Η Γέννησίς σου Χριστέ...

Ο Θεός από αγάπη δημιούργησε τον κόσμο και έπλασε τον άνθρωπο τον οποίο κατέστησε κυρίαρχο όλης της κτίσης. Αυτή η σχέση αγάπης Θεού και ανθρώπου δεν κράτησε για πολύ, γιατί ο άνθρωπος από δική του υπαιτιότητα, από εγωιστική διάθεση και ανυπακοή επαναστάτησε κατά του πλάστη και δημιουργού του με φυσική συνέπεια τον θάνατο και την καταστροφή του. Ξέχασε το δημιουργό του και τον αντικατέστησε με τα είδωλα. Λάτρεψε την κτίση, θεοποίησε τα βουνά, τα λαγκάδια τα ποτάμια, τις θάλασσες, τον ήλιο και τα αστέρια. Άλλοι με τη φαντασία τους, τοποθέτησαν στο ψηλότερο βουνό της Ελλάδος τον Όλυμπο τους Δώδεκα Θεούς υπό την αρχηγία του Δία γεμάτους ίντριγκες, μίση κακίες και πάθη. Βαθύ πνευματικό σκοτάδι σκέπασε τον κόσμο. Μάταια κάποιες φωνές φωτισμένων απ’ το Θεό ανθρώπων (Σωκράτης, Πλάτωνας, Αριστοτέλης κ.λ.π.) προσπαθούσαν να διώξουν το πυκνό σκοτάδι που είχε σκεπάσει το ανθρώπινο γένος. Ζούγκλα απέραντη ο κόσμος. Σήψη ηθική, εξαχρείωση και εκθεμελίωση της ανθρώπινης κοινωνίας.

Όμως, ο Θεός της αγάπης δεν θέλησε το πλάσμα των χεριών του να μένει στη φθορά και στο θάνατο. Η άμετρη και απέραντη αγάπη του Θεού βρήκε τρόπο σωτηρίας του ανθρώπου. Κατέβηκε ο ίδιος ο Θεός, ο Ιησούς Χριστός, το β΄ πρόσωπο της Αγίας Τριάδος και έγινε άνθρωπος, ίδιος με εμάς, εκτός αμαρτίας, για να μας σώσει. Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος μας λέγει: «Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο ώστε τον Υιό του τον μονογενή έδωκε και όποιος πιστέψει σ’ αυτόν να μην χάνεται αλλά να κληρονομεί την αιώνια βασιλεία». Ο ερχομός του Ιησού Χριστού αντιστοιχεί με το φως το οποίο έρχεται και διώχνει το σκοτάδι. « Η Γέννησίς Σου Χριστέ ο Θεός ημών ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως…» ψάλλει η Εκκλησία μας και εμείς μαζί την ημέρα των Χριστουγέννων επί 2000 χρόνια τώρα.

Ο Χριστός ήρθε στη γη για να ελευθερώσει το ανθρώπινο γένος από τα δεσμά της αμαρτίας. Ήρθε να ψάξει και να βρει το χαμένο πρόβατο. Ήρθε να λυτρώσει και να σώσει τον σκλαβωμένο στην αμαρτία άνθρωπο. Ήρθε να σκορπίσει τα σκοτάδια και να φωτίσει τους ανθρώπους με το φως της αληθινής Θεογνωσίας «ανέτειλας Χριστέ εκ Παρθένου νοητέ ήλιε της Δικαιοσύνης…». Ήρθε να μεταβάλλει τον γήινο άνθρωπο σε ουράνιο.

Η ενανθρώπιση του Λόγου του Θεού δημιουργεί και πρέπει να δημιουργεί και σε μας κάποια ερωτήματα, τα οποία μπορεί να φαίνονται απλά είναι όμως ζωτικά για την πνευματική μας πορεία.

Ο Χριστός ήρθε ν’ αλλάξει τον κόσμο. Τι άλλαξε όμως σ’ εμένα η έλευση του Μεσσία; Καθάρισε ο νους μου, φωτίστηκε η διάνοιά μου ώστε να μην υπάρχουν σκοτεινές και αμαρτωλές σκέψεις; Φωτίστηκα από το αστέρι της Βηθλεέμ και βρήκα το σωστό δρόμο στη ζωή μου όπως οι Μάγοι της Ανατολής;

Ο Χριστός ήρθε να σώσει τον κόσμο. Ήρθε να ξεριζώσει το μίσος και την κακία και να φυτέψει το αγαθό της αγάπης. ΄Ηρθε να αναπλάσει τον παλαιό άνθρωπο, να τον αναγεννήσει και να ζει στη ζωή αυτή σαν άγγελος. Εγώ σήμερα μετά από 2000 χρόνια από τη γέννηση του Χριστού τι κάνω, πως ζω; Έχω αναγεννηθεί ή ζω σαν τυφλοπόντικας μέσα στα πάθη και την αμαρτία δεμένος στα πρόσκαιρα, στα μάταια και στα επίγεια;

Γεννήθηκε στην καρδιά μου ο Χριστός; Καθαρίσθηκε ο στάβλος της ψυχής μου; Έφυγε το σκοτάδι της απέραντης νύχτας που έφερε η αμαρτία και ήρθε το καινούργιο φως που έφερε το αστέρι της Βηθλεέμ; Μπορώ να γίνω και εγώ ένας επίγειος Άγγελος που να μπορώ να ψάλλω τον ύμνο της ειρήνης και ν’ αγωνίζομαι για την επικράτησή της σ’ όλο τον κόσμο; Μπορώ να γίνω απλός σαν τους βοσκούς που πρώτοι αξιώθηκαν να προσκυνήσουν τον Βασιλέα των Ουρανών; Μπορώ και εγώ να πάω και να κλίνω τα γόνατά του μπροστά στο Θείο Βρέφος όπως οι Μάγοι της Ανατολής και να προσφέρω αντί για θησαυρούς δώρα αγάπης, καλοσύνης και αρετής;

Από την απάντηση που δίνει κανείς στα ερωτήματα αυτά φαίνεται εάν γιορτάζει σωστά τα Χριστούγεννα. Εάν η απάντηση είναι θετική τότε η γιορτή των Χριστουγέννων αποκτά ένα άλλο νόημα για τον άνθρωπο. Παίρνει άλλη αξία η ζωή του. Περιμένει τα Χριστούγεννα για να αναγεννηθεί και ν’ αναβαπτισθεί πνευματικά. Αντλεί θάρρος και δύναμη, παίρνει κουράγιο και ελπίδα και αντιμετωπίζει τη ζωή με αισιοδοξία έχοντας για οδηγό το αστέρι της Βηθλεέμ.