσκεψη της Παναγίας στην Ελισάβετ. Σήμερα στο χώρο αυτό υπάρχει Ορθόδοξη Εκκλησία αφιερωμένη στον Τίμιο Πρόδρομο. Στην συνέχεια επισκεφθήκαμε τις Ι. Μονές: Μονή του Τιμίου Σταυρού: Βρίσκεται δυτικά των Ιεροσολύμων σε μια καταπράσινη κοιλάδα. Ιδρύθηκε τον 4ο αιώνα από την Αγία Ελένη. Εδώ ο Λωτ φύτεψε τρία ραβδιά για να συγχωρηθεί η αμαρτία του με τις θυγατέρες του και τα πότιζε φέρνοντας νερό από τον Ιορδάνη, βλάστησαν και έγινε το τρισύνθετο δένδρο. Τα τρία ραβδιά ήσαν από πεύκο, κυπαρίσσι και κέδρο. Αιώνες αργότερα έκοψαν το δένδρο για να το χρησιμοποιήσουν στο ναό του Σολομώντος. Το ξύλο πότε ήταν μικρό κα πότε μεγάλο και το πέταξαν ως καταραμένο. Στη Σταύρωση του Κυρίου το βρήκαν πεταμένο και από αυτό έγινε ο Σταυρός του Κυρίου μας. Από καταραμένο ξύλο, έγινε Ξύλο ευλογίας και σωτηρίας. Μέχρι σήμερα φαίνεται η τρύπα που ο Λωτ φύτεψε το τρισύνθετο δένδρο. Σ’ αυτή την Ιερά Μονή λειτούργησε από το 1855 μέχρι το 1909 η Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Ιερά Μονή Αγίου Συμεών (κατά μόνας): Βρίσκεται κοντά και πιο ανατολικά από την Μονή του Τιμίου Σταυρού. Ο Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος, ήταν αυτός που δέχθηκε στην αγκαλιά του τον Ιησού στο ναό, αλλά και ένας από τους εβδομήκοντα που μετέφρασαν στην Παλαιά Διαθήκη από τα Εβραϊκά στα Ελληνικά. Μετά από σχετικό θαύμα, παρακάλεσε το Θεό να τον αφήσει να ζήσει έως τον ερχομό του Μεσσία. Η επιθυμία του εκπληρώθηκε και έζησε 270 χρόνια και πήρε στην αγκαλιά του τον μικρό Ιησού. Ο τάφος του σώζεται εκεί. Το Όρος των Ελαιών ή Μικρά Γαλιλαία: Βρίσκεται ανατολικά των Ιεροσολύμων και σε υψόμετρο 750 μέτρων και αποτελείται από τρεις κορυφές. Η νότια κορυφή είναι συνδεδεμένη με τη ζωή και τη δράση του Κυρίου. Εκεί δίδαξε και πολλές φορές θαυματούργησε ο Κύριος. Εκεί έγινε η ένδοξός Του Ανάληψη, εκεί πολλές φορές προσευχόταν και η Παναγία. Εκεί την επισκέφθηκε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ για να της δώσει την είδηση ότι μετά από τρεις ημέρες θα φύγει από τον κόσμο αυτό για να πάει να συναντήσει τον Υιό και Θεό της. Εκτός από την κορυφή της θείας Ανάληψης (εκεί δυστυχώς έχει ανεγερθεί μουσουλμανικό τέμενος), πιο δίπλα υπάρχει ναός αφιερωμένος στους Αποστόλους, τους «Άνδρες Γαλιλαίους». Εκεί έγινε η πρώτη εμφάνιση του Κυρίου το απόγευμα της Κυριακής μετά την Ανάστασή Του. Ο χώρος αυτό βρίσκεται στο Νάρθηκα του Ναού και κάτω από την Αγία Τράπεζα. Στο υπόγειο του Ναού υπάρχει τρίκλιτη βασιλική αφιερωμένη στην Παναγία, στον Άγιο Νικόλαο και στη Μαρία τη Μαγδαληνή. Πιο κάτω στο λόφο, μέσα σ’ ένα πανέμορφο τοπίο υπάρχει και ο Ναός της Παναγίας εκεί που συχνά προσευχόταν και εκεί την επισκέφθηκε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ βαστώντας ένα κλαδί φοίνικα για της φανερώσει ότι μετά από τρεις ημέρες θα εγκαταλείψει