«Η ΑΝΑΣΤΑΣH ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ» (Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν) Πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Παπαγεωργίου, Αρχιερατικού Επιτρόπου Φαρρών, εφημερίου Ι.Ν. Αγ. Ανδρέου Πατρών
Το Πάσχα στην Εκκλησία μας ονομάζεται «εορτή εορτών και πανήγυρις πανηγύρεων». Αποτελεί το κεντρικό σημείο όλων των εορτών και είναι ο θρίαμβος της ζωής εναντίον του της φθοράς και του θανάτου. Με την πτώση, απομάκρυνση του ανθρώπου από το Θεό και την αυτονόμησή του, η φθορά και ο θάνατος γίνονται μόνιμες καταστάσεις για χιλιάδες χρόνια στην ανθρώπινη ιστορία. Και όταν ήρθε ο κατάλληλος καιρός, «το πλήρωμα του χρόνου», «εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν Αυτού…» για να φέρει όχι μόνο την ελπίδα και την πραγματική ζωή, αλλά και για να αναπλάσει και να αναγεννήσει τον άνθρωπο. Αυτά τα κοσμοσωτήρια γεγονότα πραγματοποιήθηκαν με την Σταύρωση και την Ανάσταση του Υιού του Θεού. Είναι αυτά που διαφοροποιούν τον Χριστιανισμό από οποιαδήποτε άλλη θρησκεία. Οι άλλες θρησκείες έχουν για αρχηγούς τους θνητά πρόσωπα, θνητούς αρχηγούς. Στην Εκκλησία μας κεφαλή της είναι ο Αναστημένος Χριστός. Γι’ αυτό η Ανάσταση του Χριστού, είναι το πιο κορυφαίο γεγονός στην παγκόσμια ιστορία. Νικήθηκε ο Άδης, καταργήθηκε ο θάνατος και καταπατήθηκε ο διάβολος, καταστάσεις που μέχρι τότε κυριαρχούσαν και εξουσίαζαν την ανθρώπινη ύπαρξη. Για το λόγο αυτό ο Πανάγιος Τάφος ονομάζεται και «Ζωοδόχος». Είναι ο Τάφος όχι που κράτησε τη ζωή, αλλά που έδωσε ζωή, την πραγματική ζωή. Με την Ανάσταση του Χριστού όλα αλλάζουν. Τίποτα δεν παραμένει όπως πριν. Ο άνθρωπος και η κτίση όλη αναδημιουργούνται. Η φθορά και ο θάνατος καταργούνται, «θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν..», έχομε μια νέα ζωή «άλλης βιοτής της αιωνίου…» όπως ψάλλουμε συνεχώς όλη την αναστάσιμη περίοδο. Όλα φωτίζονται από το χαρμόσυνο Φως της Αναστάσεως «νυν πάντα πεπλήρωται φωτός…». Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, εορτάζει με τη μεγαλύτερη λαμπρότητα το γεγονός της Αναστάσεως και θεωρεί το Πάσχα ως τη μεγαλύτερη εορτή της και αυτό δεν το κάνει τυχαία. Το κάνει για να τονίσει πως η Ανάσταση του Χριστού έχει τεράστιο σωτηριολογικό περιεχόμενο. Για όλη την Ορθοδοξία δεν νοείται Ανάσταση του Χριστού χωρίς τη δική μας ανάσταση. Για τη Δύση, η Ανάσταση θεωρείται ως προσωπικός θρίαμβος του Χριστού, γι’ αυτό και ο αναστημένος Χριστός κρατάει στα χέρια του μια σημαία θριάμβου. Ο κόσμος είναι αμέτοχος του γεγονότος και παρακολουθεί απλώς το θρίαμβο του Ιησού. Στην Ορθόδοξη εικόνα της Αναστάσεως, που εκφράζει παραστατικά την πίστη μας, ο Αναστάς Κύριος φέρνει πάνω του όλη την οδύνη του κόσμου, στο σώμα του παρουσιάζονται οι ουλές από τα καρφιά και δίνει τη νέα ζωή στους ανθρώπους που βγαίνουν μέσα από τους τάφους. Τα πρόσωπα του Αδάμ και της Εύας, που εκπροσωπούν το ανθρώπινο γένος, είναι νεανικά. Η Ανάσταση του Χριστού τους έδωσε ζωή. Ο άνθρωπος που εξέρχεται από τον Άδη είναι μια νέα ύπαρξη. Είναι αναγεννημένος, χαριτωμένος και θεωμένος. Τρομοκρατημένος είναι μόνο ο Άδης που παραμένει εγκλωβισμένος στο σκοτάδι της κόλασής του. Η Ανάσταση είναι τόσο σημαντικό γεγονός για τη ζωή μας, ώστε η Εκκλησία μας όρισε κάθε Κυριακή να είναι αφιερωμένη στην Ανάσταση του Κυρίου. Κάθε Κυριακή, για την Ορθοδοξία, είναι ένα μικρό Πάσχα. Όπως το Πάσχα, με τον κατηχητικό λόγο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, έτσι και κάθε Κυριακή, η Εκκλησία μας, μας καλεί να «απολαύσομε πάντες του συμποσίου της πίστεως… η τράπεζα γέμει, ο μόσχος πολύς … μηδείς εξέλθει πεινών», συμμετοχή δηλαδή στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, στο Δείπνο της Βασιλείας των Ουρανών, που προσφέρεται σε όλους και είναι πλούσιο, δείγμα και έκφραση της απέραντης αγάπης του Θεού. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