αυτή τη ζωή και θα πορευθεί να συναντήσει τον Υιό και Θεό της. Στον βόρειο τοίχο του ναού υπάρχουν στίχοι των εγκωμίων της Παναγίας, ενώ στη νοτιοδυτική πλευρά υπάρχει ο τόπος όπου ασκήτεψε και ενταφιάσθηκε η Αγία Πελαγία. Μετά τη Μικρή Γαλιλαία κατεβήκαμε στη ρίζα του λόφου όπου σχηματίζεται η κοιλάδα του Ιωσαφάτ, ή του Χειμάρρου των Κέδρων ή της Γεθσημανή με πολλά προσκυνήματα. Σύμφωνα με την παράδοση εκεί θα γίνει και η Β΄ Παρουσία και η κρίση του κόσμου. Η Γεθσημανή είναι κατάφυτη από ελαιώνες και εκτός από τον τόπο της τελευταίας προσευχής του Κυρίου, περιλαμβάνει και άλλα προσκυνήματα: 
Ο Τάφος της Παναγίας: Στο βάθος της κοιλάδας του Ιωσαφάτ βρίσκεται ο Τάφος της Παναγίας μας. Ο ναός είναι κτισμένος από το 326 μ.Χ. από την Αγία Ελένη. Για να φθάσει κανείς στο Θεομητορικό μνήμα πρέπει να κατέβει 48 σκαλοπάτια. Στη μέση της σκάλας, αριστερά και δεξιά συναντούμε τα παρεκκλήσια με τους τάφους του Ιωσήφ του μνήστορος αριστερά και των Αγίων και Δικαίων προπατόρων Ιωακείμ και Άννης δεξιά. Ο Ναός έχει σχήμα Σταυρού. Τον 5ο αιώνα ο Πατριάρχης Ιουβενάλιος, μετά από προτροπή της αυτοκράτειρας Πουλχερίας άνοιξε τον Τάφο και μέσα βρέθηκε η Αγία Ζώνη και οι νεκρικές σινδόνες. Ο τόπος του μαρτυρίου του Πρωτομάρτυρα Στέφανου: Η Γεθσημανή σχετίζεται και με τον τόπο του μαρτυρίου του Πρωτομάρτυρα και Αρχιδιακόνου Στεφάνου. Στο χώρο που πότισε με το αίμα του ο Πρωτομάρτυρας, τον 4ο αιώνα χτίσθηκε μεγαλοπρεπής Βασιλική που καταστράφηκε αργότερα από επιδρομές. Και σήμερα υπάρχει μεγαλοπρεπής ναός και ανήκει στους Ορθοδόξους. Η Εκκλησία της τελευταίας προσευχής και αγωνίας του Κυρίου: Ανήκει στους Λατίνους, είναι μεγάλος ναός με ψηφιδωτά και αγιογραφίες σχετικές με την τελευταία προσευχή, την προδοσία του Ιούδα και τη σύλληψη του Ιησού. Δίπλα από την Εκκλησία υπάρχει μεγάλος κήπος με ελιές γέρικες που χρονολογούνται από την εποχή του Ιησού. Το Μοναστήρι της Μαρίας της Μαγδαληνής: Λίγο πιο πάνω από τον κήπο της προσευχής και της προδοσίας, το 1885 μ.Χ. ο τσάρος της Ρωσίας Αλέξανδρος ο Γ΄ έκτισε αυτή την Ιερά Μονή στη μνήμη της μητέρας του, και δεσπόζει της γύρω περιοχής με τη Ρωσική αρχιτεκτονική του. Μετά τα προσκυνήματα της Γεθσημανή, αναχωρώντας για τη Βηθλεέμ, σταματήσαμε και στη Μονή του Οσίου Ονουφρίου. Μονή του Αγίου Ονουφρίου – Αγρός Κεραμέως: Βρίσκεται κοντά στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ, χτισμένη στον αγρό του Κεραμέως, ή του αίματος που αγοράσθηκε από τα 30 αργύρια της προδοσίας. Η σημερινή Μονή χτίσθηκε σε σπήλαιο που κατέφυγαν οι Απόστολοι μετά τη σύλληψη του Ιησού. Στην Ι. Μονή υπάρχει το μέρος που πριόνισαν τον προφήτη Ησαΐα και ο τάφος του, το σπήλαιο -ασκητήριο του Οσίου Ονουφρίου, κατακόμβες και πολλά ιερά λείψανα από τις σφαγές των Περσών. Σήμερα η Μονή είναι γυναικεία με αρκετές μοναχές. 
Ο Ιορδάνης ποταμός: Στη συνέχεια της πορείας μας ήταν πιο γνωστός ποταμός του κόσμου, ο Ιορδάνης. Φθάσμαμε στις όχθες του και θυμηθήκαμε το ωραίο τροπάριο του Μεγάλου Αγιασμού "Φωνή Κυρίου επί των υδάτων βοά λέγουσα, δεύτε λάβετε πάντες, πνεύμας σοφίας, πνεύμα συνέσεως, πνέυμα φόβου Θεού του επιφαβνέντος Χριστού". Όλοι μας με ρίγη συγκινήσεως, μεταφερθήκαμε στην εποχή εκείνη και ζήσαμε τη συγκλονιστική στιγμή και αναβαπτισθούμε και μεις στα Ιορδάνεια ρείθρα. Οι σκηνές απερίγραπτες όταν μπήκαμε στον ποταμό, εψάλη η ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού και όταν όλοι μαζί ψάλλαμε το απολυτίκιο "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε, η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις...", ερίφθη ο Σταυρός μέσα στο νερό που βολυτηξαν και έπιασαν οι δύο πιο νεαροί της παρέας. Η Θάλασσα (Λίμνη) της Τιβεριάδος: Συγκλονισμένοι και συγκινημένοι που προσκυνήσαμε το Όρος της Μεταμορφώσεως πήραμε το δρόμο για το επόμενο προσκύνημά μας που ήταν η περιοχή της Τιβεριάδος. Η λίμνη της Τιβεριάδος, ή Γενησαρέτ, ή θάλασσα της Γαλιλαίας, σήμερα αποτελεί σπουδαίο κέντρο τουρισμού και σημαντική πηγή νερού και αλιείας. Βρίσκεται 210 μ. κάτω από τη Μεσόγειο και έχει μήκος 21 χλμ. μήκος και 10 χλμ. πλάτος. Από τη λίμνη πηγάζει ο Ιορδάνης ποταμός και στη συνέχεια χύνεται στη Νεκρά Θάλασσα. Γύρω από τη λίμνη είχαν αναπτυχθεί αρκετές πόλεις την εποχή του Κυρίου και απετέλεσαν το κέντρο του έργου του για τη σωτηρία του κόσμου, όπως: α) Η Τιβεριάδα: Όμορφη πόλη και πρωτεύουσα της Γαλιλαίας. Κτίσθηκε από τον Ηρώδη Αντύπα προς τιμήν του Ρωμαίου αυτοκράτορα Τιβερίου. Κοντά στην παραλία υπάρχει τρίκλιτη καμαροσκεπής εκκλησία κτισμένη πάνω σε ερείπια παλαιότερης Εκκλησίας που είχε κτισθεί από την Αγία Ελένη. Ο ναός είναι αφιερωμένος στους 12 Αποστόλους, στους Πρωτοκορυφαίους Πέτρο και στη Μαρία τη Μαγδαληνή. Ο τόπος συνδέεται με το μέρος όπου οι Απόστολοι μετά από προτροπή του Κυρίου ανέσυραν τα δίχτυα γεμάτα ψάρια και με την τρίτη εμφάνιση του Κυρίου μετά την Ανάστασή Του. β) Η Καπερναούμ: Την πόλη αυτή χρησιμοποιούσε ο Κύριος ως κέντρο δράσης Του και έκανε και πολλά θαύματα. Εδώ θεράπευσε τους δύο τυφλούς, τον παραλυτικό που κατέβασαν από τη στέγη, τη συγκύπτουσα γυναίκα, τον δούλο του Εκατοντάρχου, την αιμορροούσα, ανέστησε την κόρη του Ιαείρου κ. ά. Στην Καπερναούμ βρέθηκαν ερείπια της συναγωγής που ερχόταν ο Κύριος. Δίπλα στη συναγωγή ήταν το σπίτι της πεθεράς του Πέτρου. Σήμερα υπάρχει ωραίος Βυζαντινός ναός των Αγίων Αποστόλων, κτισμένος στο σπίτι που ο Χριστός θεράπευσε τον παραλυτικό. Άλλες πόλεις στη Γενησαρέτ ήταν η Βηθσαϊδά, η πόλη του Ανδρέου και του Πέτρου, τα Μάγδαλα, όπου καταγόταν η Μαρία η Μαγδαληνή κ. ά. Μετά την προσκύνηση στο Ναό των Αγίων Αποστόλων της Καπερναούμ, κατεβήκαμε στην παραλία και σ’ ένα ωραίο και γραφικό εστιατόριο καθίσαμε και απολαύσαμε γεύμα με ψάρι από τη λίμνη, το ονομαζόμενο «ψάρι του Αποστόλου Πέτρου», εμείς όμως ως Πατρινοί, από την πόλη του Αποστόλου Ανδρέου, το ονομάσαμε «ψάρι του Αποστόλου Ανδρέου», εξ άλλου και οι δύο μαθητές αδελφοί ήσαν και μαζί ψάρευαν. Μετά το γεύμα που έγινε απόγευμα, κάναμε το γύρω της λίμνης, είδαμε την αρχή του Ιορδάνη και πήραμε το δρόμο της επιστροφής ακολουθώντας διαδρομή παράλληλη του Ιορδάνου μέχρι την Ιεριχώ.
